Lahat ng Kabanata ng เมียเด็กของคุณป๋า: Kabanata 51 - Kabanata 60

“น้องพาร์ทฟังพี่แนนนะครับ”ฉันวางชามข้าวต้ม มือหนึ่งกอดน้องแน่นอีกมือลูบหัวปลอบให้น้องหยุดร้องไห้“พี่แนนเป็นแค่คนอื่นเป็นแค่พี่เลี้ยง พอน้องพาร์ทมีคุณแม่คอยดูแลมันก็หมดหน้าที่ของพี่แนน”“แต่ยังไงพี่แนนก็ยังรักน้องพาร์ทเหมือนเดิมถึงเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน ไว้พี่แนนจะไปหาน้องพาร์ทที่โรงเรียนบ่อย ๆ นะ”“ไม่เอาน้องพาร์ทไม่ให้ไป!” สองแขนกอดฉันแน่นกว่าเดิม“ไม่งอแงนะครับทานข้าวทานยาก่อนครับ! จะได้หายไว ๆ”“ถ้าน้องพาร์ทกิน พี่แนนต้องอยู่กับน้องพาร์ทนะครับ” น้องยังคงงอแงไม่เลิก“......” ฉันไม่ตอบแค่ยิ้มให้น้องฉันพยายามที่จะไม่ร้องไห้ออกมาต่อหน้าน้อง คนอื่น! ฉันมันเป็นได้แค่คนอื่นและไม่รู้ว่าหลังจากนี้ชีวิตฉันมันจะเป็นยังไง คุณเขาจะเก็บฉันไว้ทำไมให้ฉันเป็นเมียน้อยหรือ นางบำเรอเหรอ ฉันไม่เข้าใจอะไรสักอย่างชีวิตฉันมันก็เป็นได้แค่นี้สินะ แค่คนไร้ค่าที่ไม่มีสิทธิ์เลือกอะไร ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งเลือกอนาคตของตัวเอง..“เฮ้อ!”ตอนนี้น้องนอนหลับไปแล้วฉันได้แต่ถอนหายใจ และค่อย ๆ ทิ้งตัวลงนอนมองเด็กน้อยที่นอนหลับสนิทเมื่อโดนฤทธิ์ยาเล่นงานตัวน้องไม่ร้อนเท่าไร โชคดีที่ไข้ลดไม่งั้นฉันคงแย่เพราะตอน

“พี่แนน!!”“น้องพาร์ทหิว!”น้องพาร์ทที่เดินมากับคุณกันต์พอเห็นฉันก็รีบวิ่งมาหา“หิวเหรอครับ” ฉันอุ้มน้องนั่งตัก“ครับ ดูสิพุงน้องพาร์ทไม่มีเลย” น้องเอามือลูบท้อง แล้วลุกขึ้นสองแขนกอดคอฉันอย่างออดอ้อน“ทีป๋าเราไม่เห็นเป็นแบบนี้ ต้องขี้อ้อนได้อาแน่เลย”คุณกันต์เขาดูรักและเอ็นดูน้องมากแต่น้องพาร์ทนี่สิไม่สนใจคุณอาเลย“ไหนบอกว่าหิวเกาะเป็นลูกลิงแบบนี้พี่แนนจะไปเอาของกินให้ได้ไงครับ”“ไม่เอาน้องพาร์ทไม่ให้ไป ให้คุณอาไปแทน!” วันนี้ทำไมน้องถึงงอแงกว่าทุกวันนะ“อะไรของเราตาพาร์ทเกี่ยวอะไรกับอา!” คุณกันต์ทำหน้าไม่พอใจแต่กลับเดินไปตักอาหารมาให้หลานอย่างไว จนเบบี๋ได้แต่ยิ้มและส่ายหัว“อย่าสนใจเลยแดดดี้ช่วงนี้อารมณ์อ่อนไหว คนแก่อยากมีลูกก็แบบนี้”ฉันไม่ได้พูดอะไรแค่ยิ้มและนั่งฟังที่เบบี๋พูดโดยไม่ได้สนใจบนเวที เพราะตอนนี้มันรู้สึกเวียนหัวพะอืดพะอมคลื่นไส้จะอ้วกอีกแล้วแต่ต้องอดทนไว้เพราะน้องพาร์ทไม่ยอมลงจากตักฉันเลยขนาดกินยังต้องป้อนทั้ง ๆ ที่ปกติไม่เคยเป็นแบบนี้“ลิงซนก็หลับเป็นแฮะหึ...”เป็นเสียงน้องชายคุณเขาพี่สไนเปอร์ที่พูดขึ้น เหมือนเขาจะเพิ่งมาถึง ฉันเห็นเขามองไปรอบ ๆ งานพอเห็นฉันกับเบบี๋ก็เ

ฉันไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองน้องปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา เจ็บตั้งแต่วันนี้ดีกว่าฉันต้องเสียเขาไปทั้งสองคน ถึงฉันจะไม่ได้อยู่กับน้องพาร์ทแต่ฉันก็รักน้องสุดหัวใจ รักเท่าที่แม่คนหนึ่งจะรักลูกได้ส่วนตัวเล็กในท้องฉันจะเลี้ยงเขาให้ดีที่สุด!ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าประตูห้อง มือฉันมันสั่นทำไมฉันถึงลังเลที่จะเปิดประตูห้องแล้วเดินออกไปแกร๊ก!!ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเอื้อมมือจับประตูแล้วออกแรงบิดหมับ!!“แม่ครับ! อย่าทิ้งน้องพาร์ทไป ฮือ!!”“น้องพาร์ทรักแม่! อย่าไปได้ไหม! น้องพาร์ท อยากอยู่กับแม่”“อยากนอนกอดแม่ทุกวัน อย่าไปได้ไหม! ฮือ!! ฮือ!!!”“น้องพาร์ทรักแม่ น้องพาร์ทรักแม่อย่าไปได้ไหม!”แต่ฉันต้องหยุดนิ่งหูกับสมองมันไม่สั่งการทุกอย่างมันหยุดนิ่ง เมื่อได้ยินคำว่าแม่ จากปากน้องที่ฉันอยากได้ยินมาตลอด“น้องพาร์ทรักแม่ อย่าทิ้งน้องพาร์ทไปนะ ฮือ!”ฉันก้มลงมองหน้าเด็กน้อยที่ตอนนี้ร้องไห้สะอื้นสองแขนกอดขาฉันไว้แน่น“นะ...หนูเรียก...” ฉันพูดไม่ออกจับตัวน้องแล้วย่อตัวนั่งลง ยิ่งเห็นน้ำตาไหลอาบสองแก้มใจฉันมันก็ยิ่งจะขาดรอน ๆ“แม่ครับน้องพาร์ทรักแม่ อย่าไปเลยนะครับ!” มือเล็กเอื้อมมาปาดน้ำตาให้ฉันอย่างอ

ส่วนผมตั้งแต่เด็กจนโตชีวิตนี้มีแต่งานกับลูก ก็ใครมันจะไปคิดวะ! ว่าจะรักเด็กแนนนี่มากขนาดนี้ก็ที่ทำลงไปทั้งหมดก็เพราะรักนั่นแหละ มันหวง หวงเธอทุกอย่าง แต่การกระทำของผมมันอาจจะดูรุนแรงไปบ้าง แล้วจะให้ทำยังไงก็คนมันไม่เคยรักใคร!กับพิมพ์มันก็แค่เป็นการหลอกตัวเอง เพราะพิมพ์มีพร้อมทุกอย่าง แต่ผมก็คิดกับเธอแค่น้องสาวมาตั้งแต่แรกพอมีเรื่องน้องพาร์ทเข้ามาผมแค่มองหาผู้หญิงที่เพียบพร้อมมาเป็นแม่ของลูกก็แค่นั้น ใครมันจะไปคิดว่าผมเองนี่แหละที่ขาดแนนนี่ไม่ได้เอง!“ฮะ!!”“ว่าไงนะพี่ชาย!! พี่ชายเรียกใครว่าเมีย!!”“วันนี้วันอะไรสงสัยน้ำจะท่วมกรุงเทพฯ เรือที่กูซื้อสะสมไว้คงถึงเวลาที่ต้องเอาออกมาใช้งานแล้วละ ไอ้สัตว์!”ประชดเข้าไปถ้าไม่จำเป็นต้องอาศัยมันถีบตกตึกคอหักตายไปแล้วน้องเวร!“ไอ้เหี้ย!!! ทีเมื่อก่อนไม่ใช่กูพูดหน่อยทำเป็นด่า อย่างกูไม่เอาเด็กแบบนั้นมาเป็นเมียหรอก!” มันทำเสียงกวนตีนสุด ๆ“โธ่! ไอ้สัตว์! พูดแล้วขึ้น! แล้วมึงดูมึงทำกับแนนนี่แต่ละอย่าง ไอ้เลว ไอ้ชั่ว! ไอ้ระยำ! ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน! ขาดความอบอุ่นเปล่าวะถามจริง”“ไอ้! ...ไอ้โคตะระชั่ว!!”“กูว่าไอ้เวรข้างบ้านกูเหี้ยแล้ว”“แต่มึงเหี้ย

“ผมขอโทษ แต่ผมรักคุณพิมพ์และเธอก็เป็นเมียผม”“......” ผมไม่ได้พูดอะไรแค่วางปากกาและมองหน้ามัน“แล้วยังไง?” ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหามัน เทเลอร์มันอายุมากกว่าผมไม่กี่ปี มันทำงานกับผมมานานเป็นลูกน้องที่ผมไว้ใจที่สุด…ส่วนไอ้ไทเกอร์มันก็ไว้ใจได้ ซื่อสัตย์ทุกอย่าง แต่มันชอบกวนประสาท มีอะไรผมเลยเลือกที่จะใช้เทเลอร์“ผมแค่จะมาบอกนายให้นายรู้ว่าผมกับพิมพ์เรารักกัน” มันพูดอย่างไม่เกรง“อื้อ!” ผมพยักหน้าแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วทำงานต่อ“ขอบคุณครับนาย” มันก้มหัวให้ผมเล็กน้อยแล้วเดินออกไป ที่จริงเรื่องระหว่างมันกับพิมพ์ผมรู้ตั้งนานแล้วแค่มันติดที่คุณหญิงแพรวพรรณ ทำยังไงเธอถึงจะยอมรับเทเลอร์ผมก็เลยคุยกับทั้งคู่โดยบอกคุณหญิงปัด ๆ ไปว่าจะให้เทเลอร์คอยดูแลพิมพ์แทนผมเพราะผมงานยุ่งแรก ๆ คุณหญิงก็ไม่ค่อยไว้ใจ แต่ผมพูดเรื่องหมั้นพร้อมกำหนดวันเธอเลยยอม แล้วสองคนนั้นก็สานสัมพันธ์โดยมีผมเป็นตัวแปร ระหว่างผมกับพิมพ์มันไม่มีอะไรเพราะตอนนั้นผมรู้ตัวแล้วว่ารักแนนนี่ แต่ยังปฏิเสธหัวใจตัวเองอยู่ ผมแม่ง! โคตรโง่เหมือนไอ้กันต์มันว่าส่วนเรื่องงานแต่งคนที่เข้าพิธีเป็นไอ้เทเลอร์! ใครวะมันจะยอมให้ลูกให้เมียเป็นของคน