ส่วนผมตั้งแต่เด็กจนโตชีวิตนี้มีแต่งานกับลูก ก็ใครมันจะไปคิดวะ! ว่าจะรักเด็กแนนนี่มากขนาดนี้ก็ที่ทำลงไปทั้งหมดก็เพราะรักนั่นแหละ มันหวง หวงเธอทุกอย่าง แต่การกระทำของผมมันอาจจะดูรุนแรงไปบ้าง แล้วจะให้ทำยังไงก็คนมันไม่เคยรักใคร!กับพิมพ์มันก็แค่เป็นการหลอกตัวเอง เพราะพิมพ์มีพร้อมทุกอย่าง แต่ผมก็คิดกับเธอแค่น้องสาวมาตั้งแต่แรกพอมีเรื่องน้องพาร์ทเข้ามาผมแค่มองหาผู้หญิงที่เพียบพร้อมมาเป็นแม่ของลูกก็แค่นั้น ใครมันจะไปคิดว่าผมเองนี่แหละที่ขาดแนนนี่ไม่ได้เอง!“ฮะ!!”“ว่าไงนะพี่ชาย!! พี่ชายเรียกใครว่าเมีย!!”“วันนี้วันอะไรสงสัยน้ำจะท่วมกรุงเทพฯ เรือที่กูซื้อสะสมไว้คงถึงเวลาที่ต้องเอาออกมาใช้งานแล้วละ ไอ้สัตว์!”ประชดเข้าไปถ้าไม่จำเป็นต้องอาศัยมันถีบตกตึกคอหักตายไปแล้วน้องเวร!“ไอ้เหี้ย!!! ทีเมื่อก่อนไม่ใช่กูพูดหน่อยทำเป็นด่า อย่างกูไม่เอาเด็กแบบนั้นมาเป็นเมียหรอก!” มันทำเสียงกวนตีนสุด ๆ“โธ่! ไอ้สัตว์! พูดแล้วขึ้น! แล้วมึงดูมึงทำกับแนนนี่แต่ละอย่าง ไอ้เลว ไอ้ชั่ว! ไอ้ระยำ! ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน! ขาดความอบอุ่นเปล่าวะถามจริง”“ไอ้! ...ไอ้โคตะระชั่ว!!”“กูว่าไอ้เวรข้างบ้านกูเหี้ยแล้ว”“แต่มึงเหี้ย
“จะปล่อยไม่ปล่อย!”ตอนนี้เราหันหน้าสบตากันและผมก็กอดคนตัวเล็กไว้แน่น แต่คนในอ้อมกอดดูจะไม่สบอารมณ์กับผมเท่าไรเลย“แนนพูดกันดี ๆ ได้ไหม!”พูดดีก็พูดแล้ว เหลือแค่จับกดอย่างเดียวแล้วไหมถ้าจะดื้อขนาดนี้“ปล่อย!! อึดอัด!”“อย่ามายุ่งกับหนู จะไปไหนก็ไป!!”เฮ้อ! เนี่ยเด็กมันดื้อแบบนี้แล้วจะให้ทำไงถ้าไม่ติดว่ากำลังท้องอ่อน ๆ พ่อจะจับตีก้นให้เข็ด“ไม่ปล่อยใช่ไหมได้!!” เธอฉีกยิ้มกว้าง สายตามองต่ำ“นะ...แนน”ตุ้บ!!“นะ...แนนนี่ โอ๊ยละ...ลูกชายป๋า”“สมน้ำหน้า!! บอกให้ปล่อยไม่ปล่อย!”“เชอะ!!” แล้วแม่คุณก็เดินสะบัดตูดออกจากห้องอย่างอารมณ์ดี“โอ๊ย! เด็กบ้าใช้งานไม่ได้เธอนั่นแหละที่จะต้องเสียใจ” ผมได้แต่นั่งมือกุมเป้า คนบ้าอะไรตัวเล็กนิดเดียวเท้าหนักเป็นบ้า ถีบเข้ามาได้ จะหักไหมวะ!ผมก้มมองเป้าตัวเองแล้วถอนหายใจ แค่เด็กคนเดียวทำไมมันง้อยากแบบนี้ทีเอาไม่เห็นจะยากเลย“ป๊ะป๋า! แม่ล่ะ?”ผมหันขวับไปมองหน้าลูกที่งัวเงียตื่นขึ้นมาก็ถามหาแม่ หลายวันมานี้ลูกไม่สนใจผมเลย“อยู่ในครัวครับ มีอะไรหรือเปล่า” ผมดันตัวลุกขึ้นไปนั่งข้าง ๆ ลูก“...ไม่มีน้องพาร์ทแค่กลัวแม่จะหายไป”ยิ่งเห็นลูกเป็นแบบนี้ผมยิ่งต้องพยายามเป
