Semua Bab ข้าจะเกี้ยวท่านมาเป็นสามี: Bab 21 - Bab 30

ข่าวที่ฟางเมี่ยวทุบตีมู่หรงฟังแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว นอกจากจะไม่มีคนติฉินนินทาฟางเมี่ยวแล้ว มู่หรงฟังยังถูกผู้คนโจษจันว่าเป็นบุรุษเฮงซวยอีกด้วย ท้ายที่สุดเรื่องนี้ก็จบลงเพียงแค่ทั้งสองฝ่ายยอมความกัน ด้วยเพราะทั้งสองตระกูลต่างก็รู้จักกันมานาน เสนาบดีมู่หรงรู้จักนิสัยบุตรชายของตนดี นอกจากจะไม่เข้าข้างบุตรชายของตนแล้ว ยังส่งของกำนัลมาที่จวนตระกูลฟางเพื่อเป็นการไถ่โทษอีกด้วย ฟางเมี่ยวไม่ได้สนในสิ่งของเหล่านี้มากนัก เพียงเก็บเอาไว้ในห้องเก็บของเพียงเท่านั้นอีกไม่กี่วันก็จะถึงงานมงคลระหว่างเย่จิ้นหยางและจางเสวี่ยฮุ่ยแล้ว ฟางเมี่ยวได้รับเทียบเชิญให้ไปงานแต่งที่จวนอ๋องเช่นเดียวกัน นางสั่งให้คนเตรียมของขวัญเอาไว้ นางจะนำไปมอบให้จางเสวี่ยฮุ่ยในงานแต่งงานหลี่เยี่ยนเฉินในยามนี้นั้นเขากำลังกลับจากค่ายทหารและกำลังมุ่งหน้ามาที่จวนของตน ระหว่างทางเขาครุ่นคิดถึงบุรุษผู้นั้นที่เขาเห็นว่าเป็นนักฆ่าในชาติก่อน เขาส่งคนไปสืบอย่างลับๆ แต่ทว่ากลับไร้วี่แววอย่างไม่น่าเชื่อ แต่เขาก็ยังไม่ยอมละความพยายาม ยังคงให้คนสืบค้นต่อไปเมื่อกลับมาถึงจวนเขาก็พบว่ามีรถม้าจอดอยู่ที่ด้านหน้าจวน เขามองเพียงครู่เดียวก็ร

ใช้เวลาเดินทางราวสามชั่วยามขบวนล่าสัตว์ก็เดินทางมาถึงยังที่หมาย ซึ่งเป็นเขาที่ใช้ล่าสัตว์ในทุกๆ ปี เขาแห่งนี้ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์และเขียวชอุ่ม เนื่องจากมีฝนตกและอากาศเย็นตลอดทั้งปี บนใบไม้ยังคงมีหยดน้ำค้างเกาะอยู่ให้ได้เห็นประปรายฟางเมี่ยวสั่งให้ลู่ชิงนำสัมภาระและข้าวของมาเก็บที่กระโจมที่พักของตน เมื่อมาถึงนางจึงได้รู้ว่านางพักอยู่ใกล้ๆ กับหลิวจือ ส่วนกระโจมถัดไปเป็นกระโจมของจางลี่อิง น้องสาวของจางเสวี่ยฮุ่ย ด้านจางเสวี่ยฮุ่ยนั้น นางแต่งงานแล้ว อีกทั้งยังเป็นคนของเชื้อพระวงศ์ จึงได้พักที่กระโจมใกล้ๆ กับเชื้อพระวงศ์ซึ่งนับว่าเป็นเครือญาติกันหลิวจือนั้นเบ้ปากให้ฟางเมี่ยวแต่ไม่กล้าทำสิ่งใด ส่วนจางลี่อิงนั้นก็ปรายตามองฟางเมี่ยวด้วยความไม่ชอบใจเช่นเดียวกัน การมาล่าสัตว์ในครานี้ มีคุณหนูในห้องหอไม่น้อยที่ได้มีโอกาสออกมาเปิดหูเปิดตา แต่ทว่านางกลับไม่พบกับสวีเซียวเหยา หรือว่านางจะไม่ได้ร่วมเดินทางมาในครั้งนี้ด้วยฮ่องเต้เย่หมิงหล่างเป็นฮ่องเต้ที่ค่อนข้างมีเมตตา อีกทั้งยังสนับสนุนให้สตรีในแคว้นต้าอู๋ขี่ม้าจับดาบได้อย่างเสรีอีกด้วย นับว่าเป็นฮ่องเต้ที่เห็นแก่ความเท่าเทียมของบุรุษและสตรีอย่างหา

หลี่เยี่ยนเฉินร่วมเดินทางมาในครั้งนี้ด้วย ระหว่างทางเข้าครุ่นคิดมาตลอดทาง ก่อนหน้านี้ก็ได้เอ่ยเรื่องบางอย่างให้เย่จิ้นหยางได้ฟัง เขาไม่ได้บอกไปตามตรงว่ามีนักฆ่า เพียงแต่บอกว่าระยะนี้สงครามยังไม่สงบ เกรงว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นมาได้ จะต้องระวังให้มาก เย่จิ้นหยางเองก็เห็นด้วย เพราะศัตรูเหลียงไท่นั้นชอบลอบกัด เรื่องนี้ฝ่าบาทเองก็ทรงทราบดี จึงสั่งให้นำทหารติดตามมามากเสียหน่อยเขาเองเอ่ยสิ่งใดได้ไม่มากนัก อีกทั้งยังบอกสถานที่และลักษณะของนักฆ่าตัวก่อเรื่องไม่ได้ นอกจากจะไม่มีคนเชื่อแล้ว ฝ่าบาทอาจจะยังสงสัยว่าเขาอยู่เบื้องหลังนักฆ่าเหล่านี้หรือไม่ ตระกูลหลี่อาจจะตกที่นั่งลำบากเอาได้เขาทำได้เพียงเท่านี้ ที่เหลือคงต้องวัดดวงกันแล้วเมื่อครุ่นคิดถึงฟางเมี่ยว เขาก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ ภาพที่นางถูกนักฆ่าสังหารยังติดตาเขา หลี่เยี่ยนเฉินขมวดคิ้วมุ่นพลางครุ่นคิดฟางเมี่ยวไม่ได้มีฐานะสูงศักดิ์อันใด เป็นเพียงบุตรสาวขุนนางเท่านั้น แต่กลับถูกนักฆ่าสังหาร มันดูแปลกประหลาดเกินไปหรือไม่ช่างเถิด เรื่องในครานั้นก็มีคนล้มตายไปไม่น้อยเช่นกัน เขาสงสัยมากไปก็เปล่าประโยชน์คืนนั้นเขานอนไม่หลับทั้งคืน

