All Chapters of ปรารถนารักอันตราย: Chapter 81 - Chapter 90

“มิลค์กี้ไม่ทานเหรอครับ เป็นอะไรหรือเปล่า” ช่วงระยะหลังๆ ตะวันฉายยิ่งมองมานิตาออกว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา เธอเอาแต่เศร้าหมองจนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้ “มิลค์กี้ไม่ค่อยหิวค่ะ” “มีอะไรบอกพี่ได้นะครับ พี่ทำอะไรผิดหรือเปล่า หรือทำอะไรให้มิลค์กี้ไม่พอใจ” ตะวันฉายบอกในฐานะที่เขาเป็นผู้ใหญ่และพยายามคุยกันด้วยเหตุผล “พี่ซัน...” “มิลค์กี้อึดอัดใจใช่ไหมครับที่คบกับพี่ มิลค์กี้บอกพี่ตรงๆ ได้เลยนะครับ” แม้เขาจะเจ็บปวดที่ต้องพูดแบบนี้ออกมา แต่มันคงเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้หญิงสาวบอกความรู้สึกในใจของตัวเองออกมา “มิลค์กี้” ใบหน้าหวานเจื่อนลงเมื่อชายหนุ่มเปรยขึ้นมาก่อน “บอกมาเถอะครับ” “มิลค์กี้ขอโทษนะคะกับเรื่องที่ผ่านมา มิลค์กี้คิดว่าสักวันมิลค์กี้จะรู้สึกกับพี่ซันมากไปกว่านี้ได้ แต่ตอนนี้มิลค์กี้ไม่มีความรู้สึกนั้นเลยค่ะ” เธอก้มหน้างุดๆ อย่างรู้สึกผิด “ไม่เป็นไรครับ พี่ดีใจนะที่มิลค์กี้รู้ใจของตัวเอง” ตะวันฉายยิ้มแห้งๆ ออกมาจนมานิตารู้สึกผิดที่เธอทำลายความรักดีๆ ของเขา “พี่ซัน มิลค์กี้ขอโทษ”

“ไม่ต้องมาขอร้องแทนลูกมึง” ศักรินทร์หันมาตวาดใส่อดีตเมียเก็บของตัวเอง “หนูไม่ได้ทำ คุณจะให้หนูบอกยังไง” “กูจะสั่งสอนมึงที่มาทำให้ลูกสาวของกูต้องมีประวัติ ต่อจากนี้กูจะไม่ส่งเงินให้มึงสองแม่ลูก ถ้าไม่มีเงินก็ตายๆ ไปซะ” ศักรินทร์บอกอย่างเกรี้ยวกราดเมื่อมีคนมาทำให้ลูกสาวของเขากลายเป็นคนไม่ดีในสายตาของคนอื่น “พ่อ!!” มานิตาตะโกนเรียก “ไม่ต้องมาเรียกกูว่าพ่อ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปไม่ต้องมายุ่งกับครอบครัวกูอีก ไม่ใช่ลูกกูแล้ว ส่วนเรื่องของเมนี่ถ้ามึงไปปากโป้งเล่าให้ใครฟัง กูจะมาสั่งเก็บมึงกับแม่ไม่ให้มีชีวิตบนโลกนี้เลย” สายตาและการกระทำของชายแก่มันสร้างความรวดร้าวให้กับมานิตา เธอไม่อยากได้ความรัก เธอแค่ขอความเมตตาซึ่งท่านก็ยังไม่มีให้กับเธอเลย “ดีค่ะพ่อ ไม่ต้องเอาเศษเงินไปให้พวกมันหรอก ให้มันตายเป็นหมาข้างถนนไปนั่นแหละ” เมนิศาหันไปมองมารดาของมานิตาแล้วเหยียมยิ้มราวกับกำลังสมเพชสองแม่ลูก “ไม่นะพ่อ มิลค์กี้ขอร้อง ให้มิลค์กี้กราบก็ได้ ได้โปรด” เสียงหวานเปล่งออกมาอย่างสั่นเครือพร้อมกับยกมือไหว้บิดาเพื่อให้ท่านเห็นใจ

“ไม่ได้มั่วสักหน่อย อยากรู้ว่าจริงหรือมั่วพิสูจน์กันไหมว่าคิดถึงมากแค่ไหน” เพทายยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นชายหนุ่มไม่รีรอรีบจัดการอุ้มคนตัวเล็กมาไว้ในอ้อมกอด จากนั้นก็เดินดุ่มๆ มาที่โซฟาตัวกว้างโดยมีคนตัวเล็กอยู่ใต้ร่าง “จะทำอะไร”“พิสูจน์ไงครับ พิสูจน์ว่าคิดถึงมากแค่ไหน” เพทายคิดว่าเขาจะไม่รออะไรอีกต่อไปแล้ว การเฝ้ามองหญิงสาวมาตลอดหนึ่งเดือนมันก็มากเกินพอแล้ว ต่อไปนี้เธอจะต้องอยู่กับเขาทุกที่ทุกเวลา “จะ...จะทำอะไร” คนตัวเล็กถามด้วยเสียงสั่นพร้อมกับหัวใจที่กระตุกถี่เมื่อใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามาใกล้มากขึ้น “จูบเมียครับ คิดถึงก็ต้องจูบพิสูจน์นะ” “อื้อ” มานิตายังไม่ทันได้เปิดปากห้ามปากหยักของเพทายก็โน้มลงมากระแทกที่ปากเรียวเล็กทันที จนเธอเผลอเผยอกลีบปากให้ชายหนุ่มเข้ามากวาดต้อนความหวานภายในได้ “คิดถึงเมียจัง คิดถึงที่สุดเลย” “ใครเมียนาย ฉันมีแฟนแล้วนะ” คนตัวเล็กบอกแต่เพทายไม่ได้สนใจ ใบหน้าคมคายโน้มลงมาดอมดมความหอมกรุ่นที่ลำคอเล็กอย่างเอาแต่ใจ “นั่นแค่แฟนครับ แต่เพผัวมิลค์กี้ ผัวคนเดียวด้วย” เพทายตอบอย่างยียว