“ผมขอโทษ แต่ผมรักคุณพิมพ์และเธอก็เป็นเมียผม”“......” ผมไม่ได้พูดอะไรแค่วางปากกาและมองหน้ามัน“แล้วยังไง?” ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหามัน เทเลอร์มันอายุมากกว่าผมไม่กี่ปี มันทำงานกับผมมานานเป็นลูกน้องที่ผมไว้ใจที่สุด…ส่วนไอ้ไทเกอร์มันก็ไว้ใจได้ ซื่อสัตย์ทุกอย่าง แต่มันชอบกวนประสาท มีอะไรผมเลยเลือกที่จะใช้เทเลอร์“ผมแค่จะมาบอกนายให้นายรู้ว่าผมกับพิมพ์เรารักกัน” มันพูดอย่างไม่เกรง“อื้อ!” ผมพยักหน้าแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วทำงานต่อ“ขอบคุณครับนาย” มันก้มหัวให้ผมเล็กน้อยแล้วเดินออกไป ที่จริงเรื่องระหว่างมันกับพิมพ์ผมรู้ตั้งนานแล้วแค่มันติดที่คุณหญิงแพรวพรรณ ทำยังไงเธอถึงจะยอมรับเทเลอร์ผมก็เลยคุยกับทั้งคู่โดยบอกคุณหญิงปัด ๆ ไปว่าจะให้เทเลอร์คอยดูแลพิมพ์แทนผมเพราะผมงานยุ่งแรก ๆ คุณหญิงก็ไม่ค่อยไว้ใจ แต่ผมพูดเรื่องหมั้นพร้อมกำหนดวันเธอเลยยอม แล้วสองคนนั้นก็สานสัมพันธ์โดยมีผมเป็นตัวแปร ระหว่างผมกับพิมพ์มันไม่มีอะไรเพราะตอนนั้นผมรู้ตัวแล้วว่ารักแนนนี่ แต่ยังปฏิเสธหัวใจตัวเองอยู่ ผมแม่ง! โคตรโง่เหมือนไอ้กันต์มันว่าส่วนเรื่องงานแต่งคนที่เข้าพิธีเป็นไอ้เทเลอร์! ใครวะมันจะยอมให้ลูกให้เมียเป็นของคน
กลางดึก...“......” ฉันรู้สึกตัว ตื่นเพราะมันหายใจไม่ออก พอพลิกตัวตะแคงไปอีกข้างเท่านั้นแหละ“อีกแล้วเหรอ?” แล้วต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน“พอดีนอนตรงโซฟามันปวดหลัง แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”คุณปืนเขารีบยกท่อนแขนที่พาดเอวฉันอยู่ออก“แค่นอนกอดเฉย ๆ อย่าใจร้ายกับป๋านักเลยน่านะ”แล้วอะไรคือมาพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน แทนตัวเองว่าป๋า เชอะ! ทีเมื่อก่อนดุด่าฉันอย่างกับอะไรดี“จะลุกไปดี ๆ หรือจะให้หนูถีบ!”ฉันพูดจริงจังพร้อมตะแคงข้างหันหลังให้เขาแล้วนอนกอดลูกต่อ“แนนหนูอย่าใจร้ายกับป๋านักเลย!” คุณเขายังไม่ยอมไปแล้วยังเอามือมาลูบแขนฉันอีก“หนูไม่มีพ่อชื่อปรเมศวร์!!” ฉันหันไปจ้องดุเขา“แต่ฉันเป็นผัวเธอนะ!” คุณเขาตอบกลับอย่างไม่คิด“หนูไม่มีผัว!” ยิ่งเห็นหน้าเขามันยิ่งหงุดหงิด!“ถ้าไม่ไปหนูจะไปเอง” ฉันลุกขึ้นทันที“อะ อะ นอน ๆ ป๋าไปเอง” เขารีบลุกออกจากเตียงยกมือขึ้นสองข้างเชิงบอกยอมแพ้“ไปสิ!” ฉันพูดไล่เขาเมื่อเขาเอาแต่มองหน้าฉันตาละห้อย“อย่าให้ถึงทีป๋าแล้วกัน!” เขามองฉันอย่างคาดโทษแล้วเดินหน้างอออกไป คนบ้าอะไรบทจะงอแงก็งอแงเป็นเด็ก ไม่อายเด็กบ้างหรือไงฉันได้แต่ส่ายหัวแล้วทิ้งตัวลงนอน ในหัวฉันตอนนี้มีแ
วันนี้ฉันเพิ่งได้สัมผัสกับความรัก รักที่มันเป็นรักจริง ๆ รักด้วยใจบริสุทธิ์ ความห่วงใยโหยหา มันอบอุ่นและมีความสุขแบบนี้นี่เอง“แล้วไม่รักพี่สาวคนนี้บ้างเหรอ”ระหว่างที่ฉันกับพ่อกอดกันร้องไห้พี่พิมพ์ก็เดินเข้ามา“…...” ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ยกมือปาดน้ำตาแล้วมองหน้าพี่พิมพ์“พี่ดีใจมากเลยรู้ไหมที่เราเป็นพี่น้องกันจริง ๆ” พี่พิมพ์สวมกอดฉันแน่น ฉันได้แต่ยืนนิ่งมันทำตัวไม่ถูก“นะ...