All Chapters of เมียเด็กของคุณป๋า: Chapter 11 - Chapter 20

1 ชั่วโมงผ่านไป“ตื่นแล้วเหรอครับ!” ระหว่างที่ฉันกำลังดูของในกระเป๋าที่ไม่รู้ว่าคุณเขาไปเอามาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วยังเอาเสื้อผ้าของใช้ฉันมาตั้งหลายชุด น้องพาร์ทก็งัวเงียตื่นขึ้นมาพอดี“อารมณ์ดีแบบนี้หายแล้วใช่ไหมเอ่ย” เห็นรอยยิ้มน้อย ๆ บนหน้าหล่อ ๆ ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ถ้างอแงเอาแต่ร้องไห้เหมือนตอนแรกที่ฉันมามีหวังฉันได้ร้องไห้ตามแน่“......” น้องพาร์ทไม่พูดเอาแต่มองหน้าแล้วส่งยิ้มหวานให้“ตัวไม่ร้อนแล้วนิ” ฉันเอาตัวน้องพาร์ทมานั่งตัก ตอนนี้ตัวก็ไม่ร้อนมากแค่รุม ๆ แถมยังอารมณ์ดีแบบนี้คงจะดีขึ้นมากแล้วฉันก็นั่งคุยเล่นกับน้องพาร์ท อยู่นาน จะดีแค่ไหนนะถ้าฉันได้มีโอกาสได้อยู่กับน้องแบบนี้ทุกวัน“หิวไหมครับ!” ฉันก้มหน้าลงหอมแก้มน้อย ๆ ให้เต็มปอด พยายามเก็บเกี่ยวความสุขไว้ให้มากที่สุด เพราะฉันรู้ดีว่าเวลาของฉันมันมีไม่มากส่วนคุณเขาตอนนี้น่าจะอยู่ห้องทำงานละมั้งเห็นแต่งตัวเสร็จก็เดินคุยโทรศัพท์ออกไป ฉันเองก็ไม่ได้สนใจเพราะมันไม่ใช่เรื่องอะไรของฉัน“งั้นพี่แนนนี่ว่าเราออกไปหาอะไรทานกันดีกว่า” นี่ก็เกือบ ๆ จะสามทุ่มแล้วฉันเองก็เริ่มจะหิว ๆ แล้วเหมือนกันพูดจบฉันก็อุ้มน้องพาร์ท ออกไปข้างนอกเพ

บ้านอัมรินทร์“อะไรกันคะ” ร่างระหงออกจากบ้านแล้วต้องยิ้มกว้างเมื่อเห็นดอกกุหลาบขาวช่อโตที่เธอชอบ“นายให้เอามาให้คุณครับ” เทเลอร์ในชุดสูทสีดำราคาแพงยื่นช่อดอกไม้ในมือให้หญิงสาว“...ขอบคุณค่ะ” แพรพิมพ์ ผิดหวังเล็กน้อยก่อนจะยิ้มและรับดอกไม้จากชายหนุ่ม“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ชายหนุ่มผู้เจียมตัวก้มหน้าแล้วเดินออกจากบ้านทันที“ดะ…เดี๋ยว!”“ว้าย!!!”แพรพิมพ์เดินตามเทเลอร์ แต่ด้วยความรีบร้อนทำให้สะดุดขาตัวเองล้ม“คุณพิมพ์!!”ดีที่เทเลอร์คว้ารับตัวเธอไว้ได้ทัน ทำให้ร่างบางอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของชายหนุ่มสองสายตามองประสานกันอย่างลึกซึ้ง“เจ็บตรงไหนไหมครับ” เทเลอร์รีบดึงสติตัวเองก่อนจะปล่อยหญิงสาวพร้อมสำรวจร่างกายเธออย่างละเอียด“วันนี้พี่ว่างไหม” แพรพิมพ์พูดเสียงสั่น“คุณพิมพ์มีอะไรให้ผมรับใช้ครับสั่งมาได้เลย” เทเลอร์พูดด้วยเสียงนิ่งเรียบ ก้มหน้ารอรับคำสั่ง... “อย่าทำแบบนี้ได้ไหม” แพรพิมพ์เดินเข้าไปใกล้ ๆ เทเลอร์ แต่เทเลอร์กลับถอยหนี“อย่าทำแบบนี้เลยครับ ““ทำไมคะเพราะอะไร?” แพรพิมพ์ไม่ฟังที่เขาพูดแต่กลับเดินตรงเข้าไปหา“เพราะคุณคือผู้หญิงของนาย!” เทเลอร์พูดเสียงแผ่วย้ำเตือนใจตัวเองว่าคนตรงหน้า

