Lahat ng Kabanata ng ซูเจิน นายหญิงแห่งพฤกษา: Kabanata 31 - Kabanata 38

ซูเต๋อส่ายหัวก่อนจะดูบุตรสาวของเขา เขารู้ว่าคงเป็นพลังของหลันฮวาที่ปกปิดตัวตนของซูเจินนางไว้“เจินเออร์ อย่าเล่นเช่นนี้” “ไม่เล่นแล้วเจ้าค่ะ ข้าขอโทษที่ทำให้ท่านปู่ตกใจ” ยิ่งเป็นซูเจินปรากฏกายออกมาจากความว่างเปล่าใต้เท้าหานก็ล้มหงายหลังทันที ยังดีที่ซูเต๋ออยู่ใกล้และรับเขาไว้ได้ทันก่อนที่จะล้มกระแทกพื้นไปเสียก่อน“เจ้าทำได้อย่างไร ไม่ ไม่ ข้ารู้แล้ว เจ้าเป็นนายหญิงแห่งพฤกษาอย่างแท้จริง” กว่าที่สติเขาจะกลับมาได้เช่นเดิมก็ต้องดื่มชาไปเสียหลายแก้วพวกเขาคุยกันต่ออีกหลายประโยคก่อนที่สองพ่อลูกจะขอตัวกลับที่พัก เพื่อให้ใต้เท้าหานที่เดินทางมาอย่างเร่งรีบได้พักผ่อนใต้เท้าหานอยู่ที่เมืองเหอโจวต่ออีกเพียงแค่สองวัน เพื่อตรวจสอบความเปลี่ยนแปลงภายในเมืองด้วยตาตนเอง ก่อนจะนำเรื่องกลับไปรายงานให้ฮ่องเต้รับทราบส่วนขุนนางที่แอบฟังเรื่องที่เขาพูดคุยกับซูเต๋อ สอบสวนแล้ว เขายังไม่ทันได้ยินเรื่องอันใดก็ถูกผึ้งต่อยเข้าเสียก่อน ใต้เท้าหานคุมตัวกลับไปที่เมืองหลวงเพื่อให้ฮ่องเต้ทรงตัดสินพระทัยด้วยพระองค์เอง“อาเต๋อ หากได้เรื่องเช่นไร ข้าจะรีบส่งข่าวให้เจ้าทันที เจินเออร์ปู่หวังว่าพวกเราจะได้พบกันอีกในไม่ช้

“ข้าก็คิดว่าเรื่องอันใด จะไปอยากอันใดเจ้าค่ะ ท่านมีเส้นไหมจากหนอนในมิติ ข้าจะลองนำมาทำให้ท่านเอง”“เจ้าทำได้หรือ” ซูเจินเด้งขึ้นมาจากที่นอนอย่างตื่นเต้น“เหอะ นายหญิงท่านดูถูกพลังของข้าเกินไปแล้ว”“ไม่ ไม่ ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้น ข้าเพียงดีใจเกินไปหน่อย”“ท่านร่างแบบมาให้ข้าก็พอเจ้าค่ะ รับรองว่าข้าจะทำออกมาให้ท่านอย่างดี อีกอย่างเส้นไหมที่หนอนในมิติสร้างขึ้นนับว่าพิเศษกว่าด้านนอก ไว้ท่านได้ลองใช้ก็จะรู้เองเจ้าค่ะ” หลันฮวาโอ้อวดอีกหลายประโยคระหว่างรอให้ซูเจินนางวาดแบบให้นางซูเจินมีพื้นทางด้านการวาดรูปมาก่อน ไม่นานนางก็วาดแบบฟูกนอน ผ้าห่ม หมอนออกมา ทั้งยังบอกด้วยว่าด้านในควรใช้สิ่งใดยัดไว้ภายในมิติมีต้นนุ่นที่ซูเจินนางเรียกอยู่ไม่น้อย เรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด เวลานี้ซูเจินนางทนรอที่จะได้นอนที่นอนนุ่มๆ ของนางไม่ไหวแล้ววันต่อมาเมื่อออกเดินทางหวังกงกงก็ต้องตกใจ เมื่อม้าของตระกูลซูทั้งสี่ตัวตอนนี้เป็นม้าสายพันธุ์เดียวกันไม่ผิดอย่างแน่นอน เขาไม่รู้ว่าซูเจินนางนำมาเปลี่ยนตอนไหน และม้าอีกสามตัวไปอยู่ที่ใดแล้วแต่เรื่องนี้ก็ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจ เพราะไม่ใช่เรื่องที่เขาจะเอ่ยถามออกมาได้ซ