“อะไร...อย่ามาพูดเล่นนะ” มานิตาพยายามหุบยิ้มของตัวเองเพราะยังไม่ไว้ใจกับคำพูดของเพทาย “พูดเล่นที่ไหน พูดจริงๆ เลย บอกมิลค์กี้ตั้งหลายครั้งแล้วทำไมไม่เชื่อกันบ้าง” “ใครจะไปเชื่อคนกระล่อนอย่างนายล่ะเพ อ๊ะ...” ขณะที่มานิตากำลังพูดเพทายก็กระทุ้งเข้ามาเต็มแรง ทำเอาหญิงสาวร้องเสียงหลงเลย “เพ! แรงไปแล้วนะ” “มิลค์กี้ชอบแรงๆ เพรู้” เพทายอดยิ้มกับความน่ารักของเธอไม่ได้ ตอนนี้สำหรับเขามานิตาสวยและน่ารักที่สุด จนเขาไม่คิดจะมองใครอีกแล้วเพราะคนเดียวที่อยู่ในใจคือผู้หญิงคนนี้ “มารู้อะไรเนี่ย” “เพราะเพเป็นเจ้าของมิลค์กี้ และมิลค์กี้ก็เป็นเจ้าของเพด้วย” เพทายยังคงยิ้มหวานให้กับมานิตาจนเธออดหลงใหลกับรอยยิ้มนี้ไม่ได้ รอยยิ้มที่ทำให้เธอรักเขาตั้งแต่แรกเห็น แต่เพราะคำว่าเพื่อนเธอเลยต้องพยายามกลืนความรู้สึกรักเอาไว้ในใจ “ไม่เห็นอยากเป็นเจ้าของนายเลย” “จริงเหรอ แต่มิลค์กี้ก็ดูดเต็มลำอยู่นะ ยังไม่อยากเป็นเหรอ” เพทายมองกลีบสาวที่ดูดกลืนกายใหญ่เข้าไปจนหมด “พูดมาได้ไม่อายปาก” “มิลค์กี้ไม่เห็นเพเหรอ อยากให้เพไปทำ

“มิลค์กี้อย่าเพิ่งวิ่งหนีเพสิ...ท้องอยู่นะ” เพทายตะโกนดังลั่นจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมองขวับอย่างสนใจ จนมานิตาเดินกลับมาหาชายร่างสูงที่เล่นป่าวประกาศเสียจนหันมามองหมดแล้ว “เพ! รู้ได้ไง” มานิตาขบฟันพูดเพราะยังไม่ต้องการให้ทุกคนรู้เรื่องนี้ แต่เพทายกลับฉลาดล่วงรู้ก่อนเธอจะบอกเสียอีก “เห็นที่ตรวจครรภ์เมื่อเช้า” เพทายพูดเมื่อนึกขึ้นได้ตอนเขาเข้าห้องน้ำต่อจากมานิตาและพบกับซองบางอย่างเลยลองดูก็พบว่ามันเป็นที่ตรวจครรภ์แถมแถบที่ขึ้นยังเป็นสองขีดอีก และไม่ได้มีแค่อันเดียวแต่เป็นสามอันเลย“รู้มากนักนะ!”“ก็ผัวฉลาด ทำไมเมียจ๋าไม่บอกผัวล่ะ” ว่าจบมือแกร่งก็โอบกอดร่างบอบบางที่สวนในมหาวิทยาลัย จนเธอสอดส่องว่ายังมีคนเดินผ่านไปผ่านมาหรือไม่“เพ...อย่านะนี่มันมหาวิทยาลัยนะ”“งั้นทำที่บ้านได้ไม่มีปัญหาใช่เปล่าครับ” เพทายกระซิบถามจนคนตัวเล็กขนลุกซู่“ทะลึ่งอีกแล้วนะ มิลค์กี้กำลังงอนเพอยู่นะ ที่เอาแต่ใช้อารมณ์อีกแล้ว”“งั้นง้อๆ นะครับ อย่าโกรธกันเลย ก็คนมันหวงเมียไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เมียผิดเหรอครับ” เพทายส่งสายตามองคนตัวเล็กปริบๆ“แต่เพใจร้อนเกินไปมิลค์กี้ไม่ได้คิดอะไรกับเ