บททั้งหมดของ สามี 3: บทที่ 31 - บทที่ 40

สามี 3ตอนที่ 32(ผู้ชายคนเดียว)"สวัสดีค่ะคุณแม่" ขนมปังทักทายเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน สายตาพลันเห็นผู้เป็นแม่สาละวนจัดการกับอาหารด้วยหน้าที่"จ้า...แม่กำลังตั้งมื้อเย็นพอดี เป็นไงไปดูหนังสนุกไหม?" แม่แนนตอบกลับและเอ่ยถามในถัดมา รับรู้เพราะลูกสาวส่งข้อความมาบอกความเคลื่อนไหว"สนุกค่ะ...ว่าแต่คุณพ่อล่ะคะ?" ขนมปังเดินวางกระเป๋า แล้วเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่ ก่อนจะเอ่ยถามถึงผู้ชายคนเดียวที่ตอนนี้เธอแคร์มากที่สุด"อยู่ในห้องทำงานน่ะ หนูไปตามคุณพ่อมาทานข้าวหน่อยสิ""ปังเหรอคะ?"แม่แนนไหว้วานลูกสาวที่ยืนกกกอด แต่เธอกลับย้อนถามด้วยน้ำเสียงและสีหน้าละห้อย เธอปล่อยกอดผู้เป็นแม่ แล้วหย่อนก้นนั่งลงเก้าอี้ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ..." แม่แนนอมยิ้ม พร้อมเอ่ยถามลูกสาวคนเล็กที่นั่งทำปากจู๋ยู่ย่น"คุณพ่อยังไม่ยอมพูดกับปังเลย...งอนแรงมาก~~~" ขนมปังบอกเล่าแก่ผู้เป็นแม่ให้รับรู้"ก็หนูเล่นทำผิดแบบนั้น...ง้ออีกหน่อยเดี๋ยวคุณพ่อก็หายงอนสู้ ๆ สิคะ" แม่แนนพูดให้กำลังใจลูกสาวแสนซน ที่สีหน้ายู่ย่นบึ้งตึงดูท้อถอย"เฮ้อ~~" ขนมปังทอดถอนลมหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย"ไปตามคุณพ่อมาทานข้าวไป...คุยกับคุณ

สามี 3ตอนที่ 34(ซ่อน)"คุณพ่อคะ นั่นรถอาไฟนี่คะ" ขนมปังที่นั่งรถกลับระหว่างทาง สัญญาณไฟจราจรสีแดงทำให้ต้องหยุดรถ สายตาของเธอมองเห็นรถยนต์ที่คุ้นตาอีกคันที่จอดอยู่อีกฝั่งตรงข้าม กระจกที่ไม่ได้ทึบทำให้มองเห็นได้ชัดเจน"ใช่จริงด้วย""มีคนไปกับอาไฟด้วยนะคะ เอ๊ะ! ผู้หญิงคนนั้นเหมือนปังเคยเห็นที่ไหนนะ"พ่อเจและขนมปังจ้องสายตาเพ่งพิศมองไปยังเป้าหมาย ผู้หญิงที่นั่งเคียงอาไฟใบหน้าที่คุ้นสายตา ทำให้ขนมปังฉุกคิดกับความคุ้นเคย"น้ำอุ่น" พ่อเจว่าขึ้นเสียงเรียบ"คุณพ่อรู้จักด้วยเหรอคะ?" ขนมปังย้อนถามทันใด"พี่ไอติมรู้จักนะ เพราะมาฝากน้ำอุ่นให้เข้าทำงาน ตอนนี้อยู่ช่วงทดลองงานกับอาไฟเพราะตรงตามที่เธอเรียนมา" พ่อเจอธิบาย แต่สายตาก็ยังจ้องไปยังรถยนต์ของเพื่อนสนิทด้วยรู้เท่าทัน"อ่า ปังนึกออกแล้ว ปังเคยเห็นพี่คนนี้ที่บ้านอาไฟตอนไปกินข้าวกับพี่ไอติม พี่เจทค่ะ...ตอนที่แอบให้อาไฟพาไปสมัครเรียนมวย แหะ ๆ" ขนมปังว่าขึ้นและนึกตาม บอกความตามที่เห็นแก่พ่อเจฟัง และเล่าที่มาจนบรรจบมาถึงเรื่องราวของตัวเอง"รวมหัวกันปิดพ่อเก่งนักนะ""โอ๊ะ โอ๊ย...ยอมแล้วค่ะคุณพ่อขา ต่อไปจะไม่ปิดแล้วจะบอกทุกเรื่องเลย แต่เรื่องมวยพี่

