ตอนที่ 7 พบครอบครัว

ตอนที่ 7 พบครอบครัว

ตอนนี้ถิงถิงนั่งอยู่บนรถของอี้ฟาน หลังจากลองชุดแต่งงานเสร็จเขาบอกเธอว่าจะพาเธอมาพบกับครอบครัวของเขา ตอนนี้เธอรู้สึกกดดันจนมือที่กำอยู่มีเหงื่อออกจนรู้สึกได้ว่ามือเธอคงเปียกไปหมด เธอเคยเจอครอบครัวของอี้ฟานแล้วเมื่อหลายปีก่อน แต่พอคุณปู่ของเธอยกเลิกจัดงานวันเกิด คนที่ไม่ชอบไปไหนอย่างเธอก็ไม่ได้เจอกับครอบครัวของเขาอีกเลย ไม่รู้ว่าพวกคุณลุงคุณป้าจะยังจำเธอได้หรือเปล่า

“ตื่นเต้นเหรอ” อี้ฟานถามหลังจากสังเกตคนตัวเล็กที่นั่งเงียบมาตลอดทาง

“ค่ะ พี่น่าจะบอกฉันก่อนฉันจะได้เตรียมตัวให้ดีกว่านี้” ถิงถิงตอบ แล้วก็เงียบไป

“ฉันเคยได้ยินข่าวเรื่องเธอมาก็เยอะนะ เห็นว่าเจ้าอารมณ์แล้วก็ขี้วีนมากเลยนี้ แต่ทำไมพอได้มาเจอตัวจริงถึงไม่เห็นเป็นแบบที่ข่าวลือ” อี้ฟานถามเขาสังเกตเธอมาตลอดตั้งแต่เจอกัน วันแรกที่เธอไปหาเขาเธอยังดูเป็นสาวมั่นที่ดูไม่กลัวอะไร แต่วันนี้เขากับรู้เหมือนหญิงสาวบอบบางที่ต้องทะนุถนอมทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้ทำตัวต่างไปจากวันแรกที่เขาเจอ หรือเป็นเพราะเขามีอคติกับเธอตั้งแต่แรกก็ไม่รู้

“แล้วพี่ละคะ ตอนแรกที่เจอกันพี่เองก็ดูใจร้ายกับฉันมากเหมือนกัน”

“หืม เธอจะบอกว่าตอนนี้ฉันดูใจดีเหรอ”

“เปล่าค่ะ พี่ก็ยังใจร้ายเหมือนเดิมแค่ดีขึ้นนิดหน่อย” อี้ฟานขำกับการต่อล้อต่อเถียงของถิงถิง

“หึ ฉันว่ามีอย่างนึงละที่ตรงกับข่าวลือ”

“อะไรเหรอคะ”

“เถียงเก่ง” อี้ฟานคนพบว่าไม่ว่าจะเป็นถิงถิงในรูปแบบไหนจะเป็นสาวมั่นหรือบอบบางสิ่งนึงที่เหมือนกันก็คือ เธอเถียงเก่ง

บ้านใหญ่ตระกูลฮั้ว

“สวัสดีค่ะ คุณลุง คุณป้า อี้เฟย” ตอนนี้ถิงถิงอยู่ที่บ้านของพ่ออี้ฟานแล้ว คุณลุงคุณป้าดูตกใจที่คนที่มากับอี้ฟานเป็นถิงถิง ส่วนอี้เฟยน้องชายของอี้ฟานที่เรียนด้วยกันก็ตกใจจนทำมือถือตก

“พี่อย่าบอกนะว่าถิงถิงคือผู้หญิงที่พี่จะแต่งงานด้วยงั้นเหรอ” อี้เฟยถามเสียงดัง

“ใช่ แต่ก่อนจะคุยไปนั่งก่อนดีกว่าไหม จะยืนคุยตรงนี้เลยหรือยังไง” อี้ฟานพูดจบก็ดึงแขนถิงถิงให้เดินตามเขาเข้าไปในบ้าน ก่อนจะพามานั่งรอในห้องรับแขกแล้วสักพักทุกคนก็เดินตามเข้ามา

