ฉันนอนตาเยิ้มมองหน้าเขาและเขาก็ทำให้ฉันอายมากขึ้นไปอีก เมื่อเขาเอานิ้วที่เปรอะเปื้อนด้วยน้ำใสๆเมือกๆของฉันใส่ปากตัวเอง ดูดชิมราวกับว่ามันเป็นของอร่อย จากนั้นเขาจึงรูดซิปกางเกง เมื่อเห็นดังนั้นฉันเลยพูดว่า"เดี๋ยวค่ะ ไม่เสียบได้ไหมคะ""คิดว่าไงล่ะ""แต่นี่มันที่ทำงานนะคะ""อ้อลืมบอกไป หน้าที่ของคุณคือให้ผมเอา ถ้าผมอยาก ไม่ว่าที่ไหน เมื่อไหร เข้าใจตรงกันนะ" พูดจบก็ควักแท่งเอ็นไซส์ใหญ่ออกมา จากนั้นจึงจับมือฉันให้กำแท่งเอ็นและรูดขึ้นรูดลงและจับขาฉันแหกกว้างแล้วจึงสอดใส่แท่งเอ็นเข้ามา"อู้ยยยยยยย" ฉันครางออกมา ทั้งเจ็บทั้งเสียว โอ๊ย ไม่คิดมันแล้วโว้ย สติฉันเตลิดเปิดเปิงไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว "แดดดี๊ขาาาา อย่าเพิ่งขยับนะ ให้หนูปรับตัวก่อน" ฉันเงยหน้าพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน จากนั้นจึงยื่นหน้าไปจูบที่ปลายคางเขาอย่างเอาใจ"หึ" เขาจึงแช่แท่งเอ็นคาไว้อย่างนั้นสักพัก จึงเริ่มขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ "อ๊าาาาาาา" ฉันหลับตาครางด้วยความเสียวซ่าน "เสียวเหรออีหนู หึหึ" เขาถามฉันพลางหัวเราะเบาๆ จากนั้นจึงเริ่มซอยสะโพกแรงเน้นเหมือนติดเทอร์โบแล้วจับเอวของฉันไว้"ปึก ปึก ปึก""ตับ ตับ ตับ" "อู้ย.
ฉันเผลอนอนหลับอยู่บนโซฟา รู้สึกตัวอีกครั้งตอนเขาอุ้มฉันลงลิฟต์ "อื้อ~" ฉันครางเบาๆเงยหน้ามองเขาด้วยอาการสะลึมสะลือจากนั้นจึงแนบใบหน้าซุกลงที่อกของเขาแล้วหลับต่อ ร่างสูงอุ้มหญิงสาวขี้เซาขึ้นมาบนเบาะรถด้านหลังคนขับ จัดการคาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อยแล้วขึ้นมานั่งบนรถและคาดเข็มขัดนิรภัยให้ตนเองเพื่อความปลอดแล้วหันไปสั่งลูกน้องว่า "ออกรถ" "ครับ" เสียงลูกน้องตอบรับผู้เป็นนายด้วยความนอบน้อม จากนั้นจึงขับรถออกไป "โป๊กๆ" เสียงหัวของหญิงสาวโขกไปกับหน้าต่างรถในบางจังหวะที่เจ้าตัวเผลอพิงหน้าต่าง ร่างสูงเห็นดังนั้นจึงยื่นมือไปรองหัวให้ หญิงสาวยิ้มด้วยความพอใจเมื่อรู้สึกว่าหลับสบายขึ้นโดยที่ไม่ได้รู้สึกตัวแม้แต่น้อยณ บ้าน เมื่อมาถึงบ้าน เขาจึงปลุกหญิงสาวขี้เซาให้ตื่น ซึ่งหญิงสาวก็งัวเงียตื่นขึ้นมาแล้วพูดว่า "งื้อออออ ไม่เอาแล้ว หนูเสียวจนใจจะขาดอยู่แล้ว อย่านะ อ๊ะ" "เพี๊ยะ" "โอ๊ย หนูเจ็บนะ"ร่างสูงได้ยินดังนั้นจึงใช้นิ้วดีดหน้าผากหญิงสาวไม่เบาไปไม่แรงไป ส่งผลให้หญิงสาวสะดุ้งตื่นได้สติทันที "ดีดหนูทำไมอ่ะ คุณรังแกหนูแล้ว ผิดข้อตกลงในสัญญา หนูจะกลับบ้าน"ฉันหันไปมองค้อนเขาเบะปากทำหน้าบูดบึ้
