LOGINShare
ตอนที่3
Last Updated:
2025-04-01 22:24:34ช่วงสายวันต่อมา
ฉันตื่นนอนมาออกกำลังกาย พักกินข้าวแล้วก็อาบน้ำแต่งตัว จากนั้นจึงเปิดโน๊ตบุ๊คเพื่อสมัครงาน ซึ่งงานที่หาก็เป็นผู้ช่วยทนายความเหมือนเดิม ฉันดูเนื้องานที่ต้องทำ เรื่องเงิน เรื่องวันหยุด สวัสดิการต่างๆ แล้วจึงกดสมัครงานประมาณเกือบ20บริษัท ฉันเชื่อว่าต้องมีบริษัทไหนสักบริษัทที่เรียกฉันไปสัมภาษณ์งาน ต้องรออย่างมีความหวัง สู้ๆ ยัยคาริสา แกทำได้ ฉันเชียร์อัพตัวเอง จากนั้นฉันก็ปิดโน๊ตบุ๊คแล้วหยิบมือถือมาเปิดแอป live jing และแน่นอนว่าเป้าหมายแรกของฉันคือการทักคุณเคนทาโร่สุดที่รักของฉัน อิอิ คาริสา : ฮัลโหล~ มีคนอยู่ไหมค๊าาาาา คาริสา : วันนี้ไลฟ์ไหมคะ เคนทาโร่ : สวัสดีครับคุณคาริสา ผมอาจจะไลฟ์ช่วงค่ำๆ ครับ "กรี๊ด~ เขาตอบฉันทันที เขามีใจให้ฉันแน่ๆ" ฉันยิ้มกว้าง บิดตัวเขินไปมา คาริสา : แล้วทำอะไรอยู่เหรอคะ? หลังจากนั้นคุณเคนทาโร่ก็เงียบไปเลย ดับความมั่นของฉันมาก (TT) แต่ไม่เป็นไร คนมันเชิ่ดอ่ะเนอะ อย่าได้แคร์ ฉันจึงไปหาคุยกับหนุ่มๆคนอื่นๆในแอป live jing ช่วงเย็น ฉันไปล้างหน้าแล้วแต่งหน้าโทนนู๊ดๆ ใส่เสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงขาสั้น รวบผมแล้วติดกิ๊บไว้ จากนั้นจึงเปิดไลฟ์สดขายของ ฉันขายเสื้อผ้า ขายเครื่องสำอาง ขายขนม แล้วก็ของอื่นๆ ขายมาหลายปีก็ค่อนข้างมีฐานลูกค้าพอสมควร "สวัสดีค่ะคุณลูกค้า~" ฉันพนมมือไหว้ จากนั้นจึงเริ่มขายของจนกระทั่งได้ยอดที่พอใจแล้วจึงลงไลฟ์ ฉันดูเวลาในมือถือก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว ฉันจึงเข้าแอป live jing ก็เห็นว่าคุณเคนทาโร่ไลฟ์อยู่ ฉันจึงรีบกดเข้าไปดู คนดู 561 คาริสา เข้าร่วมไลฟ์ แมวเด้ง เข้าร่วมไลฟ์ เสือเจวา : เข้าร่วมไลฟ์ "สวัสดีครับคุณคาริสา" เมื่อเขาเห็นชื่อของฉันเด้งเข้าห้อง เขารีบทักแล้วโบกมือให้ทันที คาริสา : สวัสดีค่ะคุณเคนทาโร่❤️ "คิกๆ นี่แน่ะ ส่งหัวใจฉันไปให้" ฉันเอามือป้องปากหัวเราะเบาๆ "กินข้าวหรือยังครับ" คาริสา : ยังไม่ได้กินเลยค่ะ เพิ่งทำงานเสร็จ "โห เลิกงานดึกจังเลยนะครับ แบบนี้ก็เหนื่อยแย่เลย" คาริสา : ตอนแรกก็เหนื่อยค่ะ แต่พอได้มาเจอคุณเคนทาโร่ ฉันก็หายเหนื่อยเลย อิอิ❤️ "พูดแบบนี้ผมก็เขินแย่สิครับ" เขายิ้มอย่างเขินอาย แก้มขาวๆ กลายเป็นสีชมพู โอ๊ย น่ารักเกิน (≧▽≦) คาริสา : แล้วจะลงไลฟ์กี่โมงคะ "ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ...ว่าแต่วันนี้คุณอยากฟังเพลงอะไรเป็นพิเศษไหมครับ ผมจะร้องให้คุณฟัง" คาริสา : อืม~ ไม่มีนะคะ ปกติฉันไม่ค่อยฟังเพลงญี่ปุ่นเท่าไหร่ค่ะ เลยไม่ค่อยรู้จัก คิดไม่ออกว่าจะฟังเพลงอะไรดี "อ่า...งั้นเอาเพลงสากลสักเพลงไหมครับ" คาริสา : ก็ได้นะคะ "งั้นผมเริ่มเลยนะ" คาริสา : ได้ค่ะ ฉันจะตั้งใจฟังคุณร้องเพลงค่ะ จากนั้นเขาก็ร้องเพลงให้ฟัง น้ำเสียงเขาเพราะมาก แต่ฉันรู้สึกว่ามันมีความเศร้าๆ อยู่ในนั้น "เป็นไงบ้างครับ" เมื่อเขาร้องเพลงจบก็ถามฉัน **คาริสา💘 ส่งของขวัญ ให้เคนทาโร่** คาริสา : ร้องเพลงเพราะมากค่ะ เพราะจนฉันทนไม่ไหวต้องส่งของขวัญให้คุณเลย **คาริสา 🥳 ส่งของขวัญคูณ100 ให้เคนทาโร่** "แค่คุณคาริสาอยู่กับผม ผมก็ดีใจแล้ว คุณไม่ต้องส่งของขวัญให้ผมหรอกครับ" เขาพูดด้วยความเกรงใจ คาริสา : ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเต็มใจให้คุณ "ไม่เป็นอะไรจริงๆ ครับ ผมแค่ไลฟ์เล่นๆเอง