All Chapters of ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก: Chapter 51 - Chapter 60

              “ลืมทักไปเลยว่าได้ปิ่นไม้จากที่ใดมา ช่างงดงามและประณีตจริงๆ”            “ดอกหมู่ตานเป็นดอกไม้ที่พระชายาของชินอ๋องชื่นชอบ สุดท้ายจึงกลายเป็นดอกไม้ประจำพระองค์ไปโดยปริยาย”            “เจ้าจะบอกว่าปิ่นนั่นเป็นของพระชายาชินอ๋อง เช่นนั้นก็หมายความว่าชินอ๋องซื่อจื่อได้หมายตาชิงหนี่ว์ตัวน้อยของข้าไว้นะสิ”            “กล่าวออกมาได้เต็มปากเต็มคำ ดูท่านอาหญิงจะรักและเอ็นดูนางมาก” บุรุษไร้ยางอายที่เมื่อสักครู่ซ่อนตัวอยู่หลังร้านทำสีหน้ายุ่งเหยิง เหตุใดแพรพรรณล้ำค่าที่ตนได้รับมอบหมายจากมารดาให้นำมามอบให้ท่านอาหญิง กลับกลายเป็นอาภรณ์มอบให้สตรีไร้หัวนอนปลายเท้าผู้นั้น            นอกจากใบหน้าที่งดงามเขาก็ไม่เห็นว่ามีอันใดที่จะทำให้อาหญิงเอ็นดูอีกฝ่ายได้     &nb

                        บุรุษในอาภรณ์สีดำลายพยัคฆ์ปักทองอุ้มนางมาที่รถม้าที่มีตราสัญลักษณ์จวนชินอ๋อง เขาวางนางลงก่อนจะทรุดตัวนั่งใกล้มากจนแนบชิด            “พี่อันฉีเจ้าขา รถม้าจวนอ๋องกว้างไม่น้อย อย่างไรท่านขยับออกไปหน่อยได้หรือไม่” ที่ก็ตั้งกว้างจะมานั่งเบียดนางด้วยเหตุใด            “เจ้าช่างดื้อรั้น พี่บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่ายัดเยียดพี่ให้สตรีอื่น”             “ข้าไม่ได้ทำเช่นนั้นนะเจ้าคะ ข้ารีบกลับจวนจริงๆ”            “ข้าไม่ได้ทำเช่นนั้นนะเจ้าคะ ข้ารีบกลับจวนจริงๆ”            “ได้ยินมาว่าเจ้าชอบกินขนมกุ้ยฮวาหรือ”            “เจ้าค่ะ” เขาคงเคยได้ยินที่นางกล่าวกับสหายในงา

        “ดีขึ้นหรือไม่เจ้าคะ มองเห็นข้าชัดหรือไม่” สตรีที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่นผงถ่านดูมอมแมม โบกมือไปมาตรงหน้าพลางจับจ้องเขาด้วยแววตาห่วงใย            “...”            “แย่แล้ว หรือเขาจะมองไม่เห็นข้าจึงไม่ตอบอันใด ไม่ได้การแล้วต้องรีบตามหมอ” จางชิงหนี่ว์เริ่มร้อนรนเมื่อเห็นการตอบสนองของอีกฝ่ายไม่ค่อยน่าไว้ใจ            “ช้าก่อน ข้ามองเห็นเจ้าแล้ว”                              “เห็นแล้วเหตุใดไม่ตอบข้า ทำเอาข้าใจคอไม่ดี”            “ข้านึกว่าเสี่ยวมาวตกโคลน จึงตกใจชั่วครู่”            “หน้าข้าเป

            “นี่คิดจะโกงตั้งแต่อาหญิงเจ้ายังไม่ได้เริ่มจัดงานเลยหรือ”            “องครักษ์ของข้าก็หน้าตาดีไม่น้อย อย่างไรท่านก็ได้กำไร”            “กล่าวเช่นนี้เจ้ารู้รายละเอียดของการประกวดหรือไม่” หลานชายนางคงยังไม่ทราบว่าการประชันบุรุษรูปงามที่คุณหนูจางกล่าวถึงคือการให้บุรุษที่เข้าร่วมประชันถอดอาภรณ์ด้านบน หรือเรียกง่ายๆ ว่าเปลือยอก            “รู้แล้วอย่างไร ไม่รู้แล้วอย่างไร” องครักษ์มีหน้าที่ต้องทำตามคำสั่งของเขา มิอาจขัดขืนได้            “เช่นนั้นก็ตามใจเจ้า บุรุษที่เข้าร่วมแข่งขัน ขอที่รูปงามหน่อยก็แล้วกัน”            “ได้ขอรับ ท่านอาหญิงดูดีใจมากนะขอรับที่จะได้เป็นป้าสะใภ้ของนาง”       

15 ปิ่นที่มีความหมายซ่อนอยู่ งานหมั้นขององค์รัชทายาทกับคุณหนูเจิ้งถูกจัดขึ้นใหญ่โต บรรดาขุนนางและคหบดีทั่วแคว้นต่างมาร่วมแสดงความยินดีมากมาย แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นงานหมั้นย่อมยิ่งใหญ่ไม่เท่ากับงานอภิเษกสมรส ชิงหนี่ว์ยืนมองสหายที่ต้อนรับแขกเหรื่อด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ดวงตาหงส์เปล่งประกาย ความสุขฉายชัดบ่งบอกได้ว่าคุณหนูเจิ้งยินดีกับการหมั้นหมายครั้งนี้ ‘ไม่ได้เจอกันเพียงไม่กี่วัน เรื่องราวเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้’ ในฐานะสหาย นางก็ได้แต่หวังว่าเรื่องราวของเจิ้งเข่อชิงจะแตกต่างไปจากนิยายที่นางเคยอ่าน “ชิงหนี่ว์ ข้าไปหาอะไรกินก่อนนะ” “อืม ไปเถิด” เมื่อนางเอ่ยปากสหายก็เดินจากไป “เห็นสหายหมั้นหมายแล้ว เจ้าไม่อยากจะมีความสุขเช่นนางบ้างหรือ” ท่านราชครูที่เดินเข้ามาหาหลานสาวเอ่ยถาม “หากนางมีความสุขเช่นนี้ตลอดไปคงดีไม่น้อยเจ้าค่ะ” อยู่เหนือสตรีอื่นแล้วอย่างไรในเมื่อสุดท้ายก็ต้