All Chapters of ลิขิตรักนายสุดหื่น: Chapter 31 - Chapter 40

ด้านมารียาก็เอามือทาบหน้าอกของตัวเองกับใจที่สั่นไหวของเธอที่เต้นจนแทบไม่เป็นจังหวะอย่างอายๆ เพราะเธอดันไปพูดจาก้ำๆกึ่งๆกับเขาได้ เธอนี่มันพูดจาน่าขายหน้าตัวเองจริงๆ นี่เขาคงไม่คิดว่าเธอลามกหรอกใช่ไหมเนี่ย มารียาคิดไปก็ค่อยๆแลสายตาไปมองทางฮัสลาน ที่ตอนนี้ไม่อยู่แล้วเธอก็ทำหน้าโล่งใจออกมา“เฮ้อ…โล่งอกไปที…ตั้งสติหน่อยสิมีน แกจะมัวแต่มองซิคแพคเขาไม่ได้ เขาเป็นเจ้านาย เราเป็นลูกน้อง เราจะเสียมารยาทกับเขาไม่ได้..” มารียาพูดบอกไปแบบเตือนสติตัวเอง เพราะพอเธอได้เห็นซิคแพคแน่นๆของเขาแล้ว เธอก็แทบละสายตาไปจากความฟิตแน่นของรูปร่างที่กำยำของเขาไม่ได้เลย เพราะมันดึงดูสายตาเธออย่างอดไม่ได้“ไปเตรียมอาหารให้เขาก่อนดีกว่า เขาอาบน้ำนานอยู่แล้ว คงอุ่นอาหารทันพอดี หึๆ” มารียาพูดออกไปแล้วก็ก้มมองถุงผ้าที่เธอถือมาด้วย เพราะในนี้มีอาหารที่เธอซื้อมาให้เขาไว้ เพราะถ้าให้เธอมาทำให้เขากินล่ะก็ เขาคงไม่รอดแน่จากนั้นมารียาก็ถือถุงอาหารไปที่เคาน์เตอร์ทำอาหารในห้องครัวของเขา ก่อนจะเอาอาหารที่ถูกแพคใส่กล่องไว้อย่างดีออกมา แล้วเธอก็หาจานและถ้วนมาใส่อาหารพวกนี้ แล้วเธอก็เอาไปอุ่นให้ร้อนอีกครั้ง ก่อนจะจัดวางอย่างสวยง

ด้านฮัสลานที่กำลังประคบผ้าที่ข้อเท้าของเธออย่างตั้งใจนั้นก็รู้ว่าเธอนั้นกำลังมองเขาอยู่ก็อมยิ้มมุมปากออกมา เพราะเธอคงจะเห็นความดีของเขาแล้วล่ะสิ เขาจึงแกล้งเงยหน้าขึ้นมาแล้วเขาก็เห็นว่าเธอกำลังมองเขาอยู่จริงๆ สายตาของเธอและเขามันสบกันพอดี“มองผมทำไมคุณ…หน้าผมมันมีอะไรติดอยู่งั้นเหรอ” ฮัสลานเอ่ยถามออกไปแล้วก็มองเธอแบบจดจ้อง“อ่อเปล่าค่ะ ฉันแค่ซาบซึ้งใจน่ะค่ะที่คุณใจดีกับลูกน้องอย่างฉันแบบนี้ มีเจ้านายดีๆแบบนี้แล้วมันอบอุ่นใจค่ะ” มารียาพูดบอกไปก็ยิ้มให้เขาแบบละมุนละไม“คุณก็คิดดูก็แล้วกันว่ากับลูกน้องผมยังใจดีขนาดนี้ แล้วถ้ากับผู้หญิงของผมเอง ผมจะใจดีด้วยขนาดไหน” ฮัสลานพูดออกไปก็มองหน้าของเธอแล้วก็ยิ้มใส่เธอไป“งั้นผู้หญิงของคุณก็คงจะโชคดีมากๆเลยล่ะค่ะที่มีคุณ…เพราะคุณเป็นคนอ่อนโยนแล้วก็ห่วงใยคนรอบข้าง” มารียามองเขาแล้วก็พูดออกไป เพราะเธอสัมผัสได้ว่าเขานั้นเป็นคนดี“ผมก็ทำแบบนี้กับคนบางคนเท่านั้นแหละ ไม่ใช่ทุกคนที่ผมจะทำอะไรแบบนี้ให้ ผมทำให้เฉพาะคนที่พิเศษจริงๆเท่านั้น” ฮัสลานพูดบอกไปแบบตรงๆดูสิว่าเธอจะเข้าใจไหมว่าเขานั้นหมายความว่ายังไงมารียาได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าคิดในใจอย่างสงสัยว่าเข

