ตอนที่ 4 ทำสัญญา

ตอนที่ 4 ทำสัญญา

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาหลังจากที่ถิงถิงไปคุยเรื่องแต่งงานกับอี้ฟาน ตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่ในห้องพักของคุณปู่แต่ไม่ได้มีเพียงแค่เธอกับคุณปู่สองคนเหมือนกับในวันปกติ แต่วันนี้ในห้องของคุณปู่เต็มไปด้วยผู้คนมีทั้งอี้ฟาน ทนายซ่ง อาคังและเสียวปิง  

เมื่อสามวันก่อนถิงถิงได้รับโทรศัพท์จากอี้ฟานเขาตกลงที่จะแต่งงานกับเธอ แต่เขาต้องการทำสัญญาต่อหน้าคุณปู่จาง ถึงการแต่งงานตามข้อตกลงจะต้องปิดบังไม่ให้คนอื่นรู้แต่อี้ฟานไม่อยากปิดบังคุณปู่จาง ถิงถิงตกลงตามคำขอของอี้ฟานและนัดชายหนุ่มให้เขามาทำข้อตกลงในวันนี้

หลังจากวางโทรศัพท์จากอี้ฟานในตอนนั้น ถิงถิงก็รอให้คุณปู่ของเธอตื่นเพื่อเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ท่านฟัง เพราะเกรงว่าท่านจะตกใจหากรู้เรื่องจากคนอื่น แต่คุณปู่จางกลับไม่มีท่าทีตกใจหรือต่อว่าอะไรเธอ บอกเพียงแต่ว่าเธอเลือกผู้ชายได้ดี คุณปู่คงไม่รู้สินะว่าทุกคนเขาตั้งฉายาให้กับผู้ชายที่คุณปู่บอกว่าดีว่ายังไง

“นี้คือหนังสือสัญญาของการแต่งงาน ทั้งสองคนอ่านให้ละเอียดด้วยครับ” ทนายซ่งยื่นหนังสือสัญญาให้กับอี้ฟานและถิงถิงเพื่อให้ทั้งสองคนอ่าน ทั้งสองคนคนอ่านหนังสือสัญญาอย่างละเอียด แต่มีอยู่ข้อหนึ่งที่ถิงถิงสงสัย

“ข้อสุดท้ายที่บอกว่า ถ้าทั้งสองคนไม่สามารถมีทายาทได้ภายในสองปี ข้อตกลงทั้งหมดจะถูกยกเลิกหมายความว่ายังไงคะอาซ่ง” ถิงถิงถาม ตอนที่เธอคุยข้อตกลงของสัญญากับอี้ฟานมันไม่มีข้อตกลงข้อนี้นี่ แต่วันนี้ทำมันถึงมี

“ข้อนั้นปู่เป็นคนขอให้เพิ่มขึ้นมาเอง ไหนๆพวกหลานจะแต่งงานกันแล้วปู่ก็หวังอยากจะเห็นหน้าเหลนสักหน่อย คงไม่เป็นอะไรใช่ไหม ถึงแม้ว่าปู่ไม่รู้ว่าปู่จะอยู่ถึงหรือเปล่าก็ตาม” คุณปู่พูดพร้อมกับรอยยิ้ม ถิงถิงไม่ได้เห็นคุณปู่ยิ้มแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ แล้วแบบนี้เธอจะปฏิเสธคำขอของท่านได้ยังไง แต่ว่าถ้าจะมีลูกเธอกับอี้ฟานก็ต้อง แค่คิดถิงถิงก็หน้าแดงขึ้นมาจนต้องเอาหนังสือสัญญามาปิดหน้า

“เลิกคิดอะไรพิเรนทร์แล้วเซ็นชื่อซ่ะ” อี้ฟานมองออกว่าถิงถิงคิดอะไรอยู่ เขาจึงดุเธอแล้วยื่นหนังสือสัญญาฉบับที่เขาเซ็นให้ถิงถิงเซ็นต่อ ก่อนที่จะรับหนังสือสัญญาฉบับที่ถิงถิงเซ็นมาเซ็นต่อ ตอนนี้ทั้งสองคนก็ทำสัญญากันเสร็จสมบูรณ์

