ตอนที่ 28วันต่อมาอาทิตย์มาที่ตึกคณะบริหารแต่เช้า เขาเดินเข้ามาก็มีแต่สาว ๆ ที่หันไปมองด้วยความสนใจ แต่สายตาของชายหนุ่มมองตรงไปแต่ที่ม่านฟ้าม่านฟ้ารู้ตัวว่าตนเองถูกมอง รู้สึกประหม่า แต่ก็ทำตัวนิ่งได้เป็นปกติ จนรุ่นพี่วิศวะเดินเข้ามาหาถึงโต๊ะ แล้ววางกล่องแซนด์วิชให้“ไม่รู้ว่าหนูกินข้าวเช้ามาหรือยัง พี่เอาแซนด์วิชมาให้ ร้านนี้อร่อยมากนะ นานๆ จะซื้อได้สักครั้ง เพราะหมดไวมาก”มะปรางและเตยหอมอมยิ้ม สองสาวเขินแทนเพื่อนที่ปั้นหน้านิ่ง ไม่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของม่านฟ้าเลย“ถ้าอร่อยมาก งั้น...” ม่านฟ้าจะบอกว่า ‘งั้นก็ขอบคุณนะคะ’ แต่ทว่าอีกคนพูดแทรกขึ้นมาก่อน“พี่ไม่รับคืนนะครับ ถ้าหนูกินข้าวมาแล้ว ก็เอาไว้กินตอนหิวแล้วกันนะ” อาทิตย์เอ่ยขึ้นมา เขาเห็นสีหน้าของม่านฟ้าแล้วคิดว่าเธอกำลังจะปฏิเสธเขาแน่“ขอบคุณค่ะ” ม่านฟ้าพูดขึ้นเบาๆ เพราะเขาพูดมาแบบนี้แล้วเธอก็คงต้องรับไว้ หญิงสาวยังไม่ได้กินอะไรมา กำลังจะไปหาซื้ออยู่พอดี“ทำไมให้คนเดียวล่ะพี่ไฟ เตยก็ยังไม่ได้กินอะไรมานะ” เตยหอมที่นั่งอยู่ด้วยพูดออกมาอย่างหยอกล้อ“ไปหากินเองแล้วกันนะ เพราะนี่ของสำหรับคนพิเศษเท่านั้น ฮ่า ๆ” อาทิตย์พูดจบก็หัวเราะ
ตอนที่ 29อาทิตย์มาหาม่านฟ้าอย่างสม่ำเสมอ เขาไม่เคยมองผู้หญิงคนไหน ไม่เคยแซวใครอีกเลย บุหรี่ก็เลิกได้ขาดตามที่ตั้งใจไว้ชายหนุ่มเดินมากินข้าวที่โรงอาหารคณะบริหารจนเป็นที่ชินตาแล้ว ม่านฟ้ามองไปทางเขาที่กำลังโบกมือทักทายอยู่ หญิงสาวกลั้นยิ้มเอาไว้ เพราะสีหน้าของเขาที่ยิ้มอย่างทะเล้น แล้วแสดงสีหน้าเมินเฉยอย่างเดิม“ไม่รู้สึกอะไรเลยจริงเหรอ พี่ไฟเช้าถึงเย็นถึงขนาดนี้” มะปรางเอ่ยถามออกมา เพราะม่านฟ้าไม่เคยพูดเรื่องความรู้สึกของตนเองให้เพื่อนฟัง ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอกำลังรู้สึกยังไงอยู่“ถ้าฉันถูกตามจีบขนาดนี้นะ ฉันใจอ่อนแล้ว” เตยหอมเอ่ยขึ้นมาเสริม รุ่นพี่น่ารักและมั่นคงมาก บางวันต้องมารอพวกเธอเลิกเรียนตั้งนานสองนาน แต่เขาก็มาเสมอ ไม่เคยขาดไปเลยสักวัน กลางวันก็มานั่งอยู่ที่นี่ ราวกับว่าอยากให้ตนเองได้อยู่ในสายตาของม่านฟ้าตลอดเวลา แต่ม่านฟ้าก็ยังไม่ตอบเพื่อนอยู่ดี อาทิตย์ลุกเดินไปซื้อน้ำ แล้วเอามาวางให้ม่านฟ้าที่โต๊ะ“หนูจะได้ไม่ต้องเดินไปซื้อครับ” อาทิตย์เอ่ยขึ้นมาแล้วคลี่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน“ขอบคุณนะคะ” ม่านฟ้ายิ้มบาง เธอจะเอาขวดน้ำมาเปิดแต่อาทิตย์ก็แย่งจากมือแล้วจัดการเปิดให้ ก่อนที่เขาจะเ
