All Chapters of ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast): Chapter 1 - Chapter 10

เช้าวันต่อมา "ครืด ครืด" เสียงสั่นจากมือถือดังขึ้น ปลุกให้ฉันตื่น "กี่โมงแล้วเนี่ย" ฉันสะลึมสะลือดูเวลาที่หน้าจอมือถือ พบว่าเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า ฉันจึงลุกจากเตียงแล้วเข้าห้องน้ำ อาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน ฉันทำงานเป็นผู้ช่วยของทนายความในบริษัทเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ตั้งแต่ตอนที่เรียนจบใหม่ๆ ตอนแรกจะหาประสบการณ์ในระหว่างที่รอสอบตั๋วทนาย แต่...ก็นั่นแหละ หมดไฟตั้งแต่สองปีแรกแล้ว เพราะสอบไม่ผ่านสักที สาเหตุหลักๆก็เกิดจากตัวฉันเองด้วย เวลาอ่านหนังสือทีไรหลับทุกที และโชคดีที่แผนกที่ฉันอยู่มีแต่เพื่อนร่วมงานที่ดี แม้เงินจะไม่ได้สูงขนาดนั้น แต่ก็ทำให้ฉันมีความสบายใจในการทำงาน บวกกับฉันขายสินค้าออนไลน์ตั้งแต่สมัยเรียน และตอนนี้เริ่มรับงานถ่ายแบบ จึงมีเงินมากพอที่จะใช้ชีวิตคนเดียวสบายๆไม่ติดขัด ฉันใช้ชีวิตแบบwork life balance นั่นเอง ในขณะที่ฉันกำลังแต่งหน้า ก็มีสายเรียกเข้าจากหัวหน้าแผนก "ครืด ครืด" "ว่าไงพี่คะโบว์" ฉันรับสาย"น้องสา เป็นไงบ้าง" "หมายถึงอะไรคะพี่โบว์" ฉันทำหน้างง "ยังไม่ได้เช็คข้อความในมือถือใช่ไหม" "ยังค่ะ" "งั้นเช็คเลย" เมื่อพี่โบว์พูดจบ ฉันจึงกดดูข้อความ มันเป็นข้อความจ

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่เช้า เพราะวันนี้มีบริษัทเรียกสัมภาษณ์งาน ฉันแต่งหน้าอ่อนๆ ใส่เสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาวกับกระโปรงทรงเอสีดำผ่าหลังยาวคลุมเข่านิดหน่อย ใส่รองเท้าหุ้มส้นสีครีมสูงสองนิ้ว มัดผมหาม้าแล้วติดโบว์สีครีม แล้วฉีดน้ำหอมเพื่อเสริมความมั่นใจ จากนั้นจึงออกจากห้อง เมื่อมาถึงบริษัทฉันก็สูดลมหายใจเข้าออกพร้อมเป่าลมออกจากปาก"ฟู่วๆ" เพื่อระงับความตื่นเต้น เนื่องจากไม่ได้สัมภาษณ์งานมานานแล้ว "มาสัมภาษณ์งานผู้ช่วยทนายความค่ะ ชั้นไหนเหรอคะ?" ฉันเดินไปถามพนักงานต้อนรับ เพราะคนที่ติดต่อมาไม่ได้บอกว่าจะไปสัมภาษณ์ที่ชั้นไหน แค่บอกว่าให้มาที่บริษัทก่อน "ชั้น5ค่ะ...รบกวนแลกบัตรก่อนนะคะ" พนักงานต้อนรับยิ้มบางๆ "ค่ะ" ฉันตอบรับแล้วยื่นบัตรประชาชนให้แลก พนักงานจึงหยิบบัตรสีขาวที่มีเลข5ยื่นให้ฉัน ฉันพยักหน้าแทนคำขอบคุณ จากนั้นจึงเดินไปยังลิฟต์ "แก๊~ ดูนั่นสิ คุณทนายบีมกำลังเดินมา" พนักงานสาวแถวนั้นสะกิดเพื่อนของตนเอง ฉันจึงหันไปมองตามเสียงนั้น แล้วก็ตัวแข็งทันที "จริงด้วย ตัวจริงหล่อมาก วันนี้พวกเรามีแต้มบุญว่ะ ฉันไม่เคยเห็นเขาในบริษัทเลย" ผู้หญิงอีกคนหันไปตอบเพื่อนตนเ

เช้าวันต่อมา ฉันตื่นนอนด้วยความรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ขณะอาบน้ำ แต่งตัว แต่งหน้าก็เปิดเพลงฟังพร้อมกับร้องตาม วันนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีชมพูดีเทลผูกโบว์ช่วงคอ ตรงช่วงแขนเป็นผ้าชีฟองสีขาว มัดผมหางม้า ปล่อยปอยผมที่ด้านหน้าเล็กน้อย แต่งหน้าโทนสีชมพูอ่อน ดูสดใสสุดๆ "สวยจัง" ฉันหมุนตัวไปมา จากนั้นจึงฉีดน้ำหอม แล้วสะพายกระเป๋าออกจากห้อง ลงลิฟต์ไปลานจอดรถ เมื่อถึงบริษัท ฉันก็แลกบัตร แล้วขึ้นไปรอตรงหน้าห้องที่ใช้สัมภาษณ์ในวันนั้น ผ่านไปราวๆ5-10นาที พี่เปรี้ยวก็เดินเข้ามาทักทายฉัน แล้วพาฉันไปห้องทนายบีม "สวัสดีค่ะ" ฉันพนมมือไหว้ทนายบีมที่นั่งอ่านเอกสารอยู่ในห้องทำงาน "สวัสดีครับคุณคาริสา" เขารับไหว้พร้อมกับยิ้มบางๆ จากนั้นจึงลุกออกจากที่นั่ง ผายมือให้ฉันนั่งตรงโซฟารับแขก "เชิญครับ" "ขอบคุณค่ะ" ฉันเอ่ยแล้วนั่งตรงข้ามกับเขา "เดี๋ยวพี่ไปเตรียมเอกสารมาให้เซ็นนะคะ" พี่เปรี้ยวพูดกับฉัน"ค่ะ" เมื่อฉันรับคำ พี่เปรี้ยวจึงเดินออกจากห้อง "ยินดีที่ได้ร่วมงานกับนะครับคุณคาริสา" เขายื่นมือมาตรงหน้า ฉันจึงยื่นมือไปจับพร้อมกับยิ้มบางๆ "ยินดีที่ได้ร่วมงานเช่นกันคะคุณทนายบีม" "เรียกพี่บีมเฉยๆก็ได้ครับ"

