Semua Bab Friend with benefits จะรักดีไหม เมื่อหัวใจผูกพัน: Bab 21 - Bab 30

Chapter 21นานะลืมตาขึ้นในตอนเช้า อาการปวดประจำเดือนก็ลดน้อยลงจนแทบจะไม่เหลือความเจ็บปวดเลย วันนี้มีเรียนตอนสิบโมง คนข้างๆที่นอนคุยกันเกือบทั้งคืนหายไปแล้ว ร่างบางลุกขึ้นจากเตียงนุ่มๆเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องนั่งเล่น หญิงสาวจำได้ว่าเมื่อวานหลังจากอาบน้ำเสร็จเธอถอดชุดนักศึกษาใส่ตระกร้าไว้และลืมไปเลยว่ายังไม่มีชุดที่จะใส่ไปเรียนวันนี้ แต่พอนานะเห็นเหนือกำลังรีดเสื้อนักศึกษาของเธออยู่หน้าเครื่องซักผ้า หญิงสาวถึงกับน้ำตาซึมด้วยความตื้นตันที่เขาใส่ใจเรื่องของเธอทุกๆเรื่องจริงๆ“เหนือ เดี๋ยวนานะรีดเองค่ะ”“ไม่ต้องครับ นานะยังไม่หายป่วยเลย อาบน้ำแล้วมากินข้าวดีกว่า” เหนือเห็นคนรักยังหน้าตาซีดเซียวและดูเนือยๆยังไม่สดชื่นเหมือนเคย จึงให้เธอไปอาบน้ำให้สบายตัวก่อนจะมากินข้าวและไปมหา’ลัย พอออกจากห้องน้ำเสื้อผ้าที่รีดเรียบร้อยก็แขวนไว้ที่ตู้บิลด์อินที่มีแต่เสื้อผ้าของเธอเกือบจะเต็มตู้ตรงโต๊ะเครื่องแป้งก็เริ่มมีเครื่องสำอางและเซทแต่งหน้าวางไว้ให้เธอหยิบใช้โดยเฉพาะ“นานะ แต่งตัวเสร็จหรือยัง เดี๋ยวเหนือหวีผมให้” ร่างสูงอยู่ในชุดนักศึกษาชายที่ค่อนข้างถูกระเบียบจนนานะอดแซวไม่ได้“แล้วไม่ใส่กางเกงยีนส

Chapter 23บรรยากาศร้านชิลล์แล้วดูคึกคักเพราะแขกเกือบยี่สิบที่มาใหม่นั่งโต๊ะยาวที่นำมาต่อกันจนเรียกได้ว่าลูกค้าครึ่งค่อนร้านมารวมกันที่ตรงนี้ที่เดียว วันนี้เหนือชวนเพื่อนกลุ่มของเขาอย่างภาคิน พริมพลอยและเพชรมาเจอกันกับกลุ่มเพื่อนของนานะ ซึ่งมีออมบุญกับเจด้าที่ชวนหนุ่มที่กำลังคบหากันก็คือโน้ตมาด้วย แน่นอนว่าโน้ตก็ต้องพ่วงกลุ่มเพื่อนๆที่เพิ่งจะไปเที่ยวด้วยกัน ดังนั้นร้านเหล้าเล็กๆอาหารสไตล์อิสานจึงคลาคล่ำไปด้วยผู้คนตั้งแต่หัวค่ำ ทว่ามีคนไม่ค่อยจอยกับร้านเหล้านี้เพราะที่นั่งเป็นแบบเอาท์ดอร์ไม่มีแอร์ เหมือนร้านหรูข้างๆ“เหนือ ทำไมไม่นัดกันที่ผับเอ็กซ์ กูร้อน” ภาคินกระซิบถามเพื่อนรักเบาๆ เขากำลังใช้เมนูอาหารซึ่งเป็นกระดาษแข็งเคลือบพลาสติกใสพัดเข้าหาตัวเอง จะว่าเหนือไม่มีปัญญาเลี้ยงที่ผับหรูก็ไม่น่าใช่ เพราะผับเอ็กซ์เป็นกิจการที่บ้านของเพื่อนเขา ที่นัดกันร้านนี้น่าจะตามใจนานะมากกว่า “มึงมีสิทธิ์เลือกเหรอวะ เป็นแค่แขกรับเชิญ” เหนือไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจเพราะมือหนากำลังกุมมือเล็กๆของแฟนสาวไว้แน่น แถมยังดูดเหล้าไหเดียวกันอย่างหวานชื่น“อ้าว นี่กูไอ้คินเพื่อนมึงเอง” ภาคินแอบเบ้ปากให้กับความเลี

