All Chapters of ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา: Chapter 11 - Chapter 20

อาหนิงยี่" ท่านพี่แล้วข้าจะพักอยู่บ้านหลังใด" เหมียวเหรินเฟิ่ง" ออ งันให้หลิวเชียหนิง จัดการ " หลิวเชียหนิง" อาหนิงยี่ บ้านพักของเจ้า อยู่ในหมู่บ้านทางซ้ายมือ หลังที่1 " อาหนิงยี่" แล้วท่านพี่ ของข้า พักอยู่ที่ใดรึ ข้าอยากพักอยู่ใกล้ๆ จะได้ปลอดภัย" หลิวเชียหนิง" เหมียวเหรินเฟิ่ง พักอยู่หลังบ้านข้า ติดๆกัน" อาหนิงยี่" งันข้าขอไปพักที่นั้นได้หรือไม่" หลิวเชียหนิง" คงไม่ได้ ที่พักนั้น พ่อข้าไม่ให้ใครง่ายๆหรอก นอกจากเหมียวเหรินเฟิ่ง อีกอย่างเจ้าเป็นสตรี คงไม่เหมาะถ้าหากเจ้าเป็นภรรยา เหมียวเหรินเฟิ่งก็ว่าไปอย่าง" อาหนิงยี่" แล้วเวลากินข้าว พวกท่าน ก็กินรวมกันทั้ง3 เลยรึ" หลิวเชียหนิง" ใช่ ก็อยู่บ้านหลังเดียว ก็ต้องเป็นเช่นนั้น แต่ถ้าเจ้าอยากมารวมโต๊ะด้วย มาได้แค่ช่วงเช้า ยกเว้นช่วงเย็นเพราะที่นี่มีกฏห้ามสตรี ออกนอกบ้าน ยามวิกาล เจ้าเข้าใจนะ" อาหนิงยี่ไม่ว่านางจะคิดหาวิธีใด หลิวเชียหนิงก็ดักทางนางไวทุกทาง อาหนิงยี่" ข้าเข้าใจแล้ว งันข้าจะเก็บของส่วนตัวไปเก็บ แล้วกลับมาหาท่านพี่เหมียวเหรินเฟิ่ง" "อืม" หลิวเชียหนิง" คนสนิทของเจ้าผู้นี้ดูท่าจะไม่เคยห่างเจ้าเลย" เหมียวเหรอนเฟิ่ง

ราชวงฉินขุนนาง "ท่านมาได้ทันเวลาพอดีเลยถ้ามีเรื่องจะทนท่านเรื่องนี้ข้าว่าไปหาที่คุยกันลับๆเถอะ""อืม"ขุนนาง"เมื่อ 3 วันก่อนมีราชโองการจากราชวงศ์ฮั่นเก็บภาษีกับทางเราเพิ่มเป็น 3 เท่าหากเป็นเช่นนั้นข้าก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ข้าว่ามันจะเป็นเรื่องไม่ดี อีกเรื่องมีผู้คิดค้นกบฏก่อการค้าสตรีในเมืองเราขอรับแต่ข้าไม่รู้ว่าพวกมันส่งสตรีเหล่านี้ไปยังที่ใด""เริ่มล้ำเส้น เห็นข้าตาย แล้วช่างกล้าทำเรื่องเช่นนี้เหยียนจี นะ เหยียนจี เจ้ากำแหงนัก อีกไม่นานพวกมันจะส่งคนในวังมาคุมราชวงศ์ฉิน" ขุนนาง" มันจะง่ายขนาดนั้นเชียวหรือขุนนางของเราทั้งจงรักภักดีขุนนางแต่ละสำนักยอดเยี่ยมทั้งนั้นจะเข้ามาแทรกแซงได้ง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ"" คนชั่วย่อมทำได้ทุกอย่างเจ้าต้องเตือนขุนนางทุกระดับให้ดีๆ ข้าเกรงว่ามันจะใช้ลูกสาวที่หายตัวไปแล้ว นำมาขู่หากไม่มีทายาทสืบทอดมันก็จะให้ข้าสละบัลลังก์ให้ผู้อื่นสืบทอดราชวงศ์ฉิน และให้ชาวบ้านเป็นพยานเพื่อให้ราชวงศ์ฉินมีกษัตริย์ต่อไป....ขุนนาง" ข้าจะเตือนพวกเขาให้รู้โดยเร็ว"" ดีแล้วมีเรื่องอื่นหรือไม่"ขุนนาง"นักสืบรายงานข้าว่า มีชายแปลกหน้าเข้าในหมู่บ้าน ทุกหมู่บ้านมีกองกำลังน