ตอนที่ 30สารถีหนุ่มรีบพาม่านฟ้าไปร้านอาหารที่เธอต้องการ พอไปถึงแล้ว ม่านฟ้าก็สั่งแต่ของแพง ๆ มาเต็มโต๊ะ เขาอยากหลอกเธอ เธอก็จะเอาคืนด้วยการให้เขาจ่ายแพง ๆ ไปซะเลยแต่สำหรับอาทิตย์แล้วไม่มีปัญหาเลย เธอจะกินมากกว่านี้เขาก็จ่ายไหว“หนูไม่คิดจะชอบพี่บ้างเหรอ” อาทิตย์เอ่ยถามขึ้นมาระหว่างที่กำลังกินอาหารญี่ปุ่นด้วยกัน ม่านฟ้าเงยหน้าขึ้นมาเห็นแววตาของเขาแล้วเธอก็นิ่งไปชั่วขณะ“พี่ทำทุกอย่างเพื่อนหนูนะครับ พี่ไม่เคยว่อกแว่กไปแซวใครเลยตั้งแต่เจอหนู พี่เลิกบุหรี่แบบจริงจังเลยด้วย หนูลองรับพี่ไว้พิจารณาบ้างได้ไหม” อาทิตย์พูดต่อ เขารู้สึกว่าเธอเมินเฉยต่อเขามาก วันนี้เขาถึงให้เตยหอมนัดให้ แล้วเปิดอกคุยกับม่านฟ้าแบบจริงจัง“พี่ไฟลองชิมนี่ดูค่ะ เจ้าขายังไม่เห็นพี่ไฟกินเลย” ม่านฟ้าเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะเธอยังไม่มีคำตอบให้อาทิตย์ เขาเป็นผู้ชายในแบบที่เธอไม่ชอบ แล้วเธอก็ลังเลเพราะเห็นว่าเขากำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองอยู่เพื่อให้เป็นผู้ชายในแบบที่เธอชอบอาทิตย์คลี่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เธอไม่ตอบอะไรเลย คำตอบก็คงไม่สนใจเขาจริง ๆ รอยยิ้มของชายหนุ่มเจือความเศร้าอยู่ในที เขาก้มหน้ากิน โดยที่ไม่ได้คุยถึงเรื่องความ
ตอนที่ 31วันต่อมาอาทิตย์มารับม่านฟ้าตามปกติ ถึงเมื่อคืนนี้เธอจะไม่ยอมตอบอะไร ซึ่งอาจหมายความได้ว่าเธอยังไม่ชอบเขาและไม่อยากให้โอกาสเขาก็ตาม ชายหนุ่มยังมุ่งมั่นที่จะเดินหน้าจีบต่ออยู่ดีหนุ่มวิศวะมาที่ตึกคณะบริหารอยู่เป็นประจำ จนสาว ๆ ชินตาและไม่กรี๊ดกร๊าดกันเหมือนเมื่อก่อน อีกอย่างพวกเธอเห็นว่าแก๊งของม่านฟ้าขึ้นรถเขาทุกวัน หนึ่งในนี้จะต้องเป็นคนที่อาทิตย์ตามจีบอยู่แน่นอน ก็เลยไม่ค่อยมีใครสนใจอาทิตย์แล้วม่านฟ้าเดินมาที่รถ สีหน้าของเธอยังเรียบนิ่งเหมือนเดิม ดวงตากลมมองเขาราวกับไม่มีความรู้สึกอะไรให้ ชายหนุ่มใจแป้วลง แต่พอขับมาถึงคอนโด เขาก็ต้องประหลาดใจ เพราะม่านฟ้าไม่เปิดประตูลงจากรถ เธอนั่งนิ่งแล้วหันมามองหน้าเขาสีหน้าของอาทิตย์เจือความสงสัย เพราะปกติเธอจะรีบลงไปทันที ราวกับไม่อยากอยู่ใกล้เขา“เจ้าขามีเรื่องจะคุยกับพี่ไฟค่ะ” น้ำเสียงของม่านฟ้าประหม่าอยู่ในที เธอไม่กล้าที่จะเอ่ยถาม แต่มาถึงตอนนี้แล้วก็ต้องถามออกไป“มีเรื่องจะคุยกับพี่?” อาทิตย์ขมวดคิ้วถามกลับด้วยความงุนงง ว่าม่านฟ้าจะคุยอะไรกับเขา“พี่ไฟชอบเจ้าขาจริง ๆ เหรอ หรือแค่มาตามจีบเพื่อเอาไปคุยอวดกับเพื่อนคะ” หญิงสาวสบตากับ
ตอนที่ 32หญิงสาวเปิดประตูแล้วลงจากรถไปทันที ทว่าอาทิตย์ไม่อยากเสียโอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกัน เขารีบเปิดประตูลงจากรถแล้วรีบเดินตามม่านฟ้าเข้าคอนโดไป“พี่ไฟ” ม่านฟ้าเอ่ยออกมาด้วยความตกใจที่เขาเดินเข้ามายืนรอลิฟต์อยู่ข้าง ๆ“เดี๋ยวพี่ขึ้นไปส่งนะครับ” อาทิตย์คลี่ยิ้มหวานให้ ม่านฟ้าอึ้งไปชั่วขณะที่เขาจะตามขึ้นไปถึงห้อง“มะ ไม่…” ม่านฟ้าเสียงสั่นพูดตะกุกตะกัก อาทิตย์เห็นแบบนั้นก็ยิ่งแกล้ง เขาโน้มตัวลงมาจนใบหน้าอยู่ใกล้กัน“พี่เป็นห่วงแฟนพี่ อยากขึ้นไปส่งถึงห้องเลย”“ไม่เป็นไรค่ะ เจ้าขาขึ้นไปเองได้” ม่านฟ้าพยายามตั้งสติแล้วตอบกลับ“แต่พี่อยากไปส่งหนูนิครับ” อาทิตย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เขากะพริบตาปริบ ๆ ให้ดูน่ารัก“พี่ไฟดื้อจังเลย” ม่านฟ้ายู่หน้าใส่ อาทิตย์คลี่ยิ้มดีใจเพราะนั่นเท่ากับเธออนุญาตเขาแล้วแน่นอนพอลิฟต์มาเปิดออก อาทิตย์ก็เดินตามเข้าไป สักครู่ก็มาถึงชั้นที่ม่านฟ้าอยู่ คนตัวสูงจับมือเล็กไว้ ม่านฟ้าตกใจแล้วเงยหน้ามองหน้าเขา เธอไม่ได้พูดอะไร ให้เขาเดินจับมือเธอไปจนถึงหน้าห้อง“ถึงแล้วค่ะ” ม่านฟ้าหันไปบอกอาทิตย์เมื่อมายืนอยู่มี่หน้าห้องแล้ว ทว่าคนตัวสูงกลับป้องปากหาว ทั้งๆ ที่เมื่อกี
ตอนที่ 33“ทำไมเข้าไปนานจัง” ม่านฟ้ามองไปทางห้องนอนแล้วเอ่ยพึมพำออกมาด้วยความสงสัย อาทิตย์เข้าไปตั้งนานแล้ว แต่ยังไม่ออกมาสักทีแค่ล้างหน้าล้างตา หรือเข้าห้องน้ำด้วยก็ไม่น่านานขนาดนี้ม่านฟ้านั่งรออีกแป๊บหนึ่ง ก็ลุกเดินเข้าไปในห้องนอนของตนเอง ประตูห้องน้ำเปิดอยู่ เธอเลยเดินไปอยู่ข้างหน้า แต่ก็ยังไม่กล้ามองเข้าไป เผื่อว่าเขาจะยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย“พี่ไฟคะ” ม่านฟ้าตะโกนเรียกเขาออกไป“...." เงียบ อาทิตย์ไม่ได้ตอบกลับ ม่านฟ้าย่นคิ้วเข้าหากันด้วยสงสัย เธอดันประตูเปิดให้กว้างขึ้นแล้วมองเข้าไป ทว่าไม่เจอเขาอยู่ข้างในนั้น นั่นทำให้ยิ่งแปลกใจมากกว่าเดิม“หายไปไหน” ม่านฟ้างุนงง อาทิตย์หายไปไหน เขายังไม่ได้เดินออกไปแน่นอน เพราะเธอคอยมองอยู่ตลอด“พี่ไฟ” หญิงสาวเอ่ยเรียกอีกครั้ง แต่อาทิตย์ก็ไม่ได้ขานรับ ทว่า จู่ๆ ก็มีอ้อมแขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กจากทางด้านหลังจนม่านฟ้าสะดุ้งเฮือก และก็ต้องตกใจมากขึ้น เพราะเขาโน้มใบหน้าลงมาหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่“แก้มแฟนหอมจังเลย” เสียงของอาทิตย์ดังที่ข้างหู นั่นทำให้หัวใจของม่านฟ้าพลันเต้นแรงขึ้นจนเหมือนจะควบคุมไม่ได้“บ้า ปล่อยได้แล้วค่ะ” ม่านฟ้าเอ่ยออกมาด้วยความเขิน
ตอนที่ 34ดวงตาคมจ้องแต่ใบหน้าของม่านฟ้า แววตาที่หื่นกระหายแทะเล็มคนตัวเล็ก หญิงสาวกระดากเขินแต่ก็สบตากลับไปด้วยความหลงใหล เธอรู้ตัวอีกทีเสื้อผ้าก็หายไปเกือบหมดเหลือแค่บราเซียและแพนตี้ตัวบางม่านฟ้าเอามือปิดอกอวบของตนเองด้วยความอายพร้อมกับหนีบขาเข้าหากัน แต่ชายหนุ่มก็คลี่ยิ้มแล้วดึงมือของเธอออก เขาใช้สายตาโลมเลียตั้งแต่ลำคอระหงลงไปจนถึงปลายเท้า ม่านฟ้าซ่อนรูปกว่าที่เขาคิด“อย่ามองอย่างนั้นสิคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาอย่างเขินอาย“แฟนสวย ขนาดนี้จะไม่พี่มองได้ไงครับ” น้ำเสียงหยอกเย้าของชายหนุ่มยิ่งทำให้เธออายมากกว่าเดิม เขาลูบแขนเรียวไปพลาง ๆ แล้วลากฝ่ามือร้อนผ่าวขึ้นมาจนถึงลาดไหล่ม่านฟ้าถึงกับหายใจสะดุด เธอรู้สึกปั่นป่วนในท้อง ยิ่งพอเขาลากฝ่ามือมาถึงอกเต่งตึง เธอก็เผลอเกร็งตัวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่อาทิตย์ปลุกเร้าซะจนเธอปล่อยตัวไปตามสัญชาตญาณของตน แอ่นอกให้อาทิตย์ถอดบราเซียออกไปให้ตัวชายหนุ่มกระตุกยิ้มอย่างถูกใจ เขาซุกใบหน้าคมคายเข้าที่ก้อนเนื้อนุ่ม สองมือจับทั้งสองเต้าอย่างนุ่มนวล แต่เมื่ออารมณ์ดิบพลุ่งพล่าน เขาก็เพิ่มน้ำหนักมือมากขึ้น“อ๊ะ” ม่านฟ้าร้องครางเสียงหวาน เมื่อเขาสะบัดลิ้น
ตอนที่ 35อาทิตย์กลับไปที่ห้องของตนเองในตอนเช้ามืด เพราะเขาไม่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยน ชายหนุ่มล้างหน้าล้างตา ทว่าภาพรอยเลือดยังติดตาเขาอยู่…นั่นมันทำให้เขาแน่ใจว่าม่านฟ้าไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนเขายืนนิ่งมองตนเองในกระจกด้วยแววตาเรียบเฉยอยู่นาน จนรู้สึกตัวขึ้นมาว่าจะต้องรีบไปหาม่านฟ้าที่คอนโด เขากำชับกับเธอไว้ว่าอย่าเพิ่งไปมหา’ลัยด้วยตัวเอง เพราะเขาจะไปรับเธอเอง เพราะเมื่อคืนเขาจับเธอกินไปหลายรอบมาก ไม่แน่ว่าวันนี้เธอจะไปเรียนไหวไหมฝั่งม่านฟ้าตอนนี้เธอยืนมองผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่จากกิจกรรมเมื่อคืน ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวจนแดงซ่านเมื่อภาพการร่วมรักของทั้งคู่ฉายชัดเข้ามาในสมอง หญิงสาวสะบัดหัวไล่ความคิด แล้วดึงผ้าปูออกไปใส่เครื่องปั่นไว้ นำผ้าผืนใหม่มาปูให้เรียบร้อยแล้วค่อยเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว เธอกะว่าจะแช่น้ำอุ่นสักครู่ เผื่อความเจ็บกลางกายจะบรรเทาลงบ้าง ตอนนี้แค่เดินยังขาสั่นเล็กๆ และท่าเดินก็แปลกๆ เพราะความเจ็บตรงนั้นอาบน้ำแล้วก็แต่งตัวมานั่งเล่นที่โซฟา เพราะอีกคนสั่งไว้ว่าห้ามไปมหาวิทยาลัยเอง หากไม่เชื่อฟังจะเอาเธอให้จมเตียง เธอจึงต้องเชื่อฟัง เพราะแค่นี้เธอก็แทบจะลุกไม่ไหวแล้วRrrเสียง
ตอนพิเศษ 2ร้านอาหารอาทิตย์ขับรถมาจอดที่ร้านอาหาร โดยที่ข้างๆ มีม่านฟ้าที่ถูกผ้าสีสวยปิดตาไว้ เพราะเขาอยากจะเซอร์ไพรส์เธอ“ถึงแล้วครับเจ้าขา” อาทิตย์ที่เปิดประตูแล้วอ้อมไปเปิดให้แฟนสาวพูดขึ้น ก่อนจะช่วยเธอลงจากรถและให้เกาะแขนเขาไว้“ที่ไหนคะเนี่ย หอมจัง” ม่านฟ้าพูดขึ้นเมื่อเดินเกาะแขนแฟนหนุ่มไปอย่างมั่นใจว่าเขาจะไม่ให้เธอล้ม เธอได้กลิ่นขนมและกาแฟ“เดี๋ยวก็รู้ครับ เดินดีๆนะ” อาทิตย์บอกพร้อมกับวางมือทับลงไปที่มือของเธอ ตอนนี้ใครๆ มองมาก็เหมือนคู่บ่าวสาวที่กำลังเดินเข้าสู่พิธีการแต่งงาน เพราะทั้งคู่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าโทนสีเดียวกันอาทิตย์พาแฟนสาวเดินเข้ามาในร้านที่เขาและเพื่อนๆ มาช่วยกันตกแต่งไว้เพื่อม่านฟ้าโดยเฉพาะ จนมาหยุดอยู่ที่กลางร้าน เขาจึงเปลี่ยนมายืนซ้อนหลังเธอและค่อยๆ แกะผ้าปิดตาออกให้“โอ้ อะไรคะเนี่ยพี่ไฟ” ม่านฟ้าหันมาถามแฟนหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังด้วยดวงตาเบิกกว้าง“วันพิเศษ สำหรับคนพิเศษครับ” อาทิตย์ตอบกลับไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม“พี่ไฟ ทำไมน่ารักอย่างนี้คะ จุ๊บ” ม่านฟ้าบอกกับแฟนหนุ่มพร้อมทั้งหอมแก้มเขาเป็นการขอบคุณไปหนึ่งที เพราะว่าภาพตรงหน้าของเธอคือร้านคาเฟที่เขาเคยพาเธอมา
ตอนพิเศษ 1รถสปอร์ตสุดหรูขับเข้ามาจอดเทียบกันสามคันที่หน้าคณะบริหาร ก่อนจะมีชายหนุ่มลงจากรถมาสามคน พวกเขาอยู่ในชุดที่แตกต่างกันแต่ความหล่อก็กินกันไม่ลง“ไงวะไอ้นักธุรกิจใหญ่ เห็นว่าเพิ่งเปิดตัวรถรุ่นใหม่เหรอวะ ส่งมาใช้บ้างดิวะ รอบนี้ฟันไปเท่าไรล่ะ” แบงค์ที่อยู่ในชุดทำงานสบายๆ กางเกงยีนเสื้อเชิ้ตแต่ทุกอย่างคือแบรนด์เนมที่บ่งบอกถึงฐานผู้บริหารของบริษัทนำเข้ารถหรูที่แต่ละคันไม่ต่ำกว่าสิบล้าน“ไม่ให้โว้ย ของซื้อของขายว่าแต่โชว์รูทแกว่างไหมวะ จะฝากรถไฟฟ้ารุ่นใหม่ไปโชว์สักหน่อย เผื่อลูกค้าแกจะซื้อไปให้ขับเล่นบ้าง” แชมป์ตอบกลับเพื่อนทันที เขาแต่งตัวสบายๆ เพราะเพิ่งกลับมาจากโรงงานผลิตรถยนต์ที่ร่วมทุนกับต่างประเทศ ตอนนี้เขานำเข้ารถไฟฟ้าทั้งราคาเบาๆ และแบบราคาแพงขึ้น เรียกว่าอะไรที่เกี่ยวกับรถไฟฟ้าเขาทำทั้งหมด“เขี้ยวฉิบหาย กับเพื่อนก็ไม่เว้น ว่าแต่แกเถอะไฟ เห็นเปิดตัวสินค้าเพิ่มเหรอวะ แค่ขายเครื่องใช้ไฟฟ้ามันยังรวยไม่พอหรือไง ถึงคิดจะมาขายโซลาร์เซลล์ขนาดใหญ่อย่างนั้น” แบงค์ต่อว่าแชมป์แล้วกลับมาถามอาทิตย์ที่ยืนพิงรถคันหรูที่เคยเป็นของเขามาก่อน ใช่ รถคันที่เป็นประเด็นนั้นแหละ หลังจากจบเรื่องแบงค
ตอนที่ 60ม่านฟ้ารู้สึกดีกับคำพูดของเขา เธอกลั้นยิ้มเอาไว้เพราะกลัวว่าอาทิตย์จะรู้ว่าเธอใจอ่อนแล้ว ความจริงเรื่องนี้เตยหอมกับมะปรางได้โทรมาคุยกับเธอแล้ว ทั้งสองคนยืนยันว่าพี่เขาเลือกเธอแทนที่จะเอารถหรูที่เขาอยากได้ แต่ความโกรธ ความเสียใจมันยังมีอยู่เต็มหัวใจ จึงของอนหน่อยก็แล้วกัน“ถ้าพี่ไม่รักเจ้าขา พี่ก็คงไม่มาที่นี่ เพราะรู้ว่าเจ้าขุนมันโกรธอยู่ แถมเตยกับปรางก็บอกว่าพ่อของหนูโหดมาก ถ้าพี่มาอาจจะโดนยำได้ แต่พี่ก็คิดแล้วว่าจะยอมให้พ่อหรือเจ้าขุนเตะต่อยได้เต็มที่เลยแลกกับได้เจอเจ้าขา” อาทิตย์พยายามพูดให้เธอเชื่อว่าเขารักเธอจริง ๆ และตั้งใจมาง้อให้สำเร็จโดยที่ไม่กลัวอะไร“พี่เจ้าขุนก็ไม่น่าให้เข้ามาง่าย ๆ เลย น่าจะเตะต่อยให้หนัก” ม่านฟ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงเง้างอน ทั้งที่เธอไม่ได้อยากให้พี่ชายทำแบบนี้ เธอแค่ประชดอาทิตย์เท่านั้น“แต่เจ้าขุนจะขับรถชนพี่เลยนะ ดีที่พี่กระโดดหลบทัน ไม่งั้นหนูอาจจะได้ไปงานศพพี่แล้ว” อาทิตย์พูดออกมาเชิงฟ้องเล็กๆ เขาเล่นใหญ่เพราะรู้ว่าม่านฟ้าก็รักเขาเหมือนกันม่านฟ้าเบิกตาโตด้วยความตกใจ เธอลุกขึ้นแล้วจับตัวเขาหมุนไปหมุนมาเพื่อมองร่างกายของอาทิตย์ถนัดๆ ก็เห็นว่าตัว
