All Chapters of หวานนนักรักของซาตาน: Chapter 61 - Chapter 70

ตอนที่ 62.“เดี๋ยวฉันจะไปผาแสงจันทร์ฝากนายบอกแม่กับพ่อฉันด้วยก็แล้วกัน ส่วนผู้หญิงคนนั้นอย่าให้เธอพักบนเรือนเด็ดขาดให้เธอพักบ้านพักสำหรับนักท่องเที่ยวหลังที่อยู่ริมสุดด้านตะวันตก คงไม่ต้องให้ฉันสั่งว่าให้ทำยังไง” ว่าแล้วร่างสูงใหญ่ก็เดินดุ่มๆ ไปที่รถ 4WD คันเก่งก่อนจะขับเคลื่อนไปยังผาแสงจันทร์ปล่อยให้เด่นดียืนเกาหัวฟูๆ ของตนแกรกๆ กับภารกิจที่เรียกได้ว่าลงมือสังหารพวกอัครไพฑูรย์ ง่ายกว่ากันเยอะ“เอออะไรที่ยากๆ และแสนจะน่ารำคาญก็โยนมาให้ไอ้เด่นดีทุกที แล้วทีนี้จะเอาไงล่ะนี่เฮ้อ” เด่นดีทำหน้ายุ่งก่อนจะหันไปทางกลุ่มเด็กๆ ที่กำลังซ้อมเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน“สงสัยงานนี้ต้องให้แมงปอกับน้ำผึ้งจัดการซะแล้ว อิอิอิ สนุกแน่ๆ”สวัสดีค่ะคุณแม่ คุณพ่อไม่เจอกันตั้งนานสบายดีหรือคะ” แอนนิต้านั่งจีบปากจีบคอทักทายสวัสดีนายใหญ่และนายหญิงวารินอย่างนอบน้อมจนนายหญิงวารินแทบจะต้องก้มลงจนติดพื้นเพื่อรับไหว้แสนงามของเธอ“เอ่อสบายดีจ๊ะขอบใจนะจ๊ะที่เป็นห่วง” “แอนนี่น่ะคิดถึ้งคิดที่นี่นะคะ แต่ก็ไม่กล้ามาและอีกอย่างกลัวว่ามาร์คเขายังโกรธแอนนี่อยู่ก็เลยไม่กล้ามา แต่บังเอิ๊นบังเอิญเจอริคที่สมุย แอนนี่ก็เลยลองๆ ถามดู

ตอนที่ 64.“ว้าย กรี๊ดดดด!!!” แต่ตอนนี้เธอก็ได้รู้แล้วว่าเธอก้าวพลาดเมื่อร่างเล็กๆ ของเธอลอยละลิ่วลื่นไถลไปตามลาดหินขูดเกี่ยวกับกิ่งไม้น้อยใหญ่จนรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งตัวเสียงกรีดร้องอย่างตกใจและร่างน้อยๆ ที่ลื่นไถลตกลงไปจากโขดหินนั้นได้สร้างความตกใจและเป็นห่วงให้เจ้าคอบร้าเป็นอย่างมาก มันเห่าเสียงดังและกระโดดขึ้นไปบนโขดหินก้มมองหาร่างของอรุณนารีแต่ด้วยความมืดที่เริ่มปกคลุมทำให้มันมองหาได้ยากลำบากแม้ว่าสายตาของมันจะมีความสามารถมองในที่มืดได้ดีกว่าคนก็ตามมันจึงเห่าเพื่อส่งสัญญาณให้หญิงสาวตอบกลับและได้แต่หวังว่าเสียงของมันจะดังพอให้นายหัวของมันได้ยินโฮ่งๆๆ เจ้าคอบร้าเห่าอีกรอบและคราวนี้มันก็ได้ยินเสียงโอดโอยของอรุณนารีพร้อมกับการเคลื่อนไหวน้อยๆ ของพุ่มไม้ด้านล่างและเหมือนประกายไฟเล็กๆ จากไฟฉายหรืออะไรสักอย่างที่ส่องวับแวมอยู่ข้างล่างนั่น มันจึงไม่รอช้ารีบกระโดดลงไปหาอรุณนารีด้วยความชำนาญเพราะมันก็ได้รับการฝึกฝนให้เดินสำรวจป่ากับนายหัวอยู่บ่อยครั้งและทุกคนต่างก็รู้ว่าเจ้าคอบร้าถูกฝึกมาให้เป็นนักสำรวจพร้อมๆ กับนักล่าที่พร้อมจะต่อสู้ฟาดฟันกับคนที่จะมาทำร้ายนายของมันหรือมารุกรานยังถิ่นที่สงบ

