All Chapters of Finding Love พบรัก: Chapter 21 - Chapter 30

“เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว” เสียงที่บ่งบอกว่าตกอกตกใจเป็นอย่างมากของสายปอ ทำให้สามารถ อาคมและจิตราที่นั่งคุยกันอยู่ในเรือนรับรองถึงกับหันมามอง“เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะคุณสายปอ” จิตราเอ่ยถามขึ้นก่อน “มีเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอ ถึงได้หน้าตาตื่นมาแบบนี้” สามารถเอ่ยถามภรรยาด้วยเช่นกัน สายปอมองทุกคนไปมา ท่าทางอึกอักๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “คือ…ดิฉันเห็นว่ามันจะบ่ายแล้ว กลัวคุณอชิและหนูไหมจะไปสนามบินไม่ทัน ก็เลยถือวิสาสะไปเคาะประตูห้อง แต่เคาะเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิด เอ่ยถามอะไรไปคนข้างในก็เงียบ ดิฉันกังวลใจมากเลยสั่งให้เด็กๆ พังประตูเข้าไปข้างใน แล้วก็พบจดหมายนี่วางไว้อยู่บนโต๊ะหัวเตียงค่ะ” สายปอยื่นจดหมายที่เขียนด้วยลายมือของอชิให้ผู้เป็นสามีดูก่อน จากนั้นสามารถก็ส่งจดหมายที่อ่านจบแล้วให้อาคมและจิตราได้อ่านเช่นเดียวกัน “นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น” มือของอาคมถึงกับสั่น ส่วนจิตรานั้นหัวใจเต้นแรง อาการคล้ายคนกำลังจะเป็นลม จนต้องทรุดลงไปนั่งบนเก้าอี้ทันที ข่าวอชิและเพลงขวัญถูกลักพาตัวไปจากห้องหอแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว สร้างความโกลาหลไปทั้งรีสอร์ตก็ว่าได้ ทันทีที่รับรู้เรื่องนี้ทุกคนต่างต

ข่าวเรื่องอชิกับเพลงขวัญถูกลักพาตัวเพิ่งเข้าหูสายป่าน นั่นเพราะเธอนอนเพิ่งตื่นนั่นเอง พอมีสติก็ถึงกับอุทานออกมาเสียงหลง “ว่าอะไรนะแม่”“เมื่อคืนคุณอชิกับเมียถูกลักพาตัวไปเรียกค่าไถ่ถึงในห้องหอ”“จะ...จริงเหรอ แล้วมีใครแจ้งตำรวจแล้วหรือยัง”“แจ้งแล้ว แต่ยังไม่ได้ข่าวอะไรคืบหน้า” สายปอกอดอกตอบ นี่ถ้าเธอถูกจับไปเรียกค่าไถ่บ้างแล้วลูกสาวรู้คนสุดท้าย มีหวังเธอได้ตายก่อนแน่ๆ “อยากรู้นักว่าใครกันมันกล้ามาเหยียบจมูกถึงที่แบบนั้น” สีหน้าของสายป่านเป็นเดือดเป็นร้อน นั่นเพราะเธอรักจึงห่วงอชิมาก“คุณอชิของแกคงไปเหยียบตาปลาใครเขาเข้ามั้ง ถึงได้เลือกมาเอาคืนถึงในห้องหอแบบนั้น”“ไม่จริงหรอก คุณอชิไม่ใช่คนหาเรื่องใคร คนที่หาเรื่องมาใส่จนคุณอชิพลอยติดร่างแหไปด้วยคือยัยไหมนั่นต่างหาก ขอให้มันตายๆ ไปเถอะ” สายปอแค่รับฟังแล้วยิ้มกับคำพูดของลูกสาว ดีไม่ดีเรื่องคราวนี้สายป่านอาจพูดถูกก็เป็นได้ เสียงโทรศัพท์มือถือของเพลงขวัญที่ดังขึ้นต่อเนื่องมาเป็นชั่วโมงๆ เริ่มทำให้โตหัวเสีย นั่นเพราะไม่รู้จะปิดเครื่องด้วยวิธีไหนดี ไอ้รุ่นที่ตัวเองใช้ก็โบราณไม่ได้ไฮเทคเท่าเครื่องที่เอาแต่ส่งเสียงน่ารำคาญหูอยู่ในตอนนี้“