สวนผลไม้หลิวเชียหนิง"ข้าว่าจะเอาผลไม้พวกนี้ไปขายในตลาดส่วนหนึ่งก็แบ่งชาวบ้านหารายได้เข้าหมู่บ้านเจ้าว่าเช่นนี้ดีหรือไม่เหมียวเหรินเฟิ่ง"ตามใจเจ้าข้ามิห้ามหรอกหากเป็นเรื่องที่ดี"หลิวเชียหนิง" โอ๊ยๆๆๆ มดกัดข้า เจ็บชะมัด!!เหมียวเหรินเฟิ่ง" กัดตรงไหนรึ ให้ข้าดูหน่อย"หลิวเชียหนิง" ข้างหลัง คันมาก "เหมียวเหรินเฟิ่ง" ตรงไหน ข้าไม่รู้หลิวเชียหนิง" แล้วเจ้าคล่ำไปทั่วยังไม่รู้อีกรึ" เหมียวเหรินเฟิ่ง" ข้าไม่กล้ามอง"หลิวเชียหนิง" เบิกตาเจ้าเดี๋ยวนี้ ช่วยข้าก่อน"เหมียวเหรินเฟิ่ง" ข้า ..ข้าเห็นแล้ว .....หลิวเชียหนิง" เกาแรงๆ ....เอ๊ะเจ้าร้อนรึ เหตุใดเหงื่อเจ้าถึงตกใสหลังคาเยอะเช่นนี้"เหมียวเหรินเฟิ่งหลับตาเกา เห็นแค่ด้านหลังก็จะไม่ไหวแล้ว " เจ้าหายคันรึยัง"หลิวเชียหนิง" พอๆ ค่อยยังชัว"เหมียวเหรินเฟิ่ง" หายก็ดีแล้ว"จังหวะที่หลิวเชียหนิงถกเสื้อลงกลับคืน เหมียวเหรินเฟิ่งยืนอ้าปากค้าง ประจบกับหลิวเขียวหนิงหันมาพอดี ....นางรีบเก็บตะกร้าผลไม้กลับหมู่บ้านด้วยอาการพุ่งพรานในตัวเอง....."หัวใจข้าเต้นแรงมาก เป็นอะไรไป" นางเขิลจนลืมเหมียวเหรินเฟิ่งเดินกลับหมู่บ้านก่อนเลยหมู่บ้านอาเก้า" เก็บผลไ