ตอนที่ 59“ทำไมพ่อยอมให้ไฟเข้าไปง่ายแบบนี้เนี่ย น่าจะยำมันให้สาแก่ใจสักหน่อยนะพ่อ” ภูผาเอ่ยออกมาด้วยความหงุดหงิด แทนที่พ่อจะกั้นเอาไว้ไม่ยอมให้เข้าไปเจอกับม่านฟ้า แต่กลับเปิดโอกาสให้ง่าย ๆ เพียงแค่อาทิตย์เอ่ยออกมาอย่างจริงจังฉัตรเทพคลี่ยิ้มแล้วกอดคอลูกชายเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยขึ้น“เวลาเรารักใครสักคน เราจะยอมทำอะไรหลายอย่างได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งเรื่องที่ดีและเรื่องที่งี่เง่าที่สุดในโลก ไฟเขาก็ยอมทำได้ขนาดนั้น พ่อว่าเขารักเจ้าขาจริง ๆ” ฉัตรเทพเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“พ่อเชื่อด้วยเหรอ” ภูผาถามพ่อออกไปอย่างแปลกใจ“แล้วเจ้าขุนไม่เชื่อไฟหรือไง เจ้าขุนคิดว่าไฟโกหกเหรอ ตอบพ่อแบบที่ไม่มีความโกรธอยู่นะ” ฉัตรเทพถามลูกชายขึ้นมาอีกภูผาเงียบไปชั่วขณะ เพราะลึก ๆ แล้วเขาก็เชื่อที่อาทิตย์พูด เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เขารู้นิสัยกันดี แค่เห็นว่าอาทิตย์มาตามง้อถึงที่นี่ เขาก็คิดแล้วว่าต้องรักน้องสาวของเขาจริง ๆ เพียงแต่ภาพของม่านฟ้าตอนที่ร้องไห้โฮยังติดตาเขาอยู่ เขาเลยมองข้ามความคิดตนเองแล้วปกป้องน้องสาว“ผมก็คิดว่ามันพูดจริง” ภูผาตอบเสียงแผ่ว ฉัตรเทพก็เลยหัวเราะออกมา“เราก็ปล่อยให้เขาได้ปรับความเข้าใจ
ตอนที่ 58ม่านฟ้าเอาโทรศัพท์ออกมากดเปิดเครื่อง เธอเปิดปิดอยู่ตลอด หากมีธุระที่ต้องติดต่อก็เปิด แต่พอติดต่อเสร็จแล้วก็ปิดเครื่อง เธอไม่ได้ดูโซเชียลเลย แต่ตอนนี้เธอจะไม่หนีอีกต่อไปLineToey : เจ้าขาแกเป็นยังไงบ้างMaprang : ฉันเป็นห่วงแกนะJaokha : สบายดี ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันกลับมาแล้วม่านฟ้าเข้าไลน์แล้วกดเข้าไปอ่านไลน์กลุ่มที่มีข้อความค้างอยู่เยอะมาก เธอไล่อ่านข้อความที่เพื่อน ๆ ก็ส่งมาถามไถ่อยู่ตลอด พอเธอตอบกลับไปแล้วก็กดออกจากไลน์กลุ่ม และเปิดไลน์อื่นๆ ดู ทำให้เห็นแชตของอาทิตย์Fire : พี่คิดถึงหนูมากนะครับเธอเห็นข้อความที่ค้างอยู่จำนวนมาก แต่ไม่ได้กดเข้าไปอ่าน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้น เธอจะไม่ใจอ่อนให้เขาง่าย ๆ เด็ดขาด เขาเห็นความรู้สึกของเธอเป็นของเล่นมาตลอด เธอไม่อยากยุ่งกับคนใจร้ายแบบนี้อีกแล้วม่านฟ้าวางโทรศัพท์ลง แล้วเข้านอนไปในทันทีวันต่อมาอาทิตย์จำได้ว่าบ้านของภูผาอยู่ที่ไหน เขาไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์ รีบออกจากคอนโดไปที่บ้านของภูผาทันที เขาคิดว่าม่านฟ้าก็คงต้องอยู่ที่นั่น พี่ชายมาทั้งที เธอจะไปอยู่ที่ไหนได้หากไม่ได้อยู่ด้วยกันภูผากำลังจะออกไปข้างนอก แต่เห