"อ๋อ เข้าใจแล้ว" ฉันพูดออกมาเบาๆ คืออีตาคุณสิบทิศเนี่ยเขาเป็นผู้ชายเย็นชาทำอะไรหวานๆไม่เป็น รักลูกมากแหละ เลยพยายามสอนให้ลูกพึ่งตัวเองได้ มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ เพราะเขาเป็นมาเฟียสำหรับเขามันเป็นเรื่องปกติ แต่เขาลืมนึกไปว่าแสงเหนืออายุแค่5ขวบ ส่วนแสงเหนือด้วยความที่ถูกเลี้ยงมาแบบนี้ ต้องพึ่งพาตัวเองได้ แต่ภายในใจก็คงรู้สึกว่าอยากมีคนคอยดูแล คอยห่วงใย อยากมีให้คนกอด และอยากให้มีคนบอกว่ารักเขามากแค่ไหน เหมือนเด็กๆทั่วไป โธ่ น่าสงสารจังเลยลูก สโนว์คนนี้แหละ จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของพ่อลูกให้แน่นแฟ้นขึ้นไปอีก ฉันสัญญากับตัวเองไว้แล้ว "โอ๊ๆ ไม่ต้องร้องนะ แดดดี๊รักหนูมากนะครับแสงเหนือ แต่หนูก็เห็น ดูสิ แดดดี๊เย็นชาจะตาย แดดดี๊แสดงออกไม่ค่อยเก่ง รักไม่รักดูที่การกระทำนะรู้ไหม""ยังไงเหรอครับ""เวลาที่แสงเหนือไม่สบายแดดดี๊ทำยังไงครับ""เวลาป๋มไม่สบายแดดดี๊จะรีบกลับมาหา มาเช็ดตัวหายาให้ป๋มกิน บางครั้งก็พาป๋มไปหาหมอ""นั่นแหละ นี่ก็เรียกว่าความรักจ้ะ คอยดูแล คอยห่วงใยกันในวันที่ไม่สบาย""จริงเหรอครับ""จริงสิจ๊ะ""มานี่" เขาพูดจบก็อุ้มแสงเหนือไปกอด แล้วพูดว่า "คิดอะไรไม่เข้าท่า" จากนั
"คร่อกฟี้Zzz" เสียงแสงเหนือนอนหลับอย่างแสนสบาย อ้าวเฮ้ย อีหนูลูก ทำไมทำกับหม่ามี๊แบบนี้ นอนหลับซะงั้น ทิ้งกันเฉย ฮือ แต่งเอง เล่าเอง กลัวเองนักเลงพอ (TT)ฉันเหลือบไปมองโทรศัพท์ซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง มีกระดาษเขียนว่าแดดดี๊กด1 แม่บ้านกด2 ฉันรีบยกโทรศัพท์มาโทร กด1สิคะรออะไร"แดดดี๊ขาาาาาาาาาา" ฉันรีบเรียกเขาด้วยเสียงอ้อดอ้อนทันทีเมื่อเขารับสาย"ว่า""มารับหนูหน่อยจิ แสงเหนือหลับไปแย้ว หนูกลัวผีอ่าาาาาา ""หึ ผีอะไร ไร้สาระ" พูดจบเขาก็วางสายไปทันที กรี๊ดดดดดดดด ไอ้คนเลว ไอ้คนชั่ว เป็นผัวเมียกันแล้วนะเฟ้ยทำไมไม่อ่อนโยนเลยล่ะ ไอ้ที่ชมเขาว่าเขาอบอุ่นอ่อนโยนอะไรนั่น ขอถอนคำพูด ถุยๆๆๆๆ ชิ นอนนี่ก็ได้วะ"แอ๊ด~ " เสียงประตูเปิดออก เขาเดินทำหน้านิ่งเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าฉัน"ชิ ไหนบอกว่าไร้สาระไงคะ""พูดมาก จะไปไหม""ไป"ฉันรีบลุกขึ้นวิ่งไปเกาะแขนเขาแทนที เขามองหน้าฉันแล้วถามว่า "ทำไมอยู่ๆ ถึงกลัวล่ะ""ก็แสงเหนืออยากฟังเรื่องน่ากลัวๆ หนูเลยเล่าเรื่องผีให้ฟัง""อ้อ เล่าเองกลัวเองว่างั้นเถอะ""กะ....ก็แหม มันน่ากลัวนี่คะ หนูกลัวอ่ะ"เขาจึงส่ายหน้าเบาๆ แล้วเดินนำหน้าฉันไปห้องข้างๆ อ้าว ใกล้กัน
เมื่อฉันคุยกับโบวี่จบ จึงชาร์จแบตมือถือไว้แล้วเข้านอน ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาจะนอนตรงไหนเพราะฉันนอนแล้ว ไม่แคร์ ไม่สน ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีฉันก็นอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ร่างสูงได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอของหญิงสาวผู้เป็นภรรยาหมาดๆ จึงปิดทีวีและขึ้นเตียงมานอนจากนั้นจึงจัดการห่มผ้าให้เธอและตัวเอง ไม่นานนักเขาก็ผล็อยหลับไปด้วยเช่นกัน มารู้สึกตัวอีกทีตอนเธอมานอนเบียดซุกอกเขาแถมนอนเอาขาก่ายขาเขาคงจะนึกว่าเขาคือหมอนข้าง