Lahat ng Kabanata ng หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม: Kabanata 21 - Kabanata 30

“เจ้าอาจจะไม่เชื่อ และคิดว่าข้าคงจะหวังใช้ประโยชน์จากเจ้าสินะ แต่เจ้าโปรดวางใจเพราะหัวใจของข้ามันได้เป็นของเจ้าไปเสียแล้ว คงเริ่มตั้งแต่ในวันที่เจ้าช่วยเหลือข้ากระมัง”ใบหูทั้งสองข้างแดงก่ำด้วยความขัดเขิน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดยาวที่สุดตั้งแต่เกิดมา“ชะ ชินอ๋องทรงชอบหม่อมฉันจริง ๆ หรือเพคะ”“คำพูดของข้ามันไม่น่าเชื่อถือเลยหรือ”“ไม่ใช่เพคะ หม่อมฉันแค่แปลกใจ”เย่ปิงปิงก้มหน้าหลบสายตาร้อนแรงของเขา หัวใจของนางเริ่มเต้นกระหน่ำเพราะคำสารภาพรักของเขา“ข้าบอกเหตุผลแล้ว แล้วเจ้าเล่า”กงซ่างเหว่ยขยับเข้ามาใกล้หญิงงามอีกนิด เขาอยากจะมองหน้านางให้ชัด ๆ หากนางปฏิเสธเขาก็จะยอมรับ แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ เขาจะแสดงความจริงใจของตัวเอง ทำให้นางเห็นถึงความตั้งใจจริงของเขาวันนี้ไม่สำเร็จ...วันหน้าย่อมต้องสำเร็จนี่คือคติประจำใจของเขา“หม่อมฉันไม่ได้ชอบชินอ๋อง ถ้าหาก...ถ้าหม่อมฉันต้องแต่งงานกับพระองค์ พระองค์จะไม่รู้สึกอึดอัดใจหรือเพคะ”ร่างสูงซวนเซเล็กน้อย นางช่างตรงไปตรงมายิ่งนัก“เจ้ามีบุรุษอื่นท

กงซ่างเหว่ยเดินเข้ามาด้วยอาการมึนเมาเล็กน้อย เขายังคงประคองสติของตัวเองได้เป็นอย่างดี ร่างสูงตรงไปยังเจ้าสาวที่นั่งรอเขาอยู่ด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักชินอ๋องทรงหยิบคันชั่งขึ้นมาเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก ทันทีที่ใบหน้าของเย่ปิงปิงไร้สิ่งใดปกปิด กงซ่างเหว่ยที่มองอยู่ก่อนแล้วเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเดิมทีนางก็ดูงดงามอ่อนหวานอยู่แล้ว แต่วันนี้เย่ปิงปิงของเขากลับยิ่งงดงามมากขึ้นไปอีกเป็นเท่าทวีคูณ ใบหน้าของนางถูกรังสรรค์ออกมาอย่างไร้ที่ติ มีทั้งความอ่อนหวานและสง่างามในเวลาเดียวกัน“งดงามมาก”“ขอบพระทัยเพคะ”เย่ปิงปิงก้มหน้าเล็กน้อย นางก็รู้อยู่หรอกว่าวันนี้นางงดงามกว่าทุกครา แต่เมื่อถูกเอ่ยชมซึ่ง ๆ หน้าจากปากของว่าที่พระสวามี นางก็อดจะรู้สึกเขินอายไม่ได้“เรามาดื่มสุรามงคลกันเถิด”กงซ่างเหว่ยเดินไปรินสุราใส่จอก แล้วยื่นให้กับเย่ปิงปิงหนึ่งจอก ทั้งสองคล้องแขนกันแล้วกระดกดื่มสุราจนหมดจอกสุราที่มีฤทธิ์ร้อนแรงไหลลงสู่ลำคอระหง เย่ปิงปิงรู้สึกเหมือนคอของนางกำลังมอดไหม้เพราะฤทธิ์สุรา ใบหน้าของนางถึงกลับแดงก่ำในทันที

ทันทีที่ท่อนเนื้ออันร้อนผ่าวดุนดันเข้าไปในร่องรักสีหวาน เย่ปิงปิงก็สะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บปวด“อึก...เจ็บ!!”ความเจ็บปวดนี้มันช่างทรมานนัก ราวกับกำลังจะฉีกทึ้งร่างกายของนางให้แหลกสลาย หยาดน้ำตาสีใสไหลปริ่มออกมาจากหางตาเรียวงามกงซ่างเหว่ยเองก็ปวดหนึบเช่นเดียวกัน เขากัดฟันแน่นเพื่อข่มกลั้นอารมณ์ของตนเอง ไม่ให้หุนหันเข้าไปในร่องรักที่บีบรัดแน่นตัวตนของเขาจนแทบจะแหลกละเอียด“อื้อ...น้องหญิงอย่าเกร็ง ปล่อยใจตามสบาย แล้วเจ้าจะรู้สึกดีขึ้น”กงซ่างเหว่ยเอ่ยปลอบน้ำเสียงอ่อนโยน เขาเองก็ทรมานไม่ต่างกัน กงซ่างเหว่ยจึงเข้ามาขบเม้มดูดดึงเม็ดทับทิมที่อยู่ตรงหน้า เย่ปิงปิงที่ถูกปรนเปรอที่หน้าอกจึงเริ่มคลายอาการเกร็งลงไปมาก เวลานั้นกงซ่างเหว่ยที่เข้าได้แค่ส่วนหัวจึงขยับแทรกตัวตนเข้าไปทีเดียวทั้งหมด“กรี๊ดดด!!”เย่ปิงปิงทุบที่ไหล่กว้างของชินอ๋องอย่างแรง นางมองค้อนการกระทำที่รุนแรงของเขา เวลานี้นางทั้งจุกทั้งเจ็บ จนแทบจะขยับตัวแทบไม่ได้ มันรู้สึกอึดอัดที่ช่องท้องไปหมดเลย“ขอโทษ”กงซ่างเหว่ยจูบซับหางตาที่มีหยดน้ำสีใสไหลออ