ถ้าคุณส่งของขวัญมาอีกผมจะโกรธนะครับ" คาริสา : ถ้าคุณว่าอย่างนั้น งั้นก็ตามนั้นค่ะ "น่ารักมากเลยครับ" เขายิ้มกว้าง คาริสา : แต่คุณน่ารักกว่านะคะ "โอ้~" เขาทำหน้าตกใจ ก่อนที่ใบหน้าเขาจะขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย คาริสา : คุณน่ารักมากเลยค่ะ ฉันไม่เคยเจอผู้ชายขี้อายแบบนี้เลย "ฮ่าๆ ก็คุณชอบทำผมเขินอายนี่นา" เขาหัวเราะเบาๆ คาริสา : ก็เพราะคุณน่ารักไงคะ "พอครับๆ ชอบล้อผมเล่นอยู่เรื่อยเลย" คาริสา : 555 "มันคืออะไรเหรอครับ?" คาริสา : อ๋อ เลข5มันคือการหัวเราะค่ะ ประเทศฉันหัวเราะกันแบบนี้ค่ะ "อ๋อ" เขาพยักหน้าเข้าใจ คาริสา : จะร้องเพลงต่อไหมคะ ฉันรอฟังอยู่นะคะ "ได้ครับ งั้นมาฟังเพลงกันนะครับ" เขาพูดจบก็เริ่มดีดกีตาร์แล้วก็ร้องเพลงอีกหลายเพลง ส่วนฉันก็อยู่ฟังเพลงจนเขาลงไลฟ์ "ตีสองแล้วเหรอเนี่ย ทำไมเวลาผ่านไปไวจัง" ฉันมองเวลาในมือถือด้วยความแปลกใจ เพราะเวลาแห่งความสุขมันผ่านไปไวจัง หลังจากนั้นฉันจึงอาบน้ำ ทาครีมบำรุง มาร์คหน้าแล้วเข้านอน ถึงจะนอนดึกอยู่เฝ้าผู้ชาย แต่จะไม่ปล่อยให้ตัวเองโทรมเด็ดขาด อิอิ:-P
Related chapters
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่4
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่เช้า เพราะวันนี้มีบริษัทเรียกสัมภาษณ์งาน ฉันแต่งหน้าอ่อนๆ ใส่เสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาวกับกระโปรงทรงเอสีดำผ่าหลังยาวคลุมเข่านิดหน่อย ใส่รองเท้าหุ้มส้นสีครีมสูงสองนิ้ว มัดผมหาม้าแล้วติดโบว์สีครีม แล้วฉีดน้ำหอมเพื่อเสริมความมั่นใจ จากนั้นจึงออกจากห้อง เมื่อมาถึงบริษัทฉันก็สูดลมหายใจเข้าออกพร้อมเป่าลมออกจากปาก"ฟู่วๆ" เพื่อระงับความตื่นเต้น เนื่องจากไม่ได้สัมภาษณ์งานมานานแล้ว "มาสัมภาษณ์งานผู้ช่วยทนายความค่ะ ชั้นไหนเหรอคะ?" ฉันเดินไปถามพนักงานต้อนรับ เพราะคนที่ติดต่อมาไม่ได้บอกว่าจะไปสัมภาษณ์ที่ชั้นไหน แค่บอกว่าให้มาที่บริษัทก่อน "ชั้น5ค่ะ...รบกวนแลกบัตรก่อนนะคะ" พนักงานต้อนรับยิ้มบางๆ "ค่ะ" ฉันตอบรับแล้วยื่นบัตรประชาชนให้แลก พนักงานจึงหยิบบัตรสีขาวที่มีเลข5ยื่นให้ฉัน ฉันพยักหน้าแทนคำขอบคุณ จากนั้นจึงเดินไปยังลิฟต์ "แก๊~ ดูนั่นสิ คุณทนายบีมกำลังเดินมา" พนักงานสาวแถวนั้นสะกิดเพื่อนของตนเอง ฉันจึงหันไปมองตามเสียงนั้น แล้วก็ตัวแข็งทันที "จริงด้วย ตัวจริงหล่อมาก วันนี้พวกเรามีแต้มบุญว่ะ ฉันไม่เคยเห็นเขาในบริษัทเลย" ผู้หญิงอีกคนหันไปตอบเพื่อนตนเ
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่5
ช่วงสายวันต่อมา ฉันตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัวด้วยเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวกับกางเกงขาสั้นสีครีม แต่งหน้าอ่อนๆ รวบผมลวกๆ จากนั้นจึงไปร้านขนส่งเพื่อส่งของให้ลูกค้า แล้วไปซุปเปอร์มาร์เก็ต ซื้อพวกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป อาหารแห้ง ขนมขบเคี้ยว ช็อกโกแลต น้ำต่างๆ เอาไว้ตุนในห้อง พอกลับมาถึงห้อง ฉันก็ทำความสะอาดห้อง ซักผ้า กินข้าว แล้วนอนเล่นแอป live jing เวลานี้เคนทาโร่ยังไม่ขึ้นไลฟ์ ฉันจึงคุยกับคนอื่นๆเพื่อแก้เบื่อ "ครืด ครืด" เสียงแจ้งเตือนส่งข้อความจากไลน์เด้งขึ้นที่หน้าจอ เคนทาโร่ : คุณคาริสาทำอะไรอยู่ครับ? คาริสา : เล่นแอป live jing อยู่ค่ะเคนทาโร่ : อ่า...งั้นผมไม่กวนแล้ว ไว้ทักไปใหม่นะครับคาริสา : อ้าว จะรีบไปไหนคะ ฉันยังไม่ได้ตอบว่าสะดวกหรือไม่สะดวกเลยนะคาริสา : ส่งสติกเกอร์หัวเราะ เคนทาโร่ : ผมกลัวว่าจะรบกวนเวลาคุณน่ะครับ คาริสา : ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าคะ? เคนทาโร่ : แค่รู้สึกเหงาๆน่ะครับ คาริสา : เป็นอะไรหรือเปล่าคะ เล่าให้ฟังได้นะคะ เคนทาโร่ : ไม่ได้เป็นอะไรครับ...แต่ว่า ช่วยอยู่คุยเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหมครับ คาริสา : ได้สิคะ เคนทาโร่ : ขอบคุณมากนะครับ คาริสา : ไม่เป็นไรค่ะ เคนท
