ตอนที่ 66. “เราคงต้องอยู่ที่นี่จนถึงเช้า เพราะถ้าไปตอนนี้คงไม่ได้มันอันตรายเกินไป” เขาบอกหญิงสาวเรียบๆ พลางหยิบฟูกบางๆ ที่พอใช้ปูกันความเย็นจากแผ่นหินได้ และผ้าห่มผืนเล็กๆ แต่ทว่าอุ่นนักเมื่อเขาคลี่มันคลุมร่างบางของเธออย่างอ่อนโยน“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวเอ่ยของคุณเขาเบาๆ แก้มสาวแดงปลั่งในความมืดอย่างห้ามไม่ได้ มองชายหนุ่มที่เดินส่องไฟฉายหากิ่งไม้แห้งเพื่อมาก่อไฟเพื่อให้ความอบอุ่นตลอดค่ำคืนนี้ที่ดูท่าว่าน้ำค้างแรงใช่เล่น“คุณเก่งจัง เตรียมของมามีประโยชน์ทุกอย่างเลย” หญิงสาวเอ่ยงึมงำเพราะกำลังเคี้ยวขนมปังกรอบอยู่ในปากและกำลังดื่มน้ำผลไม้แสนอร่อยที่ชายหนุ่มนำมาด้วยเหมือนรู้ว่าเธอกำลังหิว ส่วนเจ้าคอบร้าก็ได้ช็อกโกแลตเนยถั่วของโปรด“ก็เพราะฉันฉลาดไง ไม่เหมือนบางคนตัวเล็กแล้วยังสมองเล็กอีก” ชายหนุ่มพูดเบาๆ เรื่อยๆ แต่ทำให้คนที่กำลังดื่มน้ำอยู่สำลักไอแคกๆ จนหูตาแดงก่ำหันไปมองคนพูดตาเขียววับๆ ในความมืดเจ้าคอบร้าเองก็แอบเคืองเจ้านายมันเหมือนกันแต่ก็ทำได้เพียงกินช็อกโกแลตต่อแต่ไม่วายมองค้อนๆ ให้นายหัวของมัน (สุนัขค้อนนี่มันเป็นแบบไหนคิดเอาเองนะคะ)“นี่คุณว่าฉันโง่เหรอ คนบ้า” หญิงสาวหน้าแดงก่ำอย่า
ตอนที่ 67.“แต่พี่มาร์คก็หล่อนะ แต่ไว้หนวดเคราแบบนี้ก็หล่อดิบเถื่อนไปอีกแบบอิอิอิ”“ยัยแมงปอขี้ประจบ”“ถ้าประจบแล้วรอดชีวิตก็น่าประจบนี่นา เอ่อพี่มาร์คคะเล่าเรื่องที่นี่ให้ฟังบ้างสิ เรื่องพี่มาร์คก็ได้ ได้ไหมคะ” อรุณนารีเอ่ยปากถามเขาดวงตาใสแจ๋วรอคอยคำตอบ“ทำไมอยากรู้อะไร น้ำผึ้งกับไอ้แฝดนรกสองตัวยังเล่าเรื่องพี่ไม่หมดอีกเหรอ”“โธ่พี่มาร์คก็ ว่าไปนั่นเอางี้แมงปอเล่าเรื่องแมงปอก่อนก็ได้”เธอบอกอย่าใจป้ำและเล่าเรื่องของตัวเองก่อนรวมทั้งเรื่องเพื่อนรักทั้งสองคน และความผูกพันที่พวกเธอมีต่อกันและเรื่องที่มักมีคนเข้าใจเธอกับเนตรนาราผิดว่าเป็นคู่รักร่วมเพศเป็นเลสเบี้ยนด้วย (แต่เธอไม่รู้หรอกว่าคำเฉลยนั้นมันสร้างความโล่งอกและพอใจให้กับใครบางคนที่เคยเข้าใจผิดแบบนั้นมาก่อนเป็นอย่างมาก)“คนอื่นที่ไม่รู้จักเราชอบมองว่าเราเป็นคู่ทอมดี้ คนแถวๆ นี้ก็เคยกล่าวหาแมงปอ”แล้วก็โดนแขวะจนได้ เหมันต์หัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดีจนหญิงสาวต้องหันมามองอย่างแปลกใจและก็ต้องตาค้างกับความสดใสและรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์ของเขาและต้องรีบหลบตาทันทีเมื่อเขาหันมา หญิงสาวแอบหน้าแดงอย่างช่วยไม่ได้ หัวใจสาวเต้นกระหน่ำจนแทบทะลุอก...แ
