All Chapters of เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+: Chapter 91 - Chapter 100

เวลาผ่านไปอาทิตย์กว่าๆ สุดท้ายฉันก็ต้องใจอ่อนยอมกลับกรุงเทพ เพราะคุณป๋าน่ะอ้อนทุกวัน บอกว่าไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่ อยากให้กลับไปอยู่ที่บ้าน ในที่สุดฉันก็ทนแรงตื้อจากคนแก่ไม่ไหว ก่อนจะกลับกรุงเทพฉันไหว้ลาป้าขาวและลุงเขียว เพราะทั้งสองคนดีกับฉันมากๆ ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ที่นี่ก็ช่วยจัดการหาทุกอย่างให้ เมื่อเอ่ยลาเสร็จพี่กล้าก็ขับรถมารับฉันกับคุณป๋าพอดี #กรุงเทพ“ไม่ต้องเข้าบริษัทหรอคะ” ฉันถามคุณป๋าที่เอาแต่เดินตามฉันไปทุกที่ ตั้งแต่ยกโทษให้ก็เอาแต่เดินตามอยู่นั่นแหละ มันทำให้หงุดหงิดเหมือนกันนะแบบนี้น่ะ “อยากอยู่กับเมีย”“อาการหนักนะคะ” ฉันมองค้อนคุณป๋า จากนั้นก็เดินนำเข้ามาในบ้าน เดินไปได้สักพักฉันก็หยุด แล้วใช้สายตามองไปรอบๆ บ้าน “มีอะไรหรือเปล่า ?” คุณป๋าถาม“เปล่าค่ะ แค่อยากจะดูว่าคุณป๋าแอบซุกอินู๋คนไหนไว้หรือเปล่า” คุณป๋าถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วสวมกอดฉัน “ฉันสัญญาแล้ว และฉันจะไม่มีวันผิดคำพูดอีก” แววตาคู่นั้นที่จ้องมองฉันอยู่กำลังสื่อว่าคำพูดของคุณป๋าที่พูดออกมา มันออกมาจากความรู้สึกจริงๆ ไม่ใช่แค่พูดปัดๆ ไป“อื้อ รู้แล้วค่ะ ปล่อยกอดได้แล้วเดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า” ฉันดันแผงอกแกร่ง

เช้าวันต่อมาฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอคุณป๋านอนอยู่ข้างๆ แล้ว ก็เป็นปกตินั่นแหละที่คุณป๋าจะตื่นก่อนในทุกเช้า แกร็ก! เสียงประตูเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างของคุณป๋าที่เดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆ กับตัวฉันที่นอนอยู่ บ่นถึงยังไม่ทันจะจาดคำก็โผล่มาซะแล้ว คุณป๋าก้มลงมาประทับจูบลงบนหน้าผากของฉันอย่างแผ่วเบาพร้อมกับพูดเสียงหวาน “เมื่อคืนหลับสบายมั้ย ^_^”แปะ! ฉันตีแขนคุณป๋าเบาๆ ทำให้คุณป๋ายิ้มออกมาอย่างชอบใจ “หลับสบายอะไรล่ะคะ กว่าจะได้นอนเกือบเช้า ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ” ฉันพูดค้อน ก็เมื่อคืนนะสิคุณป๋าไม่รู้ไปหื่นมาจากไหน “ฉันทำอาหารเช้าไว้ให้แล้ว ลุกขึ้นไปอาบน้ำล้างหน้าสิจะได้ลงไปกินข้าวพร้อมกัน” “มีพ่อครัวไว้ทำไมคะ ?” ที่ฉันถามแบบนี้ก็เพราะส่วนมากคุณป๋าจะเป็นคนทำอาหารให้ฉันกิน “อยากทำให้เมีย” “เข้าใจแล้วค่ะคุณพ่อ ^_^” ฉันแซวแล้วยิ้มหวาน แต่ถูกคุณป๋าจ้องหน้าด้วยสายตาที่ดุดัน ก่อนตะบอกเสียงแข็ง “ผัว ไม่ใช่พ่อ!” “อื้อ ก็แค่พูดเล่นริดหน่อยเอง ทำหน้าเป็นยักษ์ไปได้” “รีบไปอาบน้ำ วันนี้เธอต้องไปบริษัทกับฉัน”“หื้อ! ไม่เอาหนูขี้เกียจ ขออยู่บ้านนะคะ ^_^” ฉันยิ้มอ้อนเพื่อให้คุณป๋าเห็นใจ “ไม่ได้!” ก็