ตอนที่ 57ม่านฟ้านั่งเงียบมาตลอดทาง เธออุตส่าห์หนีไปพักใจตั้งไกล แต่พอกลับมาถึงไทยคนแรกที่ได้เจอกันกลับเป็นเขา ไม่รู้ว่าทำไมโชคชะตาถึงใจร้ายกับเธอได้ถึงขนาดนี้ เพิ่งจะรู้สึกดีขึ้นก็ดันต้องกลับไปเริ่มทำใจใหม่ภูผาเห็นสีหน้าเศร้าหมองของน้อง ก็เอามือของเธอมากุมไว้เพื่อปลอบประโลม ไม่ให้เธอเศร้ามากหญิงสาวมองมือของพี่ชายแล้วคลี่ยิ้มให้ รอยยิ้มของเธอเศร้าลง ภูผาก็ได้แต่คอยลูบหลังมือของเธอ เขาไม่กล้าพูดอะไรออกไปในตอนนี้ เพราะกลัวว่าจะสะกิดแผลให้เธอเจ็บอีกกลับมาถึงคฤหาสน์หลังงามแล้ว ม่านฟ้าก็สูดลมหายใจเข้าปอดลึก เธอปั้นหน้ายิ้มเพื่อที่จะให้พ่อแม่ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้เศร้า ภูผามองหน้าม่านฟ้าด้วยความเป็นห่วง ต้องทนฝืนยิ้มก็ยิ่งเจ็บปวด“โอเคหรือเปล่า ถ้าไม่โอเคก็ไม่ต้องฝืนขนาดนี้หรอก” ภูผาเอ่ยถามน้องสาวเบาๆ“โอเคค่ะ พ่อแม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวเจ้าขาจะอดไปอยู่คอนโด พี่เจ้าขุนอย่าบอกพ่อแม่นะคะ” ม่านฟ้ายิ้มทะเล้นให้พี่ชาย ใจจริงเธอก็กังวลเรื่องนี้ด้วย หากพ่อแม่รู้ว่าเธอย้ายออกไปอยู่ข้างนอกแล้วทุกข์ใจ ท่านคงให้เธอย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านแน่ ๆ“ฮ่า ๆ งั้นเข้าบ้านกัน” ภูผาหัวเราะเอ็นดูม่านฟ
ตอนที่ 56อาทิตย์มองม่านฟ้าด้วยความตะลึง เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะมาพร้อมกับเพื่อนในวัยเด็กของตนเอง“รอนานไหม” อาทิตย์เอ่ยถามภูผา ทั้งที่สายตายังตรึงอยู่ที่ม่านฟ้า“ไม่นาน นี่น้องสาวกูเองชื่อเจ้าขา เจ้าขาพี่เพื่อนพี่” ภูผาเห็นเพื่อนมองม่านฟ้า เขาก็เลยแนะนำทั้งสองให้รู้จัก เพราะเขาก็ตั้งใจที่จะให้ทั้งสองคนมาเจอกัน จะได้ทำความรู้จักกันอยู่แล้ว เผื่อว่าเพื่อนของเขาจะช่วยดามใจให้ม่านฟ้าได้“พี่คิดถึงหนูมากเลยเจ้าขา” อาทิตย์เอ่ยออกมาด้วยความดีใจ เขาตามหาเธอมาตลอดหลายวันแต่ก็หาไม่เจอ เขาขับรถไปตามหาที่อ้อมน้อย แต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงา“.....” ม่านฟ้ายังเงียบ เธอกอดแขนพี่ชายไว้แน่น จนภูผาเริ่มขมวดคิ้วมองทั้งสองคนสลับกันอย่างสงสัย“หนูไปหาเจ้าขุนมาเหรอ” อาทิตย์เอ่ยถามพร้อมกับจะจับมือม่านฟ้า ทว่าหญิงสาวถอยหนีไปหลบอยู่หลังพี่ชาย“รู้จักกันเหรอ” ภูผาเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เพราะจากที่อาทิตย์พูดมา น่าจะสนิทกันมาก จนเขาสงสัยว่าคนที่ทำร้ายจิตใจน้องสาวของเขาคือเพื่อนคนนี้“กูเป็นแฟนเจ้าขา” อาทิตย์ตอบเพื่อนกลับไป“ไม่ใช่!” ม่านฟ้าตอบสวนกลับมาทันที ตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าทุกอย่างเป็นแค่เดิมพันของพวกเขา เธอก็ไม่ได้นั