ทั้งสามเบิกตากว้างอย่างตกใจ เพราะรอยช้ำที่เกิดขึ้นบวมแดงไม่น้อย ไม่รู้ว่าซูเจินนางใช้แรงมากเพียงใดฮ่องเต้เม้มปากแน่น หากทั้งสามไม่ได้ทำคงมีเพียงเด็กน้อยตัวแสบเสียแล้ว แต่พระองค์จะเอ่ยเรื่องนี้ออกมาเช่นไร ถ้าตรัสออกมาไม่เท่ากับเปิดเผยตัวตนของซูเจินหรือ หากนางไม่พอใจแคว้นเยี่ยนคงถึงคราวเคราะห์อย่างแน่นอน“เหลวไหล เจ้าล้มลงเองและโทษผู้อื่นอย่างนั้นหรือ” ฮ่องเต้แสร้งตวาดออกมาเสียงดัง ก่อนจะให้องครักษ์พาตัวบุตรชายกลับตำหนัก ทั้งยังให้ตามหมอมาดูอาการเยี่ยนเฟยหยางมองเสด็จพ่อของเขาอย่างไม่อยากเชื่อว่าพระองค์จะตัดสินเช่นนี้ เขาสะบัดตัวออกจากขันทีข้างกายที่เข้ามาประคอง พร้อมทั้งวิ่งกลับไปที่ตำหนักของเสด็จย่าทันที“หึ เจินเออร์ เจ้าก็ทำรุนแรงไม่น้อยเลยทีเดียว” ฮ่องเต้เอ่ยออกมาเสียงเบา พระองค์ไม่ได้ตำหนิซูเจิน แต่เพราะไม่อยากให้ผู้ใดรู้ถึงการมีอยู่ของนางที่นี่“หม่อมฉันยอมรับผิดที่ทำรุนแรงเกินไป แต่องค์ชายห้าดูแคลนท่านพ่อของหม่อมฉัน ทั้งยังดูหมิ่นหวังกงกงไม่น้อย เรื่องนี้หม่อมฉันมิอาจทนฟังได้เพคะ” ซูเจินเอ่ยตอบเสียงเบา ในน้ำเสียงของนางดูแข็งกร้าวอยู่ไม่น้อยนางไม่ใช่คนในภพนี้ จึงไม่เกรงกลัวอำนา

เรื่องที่ใต้เท้าหานกังวลก็เกิดขึ้นจนได้ เพราะราคาข้าวสาร เนื้อแห้งที่เพิ่มขึ้นสูงจนคนโลภแอบเก็บเสบียงไว้ขายเอง ส่วนที่แจกจ่ายก็เพียงแจกจ่ายออกไปแค่น้อยนิด เรื่องนี้เกิดขึ้นในหลายหมู่บ้านนักซูเจินนางแจ้งเรื่องที่ได้รับรู้มาจากเสี่ยวมี่ทันที พร้อมทั้งบอกที่ซ่อนของเสบียงที่ถูกยักยอกไป ใต้เท้าหานก็ไม่รอช้า เขาให้เจ้าหน้าที่เข้าไปจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเองยังดีที่ท่านเจ้าเมืองจินเจียมิใช่คนโลภเขาจึงไม่ได้แอบเก็บเสบียงไว้เอง เมื่อรู้เรื่องจากคนที่ใต้เท้าหานส่งมาแจ้งก็เข้าไปตรวจสอบทันทีหัวหน้าหมู่บ้านและขุนนางท้องถิ่นไม่น้อยที่ถูฏลงโทษไปใช้แรงงานถึงสามปี เพราะชาวบ้านจำนวนไม่น้อยโกรธแค้นที่ถูกยักยอกเสบียงในส่วนของตน จนเกือบจะเกิดเรื่องราวใหญ่โตขึ้นยิ่งเป็นราชโองการตัดสินโทษจากฮ่องเต้ด้วยแล้ว เจ้าเมืองจินเจียก็ไม่กล้าละเลยต่างจัดการเรื่องอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวจะมีความผิดติดตัวไปด้วยหัวหน้าหมู่บ้านและขุนนางท้องถิ่นจำนวนไม่น้อยที่ถูกลงโทษต้องก็ต้องประหลาดใจ เพราะไม่รู้ว่าใต้เท้าหานสายตากว้างไกลเช่นนี้ พวกเขาออกเดินทางไปเมืองอื่นแล้วแท้ๆ ตอนที่พวกเขาจัดการเรื่องนี้ ไม่คิดว่าแม้แต่ที่ซ่อนเสบียง