ตอนที่ 68.เสียงนกร้องจิ๊บๆ ไพเราะราวกับเสียงเพลงจากสวรรค์ แสงแดดอ่อนๆที่ทอลอดผ่านกิ่งใบของต้นไม้น้อยใหญ่เป็นลำแสงสีทองอบอุ่นทำให้หญิงสาวที่หลับอุ่นสบายมาตลอดคืนขยับตัวเบาๆ อย่างแสนเสียดายความอบอุ่นที่เธอรู้สึกว่าเมื่อคืนนี้เธอหลับสบายราวกับนอนบนเตียงนุ่ม และเมื่อนึกได้ว่าบัดนี้ตนเองอยู่ที่ไหนกับใคร และอย่างไรร่างบางก็ทะลึ่งพรวดขึ้นอย่างหายงัวเงียเป็นปลิดทิ้ง และเมื่อพบว่าข้างกายเธอไร้เงาของทั้งคนและสุนัขยิ่งทำให้เธอตกใจขวัญเสียจนแทบร้องลั่นป่า “คนบ้าหมาก็บ้า ทิ้งฉันไว้คนเดียวแหงๆ เลย ฮือๆๆ ไอ้คนใจร้าย ไอ้หมาใจดำ” อรุณนารีโวยวายกับตัวเองซบหน้าลงบนหัวเข่าอย่างหวาดหวั่น เพราะคิดว่าเธอถูกทิ้งไว้เพียงลำพังในป่าที่ไม่คุ้นเคยแม้ว่าตอนนี้จะมีแสงสว่างของยามเช้าตรู่ให้เห็นบรรยากาศโดยรอบที่ปกคลุมด้วยต้นไม้น้อยใหญ่และโขดหินสูงต่ำและเธอโชคดีอย่างที่เขาว่าจริงๆ เมื่อเธอมองไปยังที่ที่เธอหล่นลงมาซึ่งห่างจากโขดหินที่เธอใช้หลบน้ำค้างเมื่อคืนนั้นมันเป็นเวิ้งป่าพรุที่ไม่มีก้อนหินใหญ่หรือโขดหินแข็งๆ แต่มันเป็นพื้นที่ดูเหมือนจะโล่งกว้างและเต็มไปด้วยใบไม้ที่ทับถมกันหลายชั้นจนแทบจะกลายเป็นเนื้อเดี
ตอนที่ 69.“นี่พี่มาร์คคะทางนี้มันเป็นทางราบนะคะไม่ใช่หน้าผาสักหน่อยเวอร์อีกแล้ว บ่นเป็นตาแก่ไปได้” หญิงสาวเถียงฉอดๆ อย่างอารมณ์ดีแล้วยังแกว่งขาเรียวไปตามจังหวะการเดิน สายตาก็ชมนกชมไม้สบายอารมณ์เจ้าคอบร้าก็เดินนำหน้าอย่างแสนสุขใจมันกระโดดงับหยอกเย้าผีเสื้อตัวน้อยสีสวยไปอย่างอารมณ์ดีไม่แพ้นายสาวของมันเสียงน้ำกระทบโขดหินดังเข้ามาใกล้ แล้วภาพน้ำตกที่เป็นสายยามโรยตัวมากจาหน้าผาสูงก็ปรากฏต่อหน้าสายน้ำที่กระเซ็นซ่านยามกระทบโขดหินด้านล่างเป็นประกายยามต้องแสงตะวันยามเช้าดูงดงามจับตา แอ่งน้ำใสด้านล่างน่าลงไปแช่และแหวกว่ายให้สำราญใจ“ว้าว สวยจังเลย พี่มาร์คดูสิมันสวยมากๆ ดูๆ ตรงนั้นมีผีเสื้อตัวใหญ่จังสีสวยด้วย โหกล้วยไม้ตรงนั้นก็สวยพาแมงปอไปดูใกล้ๆหน่อยสินะคะ นะๆๆ” หญิงสาวอ้อนคนที่อนุเคราะห์แผ่นหลังให้ขี่อย่างน่ารักและมีหรือที่เธอออดอ้อนขนาดนี้แล้วใครจะไม่ใจอ่อน ดังนั้นเหมันต์จึงพาเธอไปยืนดูกล้วยไม้ช่องามที่ขึ้นแซมแทรกตามโขดหินตามที่เธอร้องขอ และเมื่อเท้าบางแตะพื้นหินเท่านั้นความดีใจจนลืมตัวทำให้หญิงสาวถลาไปดูความงดงามของกล้วยไม้ช่อนั้นทันที และมาถึงตอนนี้เหมันต์จึงรู้ตัวว่าถูกแม่แมงปอหลอกขี่ห