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่6
เช้าวันต่อมา ฉันตื่นนอนด้วยความรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ขณะอาบน้ำ แต่งตัว แต่งหน้าก็เปิดเพลงฟังพร้อมกับร้องตาม วันนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีชมพูดีเทลผูกโบว์ช่วงคอ ตรงช่วงแขนเป็นผ้าชีฟองสีขาว มัดผมหางม้า ปล่อยปอยผมที่ด้านหน้าเล็กน้อย แต่งหน้าโทนสีชมพูอ่อน ดูสดใสสุดๆ "สวยจัง" ฉันหมุนตัวไปมา จากนั้นจึงฉีดน้ำหอม แล้วสะพายกระเป๋าออกจากห้อง ลงลิฟต์ไปลานจอดรถ เมื่อถึงบริษัท ฉันก็แลกบัตร แล้วขึ้นไปรอตรงหน้าห้องที่ใช้สัมภาษณ์ในวันนั้น ผ่านไปราวๆ5-10นาที พี่เปรี้ยวก็เดินเข้ามาทักทายฉัน แล้วพาฉันไปห้องทนายบีม "สวัสดีค่ะ" ฉันพนมมือไหว้ทนายบีมที่นั่งอ่านเอกสารอยู่ในห้องทำงาน "สวัสดีครับคุณคาริสา" เขารับไหว้พร้อมกับยิ้มบางๆ จากนั้นจึงลุกออกจากที่นั่ง ผายมือให้ฉันนั่งตรงโซฟารับแขก "เชิญครับ" "ขอบคุณค่ะ" ฉันเอ่ยแล้วนั่งตรงข้ามกับเขา "เดี๋ยวพี่ไปเตรียมเอกสารมาให้เซ็นนะคะ" พี่เปรี้ยวพูดกับฉัน"ค่ะ" เมื่อฉันรับคำ พี่เปรี้ยวจึงเดินออกจากห้อง "ยินดีที่ได้ร่วมงานกับนะครับคุณคาริสา" เขายื่นมือมาตรงหน้า ฉันจึงยื่นมือไปจับพร้อมกับยิ้มบางๆ "ยินดีที่ได้ร่วมงานเช่นกันคะคุณทนายบีม" "เรียกพี่บีมเฉยๆก็ได้ครับ"
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่7
เวลาเลิกงาน"กลับแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ" ฉันบอกลาทุกคน แล้วขับรถกลับคอนโดเมื่อมาถึงห้องฉันก็โยนกระเป๋า แล้วขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า จากนั้นก็หยิบมือถือมาส่งข้อความหาเคนทาโร่ เมื่อเขายังไม่ตอบ ฉันจึงไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกิน จากนั้นก็อาบน้ำเตรียมเข้านอน"ครืด ครืด" เสียงวีดีโอคอลดังขึ้น ฉันจึงกดรับทันที"วันนี้ทำงานเป็นยังไงบ้าง" เขาเอ่ยถาม"ก็ดีค่ะ" ฉันตอบ หลังจากนั้นพวกเราก็คุยกันยาวๆ คุยจนถึงเที่ยงคืนก็แยกย้ายกันเข้านอนสองสัปดาห์ต่อมาช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่ง ฉันจึงมาทำงานแต่เช้า และเห็นเหมยนั่งทำหน้าเครียดๆ อยู่ที่หน้าคอม"สวัสดี" ฉันทักทาย"สวัสดี" เหมยตอบ"เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?""ไม่ได้เป็นอะไร ขอบคุณนะ" เหมยตอบแล้วก็ก้มหน้าทำงาน ฉันจึงเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วเคลียร์งานของตัวเองพักเที่ยง"สา..." เหมยเดินมาหาฉันที่โต๊ะทำงาน"มีอะไรเหรอ?""คะ...คือว่า" เหมยทำท่าทางลังเล ก่อนจะมองซ้ายมองขวาแล้วดึงแขนฉันไปตรงบันไดหนีไฟ"มีอะไรเหรอ ทำลับๆ ล่อๆ""คะ...คือว่า...เธอช่วยฉันได้ไหม""ช่วยอะไร""พอดีว่าแม่ของฉันป่วยต้องเข้าโรงพยาบาลกระทันหัน แต่ฉันไม่มีเงินเก็บเลย ขอยืมเงินเธอได้ไหม" เห
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่8
