All Chapters of My honey น้องพี่ ที่รัก: Chapter 51 - Chapter 60

"ไม่ลำบากดีกว่าค่ะ ตรงนั้นมันพื้นที่ส่วนตัวพี่เค้า แล้วตั้งแต่ตาทรุดหนัก หนูก็ไม่ได้เข้าไปทำความสะอาดให้แล้ว หนูฝากกุญแจไว้ที่พี่โรมแล้วค่ะ" เด็กสาวพูดขึ้น "หนูขอเข้าบ้านนะคะ มีหลายอย่างที่หนูต้องทำ เสื้อผ้าตาบางส่วนยังเก็บไปทำบุญไม่หมด เดินทางกลับดี ๆ นะคะ สวัสดีค่ะแม่นารถ" น้ำหวานว่าพลางยกมือไหว้แล้วหันหลังเดินเข้าบ้านไปเหงา ๆ ท่ามกลางสายตาของผู้ใหญ่ที่มองตามอย่างเป็นห่วง ซึ่งหากสังเกตุให้ดีตั้งแต่งานศพของตาจนถึงวันเผา น้ำหวานจะพยายามอยู่ห่างจากมาร์คพอสมควรเพื่อรักษาระยะห่างอย่างให้เกียรติเพราะคิดว่าพี่ชายคนนี้กำลังมีแฟนและไม่เหมาะมากที่เธอจะสนิทเหมือนก่อน ก่อนที่จะได้รับอนุญาต (คือน้ำหวานรู้จักแฟนของโรมและภรรยาของเทนแล้วและพวกเธอก็รักน้ำหวานกับของขวัญเหมือนน้องสาวเธอเลยสบายใจที่จะยังสนิทกับพวกพี่ ๆ เหมือนเมื่อก่อนแต่กับมาร์คเธอยังไม่ได้เห็นแฟนของชายหนุ่มเธอเลยเกรงใจเป็นพิเศษ)"มาร์ค กูมีอะไรจะคุยกับมึง" โรมเอ่ยเสียงทุ้มพลางกอดคอมาร์คเดินออกมาที่รถที่จอดอยู่หน้าบ้านของเด็กสาว ในขณะที่เทนขอตัวกลับไปก่อน "ว่า..." "มึงกับน้องทะเลาะกัน?" โรมว่าขึ้นพลางมองหน้า

รุ่งเช้ามาร์คพาน้ำหวานออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อเดินทางไปที่วัดพร้อมกับลุงกรณ์ โดยมีคุณปู่กับของขวัญและคุณนงนารถกับนิคมารออยู่ก่อน ส่วนโรมและเทนต่างเดินทางมาสบทบกันในภายหลัง มาร์คได้ว่าจ้างเรือลอยอังคารลำใหญ่พาทุกคนออกไปลอยส่งเถ้ากระดูกตาน้อยที่ปากแม่น้ำเจ้าพระยา เมื่อเสร็จพิธีจึงพากันไปรับประทานอาหารที่ร้านที่ชายหนุ่มโทรจองไว้ก่อนหน้า ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ คุณนงนารถได้เอ่ยชวนเด็กสาวไปที่บ้านที่ต่างจังหวัดด้วยกันโดยอ้างว่าคุณย่าของมาร์คคิดถึง"แต่หนูอยากทำบุญให้ตาให้ครบ 15 วันค่ะ แล้วอีกอย่างไม่กี่วันหนูก็เปิดเทอมแล้วด้วย หนู...." คนตัวเล็กหาข้ออ้างอึกอัก"ข้างบ้านแม่นารถก็มีวัดลูก ปกติแม่นารถก็ใส่บาตรทุกวันอยู่แล้ว ที่นั่นมีวัดอีกหลายวัดทั้งสวยทั้งสงบให้หนูได้ทำบุญแล้วก็ฟังธรรมด้วยนะ แม่นารถจะพาหนูไปเอง" คุณนงนารถพยายามโน้มน้าวเด็กสาว"แต่ว่า..." "เอาน่า...น้องขวัญว่าหวานไปกับท่านเถอะ ได้ทำบุญหลาย ๆ วัดดีออกแล้วอีกอย่างเราไม่เคยไปนครนายกกันเลยนะ เอางี้... เดี๋ยวน้องขวัญกลับมาจากต่างจังหวัดกับคุณปู่น้องขวัญไปหา เราไปตะเวนทำบุญ 9 วัดกัน" ของขวัญช่วยพูดให้คุณนงนารถอ