ตอนที่ 55ม่านฟ้าอยู่ในอารมณ์เศร้ามาตลอดหลายวัน เธอกินอะไรไม่ลง จนพี่ชายของเธอสังเกตว่าม่านฟ้าซูบผอมลงไป ภูผาได้แต่ถอนหายใจ เพราะเข้าใจอารมณ์ของคนอกหักดี“พรุ่งนี้ก็กลับไทยแล้ว เย็นนี้ออกไปกินอะไรอร่อย ๆ สักหน่อยดีไหม” ภูผาเอ่ยถามเพื่อสร้างบรรยากาศ เขาพาม่านฟ้าออกไปเดินเล่นชมเมืองทุกวัน แต่แววตาของน้องสาวก็ไม่มีประกายความสดใสเลย เจือแต่ความเศร้า แม้แต่ตอนที่ถ่ายรูปด้วยกันก็ยังยิ้มเจื่อน ๆ ไม่สดชื่น“ไม่อ่ะ วันนี้เจ้าขาไม่อยากไปไหนเลยค่ะ ขอนั่งเล่นอยู่ที่นี่นะคะ” ม่านฟ้ามองทิวทัศน์อย่างเงียบ ๆ เธออยากอยู่ในมุมสงบของตนเองเพื่อทำใจ แม้ว่าจะไม่ร้องไห้แล้ว แต่ก็ยังมีความเศร้าอยู่มาก ไม่มีอารมณ์ที่จะออกไปไหน ยิ่งพรุ่งนี้จะกลับไปไทย ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนว่าตนเองจะต้องไปเจอกับคนใจร้ายที่เอาความรู้สึกของเธอมาเป็นเดิมพันสนุก ๆ กับเพื่อนวันนี้ทั้งวันก็เลยอยากพักใจให้เต็มที่ กลับไทยแล้วจะได้ ไม่แสดงความเศร้าออกมา“ถ้าหิวก็บอกนะ พี่จะได้ไปซื้ออะไรมาให้กิน” ภูผาเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงห่วงใย“ค่ะ ถ้าพี่เจ้าขุนหิวก่อน ก็ไปกินก่อนได้เลยนะ ไม่ต้องรอเจ้าขา” เธอไม่รู้ว่าตนเองจะหิวตอนไหน กลัวว่าจะเลยเวลาไป
ตอนที่ 54มหาวิทยาลัยอาทิตย์รีบมาดักเจอม่านฟ้าที่ตึกคณะของเธอ เขามาถึงเช้ามากเพราะสะดุ้งตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืด มะปรางเดินเข้ามาก็ตกใจที่เจออาทิตย์นั่งรออยู่แล้ว“พี่ไฟมาเช้าจังเลย” มะปรางถามขึ้น“พี่มารอเจอเจ้าขา เจ้าขาได้โทรมาบ้างไหม” อาทิตย์เอ่ยถามออกมามะปรางส่ายหน้าแล้วนั่งลงที่โต๊ะม้าหินอ่อน อาทิตย์มองหาม่านฟ้าอย่างใจจดใจจ่อ จนเตยหอมมาถึง ม่านฟ้าก็ยังไม่มา“เจ้าขาคงไม่มาเรียนแน่ ๆ เลย โทรไปก็ไม่ติด” เตยหอมเอ่ยขึ้นมา เพราะตอนนี้ใกล้ได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว แต่ก็ยังไร้วี่แววของม่านฟ้าอาทิตย์ไม่ตอบอะไร เขานั่งรออยู่ที่เดิมจนกระทั่งได้เวลาขึ้นเรียนคาบเช้า เขาแน่ใจแล้วว่าวันนี้ม่านฟ้าคงไม่มาเรียน เขาก็เลยเดินกลับมาที่ตึกคณะวิศวะ“ยังไม่เจอเหรอวะ” แบงค์เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนไม่ค่อยดี“อืม” เขาตอบแล้วมองไปทางตึกคณะที่ม่านฟ้าเรียน“เดี๋ยวก็ได้เจอ ตอนนี้ขึ้นเรียนก่อน สายแล้ว” แชมป์ดันเพื่อนให้เดินเข้าไปในตึกอาทิตย์ยอมเดินเข้าไป ทั้งที่เขาอยากออกไปตามหาม่านฟ้ามากกว่า…ฝั่งม่านฟ้าหลังจากที่ออกมาจากผับม่านฟ้าก็กลับมาที่คอนโดของตนเอง เธอรีบจัดเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบ