All Chapters of Friend with benefits จะรักดีไหม เมื่อหัวใจผูกพัน: Chapter 11 - Chapter 20

Chapter 11นานะเผลอหลับไปหลังจากที่โดนคนตัวสูงรังแก หญิงสาวรู้สึกอ่อนเพลียจนลุกไปกินมื้อเช้าไม่ได้ ที่สำคัญตอนนี้เป็นเวลาสิบนาฬิกาสิบนาที“กรี๊ดดดด” นานะสปริงตัวขึ้นมาจากที่นอนนุ่มดูดวิญญาณด้วยความตกใจ เธอลนลานหามือถือเพื่อจะโทรบอกเพื่อนสนิทว่า จะขอเข้าสายสักหน่อย อาจเพราะนานะขยับตัวและร้องขึ้นเสียงดัง ร่างสูงเปลือยท่อนบนที่นอนอยู่ข้างๆจึงเริ่มขยับตัว เหนือรู้สึกว่าแผ่นหลังของเขามีวัตถุที่สั่นเป็นจังหวะ มือหนาจึงคว้ามันขึ้นมาแถมยังกดรับสายอย่างเคยชิน‘ต้องเป็นไอ้คินโทรตามไปเรียนแน่ๆ’“ว่าไง”[ กรี๊ดดดด ] เสียงกรี๊ดของคนที่วิดิโอคอลมาดังขึ้น เหนือจึงลืมตาขึ้นทั้งสองข้าง ในสายเป็นภาพของผู้หญิงหน้าหมวยๆคนหนึ่งกับชายหนุ่มในชุดนักศึกษา[ เจด้าดูนานะสิ เพื่อนก็นึกว่าป่วยไข้ไม่สบาย นอนกกผู้ชายคร้า ] เสียงออมบุญดังมาจากปลายสาย เพื่อนทั้งสองตื่นเต้นที่เห็นหนุ่มหล่อคนดัง“เหนือ โทรศัพท์นานะ รับทำไมคะ” แม้เพื่อนจะรู้ๆถึงความสัมพันธ์ของเธอกับเหนือ แต่หญิงสาวก็อดขัดเขินไม่ได้ที่เพื่อนๆเห็นเธอกับเขาอยู่บนเตียงเดียวกัน“ขอโทษครับ” ชายหนุ่มพูดเสียงออดอ้อนแถมยังจูบที่แก้มของนานะหลายครั้ง“สวัสดีครับเพ

Chapter 13กลุ่มเพื่อนๆของนานะเลือกที่นั่งใต้ต้นจามจุรีซึ่งเป็นโซนนอกร้านของร้านชิลล์แล้ว ร้านเหล้าเปิดใหม่ที่วันนี้มีโปรโมชันเอาใจนักศึกษา ออมบุญกับเจด้ารวมถึงนานะเน้นการพูดคุยดื่มกินรวมถึงแอบเม้าท์หนุ่มหล่อที่เดินผ่านไปมาในร้าน ผับเอ็กซ์ที่ตั้งอยู่ข้างๆชิลล์แล้วหากจะเทียบเป็นบ้านก็คงเหมือนคฤหาสถ์กับกระท่อมปลายนาเพราะความหรูหราของผับเอ็กซ์ค่าเมมเบอร์เข้าแพงหูฉี่ คัดเกรดของคนที่เข้าไปเที่ยว หากเป็นนักศึกษาก็รวยระดับลูกมหาเศรษฐี แล้วโซนวีไอพีของเหนือก็มองเห็นโต๊ะของนานะได้ชัดแจ๋ว พอๆกับกลุ่มของนานะที่มองเห็นเหนือได้ชัดราวกับนั่งติดกัน ห่างเพียงกระจกใสกั้นเท่านั้น นานะใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวธีมสีขาวยาวเหนือเข่าเล็กน้อย โชว์เรียวขาที่ยาวสวยแปลกที่เธอไม่ได้สูงมากแต่ขากลับยาวสวยสมส่วน หญิงสาวมักจะใส่รองเท้าส้นสูงจึงทำให้ดูสง่าน่ามอง“เค้ามาคุมแกหรือเปล่าวะ มองตาไม่กระพริบแล้วนั่น มองขนาดนี้ไม่ย้ายไปนั่งด้วยกันล่ะ” ออมบุญเห็นหนุ่มหล่อสุดฮ็อตนั่งมองนานะตาไม่กระพริบมาเกือบชั่วโมงแล้ว“เหล้าผับเอ็กซ์แพงจะตาย ไม่ไหวหรอก” นานะสั่นหน้าดูดเหล้าไหร่วมสาบานที่เจด้าสั่งมา“คงไม่ได้จ่ายแหละ หลัวแกคงเลี้ยง

