Lahat ng Kabanata ng เมียเด็กของคุณป๋า: Kabanata 31 - Kabanata 40

“…...” ฉันได้แต่ยืนมือประสานกันก้มหน้านิ่ง ฉันทำอะไรก็คงผิดไปหมดทุกอย่างในสายตาคุณเขา แล้วทำไมถึงยังเก็บฉันไว้ใกล้ ๆ ตัวอีกไม่เข้าใจเลยจริง ๆ“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้ไป”คุณเขาพูดเรียบ ๆ พลางอุ้มน้องพาร์ทเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า“จะไปไหมถ้าไม่ไปฉันจะได้ไปกับลูกสองคน”คุณเขายื่นชุดเอี๊ยมกระโปรงยีนสั้นเหนือเข่า พร้อมเสื้อยืดสีชมพูปักชื่อและหน้าน้องพาร์ทเหมือนเสื้อที่คุณเขาใส่อยู่“นะ...หนูใส่ได้เหรอ?” ฉันดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว“หรือจะไม่ใส่!”คุณเขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์“สะ...ใส่ค่ะ” ฉันรีบคว้าเสื้อจากคุณเขาแล้ววิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำอย่างไว“เสร็จแล้วค่ะ!”ฉันรีบวิ่งออกจากห้องน้ำอย่างไวเมื่อจัดแจงเสื้อผ้าเสร็จ ทำไมมันถึงรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าแบบนี้นะยิ่งเห็นชุดที่คุณเขาและน้องพาร์ทใส่ใจฉันมันยิ่งเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะฉันไม่เคยเห็นคุณเขาแต่งตัวแบบนี้เลยแค่ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา ๆ แต่คุณเขากลับดูดีและมีเสน่ห์มากเสื้อสีชมพูกลมกลืนเข้ากับผิวขาวขาว ผมที่ไม่ได้เซตใบหน้าหล่อคมคาย เวลามองมันทำให้รู้สึกสบายตาไม่รู้สึกอึดอัดเหมือนเวลาคุณเขาใส่สูทส่วนน้องพาร์ทถอดแบบมาจากคุณเขาทุกระเบียบนิ้วจะ

“หนูหนัก!” ฉันหันไปจ้องหน้าคุณเขาแล้วปัดมือเขาออกพร้อมพาน้องพาร์ทเดินดูปลาต่อ!“ยัย!!” ...ปรเมศวร์มองตามด้วยความอึ้งเล็กน้อยไม่คิดว่าเด็กสาวจะกล้าถึงขนาดเดินหนี ทั้ง ๆ ที่เขาอุตส่าห์ใจดีด้วย“เรียบร้อยไหม”[ยังครับนายแต่ใกล้แล้วครับอีกตั้งหลายชั่วโมงทันแน่นอนนายใจเย็น ๆ นะครับ] “มึงไม่ต้องมาทำเสียงกวนตีน หยุดหัวเราะไอ้ไทเกอร์แล้วรีบ ๆ ทำตามที่กูบอก แล้วบอกให้ไอ้เทเลอร์หาตู้ปลาไปไว้คอนโดด้วย”[นายจะเลี้ยงปลาขายเหรอครับ?] “เลี้ยงขายให้พ่อมึงสิ มีมึงเป็นลูกน้องนี่กูปวดหัวจริง ๆ ไอ้เวร!”[ฮ่า ฮ่า ใจร่ม ๆ ครับนายไว้ผมจะบอกมันให้ ว่าแต่ปลาเนี่ยจะเอาเป็นปลากะพง ปลาช่อน ปลาดุกหรือปลาอะไรดีครับ!] “ถ้าไม่หยุดกวนตีนมึงเตรียมตัวหางานใหม่ได้เลยไอ้ห่า คนยิ่งหงุดหงิดยังมาพูดกวนลูกปืนกูอีก เพราะแบบนี้กูถึงไม่อยากให้มึงดูแลลูกกู!!”ตุ๊ด!“แต่ละคน! ให้มันได้แบบนี้สิวะ!” ปรเมศวร์เก็บมือถือยืนกอดอกดูเด็กน้อยสองคนกำลังเอาหน้าแนบกระจกพูดคุยกับปลา“ตกลงกูพาลูกมาเที่ยวสินะ” เขาพึมพำและเผลอยิ้มออกมาเมื่อเห็นเด็กสาวยิ้มอย่างมีความสุขในรอบหลายปี… “น้องครับ ๆ”ระหว่างที่ฉันกำลังดูอะไรเพลิน ๆ อยู่กับน้องพาร์ท

“ฮื้อ!!!” ฉันร้องท้วงในลำคอเมื่อฝ่ามือใหญ่ปิดปาก พร้อมท่อนแขนแกร่งกอดรัดตัวไว้แน่นฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากท่อนแขนแกร่งแต่คนในความมืดกลับยิ่งกอดรัดตัวไว้แน่นกว่าเดิมพรึบ!!“อุ๊บ!!”“ฮื้อ!!!”ฉันเบิกตากว้างเมื่อโดนจับหมุนตัว พร้อมริมฝีปากนุ่มบดขยี้จูบปากอย่างแรง ฉันดิ้นแรงแต่ไม่เป็นผลเมื่อสองมือโดนจับรวบไขว้หลังด้วยมือข้างเดียว มือสากอีกข้างสอดล็อกท้ายทอยไว้แน่นแต่กลิ่นตัวแบบนี้ สัมผัสแบบนี้“คะ...คุณ!” ฉันพูดท้วงในลำคอในขณะที่ริมฝีปากนั้นผละออกอย่างอ้อยอิ่งHappy BirthdayHappy birthday to you, Happy birthday to youHappy birthday Happy birthdayHappy birthday to you.Happy birthday to you, Happy birthday to youHappy birthday Happy birthdayHappy birthday to you.“......” ฉันหันขวับไปทางเสียงเพลงที่ดังขึ้น แสงเทียนพอสลัวถึงจะเห็นไม่ชัดแต่ก็พอจะมองออกภาพที่เห็นคือคนตัวเล็กกำลังถือเค้กก้อนโตเดินตรงมาหาฉัน“น้องพาร์ท” ฉันแกะมือคุณเขาที่จับเอวไว้เดินเข้าไปหาน้องทันที“Happy birthday ฮับพี่แนน”เสียงใส ๆ พร้อมรอยยิ้มหวาน ๆ ถึงมันจะเห็นไม่ชัดแต่ฉันรับรู้ได้ถึงรอยยิ้มนั้น“สุขสันต์วันเกิด