"โอ๊ย ปวดหัว" ฉันตีที่ศีรษของตนเองเบาๆ ดีแล้วที่ไม่ได้ขับรถมา ไม่งั้นต้องได้ทิ้งรถไว้แน่ๆ "ไปนอนโรงแรมดีกว่า" ฉันเดินไปยังโรงแรมที่ใกล้ที่สุดแล้วจองห้องพักทันที "ห้อง099ค่ะ" พนักงานโรงแรมยื่นคีย์การ์ดให้ฉัน "ขอบคุณค่ะ" ฉันรับคีย์การ์ดพร้อมกับยิ้มบางๆ จากนั้นจึงกดลิฟท์ไปยังชั้น9 "ถึงสักที" ฉันแตะคีย์การ์ดแล้วเปิดประตูเข้าห้อง จากนั้นก็เดินไปนอนบนเตียง ห้านาทีต่อมา "อะไรล่ะเนี่ย" ร่างสูงที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำ ยืนทำหน้าเซ็ง เมื่อเห็นร่างเล็กของหญิงสาวนอนบนเตียง "ไอ้เวรที่ไหนมันส่งมาอีกวะ" ร่างสูงสบถ เขาไล่หญิงสาวออกไป2คนแล้ว ยังมีคนที่3อีกเหรอเนี่ย"คุณ" เขาสะกิดเรียกร่างบาง ที่นอนได้เอ่อ...เปิดเผยดี "อื้อ~" ร่างบางปัดมือออก แล้วพลิกตัวไปอีกด้าน "..." ร่างสูงหมดคำพูด เขาทำหน้าเซ็งกว่าเดิม แล้วเขย่าร่างเล็กอย่างแรง "ว้าย~" ร่างเล็กตกใจตื่น มองรางสูงตรงหน้า แต่ด้วยความที่มึนเมา เลยรู้สึกว่ามองคนตรงหน้าได้ไม่ค่อยชัดเจน แต่ก็ตัดสินไปแล้วว่าเขาคือน้องคิง "ถ้าคิงจะทำขนาดนี้ พี่ยอมก็ได้" ฉันหัวเราะคิกคัก "คิงไหนล่ะนั่น" "อย่ามาทำเป็นไขสือ" ฉันถลาเข้าไปกอดเขาไว้ "ตัวหอมจังเลยอ่
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่9
เช้าวันต่อมา "โอ๊ย~" ฉันครางเบาๆ ทำไมมันรู้สึกปวดเนื้อปวดตัว แถมรู้สึกหน่วงๆที่น้องสาวขนาดนี้เนี่ยฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่านี่ไม่ใช่ห้องฉัน ฉันเรียบเรียงความคิดสักครู่ ก็จำเรื่องราวทั้งหมดได้ "เด็กสมัยนี้มันแรงดีจริงๆ คิกๆ" ฉันหัวเราะ แล้วลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้า ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำก็คิดว่าต้องเป็นคิงแน่ๆ "คิงๆ" ฉันตะโกนเรียก คนในห้องน้ำไม่ตอบ แต่ปิดเสียงน้ำ "เมื่อคืนทำดีมาก พี่ฟินมาก" "..." "แอดไลน์พี่มานะ เดี๋ยวพี่ให้เงินพิเศษ" "..." "แล้วทำไมไม่ตอบพี่ล่ะเนี่ย งั้นพี่ไปแล้วนะ...ไว้นัดเจอกันใหม่" ฉันพูดจบก็จะเดินออกจากห้อง "คาริสา" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกพร้อมเสียงเปิดประตูห้องน้ำ ฉันจึงหันกลับไปมอง ฉันยืนเบิกตาค้างO_o เพราะเขาไม่ใช่คิง และเขาก็เหมือนเคนทาโร่แทบจะถอดแบบกันมา เขาเป็นหนุ่มตี๋ ใส่แว่น ตัวสูง ผิวขาว มีกล้ามหน้าท้องนิดๆ สเปคฉันสุดๆเลย>.คะ...เคนทาโร่" ฉันชี้ไปที่เขา เขาเลิกคิ้วมองฉัน หยดน้ำค่อยๆไล้จากต้นคอไปยังกล้ามหน้าท้องและใต้ผ้าขนหนูอย่างหมิ่นเหม่ "เอื๊อก" ฉันกลืนน้ำลายลงคอ "หึ" เขายิ้มมุมปากแล้วเดินไปสวมกางเกง ทำเหมือนว่าฉันไม่ได้อยู่ตรงนั้น"ว้าย~" ฉันกรีด
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่10
สองสัปดาห์ต่อมา ฉันนั่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง เพราะว่าพรุ่งนี้จะเดินทางไปญี่ปุ่น ตอนแรกนึกว่าจะลางานไม่ได้เพราะเพิ่งเข้ามาทำงาน แต่บริษัทนี้ดีมากขอแค่เคลียร์งานของตัวเองได้ ไม่เป็นภาระให้คนอื่นก็ลาได้แล้ว ประกอบกับพี่บีมก็ลาไปทำธุระด้วย ฉันเลยลาได้แบบสบายๆ ตอนนี้ฉันจึงรู้สึกมีความสุขสุดๆ ส่วนเหตุผลที่ทำให้ลากระทันหันคือฉันเพิ่งรู้เมื่อสองอาทิตย์ก่อน ว่าใกล้จะถึงวันเกิดของเกิดของเคนทาโร่แล้ว จึงอยากจะไปเซอร์ไพรส์ "จะเจอกันแล้วนะ ไอ้ต้าวความรัก" ฉันเปิดรูปของเคนทาโร่ที่เซฟในมือถือ แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ "รีบนอนดีกว่าเดี๋ยวตื่นสาย" จากนั้นฉันจึงนอนหลับไป ช่วงเช้า ฉันตื่นมาอาบน้ำแต่งตัว