Lahat ng Kabanata ng ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Kabanata 71 - Kabanata 80

“ท่านโหว เป็นข้าที่เข้ามาขัดขวางความรักของพวกท่าน ข้ายอมรับว่าก่อนหน้าดวงตามืดบอดเพราะชอบท่านจนขาดสติ บัดนี้ข้าคิดได้แล้วว่าเป็นข้าที่ผิดจึงได้ถอนใจจากท่านแล้ว ทว่าก็ยังช้าเกินไปไม่อาจขัดสมรสพระราชทานได้ ท่านโหวข้าต้องขอโทษท่านจริง ๆ นับจากนี้ต่อไป พวกเราเป็นเพียงสหายร่วมสมรส อยู่กันไปดี ๆ ให้ครบสาม

เหยียนซือเหยียนปลายตามองอาภรณ์ของอี้ชิงแล้วก็พลันรู้สึกขบขันไม่น้อย เสื้อผ้าสีสันฉูดฉาด ปักดิ้นเงินดิ้นทองด้วยลวดลายดูไร้รสนิยมเป็นคนบ้านนอกเช่นนี้ แน่นอนว่าที่เมืองหลวงไม่นิยมกันนานแล้ว เห็นท่าว่าเมืองหลงเซิงจะมีรสนิยมการแต่งกายตามหลังเมืองหลวงอยู่ถึงสองปีทีเดียวอืม...อีกอย่างนางเห็นสีสันเช่นนี้แล

บทที่ 39 ทนไม่ไหวในขณะที่ผู้คนต่างจับจ้องเหยียนซือเหยียน อี้ชิงที่ถูกแย่งความสนใจไปในพริบตากลับกำมือแน่น นางไม่คิดว่าสตรีที่แต่งกายธรรมดาสามัญเช่นเหยียนซือเหยียนจะกลายเป็นที่สนใจของทุกคนเพียงแค่ก้าวเข้ามาในงานดวงตาของอี้ชิงเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ทว่าภายนอกกลับยังคงแสร้งยิ้มอย่างอ่อนหวานเอ่ยว่า“นา

บทที่ 40 เขาเปลี่ยนไปเหยียนซือเหยียนก่นด่าตนเองในใจ คิดว่าตนเองกำลังเลอะเลือนแล้วที่เห็นว่าเขามองนางด้วยสายตาอ่อนโยนลึกซึ้งเช่นนั้นเมื่อสักครู่นางคงดื่มสุราไปมาก จึงทำให้สายตาพร่าเลือนไป๋จิ้งหานกระโดดขึ้นบนหลังม้านั่งด้านหลังนาง จากนั้นก็ยอกมือโอบรอบร่างบางกุมบังเหียน เหยียนซือเหยียนพลันสัมผัสได้

บทที่ 41 คนใจร้ายในเวลานั้นไป๋จิ้งหานก็ปรากฏกายพร้อมกับอี้ชิงที่จับมือของไป๋จิ้งหานอย่างใกล้ชิดเหยียนซือเหยียนมองมือของพวกเขาที่เกาะกุมกันแน่นจากนั้นเม้มปากทำใจให้สงบ บอกตนเองว่าอย่าได้อิจฉาริษยาเป็นอันขาด และในเวลานี้ไป๋จิ้งหานก็ปล่อยมือของอี้ชิงแล้วเขาเดินตรงมาหานางจากนั้นก็สำรวจร่างเล็กอย่างระม