19 ตามใจ NC“เมา?” ฉันส่ายหัวเมื่อคุณเขาวางลงกับเตียงอย่างเบามือ“น้องพาร์ทล่ะคะ” ทำไมลิ้นฉันมันพันกันแบบนี้ มือก็ยังโอบคอคุณเขาแน่นไม่ยอมปล่อย“หลับแล้วกว่าจะตื่นก็เช้า” วันนี้คุณเขาไม่ดุฉันด้วยมาแปลก“หนูชอบเวลาคุณไม่ดุ หนูชอบเวลาคุณยิ้มให้ รู้ไหมแบบนี้น่ารักมากเลยนะ!”ฉันมีสติทุกอย่างนะ รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ แค่อะไรที่ไม่เคยทำแค่นั้นอย่างบีบแก้มเขาอย่างมันเขี้ยว!“แต่เวลาคุณดุคุณด่า! รู้ไหมว่าหนูเกลียด! คุณมากแค่ไหนที่เอาแต่บ่น ๆ ๆ ๆ เป็นตาแก่!”คุณเขาเงียบเอามือค้ำดันเตียงจ้องหน้าฉันด้วยสายตานิ่งเรียบ“ทำไมคุณต้องใจร้ายกับหนูด้วย! หนูทำผิดอะไร!” สองมือกำคอเสื้อเขาแน่น“แต่หนูก็ไม่โกรธคุณหรอก!” ฉันยิ้มให้เขานี่ฉันเมาจริง ๆ เหรอแต่ไม่หรอก!“เพราะวันนี้คุณใจดีกับหนูมาก ๆ ๆ ๆ ๆ”จุ๊บ!!ฉันดันตัวลุกขึ้นจุ๊บปากนุ่ม ๆ คุณเขาไปทีหนึ่ง“ขอบคุณนะคะ!” คำนี้รู้สำหรับคุณเขามันยังน้อยไป “วันนี้หนูจะตามใจคุณทุกอย่างเพื่อเป็นการตอบแทน!” ฉันพูดยิ้ม ๆ แต่เวียนหัวเป็นบ้าเลย“รู้ไหมเวลาเมาเธอรั่วมาก!”“…...” ฉันส่ายหน้าทันที“ไม่ได้เมา!” ฉันยืนยันเสียงแข็ง! ไม่เมาแต่รู้สึกมันมึน ๆ ร่างกายมันร้

“ระวังด้วยนะครับ”ฉันพาน้องพาร์ทมาเดินเล่นที่ชายหาดหลังจากที่ทานข้าวเสร็จ“พี่แนนมาดูอะไรนี่สิ!” มือเล็ก ๆ กวักเรียกให้ฉันเข้าไปหา“อะไรครับ” ฉันย่อตัวนั่งยอง ๆ ดูเจ้าปูลมตัวเล็กที่เดินเป๋ไปเป๋มาอยู่บนพื้นทรายเม็ดเล็กขาวสะอาดตา“ตัวอะไรฮับน่ารักจัง”“จับไม่ได้ครับ!”ฉันรีบห้ามน้องทันทีเมื่อมือเล็กทำท่าจะจับปู“เขาเรียกว่าปูลม เห็นตัวเล็ก ๆ แบบนี้หนีบเจ็บนะครับ เพราะฉะนั้นน้องพาร์ทห้ามจับ”ฉันพูดและยิ้มให้น้องพร้อมจับเจ้าปูลมตัวป่วนขึ้นให้น้องดู“แล้วทำไมพี่แนนจับได้ น้องพาร์ท อยากจับบ้าง” น้องพาร์ททำหน้างอ“พี่แนนโตแล้วครับ น้องพาร์ทยังเล็กจับยังไม่ได้ เห็นตรงนี้ไหม” ฉันชี้ให้น้องดูตรงกล้ามโต ๆ “เห็นฮับ” น้องพยักหน้าหงึก ๆ“เขาเรียกกล้ามปู ถ้าโดนตรงนี้งับ! มันจะเจ็บจนเลือดไหล!” ฉันพยายามอธิบายให้น้องฟัง แต่ดูน้องจะไม่เข้าใจทำหน้าสงสัยไม่หาย“เจ็บเหมือนเวลาน้องพาร์ทหกล้มไงครับ!” ฉันเอามือลูบหัวเล็กอย่างเอ็นดู“งั้นก็ต้องเจ็บมาก น้องพาร์ทไม่เล่นแล้วฮับ!” คงจะนึกกลัวถึงได้กอดคอฉันแน่นเลย“งั้นเราเอาน้องปูไปปล่อยกันดีกว่าครับ!” ฉันอุ้มน้องแล้วเดินไปปล่อยปูลงน้ำ“มันจะไปไหนเหรอฮับ?” เสียง