“ตอนนี้สัญญาก็เป็นอันสมบูรณ์แล้วครับ” ทนายซ่งกล่าว ก่อนจะยื่นสัญญาให้ทั้งสองเก็บรักษาคนละฉบับ

หลังจากเสร็จสิ้นการทำหนังสือสัญญาอี้ฟานกับถิงถิงก็คุยกับคุณปู่อีกสักพัก ก่อนที่ทั้งหมดจะออกมาจากห้องเพื่อให้คุณปู่จางได้พักผ่อน

ถิงถิงเดินมาส่งอี้ฟานที่รถหลังจากที่ทั้งสองพูดคุยเกี่ยวกับงานแต่งงานที่จะจัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างเสร็จ แต่ก่อนที่อี้ฟานจะขึ้นรถเขาก็หันมาพูดกับเธอ ”อีกสองวันเตรียมตัวให้พร้อม”

“คะ? เตรียมตัวเหรอคะ เตรียมตัวอะไร งานแต่งอีกตั้งหนึ่งเดือนไม่เหรอ” ถิงถิงถามด้วยความสงสัย ไหนตอนแรกตกลงกันไว้ว่างานแต่จะจัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือน อย่าบอกนะว่าเขาจะเปลี่ยนใจ

“ใช่ งานแต่งคืออีกหนึ่งเดือน แต่ฉันคิดว่าเราน่าจะไปจดทะเบียนสมรสกันก่อน อย่างน้อยเราจะได้ทำอะไรๆ ได้สะดวกขึ้น” อะไรๆ ที่อี้ฟานว่าหมายถึงอะไรคงไม่ใช่ข้อสัญญาข้อสุดท้ายที่คุณปู่ขอเพิ่มขึ้นมาหรอกนะแค่คิดถิงถิงก็ใจเต้นจนรู้สึกเหมือนจะเป็นลมแล้ว

“เธอคิดอะไรของเธอ ฉันแค่อยากเริ่มแผนการของเราให้เร็วขึ้นเท่านั้น ถ้าปล่อยให้ถึงวันแต่ง ฉันกลัวพวกตาแก่นั่นจะรู้ตัวกันก่อนนะสิ สู้จัดการแบบไม่ให้พวกนั้นตั้งตัวไม่ดีกว่าเหรอ” อี้ฟานอธิบาย ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรขนาดนี้ก็ได้แต่พอเห็นหน้าขาวๆ ของเธอซีดลงก็อดจะอธิบายไม่ได้

“อ่อ ฉันเองก็ว่าจะพูดกับพี่เรื่องนี้เหมือนกัน ก็ได้ค่ะถ้างั้นอีกสองวันเจอกันนะคะ”

“แล้วก็เตรียมห้องไว้ให้ฉันด้วยนะ”

“ห้อง? ห้องอะไรเหรอคะ”

“ก็หลังจากจดทะเบียนสมรสแล้วฉันจะย้ายมาอยู่ที่นี่ไง”

“ย้ายมาอยู่ที่นี่เหรอ พี่จะมาอยู่ที่นี่ทำไม” แค่แต่งงานกันหลอกๆ ไม่เห็นมีความจำเป็นอะไรที่เขาจะต้องมานอนค้างที่นี่เลย

“ถามแปลกๆ เป็นผัวเมียกันก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ แต่ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่เธอจะไปอยู่บ้านฉันก็ได้นะ แต่เธอทำใจอยู่ห่างจากคุณปู่ของเธอได้เหรอ” อี้ฟานบอก แต่ถิงถิงก็ไม่เข้าใจเธอกับเขาแต่งงานกันแค่ในนามไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันจริงๆ ก็ได้ แล้วอีกอย่างที่นี่ก็อยู่ไกลจากที่ทำงานเขาพอสมควร เขาจะไม่เหนื่อยแย่เหรอถ้าต้องไปกลับทุกวัน

