"ข้าวต้มทะเลค่ะ" เมื่อเรามานั่งที่โต๊ะอาหาร คุณแม่บ้านคนหนึ่งรีบนำอาหารมาเสริ์ฟ ถ้วยหนึ่งเป็นของฉัน อีกถ้วยเป็นของแสงเหนือ "เอ๊ะ แดดดี๊หนูไปไหนจ๊ะ ทำไมไม่มากินข้าว" ฉันถามแสงเหนือด้วยความสงสัย "แดดดี๊ไปทำงานครับ" แสงเหนือพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความเศร้า "ปกติแสงเหนืออยู่กับใครเหรอครับ" "ป๋มอยู่กับคุณลุงบอดี้การ์ดครับ""เหรอจ๊ะ ไม่คุยแล้ว เรามากินข้าวกันดีกว่า" ฉันจึงหยิบช้อนของแสงเหนือมาทำท่าจะตักข้าวต้มมาเป่าให้ แสงเหนือมองฉันด้วยความประหลาดใจ "มีอะไรเหรอ" "แดดดี๊บอกว่าป๋มโตแล้ว ต้องดูแลตัวเองให้ได้ เดี๋ยวป๋มกินเองครับ" " ห๊ะ....แสงเหนือกี่แล้วขวบครับ" "ป๋มอายุ5ขวบแล้วครับ" โถ แค่5ขวบเองมาตงมาโตอะไร เข้าใจนะว่าอยากให้ลูกดูแลตัวเองได้ แต่ฉันสัมผัสได้ว่าแสงเหนือเหมือนจะขาดอะไรไป "หม่ามี๊กินสิครับ ไม่หิวเหรอ" "กินจ้า พี่ก็หิวเหมือนกัน" ฉันกับแสงเหนือจึงนั่งกินข้าวต้ม โดยที่ต่างคนต่างกินไม่มีบทสนทนาใดๆ "หม่ามี๊ครับ แดดดี๊บอกว่าถ้าหม่ามี๊กินข้าวเสร็จแล้ว จะให้คนขับรถไปส่งครับ" "งั้นพี่กลับบ้านก่อนนะ แสงเหนือก็ขึ้นไปนอนพักผ่อนนะครับ" "ป๋มมีเรียนว่ายน้ำครับ ยังนอนไ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21 Baca selengkapnya