วันนี้ใส่เสื้อยืดเข้ารูป กางเกงยีนส์ สวมรองเท้าผ้าใบ เมื่อสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองเสร็จ ก็ลากกระเป๋าออกจากห้อง ฉันนั่งแท็กซี่ไปสนามบิน แล้วรีบตรงไปเช็คอิน หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จก็เข้าไปรอในเกต ฉันนั่งเล่นมือถืออยู่พักใหญ่ ก็ได้ยินเจ้าหน้าที่ประกาศให้ขึ้นเครื่อง ฉันจึงลากกระเป๋าเดินไปตามเสียงเรียก "ตื่นเต้นจัง" ฉันพูดเบาๆหลังจากได้ขึ้นเครื่องบินแล้ว ฉันก็นอนหลับทันที ตื่นอีกทีก็ถึงญี่ปุ
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่11
หลังจากปลอบใจกันอยู่พักใหญ่ ฉันก็ได้รู้ว่า เคนทาโร่จะโดนจับคลุมถุงชนกับผู้หญิงที่เป็นคู่ค้าทางธุรกิจ แต่ติดตรงที่ว่าเคนทาโร่ชอบผู้ชาย และทางบ้านก็กดดัน ไหนจะเรื่องงานที่มีปัญหาอีก ตอนนี้จึงเกิดความเครียด "ผมเหนื่อยจริงๆนะ บางทีผมก็รู้สึกว่าอยากตายไปให้จบๆ" "ไม่คิดแบบนี้สิ ฉันเชื่อว่ามันจะต้องมีทางออก" ฉันปลอบใจเขา "เฮ้อ~ ผมไม่อยากหลอกผู้หญิงคนนั้นด้วย ทั้งเธอและตัวผมเองคงไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต ทำไมนะ ผมถึงเลือกใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองชอบไม่ได้" "อาจจะเป็นเพราะคุณมีภาระหน้าที่ที่คุณต้องแบกรับ" "คาริสา...ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ผมอยากหลุดพ้นจากชีวิตแบบนี้สักที ชีวิตที่เต็มไปด้วยความคาดหวังจากคนอื่น" เขาทำสีหน้าเศร้าสร้อย"พวกเรามาช่วยกันคิดเถอะ ว่าจะมีวิธีไหน ที่ทำให้คุณหลุดพ้นจากเรื่องแบบนี้ได้บ้าง" "คาริสา...ขอบคุณจริงๆนะ อย่างน้อยตอนนี้ก็มีคุณที่เข้าใจผม" "ฉันเป็นกำลังใจให้นะ" ฉันจับมือเขายิ้มกว้าง"ดีจริงๆเลย ที่ผมได้เจอคุณในวันนั้น" "เคนทาโร่...ไว้ไปเที่ยวบ้านฉันบ้างสิ ฉันจะแนะนำน้องที่สนิทกับฉันให้รู้จัก ฉันรับรองว่าคุณจะได้เพื่อนสนิทเพิ่มอีกหนึ่งคนแน่ๆ" "ได้เลย...คาริสาจัง...
Last Updated : 2025-04-01
Latest chapter
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่29
หนึ่งเดือนต่อมา ฉันกับคุณใต้หล้าเลือกที่จะจดทะเบียนสมรสกันก่อน แล้วคุยกันว่าถ้าจะจัดงานแต่งงานก็อยากให้มีลูกของพวกเราร่วมงานด้วย ฉันปล่อยเช่าคอนโด แล้วย้ายมาอยู่กับคุณใต้หล้า เขาซื้อบ้านเดี่ยวแถวๆชานเมือง เป็นบ้านสองชั้น มีสระว่ายน้ำในตัวชีวิตของพวกเราเป็นไปอย่างเรียบง่าย วันหยุดพวกเราก็ใช้เวลาร่วมกันบ้าง บางทีก็พักผ่อนอยู่ที่บ้าน บางทีก็ออกไปเที่ยว ค่อนข้างมีความสุขเลยทีเดียว จนกระทั่งวันหนึ่ง "คุณใต้หล้า" ฉันเรียกเขาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่น"ครับ" เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน "แบมือ" ฉันบอกเขาพร้อมกับยิ้มมุมปาก เขาจึงยื่นมือมาตรงหน้า ฉันจึงวางของบางอย่างลงบนมือเขา"เซอร์ไพรส์""หืม?" เขามองสิ่งของที่อยู่บนมือของตัวเอง ก่อนจะลุกพรวดขึ้นมากอดฉันด้วยความยินดี"ดีใจไหมคะ?" ฉันถามเขา"ดีใจสิ...ในที่สุดก็จะมีลูกกับเธอแล้ว" เขายิ้มกว้าง และแน่นอนว่าสิ่งที่อยู่ในมือเขาคือที่ตรวจครรภ์ หลังจากนั้นเราสองคนก็เห่อลูกมาก พยายามเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเด็ก และกำลังวางแผนสร้างห้องให้ลูก แม้ฉันเพิ่งจะท้องได้สองเดือน แต่แล้ววันหนึ่ง เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ในวันที่ฉันเลิกงาน ใ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่28