ด้านมารียาก็ถูกฮัสลานอุ้มมาในห้องโถงรับแขกของจาซุสเขาก็วางเธอลงอย่างอ่อนโยน จนมารียานั้นมองสบตากับเขาอย่างเขินอาย เพราะเธอเริ่มจะแพ้ให้กับความอ่อนโยนของเขาแล้ว ผู้ชายบ้าอะไร ทำให้เธอใจสั่นเวลาที่อยู่ใกล้ด้วยขนาดนี้ นี่ขนาดเขาไม่ใช่สเปคเธอนะ ถ้าเขาเป็นสเปคของเธอจะขนาดไหนเนี่ย มารียาคิดในใจอย่างอดไม่ได้“ขอบคุณนะคะคุณฮัสลาน…” มารียาพูดขอบคุณอีกครั้งแล้วเธอก็นั่งนิ่งๆอย่างเรียบร้อย เพราะเกรงกับสายตาของเขาที่มองมา“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้องเอาไม้เท้ามาไว้ให้คุณพยุงตัวเดินไปเดินมา จะได้ไม่ต้องให้ใครมาอุ้มอีก…ถ้าวันจันทร์ยังไม่ดีขึ้นก็ไม่ต้องไปทำงานก็ได้ ผมให้คุณลาได้อีก” ฮัสลานพูดบอกไปแบบใจดีกับเธอมาก“ค่ะ ทำไมคุณถึงใจดีกับฉันจังเลยคะ” มารียาเอ่ยถามออกไปอย่างอยากรู้ เพราะเขานั้นดีกับเธอจนเริ่มจะเกินหน้าที่ระหว่างเจ้านายกับลูกน้องอยู่แล้ว“ผมคงถูกชะตากับคุณตั้งแต่ที่คุณช่วยเอากระเป๋ามาคืนผมที่ไทยนั่นล่ะมั้ง มันก็เลยทำให้ผมน่ะอยากจะใจดีกับคุณ ทำไม ผมทำดีกับคุณแค่นี้ มันทำให้คุณหวั่นไหวงั้นเหรอ” ฮัสลานตอบไปแล้วถามเธอไปแบบกวนๆ“ขอบคุณที่มาส่งน้องสาวของฉันนะคะคุณฮัสลาน เดี๋ยวที่เหลือฉันจัด

ด้านฮัสลานพอเดินทางมาถึงบ้านของเขาแล้วก็เห็นว่าแม่บ้านและพ่อบ้านทั้งหลายนั้นกำลังเร่งเตรียมสถานที่กันอยู่ เขาก็เดินเข้าไปในบ้านทันที“ฮัสลานมาแล้วเหรอลูก แล้วเด็กคนนั้นล่ะ เขาไม่มากับลูกด้วยเหรอ” อามูนีเอ่ยถามออกไปทันทีที่เธอได้เห็นหน้าลูกชายของเธอ“ไม่ครับ…พอดีเมื่อวานเขาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยครับแม่ทำให้ข้อเท้าแพลง วันนี้เขาคงไม่ได้มาร่วมงานที่บ้านเราแล้วนะครับ” ฮัสลานพูดบอกไปตามตรง เพราะไม่อยากให้แม่ของเขานั้นถามหาเธออีก“ขาแพลงงั้นเหรอ น่าเสียใจจริงๆเลย แม่ก็คิดว่าจะเป็นแม่สื่อให้เราสักหน่อย ถ้าแม่หนูคนนั้นไม่มางานเลี้ยงก็ไม่สนุกแล้วน่ะสิ” อามูนีพูดบอกไปแล้วทำหน้าเศร้าๆออกไปอย่างเสียดาย“ผมว่าเขาไม่มาก็ดีเหมือนกันครับ เพราะผมไม่รู้ว่าแม่จะทำอะไรพิเรนๆอีก แค่วันก่อนแม่ก็เกือบจะปล่อยไก่แล้วนะครับ…ผมว่าเรื่องนี้แม่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมดีกว่า” ฮัสลานพูดบอกไปเพราะถ้าแม่ของเขายังยุ่งวุ่นวายอีก เขากลัวว่าไก่จะตื่นจริงๆน่ะสิ“หน้าที่อะไรหึ แม่เห็นเราก็วางมาดเป็นเจ้านายเขาอยู่นั่นแหละ ไม่เห็นลูกจะรุกเขาเลย…ทำไมทีกับผู้หญิงคนอื่นนี่เก่งจังเลยหึ ทีกับแม่หนูคนนี้ทำเราถึงได้อ่อนหัดนักนะฮัสล

หลายวันผ่านไปมารียาก็กลับมาทำงานตามปกติหลังจากที่เธอหายจากอาการข้อเท้าแพลงแล้ว เธอก็เตรียมอาหารเช้าและกาแฟเข้ามาให้ฮัสลานตามหน้าที่ของเธอ“นี่อาหารเช้าแล้วก็กาแฟของคุณค่ะ” มารียาพูดบอกไปก็วางอาหารและกาแฟลงบนโต๊ะทานข้าวที่อยู่ด้านข้างภายในห้องทำงานของเขาทันที“ขอบคุณ…แล้วนี่ข้อเท้าคุณดีขึ้นแล้วใช่ไหม ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า” ฮัสลานเอ่ยพูดกับเธอด้วยความห่วงใย ก่อนจะมองหน้าสวยๆของเธอด้วยรอยยิ้ม เพราะเขาไม่ได้เห็นหน้าเธอมาสามวันแล้ว พอได้เห็นแล้วรู้สึกดีจริงๆ“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณที่คุณให้ฉันลางานนะคะ ทั้งๆที่ฉันก็พึ่งจะเข้ามาทำงานเอง อ่อ ลืมไปเลย นี่เป็นอาหารไทยค่ะ ฉันกับพี่สาวช่วยกันทำมาให้คุณทานค่ะ เป็นการขอบคุณที่คุณให้ฉันหยุด” มารียาพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มใส่เขา ก่อนจะเอาอาหารไทยที่เธอและพี่สาวทำนั้นโชว์ให้เขาดู“อืม…ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ แต่ก็ขอบคุณที่คุณกับพี่สาวมีน้ำใจทำให้ก็แล้วกันนะ ว่าแต่พี่สาวของคุณเขาเป็นยังไงบ้าง…ได้ข่าวว่าเขาเลิกกับจาซุสแล้ว…” ฮัสลานเดินลุกไปหาเธอก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ แล้วเขาก็มองอาหารหน้าตาหน้าทานด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเงยหน้าถามเธอเกี่ยวกับพี่สาวของเธอไป“ก็พยาย