All Chapters of อุ้มท้องหนีพ่อสามีทรราช : Chapter 21 - Chapter 30

และตั้งแต่มาอยู่บ้านสวน ร่างกายอาจยังไม่ฟื้นตัว แต่นางก็ชอบบรรยากาศที่สดชื่น และความเงียบสงบ ซึ่งด้วยห่างไกลผู้คน ดังนั้นสถานการณ์ภายนอกเรือนหลังนี้ นางจึงไม่รู้สิ่งใด อาหารการกินเรียกว่าต้องพึ่งตนเองอย่างเต็มที่ เป็นบ่ายวันนี้ ที่หญิงสาวเก็บมะเขือหลายลูก กับมันฝรั่งมาได้เล็กน้อย แล้วต้องนั่งพักผ่อนหลบแสงแดด นางมีอาการผิดปกติ พอประเมินจากสิ่งที่ตนรู้ก็ใจหาย อนิจจา ไม่ใช่แค่บทในหน้านิยายเขียนไว้เช่นนี้ แต่เจ้าของร่างก็จงใจให้เกิดเรื่องราวที่ชวนปวดหัว หากคาดการไม่ผิด เกือบสองเดือนที่ผ่านมา นางมีเลือดเนื้อเชื้อไขของตงเยี่ยหรงในร่างกายแล้ว โอ้... น้ำแกงควบคุมการตั้งครรภ์ก็ไม่ได้ผล ยาจากโลกปัจจุบันที่กินไปจนหมดแผงยังช่วยไม่ได้อีก เหตุนี้ทำให้รู้ว่าไม่ใช่แค่สวรรค์ขีดเส้นชีวิตนาง แต่ตัวละครเดิมผู้เป็นเจ้าของร่างก็ปรารถนาให้ตนมีทายาทสกุลตง เพื่อที่ซ่างเป่าเหลียนจะไม่ตกเป็นภรรยาชายชาวต่างแคว้นนั่นเอง นอกเหนือจากนั้น วิชาแพทย์ที่มี นางไม่อาจใช้สำหรับการส่งเสริมให้ชีวิตผู้อื่นถึงแก่ความตาย เรื่องนี้นับว่าชวนให้ฉงนยิ่ง หญิงสาวนั่งพักนานอยู่ทีเดียว จึงได้ยิ

มารดาของลูกเต่าน้อย อึดใจเดียวกัน คนที่ไม่มีแรงก็หมายจะจู่โจมหญิงสาว และด้วยความไม่ทันระวังตัว เขาเลยได้ขโมยจูบนางอย่างรวดเร็ว โอ้ แม้แต่ตงเยี่ยหรงก็แปลกใจ เขาควรหยาบคาย หื่นกระหายกว่านี้ ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้น คือรสจูบอันหวานละมุน และเปี่ยมด้วยแรงสิเน่หา ฝ่ายซ่างเป่าเหลียนตกใจเช่นกัน แทนที่นางจะปฏิเสธ กลับกลายว่าเผลอใจไปชั่วขณะ เรียกว่าเผลอใจหรือ อันที่จริงนางเองก็ต้องการสัมผัสที่หวานละมุนของเขาเช่นกัน! ตงเยี่ยหรงยิ่งได้ใจใหญ่ บดเบียดริมฝีปาก และไถถูลากไปมาช้าๆ ขณะเดียวกันในหัวก็คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาแต่เดิมเขาออกปากไล่นางสารพัด สั่งให้คนพาไปส่งเมืองหวางอิน กำชับว่าต้องเร่งเดินทางทั้งวันทั้งคืน หากสุดท้ายกลับเป็นนางที่ยื่นมือไปยุ่งกับน้องสาวของฟ่านเทียนโหว จนถูกพวกนั้นทำร้ายบาดเจ็บ เรื่องนี้เขาเลยแค้นจัด อีกทั้งแทนที่นางจะรีบซ่อนตัว ไม่เปิดเผยความสามารถใดๆ ทางการแพทย์ แต่ก็เป็นพวกดื้อรั้นไม่เลิก เขาเลยทนไม่ไหว ต้องมาทำตัวเป็นนายพรานชื่ออาเทียน เพื่อดูแลนางอย่างใกล้ชิด ทั้งที่ก่อนหน้านี้มีทั้ง หวังตัน โจวซ่ง แล้วก็ลูกชายคนที่สี่ เจี้ยนจาง แต่ตงเยี่

