บททั้งหมดของ สยบรักเพลย์บอยตัวร้าย: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตอนที่ 21จากนั้นอาทิตย์ก็ไปส่งเตยหอมก่อนใคร โดยเตยหอมขอลงที่สถานีรถไฟฟ้า คนต่อมาคือมะปรางที่อยู่ซอย 3“ขอบคุณนะคะพี่ไฟ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะเจ้าขา” มะปรางเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มแล้วโบกมือลาเพื่อนสาว ก่อนที่อาทิตย์จะขับรถต่อไปในรถตอนนี้เหลือแค่ม่านฟ้ากับอาทิตย์ เธอมองไปที่ถนนอย่างเบื่อหน่าย เพราะยามเย็นในเมืองหลวงรถติดหนัก กว่าจะขยับไปได้ก็ใช้เวลา อาทิตย์หันไปมองม่านฟ้าเพื่อชวนคุย แต่ทว่าหญิงสาวกลับหันใบหน้าไปทางกระจก มองแต่ข้างทาง ท่าทางของเธอจะไม่อยากคุยกับเขาเอามาก ๆ แต่เขาก็ไม่ท้อถอย พยายามชวนคุยเรื่อย ๆ แม้จะเป็นการถามคำตอบคำก็ตาม“เส้นนี้เย็น ๆ รถติดมากเลยนะครับ” อาทิตย์พยายามชวนคุยม่านฟ้าไม่ตอบ เธอแค่หันไปมองและยิ้มให้คนที่ชวนคุยเพื่อไม่ให้เสียมารยาทนัก แล้วหันกลับไปมองทางเดิม แต่ม่านฟ้านึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันกลับไปหาคนข้าง ๆ“เจ้าขาลงตรงนี้ดีกว่าค่ะ พี่ไฟจะได้ไม่ต้องกลับรถไปฝั่งนู้น ช่วงนี้รถติดมากด้วย เจ้าขาเกรงใจ” ม่านฟ้าเอ่ยขึ้นมา เธอหาทางปลีกตัวจากเขาได้แล้วอาทิตย์คลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน ในใจก็เอ็นดูม่านฟ้าที่พยายามที่จะตีตัวออกไปให้ได้“ไม่เป็นไรครับ คอนโดของพี่ก็อยู่ฝั่งนู้นคร

ตอนที่ 23ม่านฟ้าเดินเข้าไปหาเพื่อนที่หน้าตึก เธอมองค้อนใส่เตยหอมที่เมื่อวานตกปากรับคำให้อาทิตย์ไปส่ง เธอไม่ได้อยากไปก็เลยต้องจำใจไปอย่างไม่มีทางเลี่ยง“มองแบบนี้งอนฉันเหรอ” เตยหอมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงทะเล้น เธอรู้ว่าเพื่อนรักต้องขุ่นเคืองเธอเรื่องเมื่อเย็นวานแน่ ๆ“ใช่!” ม่านฟ้าตอบกระแทกเสียง แต่เตยหอมไม่ได้สลดเลยแม้แต่น้อย เธอหัวเราะอย่างมีความสุขซะงั้น เพราะเธอรู้ว่าอาทิตย์กำลังสนใจม่านฟ้าอยู่ และนี่ก็เป็นการเข้าหาในแบบฉบับของเขา เขากล้ามาเปิดใจขอความช่วยเหลือ เธอเลยให้ความร่วมมือ“ยังหัวเราะอีก แกก็ด้วยมะปราง” ม่านฟ้าถลึงตาใส่เพื่อนรักทั้งสอง“ก็ฉันไม่อยากกลับเองนิ กลับกับพี่ไฟสบายจะตาย” มะปรางเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่แคร์ว่าเพื่อนจะงอน มีรถไปส่งถึงหน้าคอนโด ดีกว่าต้องขึ้นรถเมล์ไปเองเป็นไหน ๆ“แต่ฉันไม่อยากไป” ม่านฟ้าทำหน้างอแงใส่เพื่อน“ทำไมล่ะ แกดูแปลก ๆ กับพี่เขานะ” เตยหอมแกล้งขมวดคิ้วถามกลับมา“ก็ฉันไม่ชอบคนแบบนั้นนิ” ม่านฟ้าตอบออกไปตามความรู้สึก เธอไม่ชอบจนไม่อยากเข้าใกล้ ไม่ว่าเพื่อนจะพยายามช่วยอีกฝั่งยังไง เธอก็ไม่เอาด้วยหรอก เขาดูอันตรายเกินไป อันตรายต่อใจเธอนี่แหละ“ลองคบดูก่อนส

ตอนที่ 25อาทิตย์จะตามม่านฟ้าไปแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว เพราะเธอรีบขึ้นรถเมล์ไปก่อน ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา พลางคิดว่าจะทำยังไงต่อหากจะเดินหน้าเกมเดิมพันต่อ ก็ต้องทำตัวให้เธอชอบ? แล้วแต่ในแต่ละอย่างที่เธอพูดมา สำหรับเขาแล้วมันยากพอสมควรหากจะต้องมีการปรับปรุงตัวอาทิตย์ขับรถมาที่บ้านของเพื่อน ก่อนที่จะออกไปรับสาว ๆ พวกเพื่อนของเขานัดกันว่าจะต้องมาทำงานส่งอาจารย์สีหน้าของอาทิตย์เคร่งเครียด จนเพื่อนๆ ของเขามองหน้ากันแล้วกระตุกยิ้ม“หน้าตาเหมือนคนคิดมากแบบนี้ แสดงว่าจะต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน” แบงค์กระซิบถามกับแชมป์แบงค์และแชมป์สงสัย แต่เขาทั้งสองก็เก็บความอยากรู้เอาไว้ เพราะถึงถามไปแล้ว เพื่อนก็ไม่น่าจะยอมบอกง่าย ๆ“ถ้าจีบยากนัก คิดว่าจีบไม่ได้ ก็จ่ายเงินมาเถอะวะ จะได้ไม่ต้องฝืนตัวเอง” แบงค์พูดลอย ๆ แต่อาทิตย์ก็ฟังออกว่าหมายถึงตนเอง เพราะมีเรื่องเดิมพันจีบม่านฟ้าอยู่ แชมป์ก็ไม่ได้กำลังจีบใครสักหน่อยอาทิตย์นิ่งไป เพราะคิดว่าระหว่างจ่ายเงินให้เพื่อนกับเดินหน้าจีบม่านฟ้าต่อ เขาควรเลือกแบบไหน หากยอมจ่ายเงินก็ไม่ต้องทำอะไรแบบนี้ต่ออีก ไม่ต้องคิดมากให้วุ่นวายใจ แต่ทว่าเขาเองก็เริ่มเคยชินกับการไปรับไป

