All Chapters of พ่อของลูกเจระวี: Chapter 31 - Chapter 36

“ มันมีจริงด้วยเหรออะไรแบบนั้นนะ “ “ มีสิ ผู้ชายที่รักเมียมากๆ เป็นห่วงเป็นใยเมีย จนเกิดเป็นความเครียด มันก็เลยมีคำว่าแพ้ท้องแทนเมียขึ้นมาไง “ คุณหมอจึงจำเป็นต้องมานั่งอธิบายให้คุณเสี่ยฟังอีก เสี่ยโอมก็อมยิ้มบ่นกับตัวเองเบาๆ “ ถ้างั้นกูต้องเตรียมรับมือไว้ด้วยสินะ เพราะกูรักเมียมากเลย คงจะแพ้ท้องแทนเมียแน่ๆ “ “ มึงหาทางให้ลูกติดก่อนเถอะไอ้โอม “ แต่หนึ่งเดียวกับดักอารมณ์เพื่อน จนเสี่ยหุบยิ้มเกือบไม่ทัน ตรงข้ามกับเพื่อนๆ คนอื่นที่หลุดขำเขา “ ว่าแต่กู พวกมึงรอดูเหอะ! “ เสี่ยกอดอกหน้าบูดบึ้งเอนหลังชนกับโซฟา “ อ่าๆ อย่างอนดิกูเตรียมเหล้าไว้ให้มึงชงตั้งเยอะ “ “ พี่เจนครับ ลังพวกนี้จะให้เอาไปไว้ไหนครับ “ ชัยโยได้ยกลังเหล้าที่เจนเพิ่งจะสั่งเข้ามาให้ “ เอาวางไว้ตรงนั้นก็ได้ เสร็จแล้วก็กลับไปได้เลยนะ ขอบใจมากที่อาสาออกไปซื้อให้ “ ชัยโยหันมายิ้มอ่อนให้พลอยเจนแล้วเดินออกไป “ ใคร? “ เมื่อชายหนุ่มเดินออกไป เสี่ยโอมก็หันมาถามเพื่อนสาว “ พนักงานใหม่ ทำไมพวกมึงต้องมองกูแบบนี้ด้วย “ “ อ้าว ก็ปกติเห็นรับแต่ผู้หญิง “ “ โอ้ย ก็พนักงานมันหายากนี้กูติดป้ายเป็นเดือน เพิ่งจะมีค

“ เฮ้อ “ จิรกิตติ์นั่งหาวนอนอยู่ที่ปลายเตียง เหตุเพราะพลอยเจนอาบน้ำไม่เสร็จเสียที “ ไม่ใช่ว่าหลับนะ “ ระหว่างนั้นเขาก็คิดขึ้นได้ รู้สึกเป็นห่วงมากจึงลุกเดินไปที่ประตูห้องน้ำ มือใหญ่จับประตูให้เลื่อนออกเป็นช่องเล็กๆ เพื่อสามารถส่องสายตาเข้าไปมองได้ “ อ้าว “ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวหลับคาอ่างอาบน้ำไปแล้ว เขาก็ถึงกับถอนหายใจแรง มือใหญ่ดันประตูให้เปิดออกแล้วสาวขายาวเดินเข้าไปนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเตี้ยข้างอ่าง สายตาอันคมกริบของเขาทอดมองคนในอ่าง ที่มีเพียงฟองสบู่คุณธรรมปิดบังร่างกายอันสวยงามนั้นไว้ “ เจน จุ๊กกู่!! “ มือใหญ่ปัดขึ้นลงต่อหน้าภรรยาในนามของเขา ที่กำลังหลับเอาหัวพิงขอบอ่างอยู่ “ ถ้าปล่อยให้นอนแช่อยู่ตรงนี้มีหวังเปื่อยแน่ “ เห็นว่าคนที่หลับสนิทไม่มีทีท่าจะตื่นขึ้น จิรกิตติ์จึงจำเป็นต้องงมเอาร่างเล็กขึ้นมาจากน้ำ แต่เจ้าของร่างดันรู้สึกตัวในนาทีหน้าสิ่วหน้าขวานของคนที่กำลังโอบอุ้มร่างเปลือยเปล่าของเธอนี่สิ เขาที่รู้สึกได้ว่าร่างในอ้อมแขนกำลังขยับจึงก้มลงไปมอง ก็เห็นหญิงสาวกำลังตาเหลือกโผนจนจะหล่นออกจากเบ้าจ้องเขม็งมาที่เขาอย่างคาดโทษ “ คุณนี่มัน!! “ “ โอ้ย! โอยเจ็บเจน! “ จิ

“ พี่เจนเป็นอะไรไหมคะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า “ มุกถามกับพี่สาวเจ้าของร้าน ซึ่งกำลังยืนเหม่อลูบท้องของเธอ แววตาสั่นคลอ “ พี่ไม่เป็นอะไร ฝากดูร้านหน่อยนะ เดี๋ยวพี่จะไปนั่งพักในห้อง “ “ ให้มุกพาพี่ไปไหม “ “ ไม่เป็นไรไปทำงานต่อเถอะ อย่าลืมแจกขนมฟรีให้ลูกค้าที่นั่งในร้านด้วยนะ เมื่อกี้คงจะตกใจกันน่าดู “ “ ค่ะ เดี๋ยวมุกจะจัดการให้ พี่เจนเดินดีๆ นะ “ พลอยเจนเดินเข้ามานั่งที่โซฟาตัวโปรดในห้อง มือของเธอยังทาบอยู่ที่ท้องกลม “ เกือบไปแล้ว ถ้าเมื่อกี้นี้แม่ล้มไปแม่คิดภาพไม่ออกเลยนะลูก “ หญิงสาวน้ำตาคลอ ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเธอจะเจ้าเครียดเจ้าแค้นขนาดนี้ “ หลายอาทิตย์มานี้แม่เกือบใจอ่อนให้พ่อของลูกอีกรอบแล้ว จนลืมไปว่าก่อนหน้านี้เขาทำอะไรไว้บ้าง “ เจระวีหวนคิดไปถึงเหตุการณ์ในอดีต ‘ อาเจตทำไมเดี๋ยวนี้อาไม่สนใจเจนเลยคะ ไม่ไปรับไปส่งเจนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ‘ สาวน้อยหน้าตาสะสวยวัย 15 ปี เดินเข้ามาในบ้านและต่อว่าชายหนุ่มคนที่นั่งทำงานอยู่บนโซฟากลางบ้าน ‘ ก็อาไม่ว่างไงเจน เราเองก็โตแล้วไม่ใช่เหรอ คงไปไหนมาไหนเองได้แล้วมั้ง อาไม่ได้จะอยู่กับเจนตลอดชีวิตนะ ‘ คนตอบไม่มองแม้หน้าคนถาม ไม่น