"โอ๊ย ปวดหัว" ฉันตีที่ศีรษของตนเองเบาๆ ดีแล้วที่ไม่ได้ขับรถมา ไม่งั้นต้องได้ทิ้งรถไว้แน่ๆ "ไปนอนโรงแรมดีกว่า" ฉันเดินไปยังโรงแรมที่ใกล้ที่สุดแล้วจองห้องพักทันที "ห้อง099ค่ะ" พนักงานโรงแรมยื่นคีย์การ์ดให้ฉัน "ขอบคุณค่ะ" ฉันรับคีย์การ์ดพร้อมกับยิ้มบางๆ จากนั้นจึงกดลิฟท์ไปยังชั้น9 "ถึงสักที" ฉันแตะคีย์การ์ดแล้วเปิดประตูเข้าห้อง จากนั้นก็เดินไปนอนบนเตียง ห้านาทีต่อมา "อะไรล่ะเนี่ย" ร่างสูงที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำ ยืนทำหน้าเซ็ง เมื่อเห็นร่างเล็กของหญิงสาวนอนบนเตียง "ไอ้เวรที่ไหนมันส่งมาอีกวะ" ร่างสูงสบถ เขาไล่หญิงสาวออกไป2คนแล้ว ยังมีคนที่3อีกเหรอเนี่ย"คุณ" เขาสะกิดเรียกร่างบาง ที่นอนได้เอ่อ...เปิดเผยดี "อื้อ~" ร่างบางปัดมือออก แล้วพลิกตัวไปอีกด้าน "..." ร่างสูงหมดคำพูด เขาทำหน้าเซ็งกว่าเดิม แล้วเขย่าร่างเล็กอย่างแรง "ว้าย~" ร่างเล็กตกใจตื่น มองรางสูงตรงหน้า แต่ด้วยความที่มึนเมา เลยรู้สึกว่ามองคนตรงหน้าได้ไม่ค่อยชัดเจน แต่ก็ตัดสินไปแล้วว่าเขาคือน้องคิง "ถ้าคิงจะทำขนาดนี้ พี่ยอมก็ได้" ฉันหัวเราะคิกคัก "คิงไหนล่ะนั่น" "อย่ามาทำเป็นไขสือ" ฉันถลาเข้าไปกอดเขาไว้ "ตัวหอมจังเลยอ่

สองสัปดาห์ต่อมา ฉันนั่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง เพราะว่าพรุ่งนี้จะเดินทางไปญี่ปุ่น ตอนแรกนึกว่าจะลางานไม่ได้เพราะเพิ่งเข้ามาทำงาน แต่บริษัทนี้ดีมากขอแค่เคลียร์งานของตัวเองได้ ไม่เป็นภาระให้คนอื่นก็ลาได้แล้ว ประกอบกับพี่บีมก็ลาไปทำธุระด้วย ฉันเลยลาได้แบบสบายๆ ตอนนี้ฉันจึงรู้สึกมีความสุขสุดๆ ส่วนเหตุผลที่ทำให้ลากระทันหันคือฉันเพิ่งรู้เมื่อสองอาทิตย์ก่อน ว่าใกล้จะถึงวันเกิดของเกิดของเคนทาโร่แล้ว จึงอยากจะไปเซอร์ไพรส์ "จะเจอกันแล้วนะ ไอ้ต้าวความรัก" ฉันเปิดรูปของเคนทาโร่ที่เซฟในมือถือ แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ "รีบนอนดีกว่าเดี๋ยวตื่นสาย" จากนั้นฉันจึงนอนหลับไป ช่วงเช้า ฉันตื่นมาอาบน้ำแต่งตัว วันนี้ใส่เสื้อยืดเข้ารูป กางเกงยีนส์ สวมรองเท้าผ้าใบ เมื่อสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองเสร็จ ก็ลากกระเป๋าออกจากห้อง ฉันนั่งแท็กซี่ไปสนามบิน แล้วรีบตรงไปเช็คอิน หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จก็เข้าไปรอในเกต ฉันนั่งเล่นมือถืออยู่พักใหญ่ ก็ได้ยินเจ้าหน้าที่ประกาศให้ขึ้นเครื่อง ฉันจึงลากกระเป๋าเดินไปตามเสียงเรียก "ตื่นเต้นจัง" ฉันพูดเบาๆหลังจากได้ขึ้นเครื่องบินแล้ว ฉันก็นอนหลับทันที ตื่นอีกทีก็ถึงญี่ปุ