เขตนอกเมือง องค์รักษ์"องค์ชายข้าได้ข่าวมาว่าชายผู้นั้นจะเดินทางไปตามหมอมารักษา คนในหมู่บ้าน"หม่าสิงคง" เจ้าให้สายสืบ สืบมารึ "องค์รักษ์ " เปล่าขอรับ ข้าแค่แอบฟัง "หม่าสิงคง"แล้วสายสืบของเจ้าหายไปไหนละ"องค์รักษ์" นางบอกกับว่า นางจะไม่ส่งข่าวสารอะไรให้ จากนั้นนางก็ไม่มาพบเข้าอีกเลย"หม่าสิงคง" เอาละ เจ้าปลอมตัวเป็นชาวบ้าน ส่งของทั่วไป ขี่ม้าตามมันไป อย่ามีพิรุธเด็ดขาด ""ขอรับ"องค์รักได้ปลอมตัวเป็นชาวบ้านธรรมดาวิ่งรถม้าตามชายแก่ อย่างช้าๆโดยไม่มีพิรุธแม้แต่น้อยจนวิ่งไปถึงราชวงศ์ฉินตนจึงเอะใจว่าเหตุใดผู้อาวุโสผู้นี้ถึงวิ่งมาไกลเพียงนี้เลยค่อยๆตามเข้าไปแต่กลับเข้าไปไม่ได้ประตูบานนั้นเหมือนจะต้อนรับแค่ผู้ที่รู้รหัสเท่านั้นองครักษ์จึงเดินทางเขตนอกเมืองเพื่อรายงานหม่าสิงคงราชวงค์ฉิน ห้องลับขุนนาง"ฝ่าบาทเหตุใดจึงมาด่วนเช่นนี้""ข้าต้องการพบหมอหลวงให้ไปรักษาคนป่วยที่หมู่บ้านจั๋วมู่ลาง"ขุนนาง" หมอหลวงท่านใดหรือ""หมอหลวงของราชวงศ์ฉินที่ฝีมือดีที่สุด"ขุนนาง" แต่ว่ามันจะดีหรือท่านผู้คนจะสงสัยเอานะขอรับ""เจ้าก็ปลอมตัวสิแต่งโฉมให้หมอหลวงโทรมๆหน่อย"ขุนนาง" หากเป็นเช่นนั้นก็ย่อมได้""ถ้าต

หม่าสิงคงอาการหนักมากไม่รู้จะฟื้นหรือไม่ ได้แต่โอบอุ้มมือชายผู้เป็นสามีอย่างมีหวัง ร่างกายหม่าสิงคงมีแต่รอยแผลบาดลึก นางอดไม่ได้ กลั้นน้ำตา " ท่านพี่ ท่านรีบฟื้นขึ่นมาเร็วเถิดหนา" (น้ำตาน้อยไหลรินขณะที่เอามือหม่าสิงคงอุ้งคางไว้)เหมียวเหรินเฟิ่งจึงฝากให้ท่านพ่อดูแลตนจะกลับไปหมู่บ้านจั๋วมู่ลาง หมู่บ้านจั๋วมู่ลาง 16:30มีทหารขบวนใหญ่ประมาณ 50 คน มุ่งหน้ามายังหมู่บ้านจั๋วมู่ลางโดยตรง รุกล้ำโดยไม่ขอเข้าพังประตูเข้ามาโดยพละการหลิวเชียหนิง" ท่านอาเก้า เกิดเรื่องใหญ่แล้ว มีทหาร มาที่หมู่บ้าน ข้าว่าท่าทางคงไม่ได้มาดี"อาเก้า" ข้าจะออกไปดู เจ้ารออยยู่ที่นี้"หลิวเชียหนิง " ข้าอยากไปด้วย"อาเก้า" มิได้ เจ้าอยู่ที่นี่แหละ""อืม ท่านระวังตัวด้วยนะ!""ที่นี่ไม่มีผู้ใดอยู่รึไง ไปหดหัวอยู่ที่ใดกันถึงไม่ออกมา....แค่หมู่บ้านเล็กๆ ดีแค่่ไหนแล้วเข้ามาเหยียบหมู่บ้านพวกเจ้า"อาเก้า" ท่านพูดเกินไปแล้ว""มาแล้วรึ เป็นหัวหน้าหมู่บ้านรึ"อาเก้า" เปล่าข้าเห็นว่าพวกท่านบุกรุกโดยพละการ ข้าจึงออกมา" บุกรุกอะไร ข้าแค่จะมาถามว่าเห็นผู้หญิง สวยๆ ขาวๆ หน้าตารูปไข่ ปากกระจับ สูงไม่เกิน163 "อาเก้า" ท่านทหาร ข้าไม่เ