Semua Bab เครื่องมือยัยตัวประกอบพ่ายรัก: Bab 1 - Bab 10

ฉันมารู้ตัวว่าตัวเองกลายเป็นตัวละครในนิยายที่ฉันชอบอ่านตอนอายุสิบสี่ หมายถึงอายุของวิปครีมน่ะ มันเป็นช่วงเวลาวันเกิดครบรอบของวิปครีมพอดีฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าสวยหวานตายิ้มน่ารักแบบนี้ทำเอาหัวใจเต้นกระตุกแบบฉุดไม่อยู่กันทั้งนั้นแม้แต่ตัวฉันเองยังหลงตัวเองหนักขนาดนี้ก็ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ใหญ่ซึ่งมาร่วมงานส่วนใหญ่จะทั้งรักและเอ็นดูฉันมากขนาดไหนจนพี่ๆของฉันต้องออกมายืนค้อนกันด้วยท่าทีเอื้อมระอาและก็นั่นล่ะหลังจากวันเกิดครั้งนั้นฉันก็ตั้งปฏิญาณกับตัวเองว่าจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลของนางเอกอีกเด็ดขาดนางร้ายก็ด้วยฉันจะพยายามไม่ไปยุ่งย่ามกับพวกเธอแต่แล้วทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับฉันอีกแล้วล่ะ ก็เพราะในวันเกิดอายุครบสิบเก้าปีของฉันดันถูกคุณนางเอกเข้าใจว่าเป็นพวกแย่งแฟนชาวบ้านไปซะแล้ว ส่วนต้นเหตุก็เพราะดันไปยืนอยู่ในที่ๆไม่ควรยืนอยู่นั่นล่ะ อันที่จริงฉันแค่ต้องการจะมาหาซื้ออุปกรณ์ในการทำรายงานก็แค่นั้นเอง รู้สึกตัวอีกทีก็ถูกคุณแฟนนางเอกใช้เป็นเครื่องมือประชดประชันชีวิตรักของพวกเค้าแล้วจนถึงขนาดที่ฉันถูกหมายหัวเอาไว้เลยนะ แต่ก็ช่างมันเถอะ ฉันไม่ได้บอกแม้แต่ชื่อของตัวเองกับพวกเธอไปสักหน่อย

“พี่ตกลงได้ยังไงคะ พี่ประชดเหรอ ทำไมพี่ต้องหมั้นกับพี่เท็มด้วยคะ พี่ก็มีคุณนิสัยไม่ดีอยู่ด้วยแล้วนี่น่า ยกเลิกได้ไหมคะ พี่ก็ไปคบกับตระกูลนั้นแทนสิ พี่มายุ่งกับตระกูลน้องครีมทำไมคะ”คนตัวเล็กถามคนร่างบางที่เอาแต่นั่งรถหรูออกมาจากบ้านของตนด้วยท่าทีนิ่งเฉยก่อนจะเห็นคนตัวเล็กยู่ปากเหมือนเกลียดเธอเข้าไส้ คงเป็นเพราะบังเอิญใช้เธอเป็นเครื่องมือตอนที่ทะเลาะกับพี่ดาราสินะ คนตัวเล็กจะไม่พอใจก็ไม่แปลก แต่จะว่าไปแล้วเธอก็ประหลาดใจด้วยซ้ำที่เจอคนตายิ้มที่บ้านของเธออีกครั้งในฐานะลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านมาเฟียตระกูลใหญ่ตระกูลที่สามารถคานอำนาจพี่ดาราของเธอได้อย่างไม่ต้องสงสัย“ทำไมพี่เท็มไม่มารับพี่เองคะ ส่งตัวเล็กมาแทนก็เอาแต่บ่นพี่ใส่ไม่ยอมหยุดเลย”“ตัวเล็กอะไรคะ น้องครีมไม่ใช่ตัวเล็กของพี่สักหน่อย อีกอย่างถึงยังไงน้องครีมก็มีศักดิ์เหนือกว่าพี่ต้องเรียกน้องครีมว่าคุณหนูเล็กสิคะ”“ไม่ล่ะค่ะ พี่จะเรียกเราว่าตัวเล็ก และถ้าตัวเล็กอยากให้พี่เรียกเราว่าคุณหนูเล็ก ก็บังคับพี่สิคะ”“ฮึ่ย!”ดูสิ ดูเขาทำเข้านอกจากจะไม่พยายามแล้วคนตัวเล็กยังมองค้อนใส่เธออีกต่างหากเดาว่าคนตายิ้มคงกลัวว่าเธอจะไปแย่งพี่ชายสุดที

