บททั้งหมดของ สามี 3: บทที่ 41 - บทที่ 50

สามี 3ตอนที่ 42(18 ปี)"สุขสันต์วันเกิดนะขนมปัง อายุครบสิบแปดปีก่อนใครเลย" ดาวเรืองยื่นของขวัญพร้อมกล่าวอวยพร วันคล้ายวันเกิดของเพื่อนสนิท"แก่ก่อนพวกเรา ฮ่าฮ่าฮ่า" ลูกแก้วแซวเสริม เมื่อดาวเรืองนั้นพูดจบ"เดี๋ยวเถอะลูกแก้ว" ขนมปังต่อว่า ไม่ได้ถือสาคำแซวนัก"สุขสันต์วันเกิดนะปัง" ลูกแก้วหัวเราะชอบใจ แล้วจึงยื่นกล่องของขวัญวันเกิดไปตรงหน้าเพื่อนหญิง"ขอบใจนะลูกแก้ว...ไปหาอะไรกินกันดีกว่า" ขนมปังรับของขวัญ แล้วจึงเอ่ยชวนแทรกกลางเดินควงแขนเพื่อนทั้งสองด้วยความร่าเริงสดใสวันเวลาผ่านพ้นมาจวบจนแปดวัน บรรจบกันกับวันคล้ายวันเกิดของขนมปังผู้สดใส งานเลี้ยงเล็ก ๆ ที่เธอเชิญเพียงคนสนิทเพราะไม่ต้องการจัดให้ใหญ่โตอะไร ผู้คนมากมายเกินไปทำให้เธอนั้นนึกรำคาญ"ทุกคนคะ...ลูกแก้วกับดาวเรืองค่ะ" ขนมปังแนะนำเพื่อนให้คนในครอบครัวรู้จัก((สวัสดีค่ะ))ทั้งดาวเรืองและลูกแก้วยกมือไหว้อย่างนอบน้อม รอยยิ้มที่สดใสไม่ต่างไปจากขนมปังทำให้ดูเป็นมิตรน่ารักแก่ผู้ใหญ่ที่ได้พบเจอ"จ้า ตามสบายนะลูก" แม่แนนตอบรับด้วยน้ำเสียงหวาน ส่วนคนอื่นที่นั่งรวมกันส่งยิ้มและพยักหน้ารับเป็นมิตรตอบกลับ"งั้นปังพาเพื่อนไปหาอะไรกินก่อนนะ

สามี 3ตอนที่ 44(ใจตรงกัน)"ว่าไง...พี่อยากได้คำตอบ" ยอนมินเร้าเอาคำตอบ เมื่อหญิงสาวตรงหน้านั้นนิ่งงั้น ดวงตาสั่นไหวเหมือนเธอนั้นจะร้องไห้"ปัง...." ความสับสนที่ก่อเกิดตามประสา จึงเอ่ยออกมาอย่างคิดไม่ตก"เข้าใจความหมายของสิ่งที่พี่บอกไหม?...แอบปลื้มกลายเป็นแอบรัก และตอนนี้พี่ก็โตพอที่จะมีแฟน อยากให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นหนู คนที่พี่เฝ้ารอมานานตลอดสองปี" มืออุ่นหนาวางลงบนหัวของหญิงสาว น้ำเสียงที่เขาเปล่งออกมาฟังดูอบอุ่นที่ดีต่อหัวใจ"เข้าใจค่ะ แต่ตอนนี้ตั้งตัวไม่ทัน มันเหมือนจะเป็นลมอากาศร้อนวูบวาบ หน้าก็ร้อน ขอคิดก่อนได้ไหมคะ?" ขนมปังรีบบอกตามอาการที่เธอนั้นเป็นอย่างใสซื่อ"ได้สิ สองปีพี่ก็รอมาแล้ว รออีกหน่อยจะเป็นไรไป...ว่าแต่ขอคำตอบเป็นพรุ่งนี้ได้ไหมอ่ะ พี่ใจร้อน" ยอนมินรีบให้คำตอบเพราะเขาเข้าใจในตัวหญิงสาวดี ไม่อยากเซ้าซี้เธอไปมากกว่านี้ แต่ก็ไม่วายเย้าแหย่เธออย่างยียวนหวังจะชวนให้เธอนั้นผ่อนคลาย เพราะตอนนี้สีหน้าของเธอนั้นเอ๋อมาก"โว๊ะ!!!""ล้อเล่นครับ...งั้นพี่กลับก่อนนะ หวังว่าคำตอบพรุ่งนี้จะทำให้พี่ไม่ผิดหวัง" ยอนมินรีบออกตัวและล่ำลากลับ โน้มตัวต่ำกระซิบชิดหูของเธอ แล้วเอ่ยออกมาด้ว

