Semua Bab ข้าจะเกี้ยวท่านมาเป็นสามี: Bab 31 - Bab 40

ยามนี้บรรยากาศในจวนตระกูลฟางค่อนข้างเงียบขรึมเป็นอย่างยิ่ง เสนาบดีฟางเหลียนจ้องมองฟางเมี่ยวและหลี่เยี่ยนเฉินด้วยแววตาที่เย็นเยียบ ด้านฟางเจี๋ยที่เพิ่งกลับถึงจวนและรู้เรื่องที่เกิดขึ้นก็รู้สึกตกใจไม่น้อยหลี่เยี่ยนเฉินน่ะหรือจะล่วงเกินฟางเมี่ยว หากบอกว่าฟางเมี่ยวล่วงเกินหลี่เยี่ยนเฉินเขายังจะเชื่อมากกว่า!!"อาเยี่ยน ข้าส่งคนไปแจ้งบิดามารดาเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น""ขอรับ"หลี่เยี่ยนเฉินเอ่ยตอบด้วยใบหน้าที่อ่อนน้อม ด้านฟางเมี่ยวที่เห็นว่าเขาไม่ได้ปฏิเสธในใจก็รู้สึกดีอย่างแปลกประหลาด แต่ทว่ากลับแปลกใจไม่น้อยแต่ทว่าเมื่อหันไปมองฟางเจี๋ยพี่ชายของตนก็ต้องขมวดคิ้วคราหนึ่งแววตาที่เหมือนว่านางฉุดคร่าหลี่เยี่ยนเฉินมาทำมิดีมิร้ายนั่นมันคือสิ่งใดกัน?เสนาบดีฟางเหลียนหันมามองบุตรสาวตนก่อนจะเอ่ย"เจ้าก็เช่นกัน เป็นสตรีกลับไม่รักความถูกต้อง พาบุรุษมาทำเรื่องงามหน้าในจวนเช่นนี้ใช้ได้หรือ?""อ้าว ลูกไม่ได้เริ่มก่อนนะเจ้าคะ""เมี่ยวเอ๋อร์ เจ้าเป็นสตรี เจ้าทำเช่นนี้มันไม่งาม""ท่านพ่อ ลูกกับพี่เยี่ยนยังไม่ได้ทำอันใดกันเลยนะเจ้าคะ ถึงจะอยากทำแต่ก็ไม่ได้ทำนี่เจ้าคะ"หลี่เยี่ยนเฉินที่ไ

ยามนี้ฟางเมี่ยวกำลังนั่งดื่มชาชั้นดีและกินขนมอย่างสบายอารมณ์ ระยะนี้กิจการของนางค่อนข้างไปได้ดี สินค้าบางอย่างแทบไม่พอขาย อีกทั้งยังมีร้านค้าจากร้านอื่นๆ มาขอซื้อสินค้าจากร้านนางไปขายต่อ ฟางเมี่ยวเองก็เห็นดีด้วย นางขายให้พวกเขาในราคาต่ำกว่าร้านใหญ่นิดหน่อย ให้พวกเขาไปบวกราคาเพิ่มเอง อย่างไรนางก็ยังได้ทุนคืนมา มิได้ขาดทุนไปเลยแม้แต่น้อยฟางเมี่ยวหันไปมองบิดาของตนที่กำลังนั่งอ่านตำราอยู่ ก่อนจะเอ่ย"อ้อ ลูกลืมบอกท่านพ่อไป กิจการทั้งหมดของท่านแม่ลูกจะนำมันติดตัวไปเป็นสินเดิม ยามนี้กิจการเป็นชื่อของลูกทั้งหมด ส่วนโรงน้ำชาเป็นของท่านพี่ หากท่านพี่แต่งงานเมื่อใด ลูกค่อยมอบกิจการอื่นให้เป็นชื่อของท่านพี่ ส่วนท่านพ่อหากเหนื่อยล้าก็ลาออกจากราชการมาพักเถิดเจ้าค่ะ ให้ท่านพี่รับหน้าที่ต่อ ลูกเลี้ยงดูท่านพ่อได้ ท่านพ่อจะได้สำราญใจกับเหล่าอนุ"เสนาบดีฟางเหลียนเบ้ปากคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"พ่อยังไม่แก่ ย่อมสนุกกับการทำงานอยู่ อีกไม่นานฝ่าบาทจะมีรับสั่งให้พี่ชายเจ้าเข้ารับตำแหน่งรองเสนาบดีกรมกลาโหม ไม่ให้เป็นอาจารย์แล้ว พระองค์ทรงตรัสว่าบุรุษมากความสามารถ หากใช่งานไม่ถูกที่ย่อมมิอาจกลายเป็นหยกที่เจียระไ