ตอนที่ 27อาทิตย์เดินไปส่งม่านฟ้า ระหว่างทางเขาเอาซองบุหรี่และไฟแช็กโยนลงถังขยะต่อหน้าเธอ เพื่อให้เธอเห็นว่าหลังจากนี้เขาจะไม่สูบบุหรี่อีกแล้ว ใบหน้าของชายหนุ่มเจือรอยยิ้มอยู่ ทว่าม่านฟ้ากลับทำสีหน้าเรียบเฉย เธอไม่ได้รู้สึกอะไรที่เขาทิ้งลงถังขยะต่อหน้า…เพราะเขาซื้อใหม่ได้ม่านฟ้าไม่ใช่คนที่จะเชื่ออะไรง่าย ๆ อยู่แล้ว“พรุ่งนี้พี่จะไปรับหนูที่คณะเหมือนเดิมนะ” อาทิตย์เอ่ยขึ้นมา เพื่อให้เธอรู้ว่าเขาจะทำตัวเหมือนเดิม แม้ว่าเธอจะพูดไว้ว่าไม่ชอบเขาก็ตามม่านฟ้าพยักหน้าให้เป็นคำตอบ ถ้าเขาไม่กลัวว่าจะเสียเวลาฟรีก็มาเถอะ แต่คำพูดต่อมาของเขาก็ทำเธอชะงักค้างไปทันที“พี่ขอจีบหนูนะครับ” อาทิตย์พูดออกมาอย่างจริงจังคราวนี้ไม่มีคำตอบ เพราะม่านฟ้าเดินเข้าคอนโดไปทันทีมหาวิทยาลัยม่านฟ้ามามหาวิทยาลัย เพื่อนสนิทของเธอทั้งสองมองม่านฟ้าด้วยแววตาที่มีความกังวล เพราะรุ่นพี่วิศวะคงบอกไปแล้วว่าพวกเธอรู้เห็นเป็นใจกับเขาแต่ทว่าม่านฟ้าไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก“พวกแกมาถึงนานหรือยัง” ม่านฟ้าถามเพื่อนออกไปตามปกติ“เมื่อกี้นี้เอง” มะปรางตอบกลับเตยหอมหรี่ตามองม่านฟ้าราวกับจับผิด หรือว่าเพื่อนสนิทของเธอจะตอบตกลงคบกับอา

ตอนที่ 29อาทิตย์มาหาม่านฟ้าอย่างสม่ำเสมอ เขาไม่เคยมองผู้หญิงคนไหน ไม่เคยแซวใครอีกเลย บุหรี่ก็เลิกได้ขาดตามที่ตั้งใจไว้ชายหนุ่มเดินมากินข้าวที่โรงอาหารคณะบริหารจนเป็นที่ชินตาแล้ว ม่านฟ้ามองไปทางเขาที่กำลังโบกมือทักทายอยู่ หญิงสาวกลั้นยิ้มเอาไว้ เพราะสีหน้าของเขาที่ยิ้มอย่างทะเล้น แล้วแสดงสีหน้าเมินเฉยอย่างเดิม“ไม่รู้สึกอะไรเลยจริงเหรอ พี่ไฟเช้าถึงเย็นถึงขนาดนี้” มะปรางเอ่ยถามออกมา เพราะม่านฟ้าไม่เคยพูดเรื่องความรู้สึกของตนเองให้เพื่อนฟัง ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอกำลังรู้สึกยังไงอยู่“ถ้าฉันถูกตามจีบขนาดนี้นะ ฉันใจอ่อนแล้ว” เตยหอมเอ่ยขึ้นมาเสริม รุ่นพี่น่ารักและมั่นคงมาก บางวันต้องมารอพวกเธอเลิกเรียนตั้งนานสองนาน แต่เขาก็มาเสมอ ไม่เคยขาดไปเลยสักวัน กลางวันก็มานั่งอยู่ที่นี่ ราวกับว่าอยากให้ตนเองได้อยู่ในสายตาของม่านฟ้าตลอดเวลา แต่ม่านฟ้าก็ยังไม่ตอบเพื่อนอยู่ดี อาทิตย์ลุกเดินไปซื้อน้ำ แล้วเอามาวางให้ม่านฟ้าที่โต๊ะ“หนูจะได้ไม่ต้องเดินไปซื้อครับ” อาทิตย์เอ่ยขึ้นมาแล้วคลี่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน“ขอบคุณนะคะ” ม่านฟ้ายิ้มบาง เธอจะเอาขวดน้ำมาเปิดแต่อาทิตย์ก็แย่งจากมือแล้วจัดการเปิดให้ ก่อนที่เขาจะเ