เฮ้อ ป่วนทั้งตอนตื่นทั้งตอนหลับจริงๆ =_=ช่วงสายวันต่อมา "หม่ามี๊ หม่ามี๊" เสียงแสงเหนือวิ่งเข้ามาปลุกฉันในห้องพร้อมเขย่าตัวให้ตื่น "งืม แสงเหนือเหรอครับ หม่าม๊าขอนอนต่อนะ มานอนด้วยกันสิ" ฉันสะลึมสะลืออุ้มแสงเหนือขึ้นมานอนกอดด้วย "แต่แดดดี๊ให้มาตามไปกินข้าวนะครับ" "เดี๋ยวค่อยกิน นอนเถอะ" ฉันพูดจบก็หลับต่อทันทีร่างสูงที่อยู่รออยู่ที่โต๊ะกินข้าวขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกที่ไม่พอใจหน่อยๆ ให้แสงเหนือไปตามเธอมากินข้าวผ่านไปครึ่งชั่วโมงยังไม่ลงมาอีก เขาจึงขึ้นไปดูบนห้อง พบว่านอนหลับทั้งคู่ โอ๊ย ปวดกบาล=_= เขายืนมองภาพนั้นอยู่สักพักจึงหยิบมือถือขึ้นมาแอบถ่าย เขาสังเกตสีหน้าของแสงเหนือดู
"นี่แก ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ ฉันจะพากลับ ตั้งแต่มัธยมแล้วยัยพวกนี้ยังปากเสียอยู่เลยอ่ะ" โบวี่กระซิบบอกฉัน ซึ่งการนัดรวมตัววันนี้เป็นความคิดของเฟย์ เฟย์คือลูกสาวของผู้มีอิทธิพลท่านหนึ่งในประเทศนี้ เฟย์เลยไม่เห็นหัวใคร แม้กระทั่งเพื่อนๆในกลุ่มทั้งแอมและไอซ์ต่างเป็นลูกกระจ็อกของเฟย์ ย้อนกลับสมัยมัธยมปลาย"แปร๋น แปร๋น ช้างน้ำมาแล้วโว้ย" เสียงเฟย์ตะโกนขึ้นมาเมื่อเห็นฉัน ซึ่งตอนนั้นฉันน้ำหนัก89กิโล "ฮ่าฮ่า" ทุกคนในห้องต่างหัวเราะเยาะฉัน ชี้หน้าด่าฉันว่าฉันอ้วน ฉันไม่เคยมีความสุขกับการไปโรงเรียน พวกนี้แกล้งฉันหนักขึ้น ทั้งเอาของไปซ่อน แกล้งขังฉันไว้ในห้อง แกล้งเอาน้ำสกปรกเวลาทำเวรห้องสาดใส่ฉัน บางวันก็แกล้งฉันขังไว้ไม่ให้กินข้าว มีแค่คนเดียวที่ยืนอยู่ข้างฉันคือโบวี่ โบวี่เข้ามาปกป้องฉันและกรอกหูฉันทุกวันให้ฉันเข้มแข็ง จนกระทั่งวันหนึ่งเรื่องราวเปลี่ยนไปเพราะ พ่อแม่ฉันประสบอุบัติเหตุ ฉันไม่เหลือใครเลย ต้องไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า ฉันโดนล้อเลียนว่าไม่มีพ่อแม่ซึ่งทำให้ฉันโกรธจนลุกขึ้นมาสู้กับพวกนั้น ฉันจึงได้รู้ว่าที่แท้พวกนั้นก็แค่อยากแกล้งคนที่ดูอ่อนแอกว่า เพราะตั้งแต่ตอนที่ฉันฮึดสู้ก็ไม่มีใครกล้า
เมื่อขับรถมาถึงบ้านเราสองคนจึงลงจากรถ ฉันเดินตามเขาขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้อง เปลี่ยนเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสบายๆ เขามองหน้าฉันและมองรอยที่โดนตบพร้อมถามว่า"เจ็บไหม" "เจ็บค่ะ" เมื่อฉันตอบ เขาจึงไปหยิบยามาทาให้ฉัน ใช้นิ้วชี้ลูบใบหน้าฉันเบาๆเพราะกลัวว่าฉันจะเจ็บ เมื่อเขาทาเสร็จแล้ว ฉันจึงพูดว่า"เป่าเพี้ยงให้ด้วยสิคะ" "..........." "อ่ะ ไม่ทำก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้หนูหิวอ่ะ อยากกินชาบู เราออกไปกินชาบูกันเถอะค่ะ" "............." "แสงเหนือเลิกเรียนหรือยังคะ เราออกไปด้วยกันสามคนดีไหมคะ เปลี่ยนบรรยากาศ" ฉันพูดจบ ก็ได้ยินแสงเหนือเปิดประตูเข้ามาพูดว่า "หม่ามี๊ แดดดี๊ ป๋มกลับมาแล้วครับ" "วันนี้แดดดี๊จะพาพวกเราไปกินชาบู เราไปอาบน้ำเตรียมตัวออกไปข้างนอกดีกว่า" "ออกไปกินข้าวข้างนอกเหรอครับ" "ใช่ๆ" "เย้ๆ" "ใครบอกว่าจะพาไป?" เขาพูดขึ้นแล้วมองหน้าฉัน "แดดดี๊จะไม่พาไปเหรอ สงสารเด็กตาดำๆทั้งสองคนหน่อยสิคะ หิวก็หิว"ฉันพูดพร้อมกระพริบตาปริบๆให้เขาแล้วสะกิดแสงเหนือ แสงเหนือจึงยืนกระพริบตาปริบๆมองเขาเช่นกัน "..........." "แดดดี๊ อย่าใจร้ายกับหนูเลย" "แดดดี๊ อย่าใจร้ายกับป๋มเลย" "ไปก็ไป" เขาต
ฉันอาบน้ำถูสบู่ให้สะอาดทุกซอกทุกมุม ประโคมสบู่อาบน้ำให้มันหอมฟุ้งไปเลย นี่ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ >.เมื่ออาบเสร็จฉันจึงมายืนเช็ดตัวให้แห้งอยู่หน้ากระจกและหยิบชุดนอนไม่ได้นอนมาใส่ พอใส่แล้วรู้สึกว่าตัวเองเหมือนนางเอกหนังเอวีของญี่ปุ่นเลย แต่ติดตรงที่....พุงยื่นออกมาเล็กน้อยจากการที่ไปกินชาบูเมื่อครู่ เอิ่ม น่าเกลียดจริงๆเลย =_= ฉันจึงเอาผ้าขนหนูมาคลุมไว้แล้วออกจากห้องน้ำ"ใส่ยัง" เขาถามทันทีที่ฉันเดินออกไป"ใส่แล้วค่ะ" "มานี่" ฉันจึงเดินไปหาเขาที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง เขายื่นมือมากระตุกผ้าขนหนูออก "ว้าย" ฉันร้องออกมาเบาๆ "..............." เขาไม่ได้พูดอะไรแต่ใช้สายตาสำรวจร่างกายฉันแล้วยิ้มที่มุมปากแล้วลุกขึ้นมาหยิบกล่องของขวัญมาไว้บนเตียง จากนั้นจึงดึงฉันให้นอนลงบนเตียงและก้มลงมาจูบปากฉัน ฉันจูบเขาตอบ เราแลกลิ้นกันจนเสียงดัง "จ๊วบๆ" เขาใช้มือทั้งสองข้างมาขยำเคล้นนมของฉัน จากนั้นจึงใช้นิ้วชี้มาเขี่ยหัวนมทั้งสองข้างของฉันผ่านชุดชั้นในลูกไม้ซีทรู "อ๊ะ........" ฉันสะดุ้งเล็กน้อย เริ่มรู้สึกถึงอารมณ์บางอย่างที่แผ่ซ่านมาจากนั้นเขาใช้ลิ้นมาเลียระรัวที่หัวนมของฉ
สามปีต่อมา "หม่ามี๊ ตื่นได้แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะครับ" แสงเหนือมาเรียกฉันเหมือนทุกวัน ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้วถามแสงเหนือว่า "แล้วแดดดี๊ล่ะ" "แดดดี๊ป้อนข้าวน้องแสงรุ้งอยู่ครับ" แสงเหนือตอบ ฉันจึงพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้แล้วเข้าไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินจูงแสงเหนือลงมาข้างล่าง "หม่ามี๊" เสียงใสๆของแสงรุ้งเรียกฉัน แล้วดิ้นลงจากเก้าอี้เพื่อจะมาหาฉัน เขาจึงอุ้มลูกมาให้ฉันอุ้มน้องแสงรุ้ง ลูกสาวของฉันกับคุณสิบทิศ ตอนนี้อายุได้2ขวบกว่าแล้ว หุ่นจ้ำม่ำเหมือนฉัน น่ารักน่าชัง คุณสิบทิศหลงลูกมากถึงกับเอางานมาทำที่บ้านเพื่อที่จะได้ทำงานไปเลี้ยงลูกไปด้วย ส่วนแสงเหนือก็รักน้องมากๆ บางทีก็ช่วยป้อนข้าวน้อง บางทีก็เล่นกับน้อง เวลาน้องร้องไห้ก็ช่วยปลอบน้อง"อิ่มแล้วเหรอ หืม" ฉันถามแสงรุ้ง แสงรุ้งยื่นมาจับนมฉันเหมือนอยากกินนม "สงสัยน้องหิวนมน่ะครับ เดี๋ยวผมไปเอานมให้น้องก่อนนะครับ" แสงเหนือพูดขึ้นแล้ววิ่งไปห้องครัว จากนั้นจึงเจาะกล่องนมให้น้องกิน แต่น้องไม่กิน ดิ้นลงจากอ้อมแขนฉันแล้ววิ่งเตาะแตะไปเล่นตุ๊กตาที่วางอยู่ แสงเหนือจึงวิ่งตามไปดูน้อง "เด็กน้อย ลูกโตแล้วไม่ต้องให้ดูดนมแล้ว ให้ผ