ตอนที่ 66. “เราคงต้องอยู่ที่นี่จนถึงเช้า เพราะถ้าไปตอนนี้คงไม่ได้มันอันตรายเกินไป” เขาบอกหญิงสาวเรียบๆ พลางหยิบฟูกบางๆ ที่พอใช้ปูกันความเย็นจากแผ่นหินได้ และผ้าห่มผืนเล็กๆ แต่ทว่าอุ่นนักเมื่อเขาคลี่มันคลุมร่างบางของเธออย่างอ่อนโยน“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวเอ่ยของคุณเขาเบาๆ แก้มสาวแดงปลั่งในความมืดอย่างห้ามไม่ได้ มองชายหนุ่มที่เดินส่องไฟฉายหากิ่งไม้แห้งเพื่อมาก่อไฟเพื่อให้ความอบอุ่นตลอดค่ำคืนนี้ที่ดูท่าว่าน้ำค้างแรงใช่เล่น“คุณเก่งจัง เตรียมของมามีประโยชน์ทุกอย่างเลย” หญิงสาวเอ่ยงึมงำเพราะกำลังเคี้ยวขนมปังกรอบอยู่ในปากและกำลังดื่มน้ำผลไม้แสนอร่อยที่ชายหนุ่มนำมาด้วยเหมือนรู้ว่าเธอกำลังหิว ส่วนเจ้าคอบร้าก็ได้ช็อกโกแลตเนยถั่วของโปรด“ก็เพราะฉันฉลาดไง ไม่เหมือนบางคนตัวเล็กแล้วยังสมองเล็กอีก” ชายหนุ่มพูดเบาๆ เรื่อยๆ แต่ทำให้คนที่กำลังดื่มน้ำอยู่สำลักไอแคกๆ จนหูตาแดงก่ำหันไปมองคนพูดตาเขียววับๆ ในความมืดเจ้าคอบร้าเองก็แอบเคืองเจ้านายมันเหมือนกันแต่ก็ทำได้เพียงกินช็อกโกแลตต่อแต่ไม่วายมองค้อนๆ ให้นายหัวของมัน (สุนัขค้อนนี่มันเป็นแบบไหนคิดเอาเองนะคะ)“นี่คุณว่าฉันโง่เหรอ คนบ้า” หญิงสาวหน้าแดงก่ำอย่า

ตอนที่ 68.เสียงนกร้องจิ๊บๆ ไพเราะราวกับเสียงเพลงจากสวรรค์ แสงแดดอ่อนๆที่ทอลอดผ่านกิ่งใบของต้นไม้น้อยใหญ่เป็นลำแสงสีทองอบอุ่นทำให้หญิงสาวที่หลับอุ่นสบายมาตลอดคืนขยับตัวเบาๆ อย่างแสนเสียดายความอบอุ่นที่เธอรู้สึกว่าเมื่อคืนนี้เธอหลับสบายราวกับนอนบนเตียงนุ่ม และเมื่อนึกได้ว่าบัดนี้ตนเองอยู่ที่ไหนกับใคร และอย่างไรร่างบางก็ทะลึ่งพรวดขึ้นอย่างหายงัวเงียเป็นปลิดทิ้ง และเมื่อพบว่าข้างกายเธอไร้เงาของทั้งคนและสุนัขยิ่งทำให้เธอตกใจขวัญเสียจนแทบร้องลั่นป่า “คนบ้าหมาก็บ้า ทิ้งฉันไว้คนเดียวแหงๆ เลย ฮือๆๆ ไอ้คนใจร้าย ไอ้หมาใจดำ” อรุณนารีโวยวายกับตัวเองซบหน้าลงบนหัวเข่าอย่างหวาดหวั่น เพราะคิดว่าเธอถูกทิ้งไว้เพียงลำพังในป่าที่ไม่คุ้นเคยแม้ว่าตอนนี้จะมีแสงสว่างของยามเช้าตรู่ให้เห็นบรรยากาศโดยรอบที่ปกคลุมด้วยต้นไม้น้อยใหญ่และโขดหินสูงต่ำและเธอโชคดีอย่างที่เขาว่าจริงๆ เมื่อเธอมองไปยังที่ที่เธอหล่นลงมาซึ่งห่างจากโขดหินที่เธอใช้หลบน้ำค้างเมื่อคืนนั้นมันเป็นเวิ้งป่าพรุที่ไม่มีก้อนหินใหญ่หรือโขดหินแข็งๆ แต่มันเป็นพื้นที่ดูเหมือนจะโล่งกว้างและเต็มไปด้วยใบไม้ที่ทับถมกันหลายชั้นจนแทบจะกลายเป็นเนื้อเดี

ตอนที่ 70.ชายหนุ่มพูดแข็งๆ แก้เก้อ เพราะเขาเองก็เขินเธอเหมือนกันกับความใกล้ชิดเมื่อครู่แม้จะรู้ว่าตอนนี้เธอไม่ค่อยเจ็บข้อเท้าแล้ว แต่ด้วยความอยากใกล้ชิดเธอทำให้เขาต้องใช้วิธีนี้อย่างหน้าด้านๆ มันก็ไม่ผิดไม่ใช่หรือทีเขาอยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้างเพราะตอนนี้ไอ้นิสัยเห็นแก่ตัวนิดๆ ของผู้ชายมันเข้าสิงสู่จิตใจที่แห้งแล้งมานานของเขาให้อยากเอาเปรียบหญิงสาวน่ารักตรงหน้านี้สักครั้ง และหญิงสาวคนนั้นที่ยืนมองเขาตาปริบๆ ก็ทำตามแบบยังงงๆ ระคนขัดเขินอยู่นั่นเองแต่สุดท้ายเธอก็ต้องอาศัยแผ่นหลังกว้างนี้อีกครั้งเหมันต์พาเธอเดินลัดเลาะมาด้านหลังของเกาะซึ่งเป็นสวนมะพร้าว และห่างออกไปเล็กน้อย จะเป็นฟาร์มหอยมุกที่ตอนนี้สามารถให้มุกเม็ดงามไม่แพ้จากที่ใด และตอนนี้เครื่องประดับจากไข่มุกของเกาะพราวแสงจันทร์ก็ขึ้นชื่อและเป็นที่ต้องการของตลาดทั้งในและต่างประเทศ“โอ้โห ดูสิกาแฟกำลังสุกเลย สวยจังๆ”อรุณนารีเอ่ยอย่างตื่นตาตื่นใจกับภาพไร่กาแฟเล็กๆ เมื่อหายขัดเขินไปบ้างแล้ว และพยายามหาเรื่องคุยกับเขาเพื่อกลบเกลื่อนความขัดเขินนั้นและภาพไร่กาแฟเล็กๆ เกือบสิบไร่ที่เขียวขจีเต็มไปด้วยผลกาแฟดกเต็มต้นและคงจะให้ผลผลิตมากพอสม