ตอนที่ 70.ชายหนุ่มพูดแข็งๆ แก้เก้อ เพราะเขาเองก็เขินเธอเหมือนกันกับความใกล้ชิดเมื่อครู่แม้จะรู้ว่าตอนนี้เธอไม่ค่อยเจ็บข้อเท้าแล้ว แต่ด้วยความอยากใกล้ชิดเธอทำให้เขาต้องใช้วิธีนี้อย่างหน้าด้านๆ มันก็ไม่ผิดไม่ใช่หรือทีเขาอยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้างเพราะตอนนี้ไอ้นิสัยเห็นแก่ตัวนิดๆ ของผู้ชายมันเข้าสิงสู่จิตใจที่แห้งแล้งมานานของเขาให้อยากเอาเปรียบหญิงสาวน่ารักตรงหน้านี้สักครั้ง และหญิงสาวคนนั้นที่ยืนมองเขาตาปริบๆ ก็ทำตามแบบยังงงๆ ระคนขัดเขินอยู่นั่นเองแต่สุดท้ายเธอก็ต้องอาศัยแผ่นหลังกว้างนี้อีกครั้งเหมันต์พาเธอเดินลัดเลาะมาด้านหลังของเกาะซึ่งเป็นสวนมะพร้าว และห่างออกไปเล็กน้อย จะเป็นฟาร์มหอยมุกที่ตอนนี้สามารถให้มุกเม็ดงามไม่แพ้จากที่ใด และตอนนี้เครื่องประดับจากไข่มุกของเกาะพราวแสงจันทร์ก็ขึ้นชื่อและเป็นที่ต้องการของตลาดทั้งในและต่างประเทศ“โอ้โห ดูสิกาแฟกำลังสุกเลย สวยจังๆ”อรุณนารีเอ่ยอย่างตื่นตาตื่นใจกับภาพไร่กาแฟเล็กๆ เมื่อหายขัดเขินไปบ้างแล้ว และพยายามหาเรื่องคุยกับเขาเพื่อกลบเกลื่อนความขัดเขินนั้นและภาพไร่กาแฟเล็กๆ เกือบสิบไร่ที่เขียวขจีเต็มไปด้วยผลกาแฟดกเต็มต้นและคงจะให้ผลผลิตมากพอสม
ตอนที่ 71. เสียงออดอ้อนฉอเลาะของแอนนิต้าดังขึ้นทำให้หญิงสาวชะงักและอดที่จะหันมามองไม่ได้ และก็ได้พบกับภาพบาดตาเมื่อแอนนิต้าโน้มลำคอแกร่งของเหมันต์ลงมาและประจับเรียวปากสีสวยลงบนริมฝีปากหยักหนาอย่างไม่แคร์สายตาใคร แต่คนที่แคร์ก็หันหน้าหนีภาพนั้นทันทีเช่นกัน และอาการของหญิงสาวชายหนุ่มก็หารอดพ้นสายตาอันเฉียบคมของนายหญิงแห่งเกาะพราวแสงจันทร์ไปได้ “ปล่อยผมนะแอนนี่ ทำอะไรน่าเกลียดให้เกียรติพ่อผมบ้าง”เหมันต์สะบัดหน้าหนีใบหน้าสวยเฉี่ยวของแอนนิต้าทันทีเมื่อเขาเห็นแววตาไหวระริกของคนตัวเล็กที่สะบัดหน้าหนีเขาเข้าห้องไป ชายหนุ่มผลักร่างงามนั้นเบาๆ และถอยห่างมองเธอด้วยแววตาที่คนถูกมองหนาวเหน็บไปถึงก้นบึ้งหัวใจ มันเย็นชา และกร้าวแกร่ง ไม่หลงเหลือความหวานหรือความอาวรณ์ใดๆ ให้เธอเลยแม้เพียงเสี้ยว แอนนิต้าคิดอย่างเจ็บปวดและแสนเสียดายที่เธอกำลังจะเสียเขาไปให้นังผู้หญิงตัวเล็กหน้าจืดนั่น และเธอยอมไม่ได้เมื่อเธอตั้งใจมาทวงสิ่งที่ควรจะเป็นของเธอคืน เธอก็ต้องได้คืนและจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ด้วย “แหมมาร์คคะ พูดอะไรอย่างนั้นคะแอนนี่แค่คิดถึงคุณและเป็นห่วงม้ากมาก เลยแค่อยากจูบรับขวัญคุณเท่านั้น
