All Chapters of ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา: Chapter 21 - Chapter 30

อาเก้า" หลิวเชียหนิง ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า"หลิวเชียหนิง" เรื่องอะไรรึ ท่านเชิญว่ามา ข้าฟังอยู่ "อาเก้า" เจ้าเคยบอกข้าว่าเจ้าความจำเสื่อมตั้งแต่เด็กแล้วเจ้าอยากรู้หรือไม่ว่าใครคือพ่อของเจ้า"หลิวเชียหนิงกะอุกกะอัก มึนงง "เหตุใดท่านถึงถามเช่นนี้มีอะไรหรือ"อาเก้า" เจ้าเคยคิดหรือไม่ว่าผู้ใดพ่อจะแท้ๆของเจ้า"หลิวเชียหนิงขมิ้วคิ้วชนกันกัดปากตัวเองเล็กน้อย "ท่านอาเก้า ไม่ได้ล้อข้าเล่นใช่ไหม"อาเก้าจ้องมองตาด้วยความอบอุ่นสายใยแห่งพ่อลูกแผ่ไปถึงดวงตานนาง" ใช่ ข้าไม่ล้อเล่น ข้าจะไม่พูดอ้อมค้อมแล้ว จึงฟังสิ่งที่ข้าจะบอกต่อไปนี้ ให้ดีๆ "เมื่อหลายปีก่อนพ่อของเจ้าเห็นเจ้าลอยแพถูกมัดมือมัดเท้ามัดปากศีรษะถูกทุบด้วยหินทำให้เลือดออกจนทำให้เจ้าความจำเสื่อมพ่อบุญธรรมของเจ้านั้นจึงรับเจ้าเข้ามาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมส่วนพ่อที่แท้จริงของเจ้าก็คือข้าเอง"นางกุ้มมือทำหน้าย่นสงสัยสับสนไปเสียหมด หวั่นๆใจอย่างบอกไม่ถูก" เรื่องจริงรึ ข้าจะไปถามท่านพ่อให้รู้ความ"อาเก้า" ได้ หากเจ้ารู้คำตอบแล้ว ค่อยมาพบข้า"ก๊อกๆ!ร้อนอกร้อนใจเดินพุ่งขุกเข่าจับมืออุ่นๆของพ่อบุญธรรม ด้วยความสงสัย" ท่านพ่อท่านมีอะไรจะบอกข้าหรือไม

ราชวงศ์ฮั่น 7:00ขุนนาง" นี่ก็ได้เวลาแล้วเหตุใดไม่เห็นหญิงสาวแม้แต่ผู้เดียวเดินเข้ามาในวัง"ขุนนาง2" ใช่แปลกมากเข้าเฝ้าทูลฝ่าบาทดีหรือไม่"ขุนนาง" ข้าว่าควรเข้าเฝ้า ไปกันเถอะ"ท้องพระโรงเหยียนจี"พวกเจ้าเข้ามาทำไมทำไมไม่ไปทำงานคัดเลือกนางสนมจะมาอยู่เข้าเฝ้าข้าเพื่ออะไร"ขุนนาง" ฝ่าบาทไม่มีหญิงสาวสักคนเดินเข้าวังมาเลยขอรับ"เหยียนจี" จะว่าไงนะไม่มีหญิงใดเดินเข้ามาในวังแม้แต่ผู้เดียว"ขุนนาง" ขอรับ ไม่มีเลยสักคน""ฝ่าบาทเกิดเรื่องใหญ่แล้ว"( องค์รักษ์วิ่งม้าเร็วมาทูลเข้าเฝ้าฝ่าบาท )เหยียนจี" เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึ"" ตอนนี้หญิงสาวทุกๆหนแห่งทุกๆหมู่บ้านเกิดอาการผื่นคันเต็มตัวไปหมดทำให้เนื้อตัวมีแผลพุพองแต่ไม่ขึ้นที่ใบหน้าขอรับ"เหยียนจี" อะไรนะเกิดผื่นขึ้นมีแผลพุพองแต่ไม่ขึ้นที่ใบหน้างันรึ "" ฝาบาตรต้องเลื่อนการคัดสนมออกไปอีก 2 เดือนขอรับ" เหยียนจี " เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่ยอม? แล้วลูกข้ามันอยู่ที่ไหนมันหายหัวไปไหน""ข้าไม่ได้ข่าวขององค์ชายเลยขอรับเงียบมาก"เหยียนจี" ไปตามมันกลับมา หามันให้เจอ"" ขอรับ"เหยียนจี ถึงกับหน้ามืดเพราะไม่เป็นดั่งใจที่ตนหวังไว เหยียนจีส่งทหารออกตามหาลูกชายของตนเป