“ดี!! เช่นนั้นเรื่องพระชายาเอกของเจ้า แม่จะเป็นผู้เลือกเฟ้นให้เจ้าเอง คุณหนูไป๋อิงฮวาก็ดูเหมาะสมดี ถึงนางจะเป็นญาติกับนังไป๋มู่ตาน แต่ถ้าเราได้ไป๋อิงฮวามาอยู่ข้างเราก็คงจะดีไม่น้อย”“เสด็จแม่เลือกคนอื่นเถิดขอรับ เพราะไป๋อิงฮวาจึงทำให้แผนการของลูกผิดพลาด อีกอย่างตระกูลไป๋คงไม่ยอมเป็นแน่”กงหนิงหลงส่ายหน้าปฏิเสธ เขาไม่ชมชอบไป๋อิงฮวาเลยแม้แต่น้อย สตรีพูดมาก รู้มากเช่นนี้ เขาไม่คิดจะเอามาไว้ข้างกาย“เช่นนั้นก็คุณหนูรองหวังซิ่วอิง บุตรสาวของท่านเสนาบดีกรมพิธีการ”“ตามแต่เสด็จแม่จะบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ดี! ต่อไปนี้เจ้าก็ทำตัวให้มันดี ๆ หลังจากรับพระชายารองเข้ามาแล้ว อีกหนึ่งเดือนแม่จะให้เจ้ารับพระชายาเอกเข้ามาทันที เข้าใจหรือไม่”“พ่ะย่ะค่ะ”โจวซูเหวินระบายยิ้มเต็มหน้า อย่างน้อยพระโอรสของพระนางก็เชื่อฟังคำชี้แนะของพระนางเสมอ ในเมื่อเย่ปิงปิงไม่สามารถเป็นกำลังให้กับกงหนิงหลงได้ นางก็ไม่สมควรจะอยู่ให้เป็นเสี้ยนหนามตำใจ ยังมีเวลาอีกมากที่จะกำจัดเย่ปิงปิงให้พ้นทางโจวซูเหวินกระตุกยิ้มร้ายกับแผนการของตนเองในใจ

“ดี เอาตามที่พระชายาชินอ๋องว่ามา ทหาร! เอาตัวนางไปขังที่คุก แล้ววันพรุ่งค่อยโบยนาง 100 ไม้!!”“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”“มะ ไม่นะเพคะ ฝ่าบาทไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วย ฮองเฮาเพคะ ฮือ ๆ ช่วยหม่อมฉันด้วยเพคะ”นางกำนัลผู้โชคร้ายได้แต่ร่ำไห้ออกมาด้วยความเสียใจ โทษโบย 100 ไม้ ไม่พิการก็ต้องตาย นางเลือกทางอื่นได้หรือ“รินน้ำชามาใหม่”กงหนิงเจี้ยนเอ่ยสั่งนางกำนัลอีกคน นางตัวสั่นเล็กน้อยและทำตามคำสั่ง โดยระวังไม่ใช้น้ำชาจากอีกกาหนึ่งที่ถูกจัดเตรียมขึ้นมาเป็นพิเศษสำหรับพระชายาของชินอ๋อง พิธียกน้ำชาในเช้าวันนี้จึงผ่านไปได้ด้วยดีกงซ่างเหว่ยรีบทูลลาแล้วพาเย่ปิงปิงกลับจวนทันที ถึงแม้ว่าเขาจะได้ขี้ผึ้งจากไป๋กุ้ยเฟย แต่ทางที่ดีให้ท่านหมอมาตรวจอาการที่ฝ่ามือของนางจะดีกว่าทุกการกระทำของทุกคนล้วนตกอยู่ในสายตาของจวิ้นอ๋อง เขาเหม่อมองเย่ปิงปิงด้วยสายตาอันอบอุ่นตลอดเวลา ทั้งยังอดจะเป็นห่วงนางไม่ได้ แต่ที่ตรงนั้นหาใช่ที่ของเขาไม่กงเฟยหรงจึงได้แต่ส่งสายตาแสดงความห่วงใยให้แก่เย่ปิงปิง ภายในตำหนักเฉียนชิงเหลือเพียงกงหนิงเจ