“ฮะ!…เมื่อฉันท้องเหรอ” ฟังคำตอบแล้วเพลงขวัญถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง จู่ๆ ใบหน้าหวานก็แดงซ่านขึ้นมาเสียดื้อๆ เธอไม่มีทางท้องกับอชิแน่ๆ ไม่มีวัน “ข้าจะไปเก็บสมุนไพรในป่า”“แต่นี่มันค่ำแล้วนะย่าใหญ่” โตที่กำลังจะเดินไปโรงครัวได้ยินแบบนี้ก็รีบเดินเข้ามาถาม “เออ...รู้แล้ว แต่ต้องไปเพราะยาบางตัวมันต้องเก็บตอนกลางคืน บอกกี่ทีไม่เคยจำ” เอ่ยจบย่าใหญ่ก็ส่ายหน้าให้โต หลานชายเพียงคนเดียวที่เลี้ยงมาเองกับมือ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันมาสั่งลูกน้อง “ไอ้ชม ตามย่าใหญ่ไป”“จ้ะพี่” ชายที่ชื่อว่าชม ซึ่งคอยดูแลความเรียบร้อยภายในหมู่บ้านตอนที่โตและคนอื่นๆ ออกไปส่งของเอ่ยรับคำทันที “ส่วนเอ็งไอ้เจษฎาพร ไอ้จ้อยด้วยพาสองคนนี้ไปบ้านหลังท้ายหมู่บ้าน ให้มันสองคนอยู่ที่นั่นไปก่อน ถ้าคิดหนีก็ปล่อยมันตาย ไม่ต้องตามหาให้เสียเวลา”“ได้พี่” เจษฎาพรและจ้อยต่างเอ่ยรับคำแทบจะพร้อมๆ กัน ก่อนจะพาเพลงขวัญและอชิไปยังบ้านหลังที่ว่า ซึ่งอยู่ท้ายหมู่บ้านแต่เป็นจุดที่วิวดีที่สุดเพราะอยู่ริมหน้าผา เดินลงมาอีกนิดก็เป็นน้ำตก บ้านหลังนี้สร้างขึ้นเพื่อใช้รับรองแขกที่มาเยือนหมู่บ้านทั้งหมดเดินฝ่าความมืดกระทั่งถึงบ้านหลังที่ว่า เจษฎาพรจ

“พออารายยย อาวววมา ฉานนยังไม่มาววววสักหน่อย” เพลงขวัญพยายามยื้อแก้วเหล้าคืนมาจากอชิ แต่ทำไมมือเขาถึงอยู่ไกลอย่างกับมือแม่นาคแบบนี้นะ“ไม่เมาสักหน่อยเลยครับ นั่นเพราะตอนนี้คุณเมาหนักมากแล้วต่างหาก” อชิส่ายหน้าให้คนเมาที่บอกว่าตัวเองไม่เมา“เมียเอ็งเมาขนาดนี้ ข้าว่ารีบพาไปนอนก่อนเถอะ”“จ้ะพี่” อชิเอ่ยรับคำของโต จากนั้นก็พยุงเพลงขวัญกลับมาที่บ้านเพื่อให้เธอนอนพัก โดยคนเมาโวยวายมาตลอดทางว่าไม่เมากระทั่งใกล้ถึงบ้านเพลงขวัญก็อ้วกเอาทุกอย่างที่กินไปออกมาจากท้องจนหมด อชิเห็นแล้วก็สงสารและคงปล่อยให้เพลงขวัญนอนทั้งๆ ที่เสื้อผ้าเลอะเทอะแบบนี้ไม่ได้ จึงไปเอาผ้ามาชุบน้ำแล้วนำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้เธอ แต่ที่หนักใจคือจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพลงขวัญยังไงนี่สิ “คุณไหม...ไหมตั้งสติหน่อย”“ตั้งสาติแล้ว” คนเมาพูดชัดบ้างไม่ชัดบ้าง “ผมจะถอดเสื้อผ้าตัวที่คุณใส่อยู่ตอนนี้ออกแล้วเอาตัวใหม่มาใส่ให้แทน โอเคนะ”“ม่ายยยโอเค”“แล้วจะให้ผมทำยังไง ไหนคุณบอกม

“อยู่ตรงนี้นะคุณ ห้ามขยับไปไหน ห้ามขึ้นไปแอบดู ไม่งั้นตาย”“รู้แล้ว ต่อให้คุณไม่ห้ามผมก็ไม่ขึ้นไปหรอก เพราะมันไม่เห็นจะมีอะไรให้น่าแอบดูสักนิด” ฟังแล้วคนจะไปอาบน้ำก็ชักโมโห นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องอาศัยกันและกันเพื่อความอยู่รอดปลอดภัย เธอจะกระโดดถีบผู้ชายปากเสียให้ตกหน้าผาตายเสียตอนนี้เลยเพลงขวัญสะบัดหน้าใส่ชายหนุ่ม ก่อนจะถือตะเกียงเจ้าพายุตรงไปยังห้องน้ำแบบโอเพ่นแอร์ พอมาถึงก็หันซ้ายหันขวามองหามุมวางตะเกียงในมือ จะวางไว้ใกล้มากไปก็กลัวจะไม่ดี ห่างไปก็กลัวจะมองไม่เห็น กระทั่งตัดสินใจวางไว้หลังก้อนหิน เธอขอแค่แสงสลัวๆ ส่องมาถึงก็พอจากนั้นก็ยืนรวบรวมความกล้าให้มากพออีกสักนิด เพราะตั้งแต่เป็นสาวมาก็ไม่เคยต้องแก้ผ้าอาบน้ำแบบนี้มาก่อน แม้ตอนเด็กๆ จะทำออกบ่อยก็เถอะ“เจ้าป่าเจ้าเขาเจ้าขา ลูกช้างไม่ได้มาเพื่อลบหลู่นะคะ ถ้าลูกช้างทำอะไรไม่ถูกไม่ควร ลูกช้างขอขมาท่านไว้ก่อนนะเจ้าคะ” เพลงขวัญยกมือขึ้นไหว้พร้อมกับเอ่ยขึ้น ก่อนจะสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ แล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าออกอย่างเร็ว จากนั้นก็จัดการรีบอ