ฉันหันกลับไปมองเมื่อได้ยินเสียงหวานดังขึ้นแล้วต้องมองผู้หญิงคนนั้นไม่กะพริบตา ใบหน้าหวาน ผิวขาว หุ่นดี เหมือนพวกนางแบบเลย เธอสวยสง่ามาก ขนาดเป็นผู้หญิงด้วยกันฉันยังชอบเลย แล้วผู้ชายจะเหลือเหรอ“สวัสดีค่ะ” เธอยิ้มให้ฉัน“สวัสดีค่ะ” ฉันรีบยกมือไหว้ทันทีทำไมฉันรู้สึกถูกชะตากับเธอจัง“แล้วน้องล่ะ” เป็นคุณแพรวพรรณที่พูดขึ้น“กำลังมาค่ะ” คุณเขาพูดและหันมาส่งยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ คุณแพรวพรรณ“พี่ชื่อแพรพิมพ์นะคะ ยินดีที่ได้รู้จัก”“นะ...หนูแนนนี่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”ฉันถึงกับทำตัวไม่ถูกไม่นึกเลยว่าคุณเขาจะเป็นกันเองกับฉันแบบนี้“เรียกพี่พิมพ์ดีกว่าเรียกคุณมันดูห่างเหินยังไงไม่รู้”น้ำเสียงหวาน ๆ รอยยิ้มจริงใจทำไมฉันถึงถูกชะตากับคุณเขาจัง“ค่ะ...พี่พิมพ์” ฉันฉีกยิ้มกว้าง แบบนี้บรรยากาศค่อยดีขึ้นมาหน่อย“อ้าวตาบอลมาแล้วเหรอ” เป็นคุณแพรวพรรณที่พูดขึ้น“ครับคุณป้า แล้วไหนว่าวันนี้จะมาคุยเรื่องหมั้นพี่พิมพ์แล้วนี่...” ผู้ชายคนนั้นมองมาที่ฉันกับแม่“นี่คุณดารากานต์ กับหนูแนนนี่ กว่าคุณปรเมศวร์จะมาอีกตั้งเป็นชั่วโมง”ทันทีที่ฉันได้ยินคุณแพรวพรรณพูดถึงชื่อคุณปรเมศวร์ฉันก็ถึงกับท

หญิงสาวยังคงตั้งคำถามเพื่อจับพิรุธแฟนหนุ่มต่อ“พอดีพี่ให้เด็กนั่นช่วยดูแลน้องพาร์ทแต่กลับหนีเที่ยวพี่เลยโมโหนิดหน่อย อย่าสนใจเด็กนั่นเลย ว่าแต่วันนี้พิมพ์อยากไปไหนพี่จะพาไป”ปรเมศวร์ตัดบทเพราะไม่อยากพูดถึงเด็กสาวแค่คิดถึงใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มหัวร่อกับผู้ชายคนอื่นเขาก็แทบอยากจะจับแม่ตัวดีมาตีให้หลาบจำ!“พิมพ์อยากไปให้อาหารปลาแถวนี้มีสวนสาธารณะเราไปให้อาหารปลากันนะคะ”เสียงหวานพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้มทำให้ทุกคนที่อยู่ใกล้หลงรักและชอบในตัวเธอ“โอเค!” มือใหญ่เอื้อมไปขยี้หัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู พร้อมรอยยิ้มแสนอบอุ่นที่น้อยคนจะได้เห็นสวนสาธารณะ…“ทำไมคนเยอะจัง” แพรพิมพ์พูดอย่างประหลาดใจเมื่อเปิดประตูรถลง เห็นกลุ่มคนกลุ่มใหญ่กำลังมุงดูอะไรบางอย่าง“มีอะไร?” ปรเมศวร์ที่เพิ่งลงจากรถพูดและยิ้มให้แฟนสาวอย่างอ่อนโยน“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ตรงนั้นเหมือนมีเรื่องเลย เห็นมีตำรวจมีรถพยาบาลด้วย” แฟนสาวหันไปตอบพร้อมสีหน้าที่เป็นกังวล……“ใจเย็น ๆ แล้วปล่อยเด็กไป” เสียงนายตำรวจหนุ่มพูดเกลี้ยกล่อมคนร้ายที่คลุ้มคลั่งถือมีดจี้ที่คอเด็กสาว“ออกไป!!” “อย่าเข้ามา!!” ชายวัย 30 เดินถอยหลังมือหนึ่งรัดคอเด็กสาวอีกมือถื

“ไอ้ห่า!! กวนส้นตีน!”[สวัสดี มาสวัสดีอะไรตอนนี้ 5555 เออ ๆ ๆ ๆ กูนอนแล้วไม่ต้องห่วงลูกมึงกูดูให้!] ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด!“ไอ้บ้า! กวนส้นตีนอยู่ได้!”ปรเมศวร์วางสายจากน้องชายแล้วเดินกลับไปนั่งหลังพิงโซฟา มองดูร่างบางที่นอนซมเพราะพิษไข้เล่นงานแล้วต้องถอนหายใจพรืดใหญ่“เฮ้อ! หาแต่เรื่องเจ็บตัว!” ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปที่เตียง ก่อนจะคว้าดึงผ้าห่ม มาห่มให้เด็กสาวจนมิดคอ“หึ...เด็กบ้า!” รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นอย่างลืมตัวเมื่อเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มที่นอนหลับตาสนิทอยู่บนเตียงริมฝีปากแดงระเรื่อด้วยพิษไข้ ผิวขาวอมชมพูเมื่อได้เพิ่มเลือดหลังจากที่เสียไป“เวลานอนเหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูก!” นิ้วมือเรียวเขี่ยเกลี่ยแก้มนวลอย่างเบามือเพราะกลัวจะเป็นการรบกวนคนป่วยก่อนเขาจะปั้นหน้านิ่งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรทำดีกับเด็กสาวมากเกินไป แค่เพราะเรื่องวันนี้ในห้องฉุกเฉินเขาก็ใจดีกับเธอมากพอแล้ว“หายเจ็บเมื่อไหร่เจอลงโทษสองเท่าแน่!” เสียงราบเรียบพูดบ่นพึมพำ พร้อมสาวเท้าเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างตัวเพราะคืนนี้เขารู้ตัวว่าคงจะไม่ได้นอนเป็นแน่ จะอะไรละก็เพราะเด็กสาวที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงนั่นแหละ ที่เห็นนอนนิ่งเพราะฤทธ