หนูก็ดีใจที่มีพี่เป็นพี่”“หนูดีใจ ดีใจที่ได้เป็นน้องสาวพี่”เราสองคนพี่น้องร้องไห้กอดกันกลมโดยไม่สนใจสายตาทุกคู่ที่มองมาฉันที่เหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ ต้องการความรัก ความเอาใจใส่ ความห่วงใย อ้อมกอดอุ่น ๆ มันเหมือนความฝัน แต่ถึงจะเป็นความฝันมันก็เป็นฝันที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุด แต่นี่มันคือเรื่องจริง“แล้วจะเอายังไงต่อ”หลังจากที่เปิดใจคุยกันทุกเรื่องพี่พิมพ์ก็มองหน้าฉันกับคุณเขาสลับกันพร้อมกับยิ้มหวาน ๆ ส่วนน้องพาร์ทตอนนี้เล่นกับคุณตาอยู่ห้องรับแขก“ถ้าไม่เป็นการรบกวนแนนขอไปอยู่กับพ่อได้ไหม”บ้านหลังใหญ่พี่พิมพ์อยู่กับพี่เทเลอร์ ส่วนพ่อเห็นบอกจะไปอยู่บ้านเล็กบ้านที่เคยอยู่กับแม่ ส่วนคุณป้าตอนนี้หนีความอับอ
2 เดือนผ่านไป“เตะมาเลย! แค่นี้ป๋ารับได้สบาย!”“นี่แน่ะ!!” เท้าเล็กเตะลูกบอลอย่างแรงตุ้บ!!“ป๊ะป๋า ฮ่าฮ่าฮ่า น้องพาร์ทขอโทษครับน้องไม่ได้ตั้งใจ”เด็กน้อยวิ่งเข้าไปหาพ่อที่ถูกลูกบอลเตะเข้าเป้าอย่างจัง แต่กลับหัวเราะอย่างไร้เดียงสา“พาร์ทลูก! ป๋าจุก” สองมือผู้เป็นพ่อกุมเป้าใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำด้วยความจุกตรงส่วนนั้น“มะ...ไม่เป็นไรป๋าไหว”“แต่ตอนนี้ขอป๋าพักก่อนไปเล่นกับคุณตาก่อนแล้วกัน” ชายหนุ่มเดินกุมเป้า ไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อน“มีอะไรกันคะ” ฉันเดินออกมาจากในบ้านเห็นพี่พิมพ์กับพี่เทเลอร์แอบซุ่มอยู่หลังต้นไม้หัวเราะคิกคักกันใหญ่“ก็ดูพี่ปืนสิ ท่าจะเจ็บน่าดูหน้าเขียวเชียว พี่ว่าเราไปดูพี่เขาหน่อยดีไหม” พี่พิมพ์หันมาพูดกับฉัน“......” ฉันได้แต่กลอกตามองบน ก็ว่าอยู่ทำไมคุณเขาถึงยอมง่าย ๆ เหอะ...พูดแล้วอยากจะข่วนหน้าเข้าให้เขายอมให้ฉันมาน่ะใช่ แต่เขากลับตามมาอยู่ที่นี่กับฉันด้วย! ไม่ได้มีความสำนึกเลยสักนิด!“เอาน่ะ อย่าใจแข็งนักเลยพี่รู้ว่าเราเจออะไรมาบ้าง แต่ตอนนี้พี่ปืนเขาเปลี่ยนไปแล้ว พี่อยากให้เราเปิดใจแล้วคิดดูให้ดี ๆ ว่าลึก ๆ แล้วแนนคิดยังไงกับพี่เขากันแน่”“พี่ก็พูดเท่าที่พี่พูดได้
ช่วงสองสามวันมานี้ดีหน่อยไม่ค่อยแพ้มากตอนนี้ก็ท้องได้ 3 เดือนพอดี เพิ่งจะไปฝากท้องวันก่อนและแน่นอนคุณเขาจัดการเองทุกอย่าง! แถมตอนนี้ยังยึดโซฟาหน้าห้องเป็นที่นอนตัวเอง“นี่คุณ!” ฉันเดินไปหาเขาที่กำลังจดจ่ออยู่หน้าจอโน้ตบุ๊ก“......” เขาไม่พูดแต่เงยหน้ามองฉันยิ้ม ๆ แล้วก้มทำงานต่อ“ทำไมไม่กลับบ้านไปจะมาทนลำบากอยู่ที่นี่ทำไม”“ก็ไม่ได้ลำบากนิ” เขาพูดพลางใช้ความคิด“แนนมีอะไรหรือเปล่าไว้ค่อยคุยได้ไหมป๋าขอทำงานก่อน แล้วอย่าลืมกินนมละ”เขาพูดโดยที่ไม่มองหน้าฉันด้วยซ้ำแต่ดูเขาเครียด ๆ“......” ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อเดินเข้าครัวไปชงนมดื่มก่อนนอนไม่ได้ทำตามที่เขาบอกแต่ฉันกินของฉันแบบนี้ทุกวัน“นี่ครับเอกสารที่คุณกันต์ให้เอามาให้!” เป็นพี่เทเลอร์ที่เดินหอบแฟ้มเอกสารกองท่วมหัวเดินเข้ามา“...เอาวางไว้แล้วไปนอนเถอะนี่ไม่ใช่เวลางานแก” เขามองกองเอกสารแล้วถอนหายใจ“แต่นาย...”“ไป ๆ ๆ กูจะทำงานแล้วพรุ่งนี้มีประชุมกี่โมงเตือนกูด้วย” เขากวักมือไล่พี่เทเลอร์ให้ออกไป“ครับแล้วผมจะบอกนายอีกที”พี่เทเลอร์ก้มหัวเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากบ้านถึงพี่เทเลอร์จะแต่งงานแล้ว แต่พี่เขาก็ยังทำงานเป็นลูกน้องให้คุณเขา ทั้ง
Puen….“อืม”“ยั่วอารมณ์กันอยู่ใช่ไหม!”ผมยืนมองแม่ของลูกที่นอนพลิกตะแคงซ้ายทีขวาที แล้วไอ้ชุดนอนที่เธอใส่มันก็ทั้งสั้นทั้งบาง พลิกตัวเปลี่ยนท่าที แม่ง!! เนินน้องหนูอวบอิ่มล่อตาล่อใจเสียเหลือเกินยิ่งแสงไฟสลัว ๆ แบบนี้เธอยิ่งดูเย้ายวน มันเซ็กซี่จนต้องลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ แถมไอ้เจ้าลูกชายตอนนี้มันปวดหนึบไปทั้งลำ แทบจะลงแดงตายอยู่แล้ว!ก็คุณเธอเล่นไม่ให้เข้าใกล้นี่ก็ 3 เดือนเต็มของมันเคย ๆ ทุกวัน วันไหนไม่ได้กินก็ต้องได้จับได้คลำผิวขาว ๆ ขาเนียน ๆ กลิ่นตัวหอม ๆ โหนกนูนนุ่มนิ่ม หน้าอกอวบอิ่มโอ้ ซี้ด แค่คิดก็แทบแตก!หมับ!!ไวเท่าความคิดผมก้าวเท้าเดินตรงไปที่เตียง คลานเข่าทาบทับร่างบางที่นอนหงายอยู่ใต้ร่าง แต่ไม่ได้ลงน้ำหนักมากเดี๋ยวเธอตื่น“หึ...ถ้าป๋าลักหลับหนูตื่นมาจะเป็นไงนะ”ผมกระตุกยิ้มมุมปาก เอาศอกค้ำดันที่นอนมืออีกข้างลูบหัวเกลี่ยไรผมที่ติดตามแก้มออกอย่างเบามือ เพราะกลัวคนใต้ร่างจะตื่น“ขอป๋าดูหน่อยนะว่ามันยังเหมือนเดิมไหม”พูดแล้วขำตัวเอง หึ...ผมมาถึงจุดนี้ได้ไงจุดที่ต้องมาลักหลับเมียตัวเองผมค่อย ๆ ใช้นิ้วเขี่ยสายชุดนอนเธอลงอย่างเบามือที่สุด หัวใจมันเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ เ
“เป็นไง”“ตกลงว่าท้องไหม?”ปรเมศวร์เอ่ยน้ำเสียงตื่นเต้นเมื่อเห็นร่างบางของภรรยาสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ“ฟองเบียร์ล่ะ” แต่เธอกลับไม่สนใจเดินผ่านหน้าสามีหนุ่มสายตาสอดส่องหาลูกสาวตัวน้อย“แนน! หนูตอบป๋าก่อนตกลงท้องไหม!” ท่อนแขนแกร่งคว้าเอวคอดดึงร่างเล็กเข้ามากอดเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจ“ป๊ะป๋า! ปล่อยอึดอัดหายใจไม่ออก” สองมือเล็กผลักดันหน้าอกอย่างรำคาญ“เหม็นด้วย! ““ไหนบอกว่าเลิกได้แล้วทำไมยังได้กลิ่นบุหรี่!” เธอชักสีหน้าไม่พอใจทำจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นเหม็นของบุหรี่ติดปลายจมูก“อะไรป๋าไม่ได้สูบ คงจะลูกค้าสูบมันเลยติดเสื้อ ป๋าเลิกนานแล้ว” ปรเมศวร์รีบอธิบายอย่างกระตือรือร้น แต่เห็นอาการแปลก ๆ ของเมียรักเขาก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความดีใจ“ดีใจมากไหมคะ” คนตัวเล็กคลี่ยิ้มบางเมื่อได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าสามี หลังจากที่พยายามจะมีลูกอีกคนมาหลายเดือนและในวันนี้ก็สิ้นสุดการรอคอยแต่จะเป็นลูกสาวอย่างที่เขาหวังไหม อันนี้คงต้องว่ากันอีกที“ที่สุดครับ!”