All Chapters of ปรารถนารักอันตราย: Chapter 101 - Chapter 110

ตอนพิเศษ 2ผู้ชายน่ากลัว วันนี้มานิตาพาลูกๆ ทั้งสองคนอย่างมินมินและมิกซ์มากินข้าวที่ร้านอาหารประจำเพื่อมารอสามีเลิกงาน ชายหนุ่มบอกว่าอยากจะกินข้าวกับครอบครัว ซึ่งมานิตาเลือกจะออกมาจากบ้านกันเอง เพราะไม่อยากให้เพทายวนไปรับ เพราะร้านอาหารอยู่แถวที่ทำงานของเขา “คุณแม่ขา...น้องมินมินอยากกินอันนี้” นิ้วป้อมๆ ของลูกสาวจิ้มไปที่เมนูอาหารที่อยากกิน วันนี้พวกเขามากินร้านอาหารแนวอิตาเลียน ซึ่งเป็นอาหารที่ลูกสาวลูกชายชอบกิน “ได้สิคะ...อยากกินอันไหนเลือกเลยค่ะคุณสวย” พอได้มาเป็นคุณแม่เต็มตัวทำให้มานิตารู้สึกมีความสุขที่ได้ดูแลลูก และได้เห็นพัฒนาของลูกๆ ด้วย การได้ทำหน้าที่แม่นั่นมันคือสิ่งที่มีความสุขและดีที่สุด ยิ่งได้เห็นพวกเขาเติบโตมันคือสิ่งที่เธอดีใจและมีความสุขมาก “พี่มิลค์กี้...” เสียงทุ้มของใครบางคนทำให้มานิตาเงยหน้าขึ้นมอง พร้อมกับพบใบหน้าหล่อเหลาของใครบางคนที่เธอพอจะจำได้ว่าเขาคือใคร “อิน...” หญิงสาวเรียกชื่อชายตรงหน้าเบาๆ อินคือน้องรหัสของเธอตั้งแต่สมัยเรียนที่มหาวิทยาลัย แต่ชายหนุ่มค่อนข้างเป็นคนเงียบๆ ทำให้เธอและเขาไม่ค่อยได

ตอนพิเศษ 3ครอบครัวอันอบอุ่น มานิตามองลูกสาวลูกชายกำลังวิ่งเล่นกับลูกๆ ของพะแพรและแอชตันอย่างมีความสุข ใครจะไปเชื่อว่าก่อนที่เราจะมีความสุขมากกว่านี้ เธอเคยผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายมาเหมือนกัน “ขนมจ้ะมิลค์กี้...” เสียงหวานของพะแพรบอก ก่อนที่จะวางถาดขนมตรงหน้าของมานิตา และมานั่งข้างๆ “ขอบคุณค่ะพี่พะแพร...” “ชิมแล้วติชมพี่หน่อยนะ พอดีพี่ว่าจะเอาไปลงร้านขนมเสียหน่อย” ตอนนี้พะแพรหันมาเปิดร้านขนมอย่างจริงจังแล้ว หลังจากที่ขายออนไลน์มาอย่างยาวนาน โดยมีผู้สนับสนุนหลักอย่างแอชตัน “ขนมที่พี่พะแพรทำอร่อยทุกอย่างอยู่แล้วค่ะ” มานิตาเอ่ยชมพี่สาวของสามี พร้อมกับยิ้มออกมา ใครจะไปคิดว่าวันนี้เธอจะสามารถมีครอบครัวที่อบอุ่น มีคนที่เธอรัก และมีคนที่รักเธอเช่นเดียวกัน “อย่าชมพี่มาก อาจจะไม่อร่อยก็ได้ วันนี้พี่เพิ่งเปลี่ยนสูตรใหม่ด้วย” พะแพรส่งยิ้มจางๆ ให้กับเมียของน้องชาย ขณะที่ผู้ใหญ่ทั้งสองกำลังกินขนมกันอยู่นั้น เสียงหวานๆ ของลูกสาวคนโตอย่างน้องมินมินก็ส่งเสียงออกมา “คุณแม่ขา...” ร่างเล็กของมินมินเดินมาหาแม่พร้อมกับกอดเบาๆ