สองสัปดาห์ต่อมา หลังจากเคนทาโร่ออกจากโรงพยาบาล คุณใต้หล้าก็ส่งเคนทาโร่ไปอยู่ต่างหวัด ซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กๆท่ามกลางธรรมชาติ และยังส่งบอดี้การ์ดในคราบเพื่อนบ้านให้คอยดูแลเคนทาโร่อีกด้วย หนึ่งเดือนต่อมา ฉันกับคุณใต้หล้าไปเยี่ยมเคนทาโร่ เคนทาโร่มีใบหน้าที่สดใส ฉันเห็นแล้วก็รู้สึกสุขใจ เพราะเคนทาโร่น่าจะได้ใช้ชีวิตแบบที่ต้องการแล้ว"คาริสาดูสิ ผมปลูกเองนะ" เขาอวดพืชผักที่ปลูกเอง "เก่งมาก" ฉันยิ้มกว้าง "ผมฝึกทำกับข้าวด้วยแหละ พี่ชานนท์ พี่ที่อยู่ข้างบ้านสอน" เคนทาโร่ทำตาเป็นประกาย"จริงเหรอ...งั้นวันนี้ขอชิมฝีมือคุณหน่อยนะ" ฉันพูด "ได้เลย นั่งรอก่อนนะ" เคนทาโร่ จับมือฉันกับคุณใต้หล้าให้ไปนั่งที่โซฟา แล้วจึงหายเข้าไปในครัวครู่ใหญ่ "มาแล้วๆ" เคนทาโร่เดินถือไข่เจียวต้นหอมร้อนๆ ส่งกลิ่นเย้ายวนใจ แล้วเรียกพวกฉันให้ไปที่โต๊ะอาหาร"หอมมาก" ฉันกลืนน้ำลาย "มีแค่ไข่เจียวเหรอ?" คุณใต้หล้าถาม "มียำปลากระป๋องด้วย" เคนทาโร่ตอบ ก่อนจะวิ่งเข้าไปในครัว แล้วถือจานยำปลากระป๋องมาวางบนโต๊ะ"มากินข้าวกันเถอะ" เคนทาโร่ ตักข้าวสวยร้อนๆ ยื่นให้พวกเราคนละจาน และหันไปตักของตัวเอง จากนั้นจึงเริ่มกิน "อร่อย"
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่27
"เคนทาโร่...กินส้มตำไหม?" "เอาสิๆ ผมชอบ" เขาพยักหน้าเห็นด้วย "ขอหาร้านเด็ดก่อน" ฉันหยิบมือถือขึ้นมาหาร้านส้มตำเจ้าอร่อย เมื่อหาได้ก็บอกเคนทาโร่ ประมาณเกือบยี่สิบนาทีพวกเราก็มาถึงร้าน "โห/โห" ฉันกับเคนทาโร่หันมามองหน้ากัน เมื่อมองเห็นว่าร้านส้มตำคนแน่นร้านมาก อาจจะเป็นเพราะว่าพักกลางวันด้วยแหละมั้ง "ร้านอื่นไหม" ฉันหันไปถามเคนทาโร่ "ดีครับ" เขาพูดจบก็ออกรถ พวกเราจึงหาร้านไม่ไกลจากบริเวณนั้นเพราะหิวแล้ว ขับได้สิบนาทีก็มาถึงร้านส้มตำ ฉันกับเคนทาโร่ก็สั่งตำไทย ตำปูปลาร้า ปีกไก่ย่าง น้ำตก ยำทะเล และจิ้มจุ่ม ระหว่างรออาหารก็คุยสัพเพเหระไปเรื่อย "คาริสาจัง" "หืม?" "เมื่อไหร่จะมีหลาน ผมอยากอุ้มหลาน" "พรวด!" ฉันที่ดูดน้ำส้มอยู่ น้ำส้มพุ่งออกจากปากทันที "แค่กๆ" เคนทาโร่รีบยื่นทิชชู่ให้ "ถามอะไรของคุณเนี่ย" ฉันทำหน้าไม่ถูกเลย "ผมจริงจังนะ คุณก็รู้ว่าผมมีลูกไม่ได้" เคนทาโร่หมายถึงว่าเขาชอบผู้ชาย และไม่คิดที่จะเอาน้ำเชื้อของตัวเองไปทำลูกด้วย "ฉันกับเขายังไม่ได้คิดถึงขั้นนั้น พวกเราเพิ่งจะคบกันเองนะ" "ผมใจร้อนไปเหรอ? ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ "ก็ใช่น่ะสิ" "เฮ้อ~ แย่จัง" เขาถอนหายใจด้วยความเ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่26
"พี่คะ" ฉันเรียกเขา "หืม?" "ร้องเพลงให้หนูฟังหน่อยสิ" ฉันลงไปนอนบนเตียง แล้วเท้าคางมองหน้าเขา"เอาเพลงอะไรดี?" "อะไรก็ได้ค่ะ หนูฟังได้หมด" "โอเค" เขาตอบรับ แล้วดีดกีตาร์ เริ่มทำนองเพลง ก่อนจะร้องเพลง ฉันฟังเขาอย่างตั้งใจ เนื้อเพลงที่เขาร้องสื่อความหมายว่าขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน และเขาไม่รู้ตัวว่ารักฉันตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีคือรักไปแล้ว "คิกๆ" ฉันนั่งยิ้มกว้าง ทำตาหวานเยิ้มมองเขา อีตาพี่คนนี้มันโรแมนติกตัวพ่อเลยนี่นา( ꈍᴗꈍ) "แปะๆ" ฉันตบมือรัวๆ แล้วพูดว่า "ร้องเพราะมากเลยค่ะ" "เพลงนี้แต่งเองนะ" "จริงเหรอ" "ใช่...มันเป็นความรู้สึกของผม...