หลี่เยี่ยนเฉินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะพบว่าฟางเมี่ยวกำลังนั่งมองเขาอยู่“เจ้าตื่นนานแล้วหรือ?”“อืม เห็นท่านหลับอยู่ข้าจึงไม่ได้ปลุก”“อืม”ฟางเมี่ยวยิ้มให้หลี่เยี่ยนเฉินคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"ข้าต้องไปดูร้านที่เปิดเอาไว้ ว่าจะหาซื้อของไปฝากท่านพ่อที่จวนด้วย พี่เยี่ยนไปกับข้าเถิด""ได้"หลี่เยี่ยนเฉินรับคำ ก่อนจะรีบลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากรับสำรับยามเช้าแล้ว เขาจึงเดินตามฟางเมี่ยวไปที่รถม้า เมื่อมาถึงยังร้านค้าที่ฟางเมี่ยวเช่าซื้อเอาไว้ หลี่เยี่ยนเฉินก็มองดูนางจัดการสั่งงานผู้ดูแลร้านอย่างเข้มงวด อีกทั้งยังตั้งใจมากอีกด้วย สินค้าทุกชิ้นนางดูแล้วดูอีก และเรื่องที่น่าแปลกใจก็คือนางดูใจเย็นไม่อารมณ์ร้อนพาลลงกับบ่าวไพร่เช่นแต่ก่อนอีกเขารู้จักนิสัยฟางเมี่ยวดี ชาติก่อนนางไร้ความปรานี ชอบกดขี่ข่มเหงผู้ที่ต่ำกว่าตน อีกทั้งยังชอบขโมยเงินและของในร้านของท่านแม่ตนเองจนติดเป็นนิสัยแต่ทว่าชาตินี้นางกลับตั้งใจขยายกิจการ ทุกอย่างนางทำอย่างละเอียดและตั้งใจอย่างไม่น่าเชื่อ เขามองนางก็อดยิ้มไม่ได้ ฉับพลันประโยคที่นางพูดที่หน้าผาในวันนั้นก็วนกลับมาในห้วงความคิดของเขาอีกครา"หลี่เยี่ยนเฉิน ท

ยามนี้จวนตระกูลฟางกำลังวุ่นวายกับการเตรียมงานมงคล ไม่ต่างจากจวนตระกูลหลี่ เพราะนอกจากจะเป็นวันที่ฟางเมี่ยวต้องแต่งออกเข้าจวนตระกูลหลี่แล้ว ยังคงเป็นวันที่หลิวจือต้องแต่งเข้าตระกูลฟางด้วยเช่นกันฟางเมี่ยวให้อิงหยวนไปแจ้งหลิวจือที่จวนตระกูลหลิว ว่าให้หลิวจือเข้ามาพบนางที่จวน วันนี้ฟางเจี๋ยอยู่ที่จวนพอดี เนื่องจากต้องเตรียมพร้อมสำหรับงานแต่ง ฟางเมี่ยวให้คนทั้งสองมาพบที่เรือนของตน หลิวจือส่งยิ้มให้ฟางเมี่ยวคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถาม"มีอันใดหรือเมี่ยวเมี่ยว เจ้าจึงตามข้ามาพบเช่นนี้?""ทำไม อยากสนทนากับพี่สะใภ้ไม่ได้หรือ"ฟางเมี่ยวเอ่ยพลางยิ้มเล็กน้อย หลิวจือยิ้มตาหยี ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดออกมาฟางเมี่ยวพยักหน้าให้อิงหยวนนำหีบใบหนึ่งเข้ามา ฟางเจี๋ยจ้องมองหีบใบนั้นคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถาม"เมี่ยวเอ๋อร์ นี่คือสิ่งใดหรือ?"ฟางเมี่ยวที่ได้ยินเช่นนั้นจึงไขกุญแจเปิดหีบใบนั้นออก ก่อนจะเอ่ย"นี่คือบัญชีร้านผ้าไหมของท่านแม่ และโรงน้ำชา อีกทั้งกิจการย่อยๆ อีกสิบกว่าแห่ง ข้ามอบให้ท่านพี่กับจือจือเป็นของขวัญวันแต่งงาน""เมี่ยวเอ๋อร์ เดิมทีนี่เป็นสินเดิมที่เจ้าจะต้องนำติดตัวไปมิใช่หรือ?"ฟางเจี๋ยเอ่ยถามด้วยความสง

ยามนี้หลี่เยี่ยนเฉินกำลังนั่งอยู่บนหลังม้า เขาสวมชุดเจ้าบ่าวสีแดงดูหล่อเหลาสง่างาม ชวนให้ผู้ที่ได้พบเห็นหลงใหลไม่น้อย เขาขี่ม้ามาจนถึงจวนตระกูลฟาง ก่อนจะกระโดดลงจากหลังม้า มุ่งหน้าเข้าไปรับฟางเมี่ยวที่เป็นเจ้าสาวของเขาในทันทีฟางเมี่ยวในยามนี้กำลังเดินออกมาจากประตูห้องนอน โดยมีแม่นมหลิ่วและอิงหยวนคอยประคอง ด้านหน้าของนางมีเสนาบดีฟางเหลียนที่ขอบตาแดงก่ำ ราวกับเพิ่งผ่านการร้องไห้มา เสนาบดีฟางเหลียนจ้องมองหลี่เยี่ยนเฉินที่เดินเข้ามาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"อาเยี่ยน ฝากเมี่ยวเอ๋อร์ด้วย หากเจ้าทำให้นางเจ็บช้ำใจหรือไม่รักนางแล้ว โปรดส่งนางกลับจวนตระกูลฟาง ข้าย่อมเลี้ยงดูนางได้ตลอดชีวิต"หลี่เยี่ยนเฉินคำนับพ่อตาตนอย่างนอบน้อม ก่อนจะเอ่ย"ท่านลุงโปรดวางใจ ข้าจะดูแลนางเป็นอย่างดีขอรับ""อืม"เสนาบดีฟางเหลียนหันไปมองฟางเมี่ยวอีกครา ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"คล้ายว่าเมื่อวานเจ้ายังหาเรื่องปวดหัวมาให้พ่ออยู่เลย วันนี้กลับจะแต่งงานหนีพ่อไปเสียแล้ว"ฟางเมี่ยวที่ได้ยินเช่นนั้นก็อดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว นางเองก็เอ่ยตอบบิดาด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้นเช่นเดียวกัน"ท่านพ่อ หนีไปที่ใดกันเจ้าคะ ลูกจะมาเยี่ย