“นี่พี่จริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันว่าพี่ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้นะ แล้วอีกอย่างที่นี่ก็ไกลจากที่ทำงานพี่ด้วย ฉันว่าน่าจะไม่ค่อยดีมั้ง”

“ก็ต้องจริงจังสิ ไม่งั้นคนอื่นเขาก็ไม่เชื่อกันพอดี แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้คิดจะมานอนที่นี่ทุกวันหรอก อาจจะมาแค่บางครั้งแค่ไม่ให้คนอื่นสงสัยแค่นั้นพอ”

“งั้นก็ได้ฉันจะให้คนเตรียมห้องพักให้ก็แล้วกัน พี่มีอะไรจะคุยกับฉันอีกมั้ยถ้าไม่มีก็กลับไปได้แล้ว” ถิงถิงถามกึ่งไล่

“นี่ มันจะมากไปหน่อยมั้ย พอได้สิ่งที่ต้องการเธอก็ไล่ฉันแบบนี้เลยเหรอ” อี้ฟานถาม

“ฉันไม่ได้ไล่ แต่พี่บอกว่าพี่มีงานต่อไม่ใช่เหรอ แต่ถ้าพี่ยังมีเรื่องจะพูดกันฉันต่อฉันว่าเราไปคุยต่อในบ้านดีกว่านะ คุยตรงนี้ฉันเมื่อย” ถิงถิงพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ ตอนที่นั่งคุยกันเธอถามแล้วว่ามีอะไรอีกมั้ย แต่เขาบอกว่าไม่มีแล้วจะรีบกลับเพราะมีธุระต่อ เธอเลยเดินออกมาส่ง้ขาตามมารยาท แต่พอมาถึงรถที่คนขับนำมาจอดรอเขากับมีเรื่องคุยกับเธออีก

อี้ฟานมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงได้เปลี่ยนบุคลิกได้บ่อยขนาดนี้

“เธอนี่แสดงเก่งจริงนะ เวลาอยู่ต่อหน้าปู่เธอทำเป็นเรียบร้อย แต่พออยู่กับฉันเธอก็เปลี่ยนเป็นอีกคน”

“ฉันไม่ได้แสดงฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ สรุปพี่จะเอายังไงจะกลับหรือจะคุยต่อ” ถิงถิงถามอย่างเริ่มรำคาญ

“กลับ” อี้ฟานเองก็ตอบอย่างอารมณ์เสียเหมือนกัน เขาเด็กนี่ไล่เขาสองรอบแล้ว แล้วเขาจะอยู่ทำไมคิดแล้วก็โมโหเขาไม่น่าตอบรับข้อตกลงเลย

“งั้นก็โชคดีค่ะ เดินทางปลอดภัยแล้วอีกสองวันเจอกัน” ถิงถิงโบงมือให้พร้อมกับยิ้มส่ง

อี้ฟานเห็นท่าทางดีใจของถิงถิงเพราะเขากำลังจะกลับก็รู้สึกอยากแกล้งเธอขึ้นมา เลยเปลี่ยนจุดหมายจากเดินขึ้นรถเป็นเดินตรงมาหาเธอแทน เขามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ผิดสัญญากับเธอหรอก และฉันจะทำตามสัญญาทุกข้อเป็นอย่างดี ตั้งแต่ข้อแรกจนถึงข้อสุดท้าย” พูดจบเขาก็หันหลังกลับแล้วเดินขึ้นรถไป ปล่อยให้ถิงถิงยืนอึ้งกับคำพูดของเขา ข้อแรกถึงข้อสุดท้ายเลยเหรอ แค่คิดเธอก็หน้าแดงแล้ว

“บ้า ทำไปคนเดียวเถอะ”