ถึงคุณ" "โอ๊ย~" ฉันเอามือจับที่บริเวณหัวใจของตัวเอง แล้วกระตุกทำท่าเหมือนจะตาย "เว่อร์" เขาหัวเราะ แล้วลุกไปเก็บกีตาร์ จากนั้นจึงนอนบนเตียง แล้วตะแคงข้างหันมากอดฉัน "จุ๊บ" เขายื่นหน้า มาจูบริมฝีปากฉันเบาๆ และแน่นอนว่าฉันไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆแน่>.ฉันขบเม้มริมฝีปากเขา แล้วค่อยๆสอดลิ้นเล็กเข้าไปในโพรงปาก ใช้ลิ้นเล็กเกี่ยวรัดลิ้นหนาอย่างหยอกล้อ มือที่ว่างอยู่ก็ยื่นไปปลดกระดุมเสื้อเขา ส่วนเขาใช้มือหนา ลูบไล้ที่บริเวณต้นขา ก่อนจะผลุ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่25
หนึ่งเดือนต่อมา หลังจากที่ตกลงเป็นแฟนกัน เขากับฉันก็เจอกันบ้าง แต่ไม่ได้บ่อย ส่วนใหญ่จะวีดีโอคอลมากกว่าเพราะเขางานยุ่งและคืนนี้เขาสะพายกระเป๋าหนึ่งใบ มายืนอยู่หน้าห้องของฉันแล้วบอกว่า "ผมจะมาอยู่ที่นี่หนึ่งสัปดาห์" "พี่ไม่ทำงานทำการหรือไงคะ?" ฉันเอียงคอถามด้วยความสงสัย "เคลียร์หมดแล้วครับ" "อย่าบอกนะว่า...ที่พี่โหมทำงานหนักตลอดหนึ่งเดือนนี้เพราะจะลามาอยู่กับหนู" "ใช่" เขายิ้มกว้าง "โห~" น้ำตาของฉันไหลริน "ร้องไห้ทำไม" เขายื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉัน "ฮือ~" ฉันยิ่งร้องไห้หนัก เขาจึงดึงฉันเข้าไปกอดปลอบใจ แล้วอุ้มฉันเข้าห้อง จากนั้นจึงวางลงบนเตียงกว้าง"ไม่ดีใจเหรอ?" "ฮึก...ดีใจสิคะ" ฉันสะอื้นตอบ ก่อนหน้าที่เคยผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันก็เคยคิดว่าเป็นเพราะฉันดีไม่พอหรือเพราะอะไร ทำไมคนอย่างฉันไม่สมควรถูกรักบ้าง ทั้งๆที่ทุกความสัมพันธ์ฉันให้ใจไปเต็มร้อยและซื่อสัตย์กับทุกความสัมพันธ์เสมอ และในวันนี้ฉันได้คำตอบแล้วว่า'เพราะที่ผ่านมาฉันรักไม่ถูกคน' กว่าฉันจะก้าวผ่านความเจ็บปวดและเยียวยาจิตใจตัวเองจากคนก่อนๆค่อนข้างสาหัสทีเดียว ฉันเก็บความผิดพลาดจากคนก่อนๆมาพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น แล้วเริ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่24
เมื่อขับรถตามมาจนถึงจุดหมาย ก็พบว่าเป็นหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ฉ้นกับคุณใต้หล้าจึงลงจากรถ "ฮือๆ" เสียงสะอื้นของเหมยดังลอดออกมา ฉันมองเข้าไปก็ไม่เห็นตัวเหมยเพราะคนที่จับตัวเหมยมายืนล้อมเหมยเอาไว้ "สาแก่ใจหรือยัง" เสียงผู้ชายที่เต็มไปด้วยความคับแค้นระคนเศร้าใจดังขึ้น ฉันจำได้ว่ามันเป็นเสียงของคนที่เอาปืนขู่ฉัน "ฮึกๆ...ฮือๆ...ฉันขอโทษ...ฉันไม่รู้" เหมยสะอื้น "ไม่รู้? พูดง่ายๆว่าไม่รู้...ฮ่าๆ" ชายคนนั้นหัวเราะเหมือนคนเสียสติ คุณใต้หล้าจับมือฉันเดินเข้าไปใกล้ พวกเขาได้ยินฝีเท้าของพวกเราจึงพากันเปิดทางออก ทำให้ฉันเห็นโลงศพสามโลงตั้งอยู่ หน้าโลงศพ มีผู้หญิงอายุราวๆสี่สิบปีหนึ่งคน เด็กผู้หญิงอายุราวๆสิบสองปีหนึ่งคน และเด็กชายอายุราวๆเก้าขวบหนึ่งคน เมื่อเห็นอย่างนั้นฉันก็พอนึกเรื่องราวออก ฉันมองไปที่เหมยแล้วเดินเข้าไปหา "เหมย" "คาริสา...ฮือๆ" "แกกลับไปทำงานแล้วเหรอ?" "ใช่" "คดีแรกเหรอ?" "ฮึก...ฮือๆ...ใช่...แต่ฉันไม่รู้นี่...ไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้" "เมาแล้วขับใช่ไหม" "น่าจะใช่...ฮือ" "เฮ้อ~" ฉันถอนหายใจ ไม่รู้จะช่วยยังไง ถ้าพูดในเรื่องของหน้าที่เหมยก็ทำถูกแล้ว แต่ถ้าจะพูดถึง
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่23
