All Chapters of สัญญาสามี: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 2 เจรจา“แล้วเธอจะได้อะไรถ้าฉันตกลงเป็นผัวเธอ เธอคงไม่ได้ลงทุนทำทั้งหมดนี้แค่เพราะอยากได้ฉันเป็นผัวหรอกใช่ไหม”“แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันทำทั้งหมดนี้แค่เพราะอยากได้พี่เป็นสามีจริงๆล่ะ พี่จะยอมตกลงหรือเปล่า” ถิงถิงพูดด้วยสายตาออดอ้อนถ้าเป็นคนอื่นคงตกบ่วงเสน่ห์ของเธอแล้ว แต่กับผู้ชายที่ผ่านมารยาผู้หญิงมาแล้วทุกรูปแบบอย่างเขาแค่นี้ไม่คณามือเขาหรอก“พอดีฉันไม่ใช่ไอ้ผู้ชายหน้าโง่ที่จะเชื่อคำพูดกับท่าทีจอมปลอมของเธอ” อี้ฟานตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ฉันรู้สึกแย่จัง นี่ฉันอุตส่าห์สารภาพความในใจกับพี่เลยนะ พี่ไม่เชื่อฉันหน่อยเหรอ” ถิงถิงพูดเสียงเศร้าและท่าทางเสียใจที่ใครได้เห็นเป็นต้องใจอ่อนให้กับเธอ แต่มันใช้ไม่ได้ผลกับคนตรงหน้าเลยสักนิด เขายังคงมองเธอด้วยสายตาที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขากำลังหงุดหงิดขนาดไหน“เลิกเล่นลิ้นแล้วพูดมาตรงๆ เลยดีกว่าว่าเธอต้องการอะไรจากฉัน ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ” อี้ฟานถามด้วยเสียงต่ำด้วยความหงุดหงิดขั้นสุดแต่ทำให้เขาหงุดหงิดกว่าก็คือตัวเขาเอง อี้ฟานไม่เข้าใจทำไมเขาถึงยังนั่งอยู่ตรงนี้ถ้าเป็นปกติเขาคงจะลุกหนี้ไปตั้งแต่คำพูดแรกที่เธอพูด ไม่มาเสียเวลานั่งคุยให้เ

ตอนที่ 4 ทำสัญญาหนึ่งอาทิตย์ต่อมาหลังจากที่ถิงถิงไปคุยเรื่องแต่งงานกับอี้ฟาน ตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่ในห้องพักของคุณปู่แต่ไม่ได้มีเพียงแค่เธอกับคุณปู่สองคนเหมือนกับในวันปกติ แต่วันนี้ในห้องของคุณปู่เต็มไปด้วยผู้คนมีทั้งอี้ฟาน ทนายซ่ง อาคังและเสียวปิง เมื่อสามวันก่อนถิงถิงได้รับโทรศัพท์จากอี้ฟานเขาตกลงที่จะแต่งงานกับเธอ แต่เขาต้องการทำสัญญาต่อหน้าคุณปู่จาง ถึงการแต่งงานตามข้อตกลงจะต้องปิดบังไม่ให้คนอื่นรู้แต่อี้ฟานไม่อยากปิดบังคุณปู่จาง ถิงถิงตกลงตามคำขอของอี้ฟานและนัดชายหนุ่มให้เขามาทำข้อตกลงในวันนี้หลังจากวางโทรศัพท์จากอี้ฟานในตอนนั้น ถิงถิงก็รอให้คุณปู่ของเธอตื่นเพื่อเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ท่านฟัง เพราะเกรงว่าท่านจะตกใจหากรู้เรื่องจากคนอื่น แต่คุณปู่จางกลับไม่มีท่าทีตกใจหรือต่อว่าอะไรเธอ บอกเพียงแต่ว่าเธอเลือกผู้ชายได้ดี คุณปู่คงไม่รู้สินะว่าทุกคนเขาตั้งฉายาให้กับผู้ชายที่คุณปู่บอกว่าดีว่ายังไง“นี้คือหนังสือสัญญาของการแต่งงาน ทั้งสองคนอ่านให้ละเอียดด้วยครับ” ทนายซ่งยื่นหนังสือสัญญาให้กับอี้ฟานและถิงถิงเพื่อให้ทั้งสองคนอ่าน ทั้งสองคนคนอ่านหนังสือสัญญาอย่างละเอียด แต่มีอยู่ข้อหนึ่ง

ตอนที่ 6 เตรียมงานแต่ง“คุณหนูพักก่อนเถอะค่ะ คุณหนูนั่งทำงานมาทั้งวันแล้วนะคะ เดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวเอา” เสียวปิงที่ยกของว่างมาให้เอ่ยเตือน คุณหนูของเธอนั่งทำงานหนักแบบนี้มาเกือบอาทิตย์แล้ว กว่าจะได้นอนก็ดึกดื่น“ขอบคุณนะ แต่ฉันไม่เป็นอะไร จริงสิรายชื่อของแขกในงานเรียบร้อยหรือยัง” ถิงถิงถามถึงรายชื่อของแขกที่จะเชิญมาร่วมงานแต่ง“เรียบร้อยแล้วค่ะ ทางนั้นพึ่งส่งรายชื่อแขกมาให้” ทางนั้นที่เสียวปิงพูดถึงก็คืออี้ฟาน“เอารายชื่อมาให้ฉันเลยนะ จะได้เริ่มเขียนซองเลยเดี๋ยวจะไม่ทัน พอพี่กลับมาจะได้เริ่มแจกเลย”“ค่ะ ส่วนเรื่องชุดพรุ่งนี้ที่ร้านจะนำชุดที่คุณหนูเลือกมาให้ลองค่ะ” เสียวปิงรายงาน“ขอบใจนะเสียวปิง เธอไปทำงานของเธอต่อเถอะ ไว้มีอะไรฉันจะเรียก” ถิงถิงบอก เสียวปิงมองเจ้านายสาวที่กำลังตั้งใจทำงานอยู่สักพักก่อนตอบรับคำสั่ง“ค่ะ คุณหนูอย่าลืมพักผ่อนบ้างนะคะ” เสียวปิงย้ำก่อนจะออกจากห้องทำงานของเธอ ถิงถิงรู้ดีว่าเสียวปิงเป็นห่วงเธอมากขนาดไหน แต่ตอนนี้เธอมีเรื่องหลายอย่างให้ต้องจัดการ ทั้งเรื่องกิจการของตระกูลที่เธอต้องเข้ามารับหน้าที่แทนคุณปู่ที่ป่วย และหวังเหล่ยก็ยังเด็กเกินที่จะรับผิดชอบหน้าที

ตอนที่ 8 คืนแรก(NC)ถิงถิงใช้เวลาในการอาบน้ำนานกว่าปกติ เพราะเธอหวังว่าเมื่อเธอออกจากห้องน้ำมาแล้วจะพบว่าอี้ฟานนอนหลับไปแล้ว แต่เธอก็ต้องผิดหวังเพราะสิ่งที่เธอเห็นคือ อี้ฟานกำลังนั่งเอาหลังพิงหัวเตียงเล่นมือถืออยู่“เธออาบน้ำนานจัง” อี้ฟานถามทั้งๆที่ตายังไม่ล่ะจากจอมือถือ“พี่ยังไม่นอนเหรอ” ถิงถิงถามด้วยความประหม่า“ทำไม เธอหวังให้ฉันหลับก่อนที่เธอจะออกมาเหรอ โทษทีนะที่มันไม่เป็นแบบนั้น” อี้ฟานพูดจบก็เงยหน้ามองคนที่ยังยืนอยู่ที่ประตูห้องแต่งตัวที่ไม่ยอมเดินมาที่เตียง ก่อนจะจ้องถิงถิงจนเธออดที่จะถามออกมาไม่ได้“พี่มองอะไร”“เธอไม่เห็นกางเกงที่ฉันวางไว้ให้เหรอ” เขาถามเพราะเธอไม่ได้ใส่กางเกงขาสั้นที่เขาวางไว้ให้ ใส่เพียงแค่เสื้อเชิดของเขาแค่ตัวเดียว“พี่คิดว่าฉันจะใส่กางเกงพี่ได้เหรอ” เขาอุตส่าห์เลือกตัวที่มีสายรูดแล้วนะเธอก็ยังใส่ไม่ได้อีกเหรอ เอวเธอเล็กขนาดไหนกันเนี่ย แต่ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะ“ออกมาจากตรงนั้นได้แล้ว รีบมานอน” อี้ฟานเรียก เพราะเขาต้องการให้เธอออกมาจากตรงนั้นโดยเร็วที่สุด เพราะภาพที่เธอยืนอยู่ตรงนั้นโดยมีแสงไฟจากในห้องส่องไปแล้วพื้นหลังเป็นสีดำเพราะไฟที่ห้องแต่งตัวถูกปิ

ตอนที่ 10 ฉันชอบเธอ“ทั้งๆที่เธอรู้ว่าฉันชอบเธอนี้นะ”“เรื่องนั้นไว้คุยกันที่หลังเถอะ จัดการงานตรงนี้ให้เสร็จก่อนดีไหม” ซิงเยียนเปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะเดินเข้าไปกำกับการทำงานของลูกน้องการวางแผนงานการจัดสถานที่ผ่านไปด้วยดี มีปรับเปลี่ยนเล็กน้อยให้ขนาดพอดีกับสถานที่ หลังจากคุยเรื่องงานเสร็จซิงเยียนก็ชวนอี้ฟานให้ออกไปหาอะไรกิน เพื่อที่จะได้คุยเรื่องที่ยังค้างคาอยู่“นายสั่งอาหารให้ฉันหน่อย ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บ” พูดจบซิงเยียนก็ลุกเดินออกไป ปล่อยให้อี้ฟานสั่งอาหารคนเดียวอี้ฟานสั่งอาหารมาสามสี่อย่า โดยเขาเลือกจากอาหารที่ซิงเยียนชอบ หลังจากสั่งอาหารเสร็จได้สักพักซิงเยียนก็กลับมา“นายสั่งอาหารแล้วใช่ไหม”“อื้ม สั่งไปแค่สามสี่อย่าง ฉันสั่งแต่อาหารที่เธอชอบทั้งนั้นแต่ถ้าเธออยากสั่งเพิ่มก็สั่งได้นะ” อี้ฟานยื่นเมนูให้ซิงเยียน แต่เธอปฏิเสธ“ไม่เป็นไร แค่นั้นก็พอ” ทั้งสองนั่งคุยกันสักพักอาหารที่อี้ฟานสั่งไปก็ทยอยมาเสิร์ฟ แล้วทั้งสองคนก็ลงมือจัดการอาหารตรงหน้า“เป็นไงอร่อยไหม” อี้ฟานถาม“อื้ม อร่อย” ซิงเยียนตอบด้วยสีหน้าเรียบ“แต่สีหน้าเธอไม่ได้บอกแบบนั้นเลยนะ”“อาหารพวกนี้อร่อยจริงๆ แต่แค่ฉันไม