ช่วงสายวันต่อมา "หม่ามี๊ๆ ตื่นครับ ลงไปกินข้าวกันเถอะป๋มหิวแล้ว"แสงเหนือพูดและยื่นมือมาสะกิดฉันแล้วพูดต่อว่า"อ๊ะ ทำไมหม่ามี๊ตัวร้อนล่ะครับ" พูดจบก็วิ่งออกไปนอกห้อง ลงไปหาแดดดี๊ที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร "แดดดี๊ครับ หม่ามี๊ตัวร้อนมากเลยครับ" ร่างสูงได้ยินอย่างนั้นรีบลุกจากเก้าอี้แล้วก้าวยาวๆเดินขึ้นไปข้างบนทันที เขาเดินไปนั่งข้างหญิงสาวแล้วใช้มือแตะหน้าผาก จากนั้นจึงโทรเรียกหมอประจำบ้านขึ้นมาตรวจหญิงสาว "อืม เป็นไข้ตัวร้อน เดี๋ยวหมอจะจ่ายยาให้นะคะ ให้คุณผู้หญิงนอนพักผ่อนเยอะๆนะคะ" คุณหมอหยิบแผ่นเจลลดไข้ของผู้ใหญ่มาแปะที่หน้าผากของหญิงสาว แล้วฉีดยาให้หนึ่งเข็ม จากนั้นจึงออกจากห้องนอน "อื้ออออ" ฉันร้องออกมา รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ แถมยังรู้สึกหนาวๆด้วย ร่างสูงจึงกระชับผ้าห่มแล้วนั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่ข้างเตียง แสงเหนือที่เห็นอย่างนั้นจึงกลับเข้าห้องไปเอาหมอน ผ้าห่ม มาวางไว้ที่ข้างเตียงของหญิงสาวแล้วนอนเฝ้าไข้เช่นกัน ช่วงเย็น"อื้อออออออ" ฉันส่งเสียงครางแล้วลืมตาตื่นขึ้นมา รู้สึกดีขึ้นมากเลย "ตื่นแล้วเหรอ กินข้าวกินยาก่อนนะ" เขาพูดแล้วกดโทรศัพท์ข้างหัวเตียงโทรหาแม่บ้านมาเสริฟอ
"แดดดี๊" ฉันมองเขาด้วยใบหน้าที่เลอะด้วยคราบน้ำตาพลางมองเขาด้วยสายตาที่ขอร้องไม่ให้ทำแบบนี้ ผู้ชายเวลาโกรธแล้วน่ากลัวจัง(TT) ฮึก "ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ ร้องไห้ให้ตายก็ไม่ปล่อย" เขาพูดจบก็ใช้นิ้วทั้งห้าถูวนที่บริเวณร่องหีฉันช้าๆ"อ๊ะ" ฉันสะดุ้งเฮือกเพราะไม่ทันตั้งตัว ฉันมองหน้าเขาแล้วจะหุบขาแต่ทำไม่ได้เพราะข้อเท้าถูกล่ามโซ่อยู่ ฉันมองไปรอบห้องๆ ทั้งห้องติดผ้าม่านสีดำ มีแค่เตียงที่ฉันนอนอยู่ ส่วนไฟนั้นสว่างจ้าเลย เขาต้องมองเห็นทะลุไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย (TT)"อ๊ะ...แดดดี๊" ฉันครางออกมาทันทีเมื่อเขาเร่งจังหวะ น้ำเมือกๆใสๆเริ่มไหลซึมออกมา ส่วนเขาก้มหน้ามาดูดนมฉันสลับซ้ายขวา "แจ๊ะ แจ๊ะ" เสียงน่าอายลั่นทั่วห้อง ฉันเกร็งแอ่นสะโพกขึ้นด้วยความเสียว พลางหลับตาปี๋ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าใกล้จะเจอสวรรค์ "อ๊าาาา.......อู้ยยยยย..........." "แดดดี๊...ฮึก.....หนูเสียว......อ๊าาาาาาาาาาาาาา" ร่างฉันเกร็งกระตุกถี่ยิบ ในตอนที่ร่างยังเกร็งกระตุกอยู่นั้นเขาก็สอดใส่นิ้วสองนิ้วเข้ามาในรูหีฉัน แล้วสอดเข้าสอดออกเป็นจังหวะ "อ๊ะ...มันเสียวนะคะ....อ๊ะ.....อ๊ะ........" "แจ๊ะ แจ๊ะ" "ซี๊ดดด.....อ่าส์......อ่าส์.