หนึ่งเดือนต่อมา ช่วงที่ผ่านมาฉันนอนขึ้นอืดอยู่ที่ห้อง จนน้ำหนักขึ้นมา5กิโล มุแง(TT) จะเอาออกได้ตอนไหนก็ไม่รู้=_= วันๆฉันก็สิงที่แอป live jing ไม่ก็ only live jing 18+ เวลาอัพรูปก็จะอัพรูปเก่าที่ถ่ายไว้แล้ว ถ่ายตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ ยิ่งกว่าหมูสามชั้นอีก(TT)และอีกอย่างก็คือคุณใต้หล้าสมัครแอป live jing แล้ว แถมยังมาดีดกีตาร์ร้องเพลงให้ฉันฟังอีกต่างหาก ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขามีใจก็ไม่รู้ว่าจะพูดว่าไงแล้ว>..เฮ้อ~ เบื่อจัง" ฉันบ่นเบาๆ แล้วโทรหากล้วยหอม แต่กล้วยหอมคุยได้แป็บเดียวก็วางสาย ฉันจึงโทรหาซูพรีม ก็คุยได้แป็บเดียวเพราะติดเรียนอีก ฉันจึงโทรหาพี่เอว รายนั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่ เมียคุม โอ๊ย! ฉันทำหน้าเซ็ง กดไล่ไปที่เบอร์พี่พิธาอีก แต่ก็เปลี่ยนใจ "ครืด ครืด" เสียงเรียกเข้าดังขึ้น "ฮัลโหล~" ฉันกดรับสายแล้วส่งเสียงร่าเริง "ไม่ได้เจ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่22
หลังจากส่งเหมยเสร็จ ฉันก็กลับคอนโด "เหนื่อยชะมัด" ฉันบิดตัวไปมาระหว่างรอลิฟต์ "เหนื่อยมากไหม?" เสียงทุ้มถาม"เหนื่อยมาก" ฉันตอบ ก่อนจะชะงักแล้วหันไปมองทางด้านหลัง "เคนทาโร่~ กรี๊ด~" ฉันร้องด้วยความดีใจ แล้วกระโดดกอดเคนทาโร่ เขารับไว้แล้วยิ้มกว้าง "คาริสาจัง~ คิดถึงมากเลยครับ" เคนทาโร่กอดฉันไว้แน่น"อะแฮ่ม!" คุณใต้หล้ากระแอมไอ "อะไรติดคอคะ?" ฉันถามเขา "..." เขาขมวดคิ้วทำหน้าตาไม่ชอบใจ ฉันจึงผละออกจากเคนทาโร่แล้วไปกอดเขาไว้ จากนั้นจึงเขย่งไปกระซิบที่ข้างหูเขาว่า "คิดถึงหนูไหมคะ...หนูคิดถึงคุณจังเลยค่ะ" "..." เขาเงียบไม่ตอบ แต่ใบหน้าแฝงไปด้วยความพอใจ ฉันยิ้มบางๆ แล้วผละออกจากเขา ไปกอดแขนเคนทาโร่ "เคนทาโร่~" ฉันเรียกเขาเสียงหวาน "อะแฮ่ม" คุณใต้หล้ากระแอมไออีกครั้ง ฉันหันไปมองเขา ก็เห็นว่าใบหน้าเขาไม่สบอารมณ์ "เคนทาโร่ๆ" ฉันสะกิดเคนทาโร่แล้วเรียกเขาเบาๆ "ครับ?" "พี่ชายคุณเป็นอะไรเหรอ ทำไมดูอารมณ์ไม่ดี" "ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน" เคนทาโร่ยักไหล่ "ทำตัวแปลกๆแฮะ" ฉันเอียงคอด้วยความสงสัย ก่อนจะสลัดทิ้งเมื่อลิฟต์มา "ติ๊ง" พวกเราเข้าลิฟท์ ฉันกับเคนทาโร่ก็พูดคุยสัพเพเหระ จนถึงห้องของฉัน
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่21
20นาทีต่อมา "เล่าให้ฟังหน่อย แกไปเจออะไรมา" ฉันถามนีน่า นีน่าปาดน้ำตา แล้วเริ่มเล่าให้ฟัง"หลังเลิกงานฉันกลับหอไปแล้ว...แต่ลืมขนมไว้เลยกลับมาเอา" "อ่า~" ฉันกับเหมยหันมามองหน้ากันแล้วพยักหน้า "ก็ขนมมันจะหมดอายุแล้วอ่ะ ถ้าไม่กินก็เสียดายแย่" นีน่าทำหน้ามุ่ย "ข้ามน้ำไปเลย เอาแต่เนื้อ" เหมยพูด "นั่นแหละ...พอฉันเข้าไปก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน ตอนแรกจะเข้าไปทักทาย แต่มองเห็นช่องว่างตรงบานประตูก่อน ฉันเห็น...อึก...พี่ปีโป้กำลังโดนพี่บีม...ไม่สิ...ไอ้คนชาติชั่วนั่นบีบคอ...ฮึก...ฮือๆ...ตอนนั้นฉันตกใจจนลนไปหมด...ฮือๆ...ไม่รู้จะทำยังไงเลยหนีออกมา...คิดว่าจะบอกเรื่องนี้ให้พวกแกรู้...ฮึก...แต่มารู้ข่าวอีกทีก็ตอนที่พี่ปีโป้เสียแล้ว" "ฉัน...ฮึก...รู้สึกผิดมาก...ถ้าฉันเข้าไปช่วย...พี่ปีโป้...อาจจะไม่ตาย" นีน่าเอามือปิดหน้าแล้วปล่อยโฮอีกครั้ง "ไม่ใช่ความผิดของแกหรอก" เหมยปลอบ "ใช่...แกอย่าโทษตัวเองเลย" ฉันเสริม "ฮึก...ฉันรู้สึกผิดมาก...ฉันรู้สึกผิดจริงๆ...พี่ปีโป้...ฮึก...หนูขอโทษ" "หรือว่า...ที่ไอ้บีมบอกว่าพี่ปีโป้หลับในจริงๆแล้วคือการอำพรางศพ" เหมยเบิกตากว้างเอามือปิดปาก "ฉันว่าใช่" ฉันตอบ "