อาหนิงยี่เดินเร่งรีบเข้ามาหลิวเชียหนิงด้วยความกังวลใจ "ท่านพี่ ข้าอยากกลับเข้าป่า ข้าไม่อยากถูกคัดเลือกนางสนม เพราะตอนนี้ฝ่าบาท รู้วิธีรักษาแผลพุพองแล้ว "หลิวเชียหนิง " ได้ เจ้ากลับเข้าป่าได้ ข้าจะให้เหมียวเหรินเฟิ่งไปส่งเจ้า"อาหนิงนี่" ข้าว่าข้าไปเองดีกว่าข้าจำทางได้ คงไม่มีผู้ใดดักรอข้าหรอก"หลิวเชียหนิง " เจ้าแน่ใจรึ เป็นหวงกลัวว่าเจ้าจะได้รับอันตราย"อาหนิงยี่" ท่านพี่ไม่ต้องเป็นหวง ข้าต้องไปเก็บของแล้ว "อืม"จากนั่นอาหนิงยี่ขี่ม้าเดินทางไปยังหน้าภูผา นำม้าเข้าป่าบังบดไปด้วย ในขณะนั้นนสงรู้สึกอยาก นอนพักเลยแวะนอนที่ป่าบังบด ที่ยังเดินทางไม่ถึงหมู่บ้าน""เจ้าม้า ข้าล้าเหลือเกิน จ้าขอนอนก่อนนะ ยังไงก็เข้าเขตป่าบังบดแล้ว อีกอย่างที่นี้มีต้นไม้วิเศษเต็มไปหมด บรรยากาศราวกับอยู่บนสวรรค์"3 ชั่วโมงผ่านไปกลิ่นกายชายลอยกระทบจมูกบางๆของนาง จึงเอ๊ะใจลืมตาอย่างช้าๆ มองไปรอบๆก็ไม่เห็นมีผู้ใด..อาหนิงยี่"ข้าคงคิดมากไปเอง เอ๊ะ? เสียงเดิน ของผู้ใด ออกมานะ"องค์รักษ์" ข้าเอง"อาหนิงนี่" เจ้า เจ้ามาอยู่ที่นี้ได้เช่นไร รึว่าเจ้ามาฆ่าคนในหมู่บ้าน (อาหนิงยี่ตกใจตื่นตัวรีบขึ่นขี่ม้าแต่ถูกแขนชายชาต