ตอนพิเศษ 4ฮันนิมูนสุดหรรษา ความซวยของเพทายและมิลค์กี้ เพราะก่อนหน้านี้สองหนุ่มสาววางแผนว่าจะไปฮันนิมูนกันสองคน วางแผนทุกอย่างไว้หมดแล้ว แต่เกิดเหตุไม่คาดฝันเมื่อพี่สาวของเพทายอย่างพะแพรไม่สามารถช่วยดูเจ้าสองแสบได้ เพราะลูกชายอย่างน้องเอนิสป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ เลยต้องไปเฝ้าไข้ที่โรงพยาบาล ทำให้แพลนทุกอย่างเปลี่ยนใหม่ ก็คือพวกเขาต้องหอบลูกไปเที่ยวด้วย “วันนี้คุณพ่อคุณแม่จะพาพวกหนูไปเที่ยวไหนคะ” เสียงหวานของน้องมินมินบอกก่อนจะชะโงกหน้าจากเบาะหลังมาถามพ่อกับแม่ “วันนี้เราจะไปเที่ยวทะเลที่จันทบุรีกันค่ะ น้องมินมินอยากเที่ยวทะเลไหมคะลูก” มานิตาถามลูกสาวที่บอกด้วยเสียงร่าเริง “อยากเห็นทะเลค่ะ” “มิกซ์ก็อยากเห็น” “คุณแม่ขา...” “ว่ายังคะลูก...” “ชุดว่ายน้ำคุณแม่ เซ็กซี่มากๆ เลยนะคะ น้องมินมินอยากใส่เหมือนคุณแม่บ้างคะ” คำพูดของลูกสาวทำเอาเพทายที่ขับรถอยู่ถึงกับหันขวับกลับมา แล้วขมวดคิ้วอย่างสงสัย “ชุดว่ายน้ำอะไรมิลค์กี้” เพทายบอกด้วยเสียงทุ้มเข้ม “คะ...คือมิลค์กี้เพิ่งไปซื้อชุดใหม่มาค่ะเพ มันสวยดี

ตอนพิเศษYanin X Wayoขอเป็นมากกว่าเพื่อน ชีวิตที่แสนเรียบง่ายของญาณินเป็นอันต้องพังทลายลงเมื่อบิดาประกาศกร้าวให้เธอไปดูตัวคู่หมั้นของตัวเอง คู่หมั้นที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าตาเป็นอย่างไร วันนั้นเธอร้องห่มร้องไห้ไปหามานิตาเพื่อให้เพื่อนช่วยคิดแผนการล้มเลิกการดูตัวในครั้งนี้ แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ยังไม่กล้าที่จะไปขอความช่วยเหลือจากวาโย เพราะมันเป็นเรื่องน่าอายที่จะบอกให้วาโยมาแกล้งเป็นแฟน “เฮ้อ...” “เป็นอะไรไปญาณิน” วาโยที่นั่งกินข้าวเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนของตัวเองที่เอาแต่นั่งหน้าเศร้าตีหน้ามึนทำเอาคนที่กำลังกินอาหารอยู่รู้สึกกร่อยขึ้นมาทันที “ไม่มีอะไร” “เอ้า!! ไม่มีอะไรได้ไง แกเอาแต่ทำหน้าซึมแบบนี้” วาโยมองเพื่อนอย่างสงสัย เพราะช่วงหลังๆ มานี่ทั้งสองไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นเพราะเพทายกับมานิตาตัวติดกันราวกับปลาท่องโก๋ พวกเขาเลยกลายเป็นส่วนเกินที่ต้องมากอดคอร้องไห้เมื่อโดนเพื่อนทิ้งไปจู๋จี๋กัน “คิดๆ อะไรนิดหน่อย” “คิดอะไรวะ” วาโยที่กำลังคีบเนื้อเข้าปากมองคนตัวเล็กซึ่งกำลังสะบัดผมไปข้างหลัง จนทำให้เขามองเห็นร่องหน้าอกขอ

“ไว้ญาณินตื่นขึ้นมากูจะบอกความเลวของพวกมึงให้หมดเลย ให้เลิกคบพวกมึงซะ” ว่าจบวาโยก็พาคนตัวเล็กออกมาจากโต๊ะ จากนั้นก็พาเดินเข้าไปหลังร้านที่มีห้องพักรับรองที่เวลล์สร้างเอาไว้ มีอยู่สามสี่ห้องเพื่อเอาไว้รองรับเพื่อนๆ ที่อาจจะเมาแล้วกลับไม่ไหว “เกิดอะไรขึ้นวะวาโย” เวลล์ที่เพิ่งไปรับลูกค้ามาเดินมาเจอวาโยกำลังโอบญาณินเข้ามาข้างในด้วยสภาพราวกับกำลังละเมอ “ไม่รู้ว่าเพื่อนของญาณินเอาอะไรให้เธอกิน เธอเลยมีสภาพนี้ ผมขอยืมห้องก่อนได้ไหมจะให้ไอ้ตัวเล็กมันเข้าไปพักก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน” “เออได้ดิ จัดการเองได้ไหม เฮียมีรับลูกค้าเยอะวันนี้” “ครับไม่เป็นไร แค่ให้ยืมห้องผมก็ซึ้งน้ำใจละ” วาโยกล่าวขอบคุณเวลล์ที่เป็นเพื่อนพี่ชายคนหนึ่ง วาโยลากคนตัวเล็กเข้าไปพักผ่อนในห้องเพราะหวังให้หญิงสาวคืนสติโดยไว ไม่รู้พวกนั้นมันเอาอะไรให้ญาณินกินกันแน่ทำไมอาการของหญิงสาวถึงแปลกๆ อย่างนี้ “นอนก่อนนะญาณิน เดี๋ยวหาผ้ามาเช็ดให้” ร่างกายของหญิงสาวเริ่มร้อนขึ้นจนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้ แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปไหนมือน้อยๆ ก็คว้าหมับที่ข้อมือทันที “วาโ