All Chapters of ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่: Chapter 51 - Chapter 60

“ฉันอยากจะฆ่าคุณให้ตาย “แล้วใครจะเป็นพ่อของลูกคุณ พ่อคุณตีแน่ ๆ ถ้าคุณท้องไม่มีพ่อ” คุณหมอกลอกตา ก่อนจะเอื้อมมือลงมาดันไหล่ผมออกไป จากนั้นเธอก็ไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานผม ดูเอกสารที่หลักฐานและดูหนังสือคุณแม่ตั้งครรภ์ที่ผมวางไว้ ตายังบวมอยู่เลยน่าสงสาร แต่ผมเจ็บแก้มชะมัด เธอตบผมสุดแรงไม่ยั้งมือเลย แต่ไม่ว่าเมียหรอก ผมเจ็บเป็นค่าโง่ ที่ทำอะไรไม่ปรึกษาเมีย “คุณเต้ คุณจะทำยังไงต่อ? คนนี้คนสุดท้ายแล้วใช่ไหมที่คุณจะล่อซื้อ? แล้วเธอเล่นด้วยตามแผนมั้ย?” “เล่นด้วยสิ คนนี้เป็นแอร์ที่เคยล้มไฟลท์สิงคโปร์ และกำลังโดนสอบพอดี คนเข้าตาจนมีคดีติดตัวสองกระทงแบบนี้ อยากเอาตัวรอดอยู่แล้ว” คุณหมอยิ้มที่มุมปากเงยหน้าขึ้นมองผม แต่สายตานี่เฉียบคมจนผมขนลุก “คนนี้คนเดียวจบใช่มั้ย?” ถามเสียงเย็นยะเยือก เธอไม่หวงอะไรเลยนอกจากหวงผม แต่เอาเถอะ มาถึงขนาดนี้โดนตบขนาดนี้ผมต้องบอกเธอ ตรง ๆ ไม่งั้นผมมีปัญหาอีกแน่ “อาจจะมีอีกคน ก่อนคุณเข้าไป แอร์ชื่อนันรดาคนนั้น บอกว่ามีแอร์อีกคนขายตัวด้วย ซื้อ ๆ ขาย ๆ กันในกลุ่มแอร์ก

“ไม่อยากจะเชื่อเลยคุณหญิง รูปที่คุณเอาให้ดูว่าสวยแล้ว ตัวจริงสวยกว่าอีก แถมเซอร์ไพร์สเจอทีเดียวสองคนทั้งหลานทั้งลูกสะใภ้ ออกจากสวนรอบนี้ผมคุ้มจริง ๆ” ใช่นี่คือพ่อคุณเต้ คุณแม่ไปรับท่านมาหาฉันโดยเฉพาะ พอแม่ฉันโทรบอกว่าฉันท้อง ทุกคนก็ดีใจมาก โดยเฉพาะฝั่งบ้านคุณเต้ ที่คุณแม่ตื่นเต้นจนเมื่อวานท่านขับรถไปรับคุณพ่อที่ต่างจังหวัดมาหาฉันทันที ส่วนแม่กับพ่อฉันตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง ท่านตึงใส่กัน เพราะพ่องอนแม่ที่ทำอะไรไม่ปรึกษา หาว่าแม่เปล่าประกาศให้โลกรู้ว่าลูกสาวท้องก่อนแต่ง ทำไงได้ แม่อยากให้ฉันตรวจครรภ์มาก ท่านเป็นห่วงหลาน และท่านไม่แคร์ว่าใครจะนินทาอะไรทั้งนั้น วันนี้ก็รีบมานั่งรอฉันออกเวรตั้งแต่บ่ายสามถึงหกโมงเย็น แถมยังชวนพ่อแม่คุณเต้มาด้วย ตอนนี้ในห้องตรวจมีแม่ และพ่อแม่คุณเต้ ส่วนกาแฟยังไม่ออกเวรและพ่องอนตามประสา เดี๋ยวฉันค่อยเอาฟิล์มอัลตร้าซาวน์ไปง้อท่าน เห็นหลานเดี๋ยวก็หายเอง ฉันเห็นมานักต่อนักแล้ว “ใครตรวจให้ ลุงนายรึเปล่าน้ำแข็ง?” แม่ถามและจับไหล่ ก่อนจะบีบให้กำลังใจฉันช้า ๆ ลุงนายที่ว่าคือพ่อพี่นาวาพี่นาวินและพี่น้ำปั่น ท่า