"แม่นารถสวัสดีค่ะ คุณอาตรี อาเดือน พี่ (หันไปมองหน้ามาร์คเชิงคำถามแต่ชายหนุ่มก็ยังนิ่ง) สวัสดีค่ะ" เด็กสาวทักทายพลางยกมือไหว้อย่างนอบน้อม"หวัดดีจ่ะ นี่พาเข้าบ้านแล้วเหรอมาร์ค ยังไม่จบ ม. 6 ไม่ใช่เหรอ" คุณเดือนแรมว่าพลางเหยียดยิ้มที่มุมปาก"นี่บ้านผม ผมจะให้ใครเข้าใครออกมันก็สิทธิ์ของผมไม่ใช่หรือครับ ถ้าไม่เกรงใจอาตรี ผมจะเชิญคุณเดือนแรมออกไปตอนนี้ก็ทำได้ อย่ามาทำกิริยาเหยียดหยามมนุษย์ในบ้านนี้เพราะที่นี่ไม่มีชนชั้น" มาร์คว่าขึ้นเสียงดังอย่างไม่พอใจที่อาสะใภ้มาว่าน้องรักคนเล็กของตัวเอง"มาร์ค คือ..." "คุณเดือนแรมอย่าพยายามยกลูกตัวเองเหนือลูกคนอื่นสิ สงสารอาตรีบ้าง หน้าจะเหลือไม่ถึง 2 เซ็นอยู่แล้ว" มาร์คสวนขึ้นนิ่ง ๆ เขาพอรู้ว่าทุกวันนี้คุณมนตรีกดดันแค่ไหนตั้งแต่มารับช่วงงานต่อจากพ่อตาและถูกภรรยากดดันมาตลอด แต่ที่เขายังทนเพราะเห็นแก่ลูกและเขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรติดตัวมาเลยเหมือนคุณพ่อของมาร์คเขาจึงจำต้องยอม"น้านารถผมจะพาน้องเข้าสวน มียากันยุงมั้ยครับ" มาร์คหันไปพูดกับคุณนงนารถ"มีลูก มัยหายากันยุงมาให้คุณมาร์คหน่อย" ตอบพลางเรียกแม่บ้านหายังกันยุงให้ช

บนห้องนอนชั้น 2 ของมาร์ค"พี่มาร์ค พี่โอเคมั้ย?" น้ำหวานนั่งลงข้าง ๆ แล้วพูดเสียงเบากับชายหนุ่ม"อืม..." มาร์คพยักหน้าแล้วมองหน้าเด็กสาวนิ่ง ๆ "กลัวพี่เหรอ?" คนตัวเล็กพยักหน้าทันที"คนเห็นแก่ตัวที่ทำคนอื่นเดือดร้อนมันต้องโดนแบบนี้แหละ พี่ไม่เคยพึ่งพาคนพวกนั้น ฉะนั้นพี่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ" มาร์คให้เหตุผลเสียงทุ้มพร้อมกับรั้งหัวคนตัวเล็กมาพิงไหล่ลูบหัวเธอเบา ๆ ตามองพื้นห้องอย่างใช้ความคิด"แต่พี่มาร์คก็เสียงดังเกินไปนะ" "เอ้อ... เรากับคิตตี้นี่ยังไงวะ เสียงดังหน่อยไม่ได้เลย ไปนอนเลยจะไปมั้ยวัดน่ะ" คนตัวโตแกล้งว่าเสียงเข้ม"งือ...อย่าดุสิ พรุ่งนี้น้องขวัญมาจะไล่ไปนอนกับพี่เนสเลยนะ""โห...นี่เพื่อนมากะไล่เจ้าของห้องหนีเลยเหรอ มานอนจะ 3 ทุ่มแล้วเนี่ย" ว่าพลางล้มตัวลงนอนไปก่อนแล้วรั้งบ่าคนตัวเล็กให้นอนลงข้าง ๆ "พี่มาร์ค... (หือ... มาร์คในลำคอเบา ๆ) ขอดูซีรีส์ซักตอนได้มั้ย" คนตัวเล็กว่าอ้อน ๆ "ให้เลือก... ว่าจะนอนเดี๋ยวนี้หรือจะให้พี่พาทำอย่างอื่นก่อนนอน""นอนค่ะ นอนแล้ว" เด็กสาวรีบมุดเข้าไปในผ้าห่มจนมิดหัวแล้ว

ชายหนุ่มค่อย ๆ ลุกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบมือถือของเด็กสาวที่ชาร์จแบตอยู่บนหัวเตียงเดินออกจากห้องอย่างเงียบเชียบแล้วจัดการโหลดแอปบางแอปที่เธอมีในเครื่องเดิมลงเครื่องใหม่ ย้ายซิม ลงทะเบียน แอปโซเซียลต่าง ๆ ให้เรียบร้อย (เครื่องเดิมพี่ก็เป็นคนลงให้เลยรู้รหัสผ่านหมดเลย) แล้วเอากลับไปใส่ไว้ในกระเป๋าของเด็กสาว ส่วนเครื่องเดิมจัดการปิดเครื่องแล้วเอาใส่กระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองไว้ ก่อนจะกลับเข้ามาที่ห้องนอนแล้วล้มตัวลงนอนข้างเด็กสาว ก่อนจะค่อย ๆ สอดแขนข้างที่มีแผลเข้าใต้เอวอย่างจงใจให้เลือดที่ยังซึมอยู่ติดที่ผ้าปูที่นอนหลายจุดแล้วดึงแขนออก ลุกขึ้นหยิบทิชชูเช็ดเลือดที่แขนทิ้งลงในตะกร้า ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีทึบไม่ติดกระดุมแล้วนอนลงไปใหม่สอดแขนเข้าที่ใต้คอคนหลับอีกครั้ง รั้งร่างบางเข้ามาแนบอกเบา ๆ ก่อนจะลงกดจมูกลงที่หน้าผากแล้วยิ้มที่มุมปากน้อย ๆ มองคนหลับที่พลิกตัวมากอดตอบอย่างลืมตัว"หึ... ตัวเล็กเอ๊ยจะรู้มั้ยว่าเป็นพี่น่ะ คงคิดว่าเป็นน้องขวัญล่ะสิถึงได้กอดแน่นขนาดนี้" ชายหนุ่มพึมพำเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ลูบบั้นท้ายสำรวจชุดนอนผ้าแพรลื่น ๆ ของหญิงสาวที่ปรากฎว่าปราศจากชั้นในชิ้นล่างและเดาได้ว่าน่าจะไม่ม