“หนูถิงถิงเอาน้ำอะไรดีจ๊ะ” แม่ของอี้ฟานถาม

“หนูขอน้ำอุ่นค่ะ”

“เธอกินเป็นแต่น้ำอุ่นเหรอ เห็นกินแต่น้ำอุ่นตลอด” อี้ฟานถาม เพราะเขาไม่เคยเห็นถิงถิงดื่มน้ำอย่างอื่นเลยนอกจากน้ำอุ่น

“พี่ไม่รู้เหรอ ว่าถิงถิงดื่มน้ำเย็นไม่ได้ ถ้าดื่มยัยนี่จะไอหนักมาก เรื่องแค่นี้พี่ไม่รู้ได้ไงนั่นว่าที่เมียพี่เลยนะ” อี้เฟยบอก ที่เขารู้เรื่องนี้เพราะเขาเคยเรียนอยู่ห้องเดียวกันกับถิงถิงเลยพอจะรู้เรื่องส่วนตัวเธอนิดหน่อย

“ใครบอกว่าที่เมีย ถิงถิงเป็นเมียฉันแล้วต่างหาก” อี้ฟานบอก เขารู้สึกไม่ชอบใจยังไงก็ไม่รู้ที่น้องชายของเขาทำเป็นรู้ดีเรื่องของเมียเขาเลยพูดออกไปแบบนั้น แต่คำพูดของเขาเล่นเอาคุณนายฮั้วถึงกับสำลักน้ำ

“แกพูดว่าอะไรนะ” พ่อของอี้ฟานถามเสียงขรึม

“ผมบอกว่าถิงถิงเป็นเมียผมแล้ว อย่างถูกต้องตามกฎหมาย เพราะพวกเราสองคนจดทะเบียนสมรสกันแล้วเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ส่วนงานแต่งก็จัดในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า” อี้ฟานอธิบายที่เดียวจบ

“จริงเหรอหนูถิงถิง” แม่ของอี้ฟานถาม

“จะ จริงค่ะคุณป้า” ถิงถิงเองก็ตกใจทิอี้ฟานบอกทุกคนไปตรงๆแบบนั้น

“คุณป้าอะไรละ เรียกคุณแม่สิ แต่เดี๋ยวนะ ถ้าทั้งสองคนจดทะเบียนสมรสกันแล้ว แล้วทำไมเมื่อไม่กี่วันก่อนแม่ไปทำความสะอาดบ้านลูกถึงไม่เห็นที่บ้านลูกมีของใช้ของผู้หญิงเลย อย่าบอกนะว่าลูกไม่ได้พาถิงถิงเข้าไปอยู่ที่บ้าน ลูกพาถิงถิงไปอยู่ที่ไหน” คุณนายฮั้วหันไปถามลูกชาย

“เธอก็อยู่บ้านเธอสิ” อี้ฟานตอบ แม่ของเขาพอได้ยินแบบนั้นก็คิดว่าอี้ฟานทำไม่ดีกับถิงถิง จึงได้ยกมือกำลังจะตี แต่ดีที่ถิงถิงห้ามไว้ก่อน

“คือตอนนี้หนูอยู่ที่บ้านพักนอกเมืองกับคุณปู่นะคะ พอดีคุณปู่ไม่ค่อยสบายท่านเลยอยากไปรักษาตัวที่นั่น หนูก็เลยไปอยู่เป็นเพื่อนท่าน แล้วอี้ฟานก็ไม่อยากให้หนูอยู่ห่างจากคุณปู่เลยย้ายไปอยู่กับหนูที่นั่นแทน” ถิงถิงรีบอธิบาย เพราะกลัวคุณนายฮั้วจะเข้าใจผิด

“โห่ พี่เป็นคนดีตั้งแต่เมื่อไรอย่าบอกนะว่าพอมีเมียปุ๊บก็กลายเป็นคนดีปั๊บ” อี้เฟยแซว

“แล้วแกอยากโดนคนดีอัดสักทีสองทีไหมล่ะ”