สามี 3ตอนที่ 44.2(แฟน)"มานี่กับพี่หน่อย" ยอนมินเดินเข้ามาหา หลังจากที่เลิกกิจกรรมยามเย็นในค่ายมวย"เดี๋ยว ๆ ไปไหนคะ?" ขนมปังที่นั่งนวดขา ไม่ทันตั้งตัวกลับถูกดึงให้ลุกแล้วเดินตามชายหนุ่มไปด้านหล้งค่ายมวยที่ลับสายตา ไม่มีคนเพ่นพ่านวุ่นวาย ชายหนุ่มที่เฝ้ารอคอยในคำตอบ เขาไม่อยากรออีกต่อไป"คำตอบครับ...พี่มาเอาคำตอบ" ยอนมินพูดเข้าประเด็นแบบไม่อ้อมค้อม"พี่ยอนมิน" ขนมปังเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว เงยหน้าสบตาชายตัวสูงที่ยืนตรงหน้า ด้วยแววตาที่สั่นไหว หัวใจของเธอเต้นแรงแทบหลุดจากอก"คบไหมครับ...สองปีที่พี่รอมันน่าจะพอแล้ว" ยอนมินใช้น้ำเสียงละมุน ยิ่งฟังแล้วยิ่งใจสั่น"คือปัง...ปัง...ปังไม่รู้จะตอบยังไง" ขนมปังที่เขินอาย สถานการณ์ตอนนี้ทำเอาความแสบซนที่เคยมีพลันหายไป"คบหรือไม่คบ ตอบไม่เห็นจะยากเลย""ก็ปังไม่เคยมีคนมาจีบ เอ๊ะ! พี่ยอนมินไม่เคยจีบปังเลย แล้วจะเป็นแฟนแล้วเหรอ""ไม่จีบ ไม่จำเป็นต้องจีบเพราะพี่รีบครับ...ตกลงว่าไงให้คำตอบพี่ได้แล้ว""เอ้า! แบบนี้ก็ได้เหรอ?""ห้าวิเริ่ม!"ทั้งสองคนโต้ความกันไปมาอีกคนนั้นเร่งเร้าเอาคำตอบ ส่วนอีกคนนั้นไม่รู้จะวางตัวยังไงต่อสถานการณ์ความรักนี้"หนี่ง" ยอนมิ

สามี 3ตอนที่ 44.4(งอน)วันเวลาผ่านเลยไปคนทั้งสองตกลงคบกันแบบลับ ๆ ยังไม่มีใครรู้แม้กระทั่งผู้เป็นพ่อและแม่ เพราะว่าขนมปังยังไม่ต้องการบอกใคร แม้จะตอนนี้เวลาล่วงเลยผ่านพ้นไปจนเกือบสองเดือนแล้วก็ตาม"วันนี้ไปดูหนังกันนะ" ยอนมินเอ่ยชวนเพราะตอนนี้เป็นเวลาเลิกคลาสจากการเรียนมวย วันนี้เขาไม่ได้ไปช่วยงานพ่อที่บริษัท แม้มันจะเป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องฝึกฝนเรื่องบริหาร เพื่อสานต่อธุรกิจของที่บ้าน"ดูเรื่องออะไรดีคะ?" คนที่นั่งข้างคนขับเอ่ยถาม"แล้วแต่หนู" ยอนมินบอกกล่าวด้วยรอยยิ้ม"งั้นปังก็แล้วแต่พี่ยอนมินค่ะ" เธอว่าตามเพราะไม่อยากจะเลือกเอง ไม่รู้เธอจะดูเรื่องอะไร แต่เมื่อมีเขาไปด้วยไม่ว่าเรื่องไหนเธอก็ดูได้เสมอ"น่ารักจัง" ชายหนุ่มที่กำลังขับรถ อดไม่ได้ที่จะหยิบแก้มเธอเบา ๆ ด้วยความรักใคร่"พี่ยอนมิน" เธอยิ้มต่อการหยอกเย้า และเอ่ยขึ้นในถัดมาด้วยความคิดบางอย่างสั่งการ ให้เธอนั้นต้องการความเห็นจากเขา"ว่า?" ชายหนุ่มตอบรับสั้น ๆ สายตามองตามท้องถนนด้วยความตั้งใจ"ไม่อยากแทนตัวว่าชื่อแล้วก็คำว่าพี่ยอนมิน ปังว่าเราเรียกด้วยคำน่ารัก ๆ ดีปะ? คำอะไรดีน้อ" เธอเอ่ยถามความเห็นแล้วทำท่าครุ่นคิด เอียงคอซ

สามี 3ตอนที่ 45(สัญญาว่าจะรัก)สองปีผ่านไปทุกอย่างดำเนินไปเรื่อย ๆ คนที่มุ่งหวังต่อสถานศึกษา และคณะที่อยากเรียนสอบติดจนสำเร็จดังใจหมาย อะไร ๆ ก็ดีงามตามที่ตั้งหวังไม่ว่าจะความรักหรือความรู้ก็ตามที ตอนนี้เธออายุก้าวย่างยี่สิบปีเต็มที แต่ยังคงความสดใสเหมือนเดิม สิ่งที่ชอบก็ยังคงชอบไม่เปลี่ยนแปลงนั่นคือการร้องเพลงที่แสนจะผิดเพี้ยน เพิ่มเติมเข้ามาคือการเต้นที่ค่อนข้างจะมีท่าทางน่าปวดหัวส่วนเพื่อนสนิททั้งสองคนนั้นก็กระาจายไปคนละทิศคนละทางตามความฝันของตัวเอง แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอแม้จะห่างไกลกันแค่ไหน"มูมู่""ครับ"หญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาเรียกขานสรรพนามของแฟนที่แสนจะน่ารัก จากที่ชายหนุ่มนั้นอายจนแทบหัวมุดดินกับคำเรียกที่เธอตั้งให้ ตอนนี้กลับกลายเป็นชินชาไม่อายปากเสียแล้ว"วันหยุดไปที่นี่กันไหมมีมี่อยากไปดูทะเลหมอก" หญิงสาวที่เปิดดูสถานที่ท่องเที่ยวสวยงาม เธอถูกใจกับบรรยากาศจึงเอ่ยชวน พร้อมกับเดินไปนั่งลงตักของคนที่นั่งทำงานด้วยความตั้งใจ"มีมี่อยากไปเหรอ?" ชายหนุ่มละสายตาจากงานทันที เมื่อหน้าที่ของแฟนนั้นเขาไม่เคยปล่อยปะละเลยแม้เพียงเรื่องเล็กน้อย วงแขนแกร่งโอบกอดรอบเอวของแฟนสาวอ