“หนูน่ารักที่สุดเลยรู้ไหม!”พรึบ!ร่างบางถูกช้อนอุ้มเดินตรงไปยังเตียงนอน“คงได้เวลาป๋าต้องทำงานให้น้อยลงเพื่อจะได้ดูแลหนูกับลูกให้มากขึ้นแล้วสินะ!” เขาพูด
“ไทเกอร์!!”“ไอ้ไทเกอร์!!!”ปรเมศวร์ส่งเสียงเรียกลูกน้องหนุ่มที่ซึ่งกำลังหัวหมุนกับเจ้าสองแสบลูกชายเจ้านายเสียงแข็ง“ครับนาย” ชายหนุ่มวิ่งหอบตรงเข้าหาผู้เป็นนาย“ดูฟองเบียร์ด้วยกูมีธุระ!”“แล้วดูลูก ๆ กูดี ๆ ล่ะ อย่าให้ไปวิ่งเล่นแถวสระน้ำ!”“ถ้าลูกกูเป็นอะไรไปมึงตาย!”สิ้นประโยคเด็กน้อยแก้มใสวัยห้าเดือนเศษก็ถูกยัดใส่มือลูกน้องหนุ่มที่ทำหน้ามึนงง“นาย!” แต่ยังไม่ทันที่เจ้านายหนุ่มจะได้เดินไปไหนเขาก็อุ้มเด็กน้อยไปขวางหน้าไว้เสียก่อน“อะไรของมึงอีก?” เจ้านายหนุ่มมองหน้าลูกน้องอย่างไม่สบอารมณ์เพราะจิตใจมันลอยล่องไปอยู่ที่สระน้ำ“แล้ว...” ลูกน้องหนุ่มมองไปที่สองพี่น้องที่กำลังเล่นต่อสู้กันอยู่“มันเป็นหน้าที่มึง! ไว้กูขึ้นเงินเดือนให้!”เขาพูดแค่นั้นก็จะรีบสาวเท้ายาว ๆ ไปหาภรรยาสาวที่กำลังเล่นน้ำอย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้ตัวว่าภัยร้ายกำลังจะถึงตัวเพราะชุดบิคีนีตัวจิ๋วที่เธอสวมใส่……“ไม่ตายวันนี้จะตายวันไหน! ไอ้ไทเกอร์!” ไทเกอร์ได้แต่บ่นตามหลังเจ้านาย ทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ“อ้อแอ้ อ้อแอ้” แต่ต้องสีหน้าเปลี่ยนเมื่อเสียงหวานเล็กดังอ้อแอ้ มือเล็กนุ่มนิ่มลูบจับที่หน้าเขาอย่างอ่อนโยน“เห็นแบบ
“กรี๊ด อุแว้!!”“พอร์ช! ลูกอีกแล้วนะแกล้งน้องทำไม!”เฮ้อ! ฉันละเหนื่อยใจกับลูกชายคนนี้ ตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้ว 3 เดือนกว่า ๆ ทุกอย่างเงียบกริบทางตำรวจพยายามสืบหาที่มาของเด็กแต่ไร้ซึ่งวี่แวว ฉันกับคุณป๋าเลยรับเลี้ยงสาวน้อยและรับเป็นลูกบุญธรรมน้องฟองเบียร์ เด็กหญิง พิชามญชุ์ โชติฐิติเมธานนท์พิชามญชุ์ ผู้งดงามด้วยความรู้ ชื่อนี้หลวงตาเป็นคนตั้งให้ และต้องขอบคุณป๊ะป๋าที่ตามใจฉันให้ลูกใช้นามสกุลเดียวกันกับเราได้เพราะไม่รู้วันเกิดเด็กที่แน่ชัดเราเลยเอาวันที่เจอน้องเป็นวันเกิด และดีที่คุณป๋าเขามีเส้นสายจัดการเรื่องเอกสารให้ลูกได้มีสิทธิ์ทุกอย่างเหมือนคนอื่น ๆแต่ต้องปวดหัววันละแปดรอบกับไอ้ตัวแสบลูกชายคนเล็ก เผลอเป็นไม่ได้แอบหยิกแก้มน้องทุกทีอย่างวันนี้ก็เหมือนกันน้องนั่งเล่นหัวเราะ อยู่ ๆ คนพี่วิ่งมาจากไหนไม่รู้หยิกแก้มน้องจนเป็นรอย จนน้องร้องกรี๊ด“แบร่!!!” แล้วยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกันมาแลบลิ้นใส่แล้ววิ่งไปหาพี่ชายทันที ให้มันได้แบบนี้สิ! ลูกคนนี้นิ“นี่ก็อีกคนเขาแกล้งขนาดนี้ยังมองตามตาละห้อย แล้วอะไรคือยิ้มหวานคะ? หนูไม่เจ็บเหรอลูก”ฉันทายาใส่แก้มขาวใสที่เป็นรอยแดงอย่า