เวลาผ่านไปไวมากตั้งแต่วันที่เขาขอฉันแต่งงานซึ่งเราเราตกลงกันว่าจะแต่งงานในอีก1เดือน ตอนนี้ก็ผ่านพ้นไปสามอาทิตย์แล้ว ฉันเข้าครอสเจ้าสาวขัดสีฉวีวรรณร่างกายให้ผ่องๆ และออกกำลังกาย หันมาดูแลตัวเองมากขึ้น เพื่อที่วันงานถ่ายรูปออกมาจะได้สวยๆ ส่วนการ์ดเนี่ยเราไม่แจก เพราะฉันกับเขาจะแต่งแบบเรียบง่าย โดยมีแค่โบวี่และแม่บ้านของเขาที่เป็นเพื่อนเจ้าสาว ส่วนฝั่งเขาไม่ต้องพูดถึง เพื่อนเจ้าบ่าวก็คือคุณเชนและบอดี้การ์ดของเขานั่นแหละ "แก ฉันเบื่อว่ะ เราไปแดนซ์กันมะ" ฉันชวนโบวี่ที่อยู่ในสาย ฉันโทรคุยกับโบวี่ ซึ่งโบวี่เพิ่งกลับไปอยู่คอนโดเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ตอนนี้โบวี่กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว คนที่ทำโบวี่ก็ตายไปแล้ว มันจึงอยู่อย่างไร้ความกังวล "แกหาเรื่องให้ฉันเหรอยะ เดี๋ยวคุณสิบทิศมายิงฉันไส้แตกพอดี""บ้าน่า แดดดี๊ไม่ว่าอะไรหรอก แกรู้จักป่ะ สละโสดอ่ะ ฉันอยากไปปาร์ตี้แบบสุดเหวี่ยงอ่ะ นะๆๆๆ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ "ชิ ไม่ใช่ผู้ชายไม่ต้องมาอ้อนย่ะ ถ้าผัวแกรู้ตัวใครตัวมันนะเว้ย บอกไปด้วยว่าฉันโดนบังคับ""เออ เขาไม่ทำอะไรหรอกน่า" "แกท้าท้ายอำนาจมืดเหรอวะ นี่แกลืมไปแล้วสินะ ว่า
หลังจากกลับบ้าน ฉัน แสงเหนือ โบวี่ และแม่บ้านคนอื่นๆก็ตกแต่งห้องนั่งเล่นให้เข้ากับเทศกาลวันฮาโลวีน เราตกแต่งด้วยโคมไฟฟักทองสีส้ม มีค้างคาว หมวกแม่มด หม้อแม่มด ตกแต่งออกแนวน่ารักๆมากกว่าน่ากลัว ฉันเตรียมคาราโอเกะ และเตรียมอาหารกับขนมเอาไว้ ฉันให้แม่บ้านและบอดี้การ์ดใส่หมวกแม่มด ส่วนฉันแต่งคอสเพลย์เป็นแม่มดน่ารักๆ แสงเหนือแต่งเป็นแวมไพร์ โบวี่แต่งเป็นแมวดำสาวสุดเซ็กซี่ "บรื้นนน~" เสียงรถขับเข้ามาภายในบริเวณบ้าน แสงเหนือได้ยินจึงพูดว่า "แดดดี๊ กลับมาแล้ว" จากนั้นจึงวิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อไปหาพ่อ "หืม เป็นแวมไพร์เหรอเนี่ย" เขาถามแสงเหนือเมื่อเห็นชุดและเขี้ยวปลอมที่แสงเหนือใส่ "ใช่ครับ ป๋มน่ากลัวไหม แฮร่:-P" แสงเหนือพูดแล้วทำท่าแลบลิ้นใส่ ซึ่งมันดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว เขาหัวเราะ แล้วอุ้มแสงเหนือเข้ามาภายในบ้านก็เห็นฉันในชุดคอสเพลย์แม่มด "น่ารัก"เขาพูดแล้วโน้มตัวลงมาจุ๊บหน้าผากฉันเบาๆ แง่ะ เขินอ่ะ ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄ "ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนสิคะ แล้วค่อยมากินข้าว" ฉันพูดกับเขาแล้วยื่นมือไปถอดเสื้อสูทกับถอดเนคไทของเขาแล้วส่งให้ป้าแม่บ้าน จากนั้นเขาจึงเดินขึ้นไปข้างบนห้อง ผ่านไปสักพั