ตอนที่ 72.“ฮันนี่รอฉันด้วยสิ” ริคเอ่ยเสียงหวานแล้วเดินดักหน้าดักหลังสาวน้อยที่ทำท่ามึนตึงใส่เขามาตั้งแต่เขากลับมา จนวันนี้เป็นวันที่สองแล้วเธอยังไม่ยอมพูดคุยกับเขาดีๆ“ใครๆ เป็นฮันนี่ของคุณพูดดีๆ นะคนบ้า” ในที่สุดสาวน้อยก็ทนไม่ไหว จนต้องระเบิดความขุ่นเคืองออกมา“ก็ฮันนี่นี่ไง เป็นฮันนี่ของพี่ริคขา” ชายหนุ่มตีขลุมให้ตัวเองเสร็จสรรพและถือโอกาสที่ดรุณนุชเผลอดึงจักรยานคู่ใจนั้นมาคร่อมขี่เสียเอง สาวน้อยตาคมจึงได้แต่มองเขาอย่างฮึดฮัด“ก็ภาษาไทยชื่อน้ำผึ้งแปลเป็นภาษาอังกฤษว่าฮันนี่ และภาษาอังกฤษคำว่าฮันนี่ก็แปลว่าน้ำผึ้งสุดที่รักไงจ๊ะคนสวยของพี่ริค ฮันนี่ๆ ที่รักๆ”“คนบ้าหยุดล้อเขานะ” ดรุณนุชหน้าแดงก่ำเมื่อใบหน้าหล่อเหลากระชากใจนั้นชะโงกเข้ามาใกล้เกือบชิดใบหน้าสีน้ำผึ้งแดงปลั่งด้วยความขัดเขินของเธอ“ก็รึไม่จริง ฮันนี่ที่รัก น้ำผึ้งที่รักก็ความหมายเดียวกัน”“เค้าไม่ใช่ที่รักของใครอย่ามาพูดมั่วๆ นะ ใครเขาไปรักใครตอนไหนกัน”“จริงเหรอที่ไม่ใช่ที่รักของใคร ว้าแย่จังอย่างนี้พี่ริคสุดหล่อก็ผิดหวังน่ะสิ เขาไม่ยอมเป็นที่รัก ไม่ยอมเป็นฮันนี่เสียนี่ แย่จังว่าไงกุ้งแก้ว นายว่าฉันอกเดาะรึเปล่า”เจี๊ยกๆ
ตอนที่ 73.“โธ่ตัวเองไม่มีน้ำยาเองยังจะมางอนคนอื่น”“ไม่ได้งอนโว้ย แค่ทนเห็นคนมีความสุขไม่ได้” เด่นดังตะโกนสวนกลับมากับคำพูดเย้ยหยันของน้องสาวที่หัวเราะเบาๆ ตามหลังมา“มีอะไรให้แอนนี่ช่วยไหมคะทุกๆ คน” เสียงที่ดัดจนหวานดังขึ้นท่ามกลางความสนุกและมีความสุขของทุกคน และเหมือนเสียงนั้นมีมนต์ดำ ทำให้ทุกคนที่กำลังง่วนอยู่กับงาของตนชะงักและหยุดสิ่งที่ตัวเองกระทำอยู่ทันที เด็กที่กำลังชูมือหมุนรอบตัวก็หยุดหมุนหันมามองสาวสวยนิ่ง มือที่ช่วยกันตอกตะปูของเหล่าชาวเกาะก็ค้างแล้วก็มองเธอนิ่ง เด่นดังและชะเอมที่กำลังป้ายฝีแปรงทาสีอยู่ก็นิ่งค้างมองมาที่เธอเช่นกัน อรุณนารีและดรุณนุชที่กำลังยกแก้วขึ้นดื่มน้ำแก้กระหายมองไปที่หญิงสาวแสนสวยในท่าที่แก้วจ่อริมฝีปากค้างเติ่งและหากไม่ได้คิดไปเองเหมือนลมจะหยุดพัดไปชั่วขณะด้วยแอนนิต้ายิ้มค้างจนเหงือกแทบแห้งเมื่อเห็นทุกคนชะงักค้างหันมามองที่เธอนิ่ง จนหญิงสาวเก้อไปจนต้องกระแอมไอเพื่อเรียกความมั่นใจกลับมาและเหมือนว่ามีใครกดปุ่มเพลย์ให้แผ่นซีดีเล่นต่อ อาการตาค้างมือค้างและสายลมก็พัดผ่านทุกอย่างก็กลับมาสู่สภาวะปกติ“เอ่อ คงไม่กล้ารบกวนหรอกครับคุณแอนนิต้า” ชายคนหนึ่งกล่า
ตอนที่ 155. “บ้าเอ๊ย เราโดนล้อมไว้หมดแล้ว” ราอูลสบถดังลั่นก่อนจะวิ่งลงไปในเคบินส่วนตัวเพื่อจะสวมชุดดำน้ำหนีไป “นี่แกจะทำอะไร จะหนีเอาตัวรอดเรอะ” ขจรศักดิ์วิ่งตามาและขวางทางไม่ให้ราอูลออกไปจากเคบินได้ทั้งสองมองกันอย่างกินเลือดกินเนื้อ “ช่วยไม่ได้มันมีอยู่ชุดเดียวและตอนนี้ฉันก็ใส่มันแล้วด้วย”“ใส่ได้มันก็ถอดได้และแกก็ยังใส่ไม่เสร็จ” ชายทั้งสองคนถกเถียงกันในขณะที่เฮลิคอปเตอร์ของตำรวจน้ำสองลำสาดไฟสว่างจ้าไปทั่วเรือพร้อมกับประกาศให้ทุกคนปลดอาวุธก่อนที่หน่วยจู่โจมจะโรยตัวลงมาจากเฮลิคอปเตอร์และเข้าควบคุมสถานการณ์ แล้วจัดการใส่กุญแจมือของลูกเรือที่ยอมจำนน ในขณะที่นายตำรวจส่วนหนึ่งเข้าไปสำรวจทั่วลำเรือ “ถ้าอย่างนั้นมันก็ต้องวัดดวงกันหน่อย” ด้วยความรักตัวกลัวตายและไม่ปลื้มกับการถูกจับกุมหรือคุมขังให้อยู่แต่ภายในห้องแคบๆ แออัดในสถานที่ๆ เรียกว่าคุก ชายซึ่งอายุล่วงเลยมาสี่สิบกว่าปีก็เข้าห้ำหั่นกันด้วยความดุเดือดไม่มีใครยอมใครบนเส้นทางนี้ ไม่มิตร และศัตรูที่ถาวร... แม้ว่าทั้งสองจะมีอายุกว่าสี่สิบปี แต่ด้วยความที่มีชีวิตโลดโผนและออกกำลังกายสม่ำเสมอร่า
ตอนที่ 154.“เจมส์...ขอบคุณมาก” ดรุณนุชเอ่ยอย่างตื่นเต้นดีใจเมื่อหันไปเจมส์ บอดีการ์ดของริค ซึ่งสั่งให้เขาแอบซุ่มดูอยู่ไม่ห่างจากบ้านหลังน้อยเพราะเขามั่นใจว่าเจมส์จะสามารถดูแลภรรยาของเขาได้“ผมต้องขอโทษด้วยที่ปล่อยให้มันเข้ามาถึงตัวคุณง่ายขนาดนี้ มันฉลาดพอที่จะล่อผมไปอีกด้านดีที่ผมไหวตัวทัน คุณน้ำผึ้งไม่เป็นไรนะครับ” เจมส์บอกกล่าวและถามเธอด้วยความเป็นห่วงนี่ถ้าหากเขาไม่หลงกลพวกมัน ภรรยาของเจ้านายคงไม่ต้องออกมาเจอเหตุการณ์อุกอาจแบบนี้ เขาเกือบพลาดเป็นครั้งที่สอง เจมส์คิดอย่างโกรธเคืองตัวเอง“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเจมส์ตอนนี้น้ำผึ้งก็ปลอดภัย เราไปหาริคกันเถอะ”“ครับ คุณน้ำผึ้งกับคุณชะเอมเดินไปเลยครับผมจะระวังหลังให้” ดรุณนุชกับชะเอมจูงมือกันไปตามทางที่ริคและพรรคพวกอยู่ทันทีด้วยความชำนาญจึงไม่อยากที่เธอทั้งสองจะเร้นกายไปได้โดยมีบอดีการ์ดผู้ซื่อสัตย์คอยเฝ้าระวังความปลอดภัยให้จนพวกเธอไปถึงที่หมาย เมื่อริคเห็นภรรยาเดินมาด้วยสภาพที่เหมือนฝ่าสมรภูมิรบมาเขาก็เข้าไปรวบร่างบางเข้าหาอกกว้างของตนอย่างรักใครห่วงใยและเธอก็ยินดีที่จะอยู่ในอ้อมอกอุ่นของสามีโดยไม่เกี่ยงงอน“เด็กดื้อ” ริคเอ่ยเบาๆ กับเรือนผมสล
ตอนที่ 153. ร่างตะคุ่มๆ ของคนกลุ่มหนึ่งเคลื่อนไหวช้าๆ ไปตามทางที่มืดสนิทอย่างชำนาญมันค่อยๆ ย่องย่างไปที่หมู่บ้านของชาวบ้านที่ปลูกสลับลดหลั่นกันตามเนินเขาและตอนนี้บ้านช่องต่างๆ ก็ปิดสนิทและมีเพียงแสงไฟสลัวๆ จากดวงไฟรายทางที่ใช้พลังงานแสงอาทิตย์เท่านั้น และไม่ไกลกันกลุ่มคนอีกประมาณห้าคนก็ค่อยๆ เคลื่อนกายตามมาพร้อมด้วยอาวุธในมือที่พร้อมปลิดชีพทุกชีวิตที่โผล่มาขวางทาง แต่ไม่ไกลกันนั้นหลังพุ่มไม้หนาและบนต้นไม้ใหญ่หรือหลังโขดหินใหญ่ก็มีร่างของอีกหลายคนที่พรางกายเพื่อรอคอยเช่นกัน วี้ดดดด ฉึก เสียงบางอย่างหวีดหวิวผ่านสายลมพร้อมกับร่างของผู้บุกรุกล้มลงทีละคนๆ “เฮ้ยพวกมันรู้ตัวแล้ว” เสียงผู้บุกรุกเอ่ยขึ้นอย่างตะหนกเพราะไม่คาดคิดว่าจะถูกโจมตีอย่างเงียบๆ เพราะตามแผนที่ๆ ได้และจุดยุทธศาสตร์ที่คาดว่าจะไม่มีใครสงสัยหรือป้องกันการบุกรุกนั้นจะมีการวางแผนรับมือกับพวกมัน “ลงมือได้” นั่นคือสัญญาณที่ริคส่งให้คนของเขาและการต่อสู้อย่างดุเดือดก็เริ่มขึ้น ทั้งเสียงปืนและเสียงร้องโหยหวนของผู้ได้รับบาดเจ็บจากคมกระสุนและดาบคมกริบของนักสู้ฝีมือฉมังกร้านแกร่งในสมรภูม
ตอนที่ 152. “ตายซะเถอะนังหน้าจืด” แอนนิต้ากัดฟันพูดอย่างสติแตกพร้อมเล็งปืนไปทางร่างเล็กๆ ที่นอนอยู่บนพื้นหญ้าอย่างตื่นตระหนกพร้อมกับลั่นไกทันทันที ปัง! / กรี๊ดดด... “ไม่นะ แมงปอ!” เสียงปืนแผดก้องไปทั่วทั้งผืนป่าเหมันต์ร้องออกมาสุดเสียงแล้ววิ่งมาหาหญิงสาวทันทีโดยไม่สนใจร่างปวกเปียกยับเยินของชลเขต ฝ่ายอรุณนารีที่ล้มลงกับพื้นนั้นนอนแน่นิ่งเพราะเจ็บจนจุก แต่กลับรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งตัวและหัวหมุนติ้วๆ ไปชั่วขณะเธอรู้สึกได้ถึงแรงกดทับบนร่างเล็กๆ ของตนเอง และเมื่อได้สติก็เห็นว่าสิ่งที่ทับร่างของเธอนั้นคือเจ้าคอบร้าซึ่งคร่อมทับร่างเล็กๆ ของเธอจนเกือบมิด เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากกลางลำตัวของมันราวน้ำป่าเมื่อเห็นว่าอะไรเป็นอะไรเธอถึงกับกรีดร้องอย่างขวัญเสียดวงตาอาบไปด้วยน้ำตา “ไม่นะคอบร้า...คอบร้า แกต้องไม่เป็นอะไรนะ”“ตายซะได้ก็ดีไอ้หมาบ้าๆ ทั้งคนทั้งหมาและคนต่อไปก็แกนังสารเลว” ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนไม่มีใครตั้งตัวและเหมือนแอนนิต้าสติแตกกระเจิงไปแล้ว เธอคลุ้มคลั่งจนควบคุมสติตนเองไม่ได้แต่สิ่งหนึ่งที่ฉายแววออกมาจากดวงตาของเธอคือความหวาดกลัว เธอก
ตอนที่ 151. “ใจเย็นๆ ชลเขต แกยังมีทางเลือกอยู่นะ ปล่อยหนูดีซะเธอด้วยแอนนี่ยอมมอบตัวกับทางการ เรื่องที่เธอรู้เห็นเป็นใจในวันนี้มันจะผ่อนหนักเป็นเบา” เหมันต์หันไปทางแอนนิต้าที่ค่อยๆ ก้าวออกมายืนข้างๆ ชลเขต เหมันต์พยายามเกลี้ยกล่อมแต่คนที่สติแตกและหลงผิดไปแล้วทั้งตัวและหัวใจก็กู่ไม่กลับเช่นกัน “เสียใจมาร์ค ฉันไม่มีทางยอมมอบตัวแล้วติดคุกอย่างแน่นอน คนอย่างแอนนี่ อยากได้อะไรก็ต้องได้ตอนนี้ก็เช่นกันฉันอยากให้คุณกับนังสารเลวนั่นตายและฉันก็จะทำมัน” เธอตะโกนกลับมาด้วยท่าทางเคืองจัดใบหน้าสวยงดงามบิดเบ้ดวงตาสีเขียววาววับด้วยไฟเพลิงร้ายกาจ “หยุดอยู่ตรงนั้น และถอยไปกูไม่ได้ขู่นะ กูยิงนังนี่จริงๆ”ชลเขตกระชากเสียงตวาดลั่นเมื่อเห็นว่าเหมันต์ก้าวตามมาช้าๆ และมันทำให้ทุกคนหยุดก้าวตามทันทีเช่นกันแต่เสียงของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นทำให้ชลเขตถึงกับชะงักไป“พอเถอะเขต ปล่อยน้องเถอะพ่อขอร้อง” เสียงของนายหัวใหญ่ชัชชลดังขึ้นพร้อมกับร่างที่เคยสูงสง่าไม่แพ้ใครในอดีตก้าวออกมาช้าๆ จากเงาต้นไม้ใหญ่ ทั้งเหมันต์และคิมหันต์ส่งสัญญาณให้กันก่อนจะค่อยๆ หลบไปทางด้านหลังของชายหนุ่มที่ยืนอยู
ตอนที่ 150 ความชุลมุนก็เกิดขึ้นเมื่อชลเขตพาฤดีชลพร้อมด้วยแอนนิต้าหนีไปโดยมีลูกน้องสี่คนถือปืนยิงคุมเชิงให้ เหมือนชลเขตรู้ว่านอกจากเหมันต์ คิมหันต์ เด่นดัง และอรุณนารีแล้วยังมีคนอื่นแอบซ่อนอยู่เพื่อคอยรวบตัวเขา ดังนั้นการมีตัวประกันให้เขาหนีไปพร้อมเงินจำนวนมหาศาลนี้จะเป็นการดีที่สุด “พี่มาร์คโดนยิง” อรุณนารีหน้าซีดถลาเข้ามาหาชายหนุ่มทันทีมือบางแตะแขนแกร่งอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นเลือดแดงฉานที่แขนของเขา “แค่ถากๆ เท่านั้น คิมนายตามไปเร็วๆ อย่าเพิ่งทำอะไรหนูดีอยู่กับมันพี่คิดว่ามันต้องไปที่จุดเทียบเรือของมันแน่ๆ”เหมันต์ไม่วายห่วงสาวน้อยซึ่งมันขัดใจผู้เป็นน้องชายยิ่งนักแต่เขาก็สั่งให้คนของเขาตามไปแม้ว่าไม่ต้องสั่งคนของเขากับตำรวจก็ต้องตามไปอยู่แล้ว ชลเขตและแอนนิต้ากระชากร่างเล็กๆ ของฤดีชลให้เดินแกมวิ่งลัดเลาะไปยังชายป่าที่ติดกับแม่น้ำสายใหญ่ซึ่งที่นั่นจะมีเรือเล็กรอพวกเขาอยู่เพื่อนำเขาข้ามฟากไปยังประเทศเพื่อนบ้านเพื่ออยู่กบดานที่นั่นสักพักก่อนจ
ตอนที่ 149.เสียงปืนที่ดังขึ้นสนั่นป่า ทำให้นกกาแตกตื่นกระพือปีกบินหนีกันจ้าละหวั่น และทำให้ชลเขตที่กำลังยืนเผชิญหน้ากับคิมหันต์เริ่มใจไม่ดีแต่ก็พยายามรักษาท่าทีไว้อย่างน้อยเขาก็ได้เปรียบตรงที่เขามีลูกน้องคอยคุ้มกันสองคนที่มีอาวุธพร้อมมือในขณะที่คิมหันต์ไม่มีอาวุธหรือผู้ติดตามและเหมันต์ก็ไม่อยู่ตรงนี้ด้วย แม้จะสงสัยแต่เขาก็ไม่ถามเพราะถ้าหากคิมหันต์มีสิ่งที่เขาต้องการ ทุกอย่างก็เหมือนๆ กัน ฝ่ายคิมหันต์ที่เฝ้าสังเกตปฏิกิริยาของชลเขตเงียบๆ เหมือนไม่สนใจอะไรแต่ในใจเขารู้ดีว่าตอนนี้พี่ชายของคงเจอตัวอรุณนารีกับฤดีชลแล้ว แม้เสียงปืนที่ดังสนั่นได้ยินไกลๆ นั้นจะทำให้เขาอดห่วงไม่ได้ แต่ตอนนี้เขาก็ปล่อยให้ชลเขตหลุดมือไปไม่ได้เช่นกันแม้ว่าเขาค่อนข้างเสียเปรียบก็ตามที “คุณคงไม่ตุกติกใช่ไหม” ในที่สุดคิมหันต์ก็ถามขึ้นเหมือนหยั่งเชิงพลางแอบส่งสัญญาณให้คนของเขารับรู้ว่าให้เตรียมพร้อม “ผมไม่ตุกติกแน่ว่าแต่คุณเอาเอกสารสิทธิ์พวกนั้นมารึเปล่า” “เอามาแน่นอนอยู่ในนี้ไง คุณจะเอายังไงก็ว่ามาเลยแล้วแมงปอกับหนูดีล่ะอยู่ไหน” คิมหันต์ถามขึ้นหลังจากโชว์สิ่งที่อยู่ในก