ประเทศจีน...“แนน!!”“จะทะเลาะกับป๋าให้ได้ใช่ไหม!”“ได้!”“งั้นขึ้นห้อง ถอดเสื้อผ้าเรามีเรื่องต้องคุยกัน!”สิ้นคำพูดร่างฉันก็ถูกกระชากขึ้นไปบนห้อง และจากนั้นไม่ต้องพูดถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง!คนบ้าอะไรจะถอดเสื้อผ้าคุยกัน เขาหาเรื่องรังแกฉันมากกว่า!“ทีนี้หายโมโหยัง” ก็แบบนี้ทุกทีพอได้แล้วก็มาอ้อน ทีตอนลากขึ้นเตียงเกรี้ยวกราดที่สุด“......” ฉันเงียบ! ดีนะที่วันนี้พี่ไทเกอร์พาสองหนุ่มไปเที่ยว ฉันเลยแวะไปหาคุณป๋าที่บริษัท แต่ต้องไปเห็นอะไรที่มันทำให้อารมณ์เสียเพราะแบบนี้ฉันถึงไม่อยากกลับมาที่นี่ ที่บ้านหลังนี้ เพราะมันมีอะไรหลายอย่างที่มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ“ป๋าไม่ได้อะไรกับผู้หญิงพวกนั้นแล้วนะ เราก็อยู่ด้วยกันตลอด แค่เอาหนูคนเดียวป๋าก็ไม่มีเวลาทำอย่างอื่นแล้ว”ฉันเข้าใจเพราะเรื่องมันก็นานแล้วแต่มันก็หงุดหงิดใจอยู่ดี ที่เห็นผู้หญิงที่เขาเคยควง!“ป๋าเป็นเด็กดีแล้วนะครับ” ลมหายใจอุ่น ๆ พ่นรดที่ต้นคออย่างแผ่วเบา“หนูเข้าใจแต่หนูไม่ชอบ ไม่ชอบที่พวกเธอมองป๊ะป๋าด้วยสายตาท่าทางอ่อยแบบนั้น หนูหวง!”ฉันพลิกตัวมุดหน้าซุกแผงอกแกร่ง เพิ่งจะกลับมาอยู่จีนได้ไม่ถึงอาทิตย์กลับต้องมาทะเลาะกันเสียแล้วแ
หลายเดือนผ่านไป...งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต ทั้ง ๆ ที่ฉันขอแค่งานเล็ก ๆ แต่ป๊ะป๋าบอกมันไม่ได้เพราะด้วยฐานะฉันตอนนี้ที่เป็นถึงน้องสาวเจ้าของบริษัทส่งออกใหญ่โตของประเทศและคุณเขาที่เป็นถึงประธานบริษัทค้าเพชรอันดับต้น ๆ จะให้จัดงานเล็ก ๆ มันเป็นไปไม่ได้“แม่สวยจังครับ!” น้องพาร์ทที่วันนี้อยู่ในชุดสูทสีขาวพูดมองแม่แล้วเอาแต่นั่งยิ้มกริ่ม ส่วนน้องพอร์ชตอนนี้กำลังซน ก็ช่วงวัยของเขาแหละกำลังหัดเดินไม่เคยจะอยู่นิ่งดีที่ได้พี่ไทเกอร์คอยดูแลวิ่งตามตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ พี่ไทเกอร์ยังไม่ได้พักเลยแต่ความซนยังไม่เท่าน้องญี่ปุ่นลูกสาวคนสวยของเบบี๋ รายนั้นบอกเลยทั้งซนทั้งแสบส่วนคนที่สบายหน่อยคือพี่พิมพ์ เพราะน้องมาเฟียคือนิ่งสุขุมถอดแบบพี่เทเลอร์มาทุกอย่าง! ฉันละปลื้มใจแทนพี่สาวเพราะไม่ต้องมานั่งปวดหัววิ่งไล่จับลูกเหมือนฉันส่วนคุณเจ้าบ่าวป๊ะป๋าคนหล่อ ก็ดีใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เข้าใจว่าตื่นเต้นแต่ฉันเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ยังไม่ตื่นเต้นจนออกหน้าออกตาเท่าเขาเลยไม่ใช่ไม่ดีใจที่ได้แต่งานมันก็ดีใจแต่ป๊ะป๋าเขาดีใจเกินไป อยู่ด้วยกันมากี่ปี ลูกสองคนก็โตจนวิ่งไล่เตะก้นพ่อได้แล้ว ทุกวันนี้ฉันเหมือนมีลูกชายส