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น? สรุปผมต้องขอสเตทเม้นท์หกเดือนย้อนหลังมั้ย?” ฉันนั่งเงียบและคิดคำด่าในใจ เพราะเริ่มจะทนไม่ไหวกับคุณเต้แล้ว “ตอนนี้เส้นความอดทนฉันขาดแล้วคุณ จะหยุดกวนตีนได้รึยัง?” ฉันกัดฟันพูด จนเขาทำหน้าหงอยเอาคางเกยไหล่ ก่อนฉันจะค่อย ๆ สูดหายใจเข้าลึก ๆ ช้า ๆ ปรับอารมณ์ตัวเองให้เย็นลง และหันไปหาเขา “ฟังนะ ฉันจริงจัง” “ครับ” “ไม่ต้องขอสเตทเม้นท์ย้อนหลัง แต่โปรไฟล์ต้องดี รวยหล่อโสด และไม่มีโรคติดต่อ!” พอฉันพูดจบ คุณเต้รีบยกมือปิดปากทันที ก่อนที่เขาจะกลั้นขำจนหน้าดำหน้าแดง จนฉันตัวสั่นไปด้วย “ฮ่า ๆ คุณ ผมขอโทษ ๆ มันอดขำไม่ได้ โรคติดต่ออะไรอ่ะคุณ ฮ่า ๆ” มันน่าขำตรงไหน “โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ และพันธุกรรม ขอคนที่สุขภาพแข็งแรง มีลูกได้และไม่เป็นหมัน” คุณเต้พยายามหยุดขำ จากนั้นก็เอียงหน้ามาใกล้ ๆ ฉัน แล้วพูดว่า... “ผมนึกออกแล้ว เพื่อนผมโสดพอดี รวยหล่อ” “ใคร?” ฉันหันขวับไปถามทันที “ไอ้อิฐกับไอ้พีม” อิฐ พีม?

หลังจากวันหมั้นไม่กี่วัน ฉันก็เริ่มทยอยเก็บเสื้อผ้า แพคของที่จำเป็นย้ายไปอยู่กับคุณเต้ เราใช้ชีวิตกันเหมือนคู่รักปกติ ทำงานเมคเลิฟนิด ๆ หน่อย ๆ แต่ไม่ได้มีเซ็กส์ เพราะฉันยังไม่มีอารมณ์ทางเพศและฮอร์โมนก็ยังสวิงเหมือนคนบ้าอยู่ อย่างเช่นวันนี้ ที่คุณเต้มารับฉันเลทสิบห้านาที ฉันก็หัวฟัดหัวเหวี่ยงใส่เขาทันทีเมื่อก้าวขาขึ้นรถ “ทำไมคุณช้า ฉันร้อนนะ!” “โทษทีผมคุยกับพนักงานอยู่ พอดีได้การ์ดเชิญไปงานแต่ง ถ้าคุณรู้ว่าใครแต่งนะ คุณจะลืมเรื่องที่ผมมาสายไปเลย” ฉันถอนหายใจแล้วเอามือกอดอก ก่อนที่คุณเต้จะเอี้ยวไปหลังรถ แล้วหยิบการ์ดสีน้ำเงินมาวางบนตักฉัน “งานแต่งใคร?” ฉันถามในขณะที่หยิบการ์ดใบนั้นขึ้นมาดู รู้สึกคุ้นแค่นามสกุลวรพงศ์กุล แต่ไม่คุ้นชื่อ “พี่ชายแฟนเก่ากาแฟไง กัปตันต้นไม้ เขาเชิญคุณด้วยนะ” ฉันหันขวับมองคุณเต้ทันที ก่อนที่หน้ากาแฟกับต้นกล้าสมัยมัธยมจะเด้งขึ้นมาเป็นฉาก ๆ ต้นกล้ากลับมาจากอเมริกาแน่ ๆ และฉันเชื่อว่ากาแฟยังรอเขา แน่นอนฉันตกลงจะไป ฉันอยากไปเห็นหน้าต้นกล้าและอยากเห็นปฏิกิริยาของเขา ทำกั

เมื่อคืนฉันนอนกอดแม่ร้องไห้จนหลับไป หลับสนิทโดยที่ไม่ฝันถึงใครทั้งนั้น ถ้าเป็นแบบนี้ทุก ๆ วันฉันคงลืมเขาได้ไม่นาน ฉันจะทิ้งของในกล่องนั้นเผาให้สิ้นซาก ไม่ให้ผู้ชายชื่อต้นกล้า เขาได้เข้ามาในชีวิตฉันอีก! หลังจากอาบน้ำอาบท่าเสร็จฉันก็ไม่รอช้า รีบก้มหากล่องใต้เตียงทันที ก่อนที่จะหยุดนิ่ง และขมวดคิ้วสงสัย เอ๊ะ กล่องไปไหน? ไปไหนแล้ว ทำไมมันไม่มี? ใครเอาไป? พักใหญ่ที่ฉันก้ม ๆ เงย ๆ หากล่องใบนั้นจนหัวหมุน ใช้ไฟฉายส่องก็แล้ว หาในตู้เสื้อผ้าในห้องแต่งตัวก็แล้ว แต่ไร้วี่แวว ทำไงดี ๆ หรือแม่จะเป็นคนเอากล่องใบนั้นไป? ใช่แน่ ๆ แม่เป็นคนเดียวที่รู้! แม่ชัวร์! ฉันรีบปิดแอร์ในห้องหันหลังเดินไปที่ประตู แต่พอก้าวไปถึงจับลูกบิดหมุน ก็ต้องหยุดชะงัก เพราะฉันได้กลิ่นแปลก ๆ คล้ายกับกลิ่นไหม้ในห้อง และกลิ่นมันก็เริ่มแรงมาก ฉันจึงรีบหันหลังเดินเช็คตามปลั๊กไฟทุกจุดและถอดปลั๊ก ทำจมูกฟุดฟิดดมกลิ่นตาม จนถึงหน้าต่างที่แง้มไว้ และกลิ่นมันก็แรงจนทำให้ฉันแน่ใจ ฉันรีบเปิดหน้าต่างที่แง้มไว้โผล่หน้าออกไปทันที และฉันก็ต้องอ้าปา