สามีแพ้ท้อง เมื่อคืนเกิดความยุ่งยากต่อซ่างเป่าเหลียนมาก นางให้ยาแก่คนตัวโตในปริมาณที่ประเมินแล้วว่าเขาจะไม่แพ้ หรือส่งผลเป็นอันตรายต่อเขา ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตามมา ชายหนุ่มจับไข้ แล้วละเมอลุกขึ้นเดินไปมา “ข้าไม่เคยเป็นเช่นนี้ บางทีอาจเพราะอยู่ใกล้ชิดหมอเหลียน และห่วงเจ้าเกินไป จึงมีอาการดั่งคนแพ้ท้อง” หญิงสาวมองเขาตาโตทีเดียว ผู้ชายคนนี้กล่าวคำพูดราวกับกำลังหลอกเด็กเล็กๆ “แพ้ท้อง เทียนเกอ สมองท่านคงมีปัญหา ผู้ชายจะแพ้ท้องแทนข้า ก็อาจเป็นไปได้ หากคนผู้นั้นควรเป็นสามี มิใช่ชายแปลกหน้า” เขาทำหัวคิ้วชนกัน และพ่นลมหายใจร้อนๆ ออกมา “ก็มันเป็นไปแล้ว ข้าแพ้ท้องจริงๆ หมอเหลียนดูมิออกหรือ กินอาหารลำบาก อยากกินของเปรี้ยว และเผ็ด ของหวานก็ชอบ แล้วยังเป็นไข้ง่ายด้วย” บอกนางอย่างนั้น ก็ล้มตัวลงนอนต่อ และเขายังมีอาการของโรคแทรกซ้อน หญิงสาวต้องเปิดมิติหีบยาเทพธิดาของตน ตรวจสอบโรคเขาอย่างเร่งด่วน พบว่าตงเยี่ยหรงถูกวางยามานาน พิษมันไม่ได้กระจายทั่วทั้งร่าง แต่ก็ส่งผลให้เขามีอาการปวดศีรษะ สลับโรคนอนไม่หลับ นี่คงเป็นเหตุผลทำให้เขาเครียดง่าย บ

แม่เลี้ยงของคุณชายสี่ สองวันต่อมา ซ่างเป่าเหลียนตั้งใจจะไปทำอาหาร ทว่าตอนนี้นางไม่เหลือแรงใดๆ เมื่อเช้ามืดลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายได้ คนตัวโตก็โผล่เข้ามาหา แล้วป้อนน้ำผึ้งให้นาง และมีผลไม้สองสามชนิด ได้กินแล้วก็ชอบใจ ทว่าแทนที่จะได้ไปทำสิ่งอื่น เขากับยิ้มหวาน ดวงตาคมคู่นั้นพราวระยับ “เกออยากจูบหมอเหลียน” เสียงผู้ชายตัวโตฟังแล้ว ก็เคลิ้มได้เลย นางไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำตัวให้ต้องว้าวุ่นใจเช่นนี้ “จูบเท่านั้นใช่หรือไม่”ถามเขา ทั้งที่รู้ว่าความต้องการของชายหนุ่มยกมากกว่านั้น “อันที่จริงเกออยากจูบอย่างเดียวเท่านั้น แต่กลัวเหลียนเหลียน... น้อยใจ ขอบอกรักด้วยได้หรือไม่ ทั้งตัวเจ้าแล้วก็ลูกเต่าน้อยในท้อง” และยามนี้ เขาแทนตัวเองว่า เกอ ช่างน่ารักยิ่ง ฝ่ายนางก็ไม่เกี่ยง อย่างไรแม้ร่างกายนี้ยังอายุน้อย ทว่าในโลกแห่งความจริงอายุนางกับเขานับว่าใกล้เคียง ดูเหมือนว่า เขาในอีกบทบาทยามเป็นจอมทัพจะบ้าอำนาจแสนเผด็จการสักหน่อย ทว่าเมื่ออยู่กับนางที่นี่ ตงเยี่ยหรงถอดยศและตำแหน่ง เรื่องใดๆ ที่หนักอึ้ง เขาวางไว้ข้างหลัง ดังนั้นจึงเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่นางแอบเผลอไผ

อาหารมื้อเย็นสร้างความสุขให้ทุกคนมาก หนุ่มๆ ได้ดื่มสุราด้วย แต่คนที่ซ่างเป่าเหลียนห้ามดื่ม คือตงเยี่ยหรง ด้วยนางรู้ว่าเหล้าเข้าปากเขาแล้ว คนที่ต้องเหนื่อยหนักก็คือนาง อีกอย่างเรือนหลังเล็กๆ ไม่เหมาะให้เขาทำรุ่มร่าม เช่นนี้ห้ามเขาดื่มย่อมปลอดภัยที่สุด “ถูกต้องแม่เลี้ยง หากบิดาดื่ม เกรงว่าจะเป็นอันตรายต่อทุกคน และข้านี่แหละต้องหาวิธีทำให้เขาส่างเมาด้วย” เจี้ยนจางว่าแล้วก็หัวเราะเสียงดังลั่น พลอยให้คนที่เหลือฮาครืน ทว่าตงเยี่ยหรงทำเสียงฮึ่มๆ ปราม เขาเลยต้องรีบปิดปากและแสร้งทำไม่รู้ ไม่ชี้ กระทั่งช่วงดึก ซ่างเป่าเหลียนพยายามไล่ให้ตงเยี่ยหรงไปนอนที่อื่น ไม่ใช่พยายามจะอยู่ใกล้ชิดนางเช่นนี้ เตียงนอนแม้ไม่ได้เล็ก ทว่าเป็นตงเยี่ยหรงที่หากนอนด้วยกัน เขาก็ไม่ปล่อยนางให้ห่างตัว เดี๋ยวกอด เดี๋ยวหอม มือใหญ่ชอบล้วงลึก ถันสองข้างหน้าถูกบีบนวด สลับการดูดดุน ส่วนกลีบงามๆ นั้น เขาก็ไม่วายแทรกนิ้วเข้าไปซอยเย้าหยอก จนนางหวีดเสียงสูงต่ำเพื่อระบายความซาบซ่าน “เหลียนเหลียน...หน้าที่ข้าคือกล่อมเจ้าลูกเต่า และให้ทำให้เขาไม่ดื้อ ซุกซนก่อกวนจนเจ้านอนไม่หลับ” “ฮึ ดูเหมือนเท