“ลูกไม่ยอมดูดขวด!” คุณป๋าเขามองฉันอย่างคาดโทษและส่งลูกให้ฉัน“หนูขอโทษ!” ฉันได้แต่ทำหน้าสำนึกผิด เสื้อผ้าก็ยังไม่ได้ใส่ลูกก็จะกินนม“แอ้!!”“รู้แล้วครับไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนเลย ก็อ้อนแบบนี้แม่ถึงใจอ่อนให้หนูกินจากเต้าจนป๊ะป๋าดุ” ฉันเอาลูกนอนลงที่ตักทันทีที่เห็นเต้าตามเคยตัวเล็กดีใจจนตัวสั่นจ๊วบ!!ด๊วบ!!“เบา...ไอ้เสือ นมแม่ช้ำหมดแล้วลูก!” คุณป๋าเขาคลานเข่าขึ้นมาบนเตียงจูบที่เท้าเล็ก“ทำอะไรไม่เอามันจั๊กจี้!” ฉันเอามือดันตัวเขาที่เอาหัวหนุนตักแล้วอ้าปากงับเต้าอีกข้าง“ทีลูกดูดไม่เห็นเป็นอะไรป๋าก็หิวเหมือนกันกินหน่อยนะ!” เขามันบ้า! ดูดดึงหน้าอกแล้วดูดแรงด้วยแรงพอจนน้ำนมมันทะลักออกมานั่นแหละ“ป๊ะป๋า! ไม่เอาพอแล้วลูกกินนมอยู่นะ!” ฉันพูดดุ ๆ“หึ...ป๋าแค่ล้อเล่นเอง”“แล้วพาร์ท ล่ะคะ” ทำไมฉันถึงรู้สึกผิดต่อลูกอยู่ตลอดนะ“มีอะไรหรือเปล่า”คุณเขานั่งช้อนด้านหลังเอาคางเกยไหล่ มือสากเอื้อมมาหยอกล้อเล่นกับตัวเล็กที่พอนมเข้าปากก็เงียบไปเลย“ป๊ะป๋า!” ฉันเอียงคอหันไปจ้องหน้าเขา“ฮือ ว่าไงครับเป็นอะไรทำไมทำหน้าเศร้า ๆ” คุณเขาจุ๊บที่ปากฉันเบา ๆ“ป๊ะป๋ารักน้องพาร์ทไหม” ฉันพูดเสียงสั่น ไม่รู้ฉันคิดอะไรทำ
ลิ้นสากเปียกลื่นลากเลียยาวตั้งแต่เนินลงไปถึงสะดือสองมือสากลูบไล้ตามเรียวขาและจับมันอ้ากว้างออก“อ๊ะ” ฉันร้องครางในลำคอเบา ๆ เมื่อปลายลิ้นร้อนแตะตรงส่วนนั้นผ่านแพนตี้ผ้าลูกไม้ตัวบางที่ฉันใส่จ๊วบ!!ด๊วบ!!เขาจูบดูดมันอย่างเอร็ดอร่อย จนมันเปียกแฉะสองมือจิกกำผ้าปูที่นอนแอ่นอกบิดตัวเมื่อถูกปลายลิ้นร้ายเขาทารุณ“ฮื่อ! ป๊ะป๋า มะ...มันเสียวนะคะ!” ฉันกลั้นใจพูดเพราะตอนนี้มันเสียวจนแทบจะพูดไม่เป็นภาษาอยู่แล้ว!พรึบ!ฟิ้ว ~~~คุณป๋าเขาไม่สนใจฟังถอดเสื้อพร้อมแพนตี้ตัวน้อยออกจากตัวขว้างทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี“อืม”แผล็บ!!แจ๊ะ! แจ๊ะ!ปลายลิ้นสากลื่นยังคงทำการทารุณกรรมน้องหนูฉันต่อ และฉันต้องดิ้นพล่านเมื่อเขาสอดดุนลิ้นร้ายผลุบเข้าออกร่องสวาท ทั้งดูดทั้งเลียทำเอาฉันแทบดิ้นตายด้วยความเสียว แต่ต้องเก็บกดเสียงห้ามตัวเองไม่ให้ส่งเสียงครางออกมากลัวลูกจะตื่น“ฮื่อ! ป๊ะป๋า นะ...หนูไม่ไหวแล้วนะ! กรี๊ดดดด” สองมือกำหมัดแน่นส่งเสียงกรีดร้องในลำคอ เมื่อปลายลิ้นร้อนไม่ปรานีร่องแคบฉันเลยเขาตวัดลิ้นละเลงติ่งเกสรสลับกับดูดแรง ๆ และสอดดันดุนลิ้นผลุบเข้าออกถี่รัว เพียงแค่ไม่กี่นาทีต่อมาร่างฉันมันสั่นกระสับกระส่ายก