Chapter 15เหนือตื่นมาทำข้าวต้มกุ้งร้อนๆแต่เช้า ภายในห้องพักพื้นที่ตรงระเบียงด้านหลังจัดโซนเป็นห้องครัวเล็กๆ มีตู้เย็น ไมโครเวฟ เตาไฟฟ้ารวมถึงอุปกรณ์ไฟฟ้าที่จำเป็นอื่นๆ เขาให้พนักงานของรีสอร์ตจัดเตรียมอาหารสด ผลไม้ เนื้อสัตว์ไว้ในตู้เย็นสำหรับทำอาหารง่ายๆด้วย เขาติดการตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาหารให้นานะเพราะเคยรับปากว่าจะดูแลเรื่องอาหารการกินของหญิงสาวทั้งสามมื้อเพื่อให้เธอได้กินอาหารตรงเวลา พาเธอออกกำลังกายเพื่อให้สุขภาพแข็งแรงและประจำเดือนมาเป็นปกติ จะว่าไปประจำเดือนของนานะก็เลทมานานแล้ว อาจจะต้องพาไปหาหมออีกสักครั้ง“เหนือ ทำอะไรทานคะหอมจัง” นานะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสผ้าผ้าพื้นเมืองสีชมพูซึ่งยิ่งขับผิวคนตัวเล็กให้ขาวออร่าขึ้นมาอีกหลายเท่า เธอถักเปียผมเป็นแกละสองข้างดูน่ารัก ใบหน้าเล็กๆน่ารักตกแต่งแต่พองามแต่สวยเป็นธรรมชาติจนเขาอดมองซ้ำๆไม่ได้“ข้าวต้มกุ้งครับ นานะหิวหรือยัง”“นิดหน่อยค่ะ” หญิงสาวจัดเตรียมภาชนะที่ใช้ในการทานมื้อเช้า ยกออกไปวางริมระเบียงด้านหน้าห้องพักแล้ว เหนือยกหม้อข้าวต้มที่สุกได้ที่ออกไปวางที่โต๊ะอาหาร หมอกยามเช้าตัดกับภาพภูเขาสีเขียวๆ

Chapter 17นานะสูดลมหายใจเข้าลึกๆและเดินตรงไปหาร่างสูงที่ยืนมองหญิงสาวอยู่ก่อนแล้ว นานะตั้งใจว่าจะจบเรื่องราวทุกอย่างในวันนี้ ในเมื่อเขาไม่ได้มีใจให้เธอ ไม่คิดจะรั้งหรืออยากสานสัมพันธ์เป็นคนรัก มันก็เปล่าประโยชน์ที่อยู่ในสถานะเฟรนด์วิธอีกต่อไป เพราะนานะได้ล้ำเส้นคิดกับชายหนุ่มเกินกว่าคำว่าเพื่อนไกลเกินจนยากที่จะย้อนกลับแล้ว“เหนือคะ นานะว่าจะกลับกรุงเทพฯตอนนี้”“ได้ครับ กลับเลยไหม เดี๋ยวแวะกินมื้อเที่ยงก่อนละกัน นานะคงจะหิวแล้ว” เหนือยิ้มอย่างดีใจเพราะอยากจะแยกตัวจากเพื่อนๆของนานะ เขาชอบที่จะได้อยู่เพียงลำพังกับหญิงสาวมากกว่า ที่สำคัญเขาไม่ชอบขี้หน้าผู้ชายที่เข้ามาจีบนานะ ทั้งๆที่เขายังอยู่ตรงนี้ ถึงสถานะของเขากับนานะจะไม่ได้เป็นคนรัก แต่เขาก็แสดงออกชัดเจนว่าเขากับนานะมันเกินกว่าคำว่าเพื่อน“นานะจะนั่งเครื่องกลับค่ะ จองตั๋วไว้แล้ว” นานะหลบสายตาของเขาเพราะกลัวจะเผลอร้องไห้“ได้ครับ งั้นเหนือให้บริษัทขนส่งยกรถกลับกรุงเทพฯ” เหนือคิดว่านานะคงเหนื่อยกับการนั่งรถ หญิงสาวจึงอยากจะนั่งเครื่องเพื่อความรวดเร็วในการเดินทาง จริงๆเขาก็อยากนั่งเครื่องแต่แรก แต่ที่ยอมเหนื่อยขับรถมาหลายร้อยกิโลเมตรเพ

Chapter 19“ตอนนานะกำลังเดินไปขึ้นรถกับนัท เหนือใจหายแว่บเลย นึกว่าจะไม่ได้เจอกันแล้ว” จู่ๆเหนือก็พูดขึ้นมา“ก็เราเป็นแค่เฟรนด์วิธ ในเมื่อเหนือไม่ได้พยายามที่จะไปต่อ นานะก็ต้องถอยไง” หญิงสาวอธิบายถึงเหตุผลที่ทำให้เธอตัดสินใจเดินจากเขาไป“ตอนนั้นเหนือไม่รู้ตัวอ่ะ นานะบอกตลอดว่าอยากเป็นแค่เฟรนด์วิธ ถ้าบอกว่าอยากเป็นแฟนแต่แรก เหนือจะให้สิทธิ์นั้นเลย แต่ตอนนี้ให้เป็นมะ..” ก่อนที่เขาจะพูดจบก็โดนคนตัวเล็กหยิกที่สีข้างอย่างแรง“โอ้ย เจ็บนะ แค่จะบอกว่าเป็นแม่คุณทูนหัว ผู้อยู่เหนือทุกอย่าง”“แต่นานะยังงอนอยู่ ใครที่บอกว่าถ้านานะเจอคนที่ถูกใจก็ไปได้เลย”“ทำยังไงจะหายงอนครับ” ชายหนุ่มสวมกอดที่ด้านหลัง คางเรียวเกยที่ไหล่นานะพร้อมกับถูไปมาอย่างออดอ้อน ไรหนวดที่กำลังขึ้นจิ้มที่ไหล่บอบบางนั้นจนหญิงสาวรู้สึกจั๊กจี้จนกลั้นหัวเราะไม่ได้“พอแล้ว ยอมแล้วค่ะ”“ได้ครับ ยอมแล้วใช่ไหม” เหนือดันร่างบางให้ศีรษะแนบไปกับหมอนแล้วคร่อมทับอย่างรวดเร็ว เขามองใบหน้าของคนรักอย่างพิจารณา ไม่รู้ว่าไปหลงคนน่ารักแบบนี้ตรงไหน รู้ตัวอีกทีนานะก็มาวิ่งเล่นอยู่ในใจของเขาแล้ว“มองทำไมอ่ะ นานะน่ารักล่ะสิ” ใบหน้าเล็กๆยิ้มกว้างพร้