วันนี้หลี่เยี่ยนเฉินไม่มีอันใดให้ต้องสะสางที่ค่ายทหารอีกแล้ว เขาจึงแวะซื้อทับทิมหลายผล ติดมือไปที่จวนตระกูลฟาง ระยะนี้เขาไม่ได้มาเยี่ยมฟางเมี่ยวเนื่องจากมีงานให้ต้องจัดการมากมายนัก เมื่อสอบถามฟางเจี๋ยก็บอกเพียงว่านางยังไม่แข็งแรงเท่าใดนัก ยังคงนอนซมอยู่บนเตียง เขาจึงคิดจะแวะไปเยี่ยมนางเสียหน่อยเมื่อมาถึงก็พบว่าฟางเจี๋ยกำลังสนทนาอยู่กับบุรุษผู้หนึ่ง เมื่อเขามองให้ดีก็พบว่าเป็นเสิ่นจื่อหลางนั่นเองหลี่เยี่ยนเฉินขมวดคิ้วมุ่น พลางจ้องมองเสิ่นจื่อหลางคราหนึ่ง ฟางเจี๋ยที่เห็นว่าหลี่เยี่ยนเฉินมาถึงแล้วก็ยิ้มก่อนจะเอ่ย“อ้าวอาเยี่ยน เจ้าก็มาด้วยหรือ มาดื่มชาก่อนเร็ว”ฟางเจี๋ยสั่งให้สาวใช้ยกถ้วยชามาให้หลี่เยี่ยนเฉิน เขาเหลือบมองเสิ่นจื่อหลางก่อนจะพบว่ายามนี้เสิ่นจื่อหลางมีใบหน้าเรียบเฉย ไม่ได้มีรอยยิ้มอ่อนโยนเช่นวันนั้นที่ยิ้มให้กับฟางเมี่ยวเลยแม้แต่น้อยเสิ่นจื่อหลางคล้ายรู้ตัวว่าถูกหลี่เยี่ยนเฉินมอง เขาจึงหันมามองหลี่เยี่ยนเฉินเช่นเดียวกัน หลี่เยี่ยนเฉินยิ้มมออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย“ไม่คิดว่าจะพบใต้เท้าเสิ่นที่นี่”เสิ่นจื่อหลางยกถ้วยชาขึ้นดื่ม ก่อนจะเอ่ย“ข้าเพียงแวะมาเยี่ยมเยือนคุณหนูฟาง

หลายวันต่อมาเหล่าขุนนางทั้งหลายต่างนำสมบัติที่ตนมีมาถวายเข้าท้องพระคลัง ส่วนมากจะเป็นเงินเสียส่วนใหญ่ ขุนนางบางจำพวกที่เห็นแก่ตัวก็ย่อมไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่อาจจะเอ่ยทัดทานสิ่งใดออกไปได้ตระกูลฟางบริจาครายได้ครึ่งหนึ่งของการค้าขายในเดือนนี้ให้แก่วังหลวงนับว่าเป็นเงินจำนวนมาก อีกทั้งยังแบ่งเสบียงอาหารแห้งให้แก่กองทัพอีกด้วย ฮ่องเต้เย่หมิงหล่างที่ได้ยินเช่นนั้นก็นึกชื่นชมไม่น้อยหลี่เยี่ยนเฉินในยามนี้นั้นเขากำลังเตรียมตัวที่จะไปออกรบที่ชายแดน เพราะสงครามครั้งนี้ทำให้เหล่าทหารชายแดนเสียขวัญกำลังใจไปไม่น้อยด้านฟางเมี่ยวนั้นเช้าวันนี้ นางได้ไปพบกับบิดาตนที่เรือนใหญ่ เสนาบดีฟางเหลียนที่กำลังจะตื่นนอนยังไม่ทันได้ล้างหน้าล้างตาดี ก็ถูกบุตรสาวปลุกให้พาไปที่จวนตระกูลหลี่ ระหว่างนั่งในรถม้า เขาหันไปเอ่ยถามฟางเมี่ยวอย่างไม่พอใจ"เมี่ยวเอ๋อร์ เจ้าปลุกข้ามาเพื่อให้พาไปจวนตระกูลหลี่อย่างนั้นหรือ?""เจ้าค่ะ พี่เยี่ยนกำลังจะออกเดินทางไปออกรบแล้ว ข้ามีของจะมอบให้เขา เดิมทีจะไปเองก็คงไม่เหมาะ จึงต้องให้ท่านพ่อช่วยออกหน้า"เสนาบดีฟางเหลียนลอบเบ้ปากคราหนึ่ง ไม่เหมาะสมอันใดกัน บุตรสาวเขาเป็นคนที่เห็