ตำหนักเหยี่ยนจีขุนนาง" ฝ่าบาทชาวบ้านพากันแยกย้าย กลับไปแล้วข้อเสนอของท่านได้ผลขอรับ""ดีอีกไม่นานข้าคงได้สักนางสนม 2,000 แผลพุพองของสตรีอีกกี่วันจะหาย"ขุนนาง" อีก 7 วันขอรับ""ฮ่าๆๆดีใกล้แล้วสิแต่ข้าเกรงว่าจะมีอะไรมาขัดขวางข้าก็ต้องเตรียมการล่วงหน้าไว้ให้ดี"ขุนนาง" ฝ่าบาทมีแผนอะไรรึ""ตอนนี้ข้ายังคิดไม่ออกข้าต้องการพักนั่งคิดอยู่คนเดียวคราวนี้คงหมดเรื่องแล้วสินะคงไม่มีอะไรมากวนใจข้าอีกเจ้าออกไปเถิด"ขุนนาง" ทูลลา ฝ่าบาทตำหนักหม่าสิงคงอวงค์รักษ์" องค์ชายกลับมาคราวนี้ข้าว่าผู้ที่คิดร้ายต่อท่านคงไม่อยู่เฉยแน่""เจ้าคิดว่ามันเป็นผู้ใดกันถึงอยากจะฆ่าข้าเช่นนี้"องค์รักษ์" เรื่องนี้ข้าก็เดาไม่ออกหาตัวยากเสียจริงแต่ว่าถ้าพบของสิ่งสำคัญพวกมันทำตกขอรับข้าลืมบอกท่านไปเลย""มันคืออะไรหรือ"องค์รักษ์" ลายมือเซ็นยินยอมเบิกจ่ายการใช้เงินขอรับ""แสดงว่าพวกนักฆ่าได้รับเงินมาจากคนในนั้น"องค์รักษ์" หรือว่าคนที่เบิกได้ก็มีแค่ขุนนางเจ้าของตำหนักแต่ละที่แค่นี้แหละขอรับ"" ขุนนางงั้น? ใช่ลายมือนี้เป็นของขุนนางแต่ข้าไม่รู้เป็นของขุนนางท่านใด"องค์รักษ์" หากจะสืบเรื่องนี้คงไม่ยากอีกต่อไปขอรับ""ช่วงนี้

รุ่งส่างตำหนักเหนียนจีแม่เล้าเร่งเดินทางด้วยท่าทางกระวนกระวายจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวขอพบเข้าเฝ้าฝ่าบาทในยามเช้าตรู่เหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอนขอบตาดำคล้ำผมยุ่งเหยิงเสื้อผ้าเมื่อคืนยังไม่ได้เปลี่ยนแม่เล้า" ท่านขุนนางข้าอยากเข้าพวกฝ่าบาทข้ามีเรื่องจะทูลข้าต้องเข้าก็ฝ่าบาทเดี๋ยวนี้"ขุนนาง" ออกไปนี่ไม่ใช่เวลาจะมาเข้าเฝ้าวันนี้เข้าเฝ้าไม่ได้ "ทหาร ลากนางออกไป"แม่เล้า" แต่ข้ามีเรื่องสำคัญจริงๆ หากไม่เข้าเฝ้าตอนนี้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่แน่หากท่านขุนนางไม่เชื่อก็ตามใจท่านเถิดข้ายอมกลับก็ได้"เหยียนจี" เสียงเอะอะโวยวายอะไรกันดังไปถึงข้างในจนข้านอนไม่ได้"ขุนนาง" มีผู้หนึ่งบอกว่าจะขอเข้าเฝ้าท่านให้ได้หากไม่เฝ้าวันนี้พรุ่งนี้เรื่องอาจจะบานปลายขอรับ"เหยียนจี" ไปตามนางกลับมาเข้าเฝ้า"ขุนนาง" ขอรับฝ่าบาท"ขุนนางเร่งฝีเท้าเดินตามหาหญิงผู้นั้นอยู่หลายคราจนกว่าจะพบก็เล่นซะเหงื่อตกหายใจหอบเหนื่อยอยู่หลายคร่า"ขุนนาง" ข้าหาเจ้าอยู่นานเจ้ามานั่งพิงกำแพงอย่างกับคนขอทานอยู่นี้นี่เอง ฝ่าบาทเรียกเจ้าเข้าพบ "แม่เล้า" จริงหรือได้ข้าจะรีบไปเดี๋ยวนี้"ตำหนักเหยียนจีเหยียนจี" เจ้ามีธุระอันใดเหตุใดสภาพ