แน่นอนฉันจูบตอบสองแขนยกขึ้นคล้องคอเอียงหน้า หาองศาที่เหมาะสม มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาจับล็อกท้ายทอยแน่นเราจูบกันอย่างดูดดื่มจนลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่ในลิฟต์!“อุ๊ย!!!”ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดพนักงานที่ยืนอยู่ข้างนอกต่างตกใจที่เห็นเราสองคนจูบกันฉันพยายามดันตัวคุณเขาออกแต่ทว่าเขากลับยิ่งกดจูบหนัก ๆ อีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยริมฝีปากที่บวมเป่งอย่างอ้อยอิ่ง“ป๋ารักหนูนะ”คำพูดหวานหูและสายตาหวานเยิ้มที่เขามองมาที่ฉันมันยิ่งทำให้ฉันเขินอายจนทำอะไรไม่ถูกคุณเขาไม่สนใจพนักงานที่ยืนดูหอมแก้มมือโอบไหล่เดินไปที่โรงจอดรถพอมาถึงโรงรถเขาก็จูบฉันอีกครั้งและจูบอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีฉันเห็นท่าไม่ค่อยดีเลยรีบผลักตัวเขาออกแล้วรีบขึ้นรถก่อนทุกอย่างมันจะเลยเถิดระหว่างที่ขับรถไปรับลูกที่โรงเรียนคุณเขาก็กุมมือเดี๋ยวจูบเดี๋ยวหอมยิ้มไม่หุบฉันก็ได้แต่นั่งยิ้มส่ายหัวอะไรจะเป็นหนักถึงขนาดนี้ก็แค่บอกรักเอง แต่จะว่าไปฉันเองก็มีความสุขไม่ต่างอะไรจากเขาที่ได้บอกความรู้สึกออกไปสำหรับฉันคุณเขาคงเป็นรักแรกและรักสุดท้ายและฉันก็อยากเป็นคนสุดท้ายของเขาเหมือนกัน“รักนะคะป๊ะป๋า!”ฉันยิ้มให้เขาและพูดในใจ เรามองหน้าสบตากันโด
46 ป๊ะป๋าของหนูหมับ!!“นะ...หนูพูดว่าอะไรนะ!”แต่ไม่ทันจะได้เดินออกไปไหนสองมือใหญ่ก็คว้าตัวสวมกอดจากด้านหลัง เสียงเข้มสั่นเครือกอดเอวแน่น“ปล่อยค่ะ! ไหนว่าจะทำงาน”ฉันพลิกตัวหันไปมองหน้าสบตาคนแก่ขี้งอน“...มะ...ไม่ทำแล้ว” คุณเขาดูไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลยดูตื่นตกใจมึนงงยังไม่หาย“ป๋าไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” คุณเขาสวมกอดฉันแน่น มันแน่นจนแทบหายใจไม่ออกงับ!!!“หนู! กัดป๋าทำไม!” ฉันอ้าปากงับหัวไหล่เขาอย่างแรง“ถ้าเจ็บก็แสดงว่าไม่ได้ฝันค่ะ” ฉันยกสองแขนขึ้นคล้องคอเขา และแน่นอนสองมือใหญ่กอดรัดดึงตัวฉันแนบชิดติดอกแกร่ง“หนูรักป๊ะป๋า รักมานานแล้ว ได้ยินชัดไหมคะ!”ฉันพูดและยิ้มให้พ่อของลูกที่อยู่ ๆ ก็ร้องไห้น้ำตาอาบสองแก้ม ฉันถึงกับงงเขาร้องไห้ทำไม?“ป๊ะป๋า!!” ฉันถึงกับต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมแล้วส่ายหัว กลั้นขำแทบไม่ไหว“ร้องไห้ทำไม!”“ไม่ร้องสิคะ หนูแค่บอกรักเอง” ฉันดึงเขาเข้ามากอดปลอบ“ก็ป๋าดีใจ หนูรู้ไหมป๋ารอฟังคำว่ารักจากหนูมานานแค่ไหน!” เขาพูดเสียงสะอื้นสองแขนกอดฉันแน่น“หยุดร้องได้แล้วค่ะเดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า มันจะไม่ดีเท่าไรนะ”“แล้วอีกอย่าง” ฉันดันตัวมองหน้าสบตาพ่อของลูกที่ยังคงสะอื้นไ