Chapter 25 Nana talksหลังจากที่ทานมื้อเช้าที่โรงแรมเรียบร้อยเหนือก็พาฉันมาที่ๆหนึ่งนั่นก็คือที่บ้านของเขา ฉันได้ยินเจด้าพูดกรอกหูมาตลอดว่าเหนือเป็นผู้ชายที่หล่อและรวยมาก เขาเป็นลูกชายพ่อเลี้ยงสิทธาและแม่เลี้ยงพิงค์ลานนาผู้ทรงอิทธิพลทางภาคเหนือ พอได้มาเห็นกับตามันมากกว่านั้นหลายเท่า บ้านหรูที่มีน้ำพุอยู่ถนนหน้าบ้านซึ่งถนนเส้นนี้ยาวสุดลูกหูลูกตา มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ โรงรถที่มีรถเฟอร์รารีและรถหรูแบรนด์อื่นจอดอยู่หลายคัน พอจอดรถเรียบร้อยเขาก็พาฉันเข้าไปในบ้าน ซึ่งประตูบ้านแกะสลักด้วยไม้ราคาแพง อันที่จริงบ้านของฉันก็ใหญ่โตไม่แพ้กันกับเขา แต่ที่ตื่นเต้นน่าจะเป็นเพราะได้เจอกับครอบครัวของเขาเป็นครั้งแรกมากกว่า ฉันไม่นึกมาก่อนเลยว่าจะได้มาบ้านของเหนือเร็วขนาดนี้ ฉันอาจจะยังใหม่สำหรับเขา เหนือก็เลยหลงและคิดไปเองว่าเขารักฉันนักหนาทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว เขาอาจไม่ได้จริงจังขนาดนั้น“พ่อ สวัสดีครับ นี่นานะแฟนเหนือ” ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นประมุขของบ้านกำลังนั่งทำงานอยู่บนโซฟาสไตล์หลุยส์ราคาแพง ท่านสวมเสื้อเชิร์ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสแลคสีดำดูภูมิฐานใบห

Chapter 27“เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างที่เหนือเล่า พี่นิ้วนางช่วยเหนือด้วยนะครับ” นิ้วนางมองแฟนของน้องชายคนเล็กแล้วรู้สึกสงสารจับใจ ยิ่งได้ฟังเรื่องที่โดนแม่กับพี่สาวไล่ออกจากบ้านเพียงเพราะนานะคบหากับเหนือซึ่งเป็นน้องชายของคนที่ไม่ชอบหน้าอย่างนิ้วนาง หญิงสาวจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธไม่ช่วยเหลือนานะ ในเมื่อบ้านนั้นไม่ต้องการนิ้วนางก็จะดูแลและคิดว่านานะเป็นน้องอีกคนของตัวเอง“นานะอยากทำงานพิเศษใช่ไหมคะ พอดีพี่มีบริษัทสำนักพิมพ์ ช่วงนี้นานะก็ไปทำตอนที่ว่าง ตำแหน่งเจ้าหน้าที่พิสูจน์อักษร พอขึ้นปีสี่นานะก็เก็บชั่วโมงฝึกงานไปด้วยแล้วพี่จะให้เงินเดือนเหมือนเป็นพนักงานคนหนึ่ง ค่าเทอมอีกสองเทอมพี่จะให้เบิกไปจ่ายก่อน ไม่ต้องกังวลอะไรนะ อ้อ..สมมติว่าอนาคตเราอาจจะไม่ได้เป็นอะไรกับเหนือ พี่ยังถือว่านานะเป็นน้องสาวพี่ ไว้ได้ทำงานมั่นคงค่อยทยอยใช้หนี้พี่ก็ได้ ตกลงไหมคะ” นิ้วนางได้ข้อมูลจากเหนือมาบางส่วนถึงเรื่องที่แฟนของเขาไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากน้องชายของเธอโดยไม่ให้นานะทำอะไร หญิงสาวอยากทำงานและบอกว่าหากวันใดต้องเลิกกับเหนือก็อยากมีรายได้เป็นเงินเก็บสะสมของตัวเองจากการทำงานพิเศษ“ขอบคุณพี่นิ้ว

Chapter 29“คุณนานะคะ มีคนฝากไว้ให้ค่ะ” นานะที่กำลังจะผ่านนิติของคอนโดก็หยุดชะงักและหันไปรับของซึ่งเป็นซองจดหมายสีขาว“ใครฝากให้คะ” หญิงสาวเอ่ยถามแต่พอเปิดซองด้านในกับเป็นคีย์การ์ดของโรงแรมวินซ์และเป็นห้องเดิมชั้นแปดที่เหนือกับเธอเจอกันครั้งแรก‘อะไรเนี่ย จะพาไปย้อนความหลังอีกแล้วเหรอ?’ นานะอมยิ้มในความโรแมนติกของแฟนหนุ่ม“มีผู้ชายเอามาฝากไว้ให้ค่ะ อรก็ไม่ได้ถามชื่อซะด้วย” นิติสาวบอก“โอเคค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” นานะเดินเข้าไปในห้องแล้วเก็บตำราเรียนเพราะเพิ่งจะเลิกคลาส วันนี้เหนือเรียนยังไม่เสร็จเขาบอกให้รอที่ห้องเดี๋ยวจะมารับไปกินข้าว นี่สงสัยจะพาไปนอนโรงแรมจึงฝากคีย์การ์ดไว้ให้ พออาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จนานะจึงขับรถออกไปที่โรงแรมวินซ์เพื่อรอเหนือที่นั่น ทว่ารออยู่นานสองนานเขาก็ยังไม่มา จนกระทั่งมีเสียงกดกริ่งหน้าห้องหญิงสาวจึงวิ่งไปเปิดอย่างดีใจ“เหนือ” แต่คนที่อยู่หน้าห้องไม่ใช่เขากลับเป็น..“ภาคิน”“อ้าว นานะ เหนือล่ะ” แทนที่นานะจะเป็นฝ่ายถามกลับเป็นภาคินถามด้วยความงุนงง สายตาคู่คมมองเข้าไปภายในห้องพักเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เหนือนัดนานะมาที่นี่ แต่ก็ยังไม่มา เพิ่งเลิก