สามี 3ตอนที่ 36(เห้ย!!)...เวลาเลิกเรียนที่ขนมปังนั่งรถกลับบ้านพร้อมกับพี่ไอติมและพี่เจท เธอเอาแต่เงียบนั่งเหม่อมองออกนอกรถ จนพี่ไอติมกับพี่เจทนั้นมองหน้ากันอย่างสงสัย เพราะน้องสาวดูผิดแปลกไปจากเดิมที่เคยเป็น"ขนมปังมีปัญหาอะไรหรือเปล่า วันนี้ดูเงียบ ๆ ผิดปกติ" พี่ไอติมเอ่ยถาม"อกหัก" ขนมปังตอบสั้น ๆ โดยไม่มองหน้าพี่สาว ทำเพียงหน้าเศร้าเหงาหงอย"หืม...อกหัก?" พี่ไอติมแค่นเสียงในลำคออย่างฉงนใจ ก่อนจะเอ่ยถามย้ำออกไปในสิ่งที่ได้ยิน"อกหักดังเป๊าะ...ปังเสียใจ" ขนมปังว่าขึ้นพร้อมกับทำหน้าเศร้าไม่มองใคร"แล้วไปมีแฟนตอนไหนเนี้ย แอบซุ่มเหรอเราอ่ะ" พี่ไอติมสวนขึ้นด้วยความสงสัย น้ำเสียงที่ใช้ดั่งต่อว่าน้องสาวที่ตอนนี้เอาแต่หน้าเศร้าตลอดทาง"ไม่มี" ขนมปังตอบกลับตาใส"อ้าว...แล้วทำไมอกหักได้ล่ะ พี่ไม่เข้าใจ เจทงงไหมคะ?" พี่ไอติมหันหน้ามาทางน้องสาว ขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่่ขนมปังนั้นตอบเสียงนิ่ง ก่อนจะหันไปถามความคิดเห็นของผู้เป็นสามีที่เอาแต่นั่งขับรถแล้วยิ้มส่ายหัว"พี่ไอติมไม่เข้าใจหรอก ง่า งื้อ ฮือ" ขนมปังพูดตอบก้มหน้าเศร้ากับเรื่องราวที่ทำเธอนั้นผิดหวัง จนปล่อยเสียงร้องไห

สามี 3ตอนที่ 38(นักไถไร้เดียงสา)"อยากรู้เหรอคะ?" ขนมปังชายตาไล่มองชายทั้งสามด้วยรอยยิ้ม ย้ำถามอีกครั้งดั่งกับเธอนั้นกลั่นแกล้ง เพราะสีหน้าของบรรดาชายหนุ่มเริ่มยุ่งเหยิงลุ้นในคำตอบ((("อยาก!")))ชายทั้งสามขานรับดังลั่นพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดแนะ จนต้องมองหน้ากันอย่างงวยงงเมื่อพูดจบ"มึงจะพูดพร้อมกูทำไมเนี้ยได้ศิลา ไอ้มิน" ด๊อจเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด"มึงสิพูดเหมือนกูทำไม" ยอนมินแย้งทันที"พวกมึงแหละพูดสวนกูทำไม" ศิลาแทรกขึ้นเสียงแข็งทันใดหญิงสาวผู้อยู่ท่ามกลางชายหนุ่มทั้งสาวได้แต่กรอกสายตามองบนเพดาน ไม่รู้จะดีใจที่ถูกรายล้อมจากคนหล่อหรือรำคาญการถกเถียงของพวกเขาดี"ปังกลับก่อนนะคะ ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอพวกพี่เถียงกัน" ขนมปังลุกยืนสะพายกระเป๋าแล้วบอกกล่าวอำลา กรอกสายตามองอย่างระอา((("เดี๋ยวสิ!"))) ชายทั้งสามพูดพร้อมกันอีกครั้ง เพื่อยับยั้งรั้งเธอไว้ เพราะยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการ"จะรีบกลับบ้านมันมืดแล้ว" ขนมปังรีบแย้ง"เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ด๊อจเสนอตัวพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ขนมปังด้วยสีหน้าเรียบตึง ก่อนจะดึงแขนขนมปังให้เดินตามอย่างไม่ทันตั้งตัว"เดี๋ยว ๆ พี่ด๊อจ" ขนมปังที่ถูกกระชากจนตัว

สามี 3ตอนที่ 40(คน คนนั้น)"พี่ยอนมิน หมายควาย เอ๊ย! หมายความว่ายังไงคะ? รอมานาน?" ขนมปังที่ได้ยินดังนั้นถึงกับขมวดคิ้วพันกันแทบเป็นเลขแปด สิ่งที่หลุดจากปากของชายตัวสูง น้ำเสียงที่พูดออกมาด้วยความอาทร มือที่ไม่ยอมปล่อยห่างจากเธอ ความตะลึงยังคงทำให้ขนมปังนั้นเผลอลืม ในการที่มือชายนั้นจับต้อง"ก็ตามที่บอก...แต่ขอออกตัวไว้ก่อนว่าคนในใจของหนู เป็นไปได้ไหมหากมันจะเป็นพี่คนนี้" เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง คาดหวังเหลือเกินว่าเธอจะยังไม่มีใครในใจ จนพื้นที่หัวใจของเธอนั้นไม่เหลือเผื่อเขาให้ได้ยืน"ปังไม่เข้าใจ" เด็กสาวแรกรุ่นที่งุนงง แม้จะพยายามฟังและทำความเข้าใจ ความหมายที่เป็นนัยก็ไม่อาจรู้แจ้งได้ด้วยความเดียงสา"สักวันก็จะรู้ แต่ตอนนี้พี่ขอให้หนูเหลือพื้นที่หัวใจรอพี่หน่อย เมื่อถึงเวลาที่สมควรทุกความรู้สึกจะค่อย ๆ เผยและเฉลยเอง" ยอนมินเอ่ยบอกเสียงสุขุม แววตามองลึกในดวงตากลมอย่างสื่อความหมาย แววตาที่เคยแข็งกร้าวและตำหนิเธอในอดีต ผันเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนในตอนนี้ เมื่อเริ่มรู้ดีแล้วว่าเวลาที่เลยผ่าน อาจจะทำให้เขานั้นพลาดจากเธอไปอีกครั้ง"ยังไงปังก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี...เอ๊ะ หรือปังโง