 เพราะวันนี้มีเรียนคาบที่สำคัญยิ่งทำให้ชีวิตลูกสาวเจ้าของมหาลัยอย่างฉันต้องตื่นขึ้นมาตั้งแต่ไก่โห่ไม่เว้นแม้กระทั่งลูกสาวเจ้าของภัตตาคารและลูกสาวเจ้าพ่อคาสิโนถูกกฎหมายในต่างประเทศซึ่งพวกเธอก็ยืนหาววอดวายใส่ฉันไม่แพ้กัน “ฉันล่ะเกลียดวิชานี้จริงๆเมื่อไรจะจบๆไปสักทีนะ! ดูสภาพฉันสิ เอาหน้าจุ่มน้ำมาเรียนได้ก็บุญแล้วเนี่ย!” เสียงของเทียนไขหญิงสาวผู้มีอิทธิพลกับคนหมู่มากดังขึ้นข้างๆหูของฉันซึ่งกำลังเปิดหนังสือเล่มหนาออกมาอย่างขมุกขมัวภายใต้เสียงนินทาซุบซิบกันยกใหญ่ “เอาน่าๆใช่ว่าพวกเราจะมาเข้าเรียนบ่อยๆ สักหน่อยนี่ แถมวิชาภาคเช้าของพวกเราก็มีไม่กี่วิชาเองนะ และก็หยุดบ่นเหมือนพวกเราเรียนกันมานานได้แหละยัยเทียน ” เชอร์รี่ออกเสียงเตือนสติคนร่างเพรียวที่ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะพลางเบนสายตาไปยังคนหน้าสวยซึ่งกำลังหยิบหนังสือออกมาเช่นกัน “แกก็พูดได้ดิ แกชอบเรียนนี่เชอ แม่คนรักเรียนผู้จะเอาเกียรตินิยมอันดับ 1 มาประดับไว้ในครอบครอง” “เทียนแกก็ว่าแต่เราดูครีมสิ ยังไม่เ

แอบชอบ พี่เค้าบอกว่าอยากรู้ทุกอย่างของคนที่แอบชอบเหรอ คนที่แอบชอบหมายถึงฉัน แสดงว่าพี่มายชอบฉัน...ดูหนังไม่รู้เรื่องเลย... “น้องครีม” ทำไงดี... “ขอพี่จับมือน้องครีมหน่อยจะได้ไหมคะ” พี่มายจงใจใช้ริมฝีปากบางเฉียบกระซิบเข้าที่ใบหูของฉันเบาๆเนื่องจากไฟของโรงหนังทำให้อีกคนกล้าที่จะแสดงออกมากขึ้นกว่าเดิม แผล่บ.... “อื้อ” พี่มายจงใจเลียใบหูของฉันแถมยังเปลี่ยนมาขบกัดมันให้พอกระสับกระส่ายเล่นจนคนตัวเล็กเริ่มจะอยู่ไม่สุข “ได้ไหมคะ...” น้ำเสียงหวานหูยังคงเว้าวอนจนทำให้คนตัวเล็กฝืนยกฝ่ามือขึ้นมาบดบังริมฝีปากของเธอไว้พลางก้มหน้างุดแดงก่ำอยู่กับที่ “พอค่ะ อ๊ะ..อื้อ! ยะ เลียมือครีม...” “น้องครีมก็อย่าน่ารักสิคะ เดี๋ยวคนข้างล่างก็รู้หรอกว่าพี่กำลังทำอะไรอยู่” ไม่ยอมฟังกันเลย...พี่มายคนบ้า...นางร้ายเอาแต่ใจ....ฉันควรทำยังไงกับพี่มายดีนะ...อ๊ะ...เลียอยู

ด้านหน้างานคงกำลังจะวุ่นวายกันแล้วฉันจึงสั่งให้บอดี้การ์ดตรงหน้าจัดการจับพวกเขามัดไว้ในขณะเดียวกันฉันก็รีบวิ่งกลับไปสมทบกับพี่สกายในห้องประมูลซึ่งดูเหมือนจะเริ่มการต่อรองนั่นทันที " เอาปืนลงไป คนของพวกแกถูกจับไว้หมดแล้ว " พี่สกายเอ่ยเสียงเย็นในขณะที่พวกคนร้ายกลับจับตัวประกันภายในงานขึ้นมาขู่ " โกหก! แกถอยไปเลยนะ ไม่งั้นตัวประกันตายแน่" " ชิ ยุ่งยากจริงนะ " พี่สกายบ่นพึมพำก่อนจะสั่งให้คนของตัวเองลดกระบอกปืนลงเล็กน้อยก่อนที่สายตาของเขาจะเห็นฉันขึ้นไปยังชั้นสองซึ่งเป็นจุดอับสายตาพลางเล็งกระบอกปืนไปที่ชายคนนั้นและในช่วงพริบตาเดียวพี่ดาราก็อาศัยช่องว่างยิงปืนสวนคนร้ายด้วยความใจเย็นตามแบบฉบับเจ้าตัว ปัง! ปัง! ภายในงานวุ่นวายกันเพราะเสียงปืนทำให้วิ่งหนีกันไปคนละทิศละทางฉันที่สังเกตเห็นคนที่กำลังจะยิงพี่ไทม์และพี่เท็มก็ยิงปืนสวนพวกเขาจนล้มไปกองกับพื้นจนกระทั่งได้ยินเสียงกรี๊ดดังขึ้นทำให้แววตาฉันถูกเปลี่ยนความสนใจไปอย่างชัดเจน