"มานี่ ไม่ต้องกลับแล้ว" ฉันลากโบวี่เข้าไปในบ้าน "เล่ามาให้หมดเลย" ฉันพูดกับมันด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด มันก็พยักหน้ารับแล้วเล่าให้ฟังพร้อมน้ำตาว่า "แกจำคุณเคนได้ไหม เรื่องมันมีอยู่ว่า"-โบวี่ part-"อืม ดูดีกว่าที่คิดนะ" คุณเคน สูง185เซนติเมตร ใส่แว่น ผิวขาว ดูสุภาพเรียบร้อย เอ่ยขึ้นกับฉัน ตอนนี้เราอยู่ภายในผับxxx ห้องวีไอพี ฉันเจอกับเขาในแอพxxx ซึ่งนี่เป็นครั้งที่ห้าแล้ว เขาดูแลเทคแคร์ฉันดีมาก ไม่ได้ล่วงเกินฉันเลย เราสองคนตัดสินใจคบหากัน ฉ้นมีความสุขมาก แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อเขา เอาผู้ชายคนอื่นมานอนในคอนโด "คุณเคน ทำไมทำกับโบวี่แบบนี้ล่ะคะ" ฉันโวยวายเข้าไปดึงชายร่างเล็กที่นอนรับแรงกระแทกอยู่ภายใต้ร่างสูงด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวทรมานปานจะขาดใจ "เพี้ยะ" คุณเคนตบหน้าโบวี่ "ทำไมคุณทำกับโบวี่แบบนี้ โบวี่ไม่ยอม" ฉันเข้าไปตีเขา เขาจึงถอดถอนตัวตนออกจากร่างเล็ก แล้วหันมากระทืบเธอแทน "ฮึกๆ" เธอสู้มันไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดกับสิ่งที่มันทำไว้ทุกวันไอ้เคนมันจะต้องมาข่มขืนเธอ ใช้โซ่ ใช้แส้ ใช้เทียนลน ฉันขอร้องมันก็ไม่เป็นผล แต่นรกมันยังไม่จบ เมื่อเธอโดนจับไปขายให้กับผู้ชายมั
"แหม เดินขาสั่นเชียวนะ" เสียงโบวี่ทักฉันที่เดินตามไปสมทบที่ชายหาด "อีบ้า ทะลึ่ง" ฉันด่าแล้วตีที่แขนมันด้วยความเขินอาย ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแสงเหนือที่นั่งปั้นทรายอยู่ด้านข้าง "หม่ามี๊ดูสิครับ นี่ป๋ม แดดดี๊ หม่ามี๊ แล้วก็มีพี่โบวี่กับลุงเชนด้วยครับ" แสงเหนือผายมือไปยังทรายที่ตัวเองปั้นเป็นก้อนๆบิดๆเบี้ยวๆตามประสาเด็ก"ไหนหม่าม๊าดูหน่อยสิ อุ๊ย น่ารักจังเลย" ฉันชมแล้วยื่นมือไปลูบหัวแสงเหนือด้วยความเอ็นดู "นี่ แสงเหนือจ๊ะ ปั้นพี่โบวี่ให้อยู่ข้างลุงเชนสิจ๊ะ" โบวี่พูดขึ้นพลางทำท่าทางบิดไปบิดมาด้วยความเขินอาย แล้วทำท่าส่งจูบไปให้คุณเชนที่ยืนเฝ้ารักษาความปลอดภัยอยู่ไม่ห่าง "ว้าย เขาเห็นฉันด้วยอ่ะ" โบวี่พูดด้วยความตกใจที่คุณเชนหันหน้ามามองพอดี แล้วทำท่าเรียบร้อยผิดกับท่าทางเมื่อกี้ลิบลับ "พี่โบวี่ชอบลุงเชนเหรอครับ แต่พี่โบวี่เป็นผู้ชายนี่นา" แสงเหนือถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ "ความรักความชอบไม่แบ่งแยกเพศหรอกนะจ๊ะ ความรักบนโลกใบนี้มีหลายรูปแบบ ตราบใดที่รักกันด้วยความจริงใจ ไม่ทำร้ายซึ่งกันและกัน แสงเหนือจำไว้นะลูก" "ครับ หม่ามี๊" "เลือกไม่ผิดคนจริงๆด้วย" คุณสิบทิศพูดขึ้นมาแล้วลูบหัวฉันอย่า