“แล้วอาการคุณลุงจางเป็นยังไงบ้าง” พ่อของอี้ฟานถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“ในช่วงแรกไม่ค่อยดีเท่าไรค่ะ แต่ตอนนี้คุณปู่อาการดีขึ้นแล้วค่ะ” ถิงถิงตอบ เธอไม่ได้โกหก ช่วงนี้คุณหมอเองก็บอกว่าอาการของปู่เธอดีขึ้นมากจริงๆ

“ใช่ครับ คุณปู่บอกว่าท่านอยากอยู่เล่นกับเหลนก่อน” อี้ฟานพูดเสริม

“แม่ดีใจนะที่ลูกสะใภ้ของแม่เป็นหนูถิงถิง เมื่อก่อนแม่เคยแอบคิดนะว่าอยากให้ลูกชายแม่สักคนไปจีบหนู ตอนแรกที่หนูเรียนห้องเดียวกันกับอี้เฟยแม่ก็แอบเชียร์ให้พวกหนูชอบกันด้วย”

“อ่อ มิน่าตอนนั้นแม่ชอบพูดถึงยัยนี่ให้ผมฟังบ่อยๆ เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง” อี้เฟยบอก

“แต่ตอนนี้แม่คิดว่าโชคดีแล้วล่ะที่อี้เฟยไม่ได้จีบหนู”

“อ้าว แม่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง พี่ดีกว่าผมตรงไหน พี่เย็นชาจะตาย” อี้เฟยถาม แต่คนที่ตอบไม่ใช่แม่ของเขาแต่เป็นอี้ฟาน

“แกจะบอกว่าเมียฉันเลือกผิดต้องเลือกแกดีกว่างั้นเหรอ” อี้ฟานถามเสียงเข้ม

“ไม่อ่ะ ผมยังไม่อยากตาย ให้ยัยนั่นเป็นพี่สะใภ้ผมแบบนี้อ่ะดีแล้ว” อี้เฟยรีบปฏิเสธ

หลังจากพูดคุยกันเสร็จ อี้ฟานกับถิงถิงก็อยู่ทานข้าวที่บ้านของพ่อแม่พวกเขา ก่อนจะถูกรบเร้าให้นอนค้างที่นั่นทั้งสองตอบตกลงเพราะว่ามันก็ดึกมากพอสมควรแล้ว แต่ถิงถิงลืมนึกไปว่าคนที่นี่รู้เพียงแค่ทั้งสองคนแต่งงานกัน แต่ไม่รู้ว่าทั้งสองแค่แต่งกันเพราะสัญญา ตอนนี้ถิงถิงเลยเข้ามาอยู่ที่ห้องนอนของอี้ฟานเรียบร้อยแล้ว แล้วคืนนี้เธอจะนอนยังไงเนี่ย

“เธอไปอาบน้ำสิ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วจะได้รีบนอน ส่วนชุดฉันวางไว้ให้แล้ว” อี้ฟานที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวโดยที่ใส่แค่กางเกงขายาวตัวเดียวกับมีผ้าขนหนูผืนเล็กๆ พาดที่ไหลเปลือย กำลังยืนกดมือถือตอบข้อความอยู่ ช่างเป็นภาพที่ทำให้หัวใจของถิงถิงเต้นแรงจนเธอแทบจะเป็นลม เธอเลยต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปเพื่อสงบสติอารมณ์

“ใจเย็นถิงถิง ก็แค่ผู้ชายเปลือยอกทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้ หวังเหล่ยก็ถอดเสื้อเดินออกจะบ่อยเธอเห็นจนชินแล้ว” เธอปลอบใจตัวเองทั้งๆที่รู้ว่าไม่ได้ผล หุ่นของผู้ชายอายุสิบเจ็ด จะเอามาเปรียบเทียบกับรูปร่างของคนอายุสามสิบได้ยังไง ถึงน้องชายเธอเองก็หุ่นดีเพราะเป็นนักกีฬา แต่ก็สู้กับอี้ฟานที่ออกกำลังกายเป็นประจำมาเกือบสามสิบปีไม่ได้เลย