เฮือก!! ใจมันกระตุกวูบทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่รู้ทันแผนการของคุณป๋า ใบหน้าของฉันซีดเผือดพร้อมกับมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมา ฉันหลับตาลงแล้วนับหนึ่งถึงสามในใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากตักแกร่งแล้ววิ่งหนี แต่!! ทำได้เพียงแค่ลุกขึ้น ร่างของฉันก็ถูกคุณป๋าคว้าจับที่เอวเอาไว้ออกแรงดึงให้กลับมานั่งลงบนตักของตัวเองเหมือนเดิม บ้าที่สุด!! “คิดจะหนี มันง่ายไปหรือเปล่า” ฉันค่อยๆ หันหน้ามองคุณป๋าที่กำลังทำหน้ายักษ์ใส่ ก่อนจะตัดสินใจถาม “พะ พี่กล้าบอกหรอคะ” คุณป๋าส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ ได้ไง! ถ้าพี่กล้าไม่บอกแล้วคุณป๋าจะรู้ได้ยังไง “ฉันแอบฟังเธอคุยกับมัน” เฮือก!! ให้ตายเถอะ สรุปคือฉันพลาดที่ไม่ได้สังเกตอะไรให้ดีๆ ก่อนใช่มั้ย “ส่วนยานั่นที่เธอคิดว่าเป็นยานอนหลับ มันเป็นแค่ยาบำรุง” มือหนาจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้น “ฉันเป็นคนสั่งให้ไอ้กล้าเปลี่ยน”“……” ฉันค่อยๆ เม้มปากเข้าหากันแน่น ไม่รอดแน่ ถึงจะชอบเวลาที่มีอะไรกับคุณป๋า แต่ฉันไม่ค่อยชอบเลยเวลาที่ต้องถูกลงโทษ เพราะนั่นหมายความว่านอกจากคืนนี้จะไม่ได้ไปคลับแล้ว ฉันยังจะไม่ได้นอนอีกทั้งคืน คุณป๋ากดจูบหนักๆ ลงมาบนริมฝีปากของฉันเพื่อเป็นการลงโทษ ริมฝีปากมั

ฉันนั่งหน้าบึ้งภายในรถโดยมีคุณป๋าเป็นคนมาส่งที่มหาวิทยาลัย จะให้หน้าบึ้งได้ไงล่ะ ก็เพราะคุณป๋าน่ะสิ หยิบกระโปรงตัวที่ยาวคลุมตาตุ่มมาให้ใส่ คิดแล้วก็ไม่น้าเก็บกระโปรงตัวนี้เอาไว้เลย คอยดูเถอะกลับบ้านไปฉันจะเผามันทิ้งซะ!!“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย” คุณป๋าหันหน้ามาบอกในขณะที่กำลังขับรถอยู่ “ไม่ต้องมาพูดกับหนูเลย!!” “แค่ให้ใส่กระโปรงยาวแค่นี้ ต้องโกรธฉันมากขนาดนั้นเลยหรือไง”“ยาวแค่นี้ พูดมาได้ไงว่ายาวแค่นี้ อีกนิดเดียวก็จะลากดินอยู่แล้วนะคะ” “มันก็ดูเหมาะกับเธอดี” คุณป๋าทำหน้ากวน เหอะ! เหมาะอะไรล่ะ “มีผัวแล้วจะใส่สั้นๆ ไปอ่อยใคร!!” เอ้า! จู่ๆ คุณป๋าก็ทำเสียงดุใส่ฉันเฉยเลย แถมยังทำหน้าบึ้งอีกด้วย “อื้อ กระโปรงยาวแบบนี้ก็สวยไปอีกแบบนะคะ ใส่สบายด้วย ^_^” ต้องเป็นฉันที่เป็นฝ่ายยอมอ่อนข้อให้ เพราะไม่อยากจะทะเลาะกันให้ยืดยาว “อยู่เป็น” คุณป๋าพึมพำออกมาเบาๆ ทำให้ฉันจิ๊ปากใส่ แต่ก็แอบๆ ทำเพราะเดี๋ยวจะงอนอีก ยิ่งช่วงนี้คนแกยิ่งชอบอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ อยู่ด้วย #มหาวิทยาลัย“หื้อ! เอวาเธอช่วยฉันดูทีว่าไม่ได้ตาฟาดไปใช่มั้ย วันนี้เมลมันใส่กระโปรงแทบจะลากดินเลยว่ะ” พอมาถึงฟาร์นมันก็พูดล้อฉันขึ้นมาทันท

น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตกับคุณป๋าอีกแน่ๆ “นี่เอวาไปเข้าห้องน้ำกัน ^_^” เอวามองฉันอย่างแปลกใจที่จู่ๆ ฉันก็ชวนไปห้องน้ำ คุณป๋าที่ได้ยินฉันพูดจึงกระตุกแขนเบาๆ แล้วพูดเสียงเข้ม “ถ้าอยากไปเข้าห้องน้ำ ฉันจะพาไป” “ไม่เอาค่ะ หนูอยากไปกับเอวามากกว่า” ฉันรีบปฏิเสธ ขืนให้ไปด้วยก็ไม่สนุกสิ ฉันตั้งท่าจะลุกขึ้นอีกครั้งแต่คุณป๋าไม่ยอมปล่อยมือที่รั้งเอวของฉันอยู่ ฉันจึงหันไปทำหน้าดุใส่ “ปล่อยนะคะ” คุณป๋าพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ดูก็รู้ว่าไม่อยากให้ฉันลุกขึ้นจากตักของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมปล่อยมือออก ฉันจับมือเอวาให้ลุกขึ้น ก่อนจะจูงมือพาเดินเข้ามาในบ้าน “เดี๋ยว! ห้องน้ำอยู่ทางนั้นแกจะไปไหนเมเบล” เอวาชี้ไปทางห้องน้ำชั้นล่างของบ้าน“ใครบอกว่าฉันอยากจะมาเข้าห้องน้ำจริงๆ ล่ะ”“หื้อ อะไรของแกเนี่ยเมเบล” “ตามมาเถอะน่า ถามเยอะจริ