นี่ก็อาทิตย์กว่าๆแล้วที่ป้าทิพย์แม่บ้านถูกไล่ออกจากบ้าน ส่วนยัยกอหญ้า.....ฉันรู้แค่ว่านางทนพิษบาดแผลไม่ไหวตายเลยกลายเป็นอาหารปลาฉลาม ส่วนโดนอะไรนั้นฉันก็ไม่แน่ใจและไม่อยากรู้ด้วย "หม่ามี๊ครับ ป๋มหล่อไหม" แสงเหนือถามฉันพลางชี้ให้ดูเสื้อฮาวายสีฟ้าที่ใส่อยู่"หูยยยยยย หล่อมากๆเลย แบบนี้ต้องมีสาวๆมาชอบแน่ๆ""ชิ ป๋มไม่สนใจหรอก เพราะสาวที่ไหนก็สวยสู้หม่ามี๊ไม่ได้""ว้ายยยย ปากหวานจัง ใครสอนเนี่ย""ลุงบอล เฮ้ย พี่โบวี่สอนครับ" แสงเหนือพูดยิ้มๆ ตอนนี้ยัยโบวี่กำลังมีความรัก เลยโทรมาเม้ามอยท์กับฉันทุกคืน แสงเหนือจึงมีโอกาสได้คุยกับโบวี่ด้วย "เราไปหาแดดดี๊กันเถอะ" ฉันจูงแสงเหนือไปที่ห้องทำงานของเขา "แดดดี๊ หนูกับแสงเหนือเสร็จแล้วนะคะ""อืม ไปสิ"เขาพูดแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน เขาใส่กางเกงยีนส์เหนือเข่าสีดำกับเสื้อฮาวายสีฟ้าเหมือนของแสงเหนือ "แดดดี๊ขาาาาาาา ทำไมหล่อจัง แบบนี้หนูก็หวงน่ะสิ" ฉันพูดอย่างกระเง้ากระงอด ปกติเขาจะใส่แค่ชุดสีดำทั้งร่างกาย แต่วันนี้ดูเหมือนไอดอลเกาหลีฝุดๆ โอ๊ยยยย นังสโนว์ใจบางมากเลย "หึ อ้อนเก่ง""ไม่ใช่แค่อ้อนเก่ง แต่หนูเอาเก่งด้วยนะ แดดดี๊จะลองไหม" ฉันเขย่งไปกระซิบ
"กลับมาแล้วเหรอ" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาเรียบๆ ทำให้ฉันไม่สามารถคาดเดาได้ว่าคิดอะไรอยู่ เขานั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว กอหญ้านั่งด้านข้าง ส่วนป้าแม่บ้านที่ชื่อทิพย์นั่งอยู่บนพื้นข้างๆกอหญ้า "ฮึกๆ สิบทิศคะ กอหญ้าไม่อยู่บ้านนี้แล้วก็ได้นะคะ ส่งกอหญ้ากลับบ้านที" กอหญ้าร้องไห้สะอึกสะอื้นฟ้องคุณสิบทิศ ส่วนป้าทิพย์นั่งกอดปลอบกอหญ้าอยู่ด้านข้าง "มานี่" เขาเรียกฉัน "มีอะไรก็พูดมาค่ะ หนูไม่อยากเดินไปตรงนั้นมีแต่เสนียดจัญไร" "สโนว์" เขาพูดเสียงดุดันกับฉันซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกน้อยใจ "ทำไมคะ หรือคุณจะเข้าข้างยัยนี่ด้วยอีกคน" "ฮึกๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ สิบทิศคะ อย่าโกรธคุณสโนว์เลย คุณสโนว์ไม่ผิด กอหญ้าผิดเองค่ะ" "เออ รู้ตัวก็ดีแล้ว" ฉันตอบ"มีอะไรจะพูดไหม" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "คุณถามฉันแบบนี้หมายความว่าไงคะ ถ้าคุณจะฟังแค่ยัยกอขี้นั่นก็ไม่ต้องมาถาม มันไม่มีประโยชน์ อีกอย่างนะ คุณเอาเวลาที่ห่วงยัยนี่มาห่วงลูกดีกว่าไหม รู้ไหมว่ามันทำอะไร มันผลักแสงเหนือล้มไปชนขอบโต๊ะ ทำไมเรื่องนี้ไม่มีคนเอามาพูดบ้างล่ะ ไหน มีหมาตัวไหนปกป้องลูกเจ้าของบ้านบ้าง ไหน มีใครบ้าง!!" ฉันตะโกนลั่นบ้านด้วยความโมโห พวกแม