ตอนที่ 148. “โอ๊ย!” ร่างเล็กๆ ของฤดีชลทรุดลงและกุมข้อเท้าตนเองด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อจวนเจียนใกล้ถึงจุดนัดหมายที่ชลเขตนัดเหมันต์ไว้ “ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นังสารเลวอย่ามาทำสำออย” แอนนิต้าถลาเข้ามาจิกเรือนผมสลวยอย่างแรงพลางรั้งให้สาวน้อยลุกขึ้นแต่เธอก็ฝืนตัวไว้เช่นกัน “หนูดีเจ็บจริงๆ นะคะพี่แอนนี่ขอหนูดีพักสักนิดนะคะ” ฤดีชลเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดพลางร้องขอความเห็นใจ “พวกแกมาช่วยฉันดึงนังเด็กนี่ลุกขึ้นมาเร็วเข้าก่อนที่พวกนั้นจะตามมาทัน” แอนนิต้าร้องบอกชายร่างใหญ่ที่ติดตามมา และในขณะนั้นเองชายอีกคนซึ่งเป็นคนคอยระวังหลังให้ก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามารายงานข่าวล่าสุด “มันตามมาทันแล้วครับคุณแอนนี่” มันรายงานหน้าตื่น แอนนิต้าจึงกระชากแขนเรียวอย่างแรงจนร่างเล็กๆ ของฤดีชลปลิวตามแรงกระชากของเธอไป วินาทีนั้นเองอรุณนารีก็ตัดสินใจสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุมของชายร่างหนาที่จับเธอไว้เมื่อมันเผลอตัวจนร่างของมันเซถลาเกือบล้มเธอจึงอาศัยจังหวะนั้นพุ่งชนร่างของแอนนิต้าและใช้สันมือฟาดลงแรงๆ ที่ข้อมือเรียวของอีกฝ่ายจนเธอปล่อยปืนในมือหลุดร่วงลงพ
ตอนที่ 147.“พามันสองคนตามฉันมา อย่าขัดขืนไม่อย่างนั้นแกทั้งสองคนได้เป็นผีเฝ้าป่าแน่ๆ” แล้วชายร่างยักษ์หน้าเหี้ยมสองคนก็กระชากร่างของสองสาวไปพร้อมกับชายอีกสองคนถือปืนระวังหลังให้พรรคพวก แอนนิต้าพาพวกเธอเดินลัดเลาะมาตามทางเดินเล็กๆ อย่างชำนาญแม้จะค่อนจะลำบากแต่ทางก็มีร่องรอยการใช้งานทำให้รู้ว่าทางเส้นนี้ใช้สัญจรบ่อยๆ เพราะมันเดินได้สะดวกซึ่งสำหรับแอนนิต้าแล้วเธอชินทางเส้นนี้เพราะมาที่นี่หลายครั้งทางด้านเหมันต์ได้โอกาสในขณะที่คนในบ้านส่วนหนึ่งวิ่งออกไปยังลานกว้างเพื่อช่วยกันจับลิงกะหมาจอมป่วน ร่างสูงใหญ่ตรงเข้าทุบก้านคอคนงานที่ยืนเฝ้ายามอยู่หน้าบ้านจนสลบไปแล้วรีบขึ้นไปชั้นบน ส่วนเด่นดังก็เข้าสกัดคนเฝ้ายามคนอื่นๆ ด้วยลูกดอกอาบยาสลบชนิดที่ว่าทีเดียวอยู่คนพวกมันพากันล้มลงไปสี่ห้าคนก่อนจะตามนายหัวเข้าไปบ้างเพื่อระวังหลังให้แต่เมื่อขึ้นไปถึงห้องที่คาดว่าจะเป็นที่ๆ อรุณนารีกับฤดีชลถูกขังอยู่กลับพบเพียงความว่างเปล่า ใบหน้าคมเข้มของหันต์เครียดขึ้นมาทันที“พวกมันรู้ตัว!” เขาหันมาบอกกับเด่นดังและต้องรีบหลบกระสุนที่วิ่งเฉียวใบหูหนาไปอย่างหวุดหวิดและเสียงปืนหลายๆ นัดก็ดังตามมาปังๆๆ เสียงปืนดังระร