"เกลียดผมนัก ก็อย่ามาเจอหน้ากันสิครับ" แววตาที่เอ่อล้นด้วยน้ำใส บ่งบอกถึงความทรมานที่ต้องเอ่ยคำนี้ออกมา "นายคิดว่าฉันอยากเจอนายนักหรือไง? ดูสภาพตัวเองซะบ้าง!!" ทำไมยิ่งพูดเขาถึงทรมานหัวใจเช่นนี้ พูดเพื่ออะไรกันเซทท์"ครับ ผมรู้ดีว่าผมมีสภาพเป็นอย่างไร? งั้นท่านประธาน ช่วยเซ็นใบรับผลการฝึกงานให้ผมหน่อยนะ ผมจะได้ไปจากที่นี่ไม่ต้องเจอกันอีก ยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดีครับท่านประธาน" แววตาที่เอ่อล้นด้วยน้ำใสแปรเปลี่ยนเป็นแววตาที่แสนเย็นชา ในทันที หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเขาคงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ชาไทยเร่งฝีเท้าออกจากลิฟต์ไป หากเขาพินหลังกลับมามองสักนิด คงจะได้เห็นสีหน้าของเขาผู้นั้น ที่ซีดเผือดเพราะสิ่งที่ตนหวาดกลัวที่สุดมันกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว "โธ่โว้ย...!!" ชายหนุ่มตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง ก่อนที่ตนจะย่างก้าวออกจากลิฟต์มุ่งตรงไปยังชาไทย ที่ไม่แม้แต่จะเหลียวมองกลับมา ความคิดไม่ดีได้เริ่มก่อตัวขึ้น อีกมันเมาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ตนดื่ม ความรุ่มร้อนดั่งเปลวเพลิงเริ่มลุกโชนอย่างต่อเนื่อง เกินจะยับยั้งชั่งใจได้อีกต่อไป"มานี่!"น้ำเสียงดุดันทำให้อีกคนพินหลังกลับมาด้วยความตกใจ "ฮ๊ะ!" ยังไม่ทันที่ตนจะระ
Last Updated : 2025-04-10 Read more