Lahat ng Kabanata ng เสน่หากระดังงาสีขาว : Kabanata 21 - Kabanata 30

ตอนที่22.ทั้งอโนมาและคุณเสาวลักษณ์ต่างตะลึงมองร่างสองร่างที่ยื้อแย่งปืนพกอันเล็กในมือของภูริตาอย่างบ้าคลั่ง คนทั้งสองกอดกันกลมอย่างหวาดหวั่นและกลัวว่าใครคนใดคนหนึ่งจะพลาดฝ่ายอโนมาเองก็เริ่มเจ็บหน่วงๆ ที่ท้องมากขึ้นใบหน้าสวยหวานเหยเกด้วยความเจ็บปวด“อ้อน โธ่ เจ็บท้องหรือลูก เดี๋ยวแม่โทรแจ้งตำรวจก่อนนะ โอยแย่จริงทำไมเวลานี้ไม่มีรถผ่านมาสักคันนะ”คุณเสาวลักษณ์บ่นพลางกดโทรศัพท์มือไม้สั่น ปรกติแล้วในหมูบ้านย่านคนรวยแถบนี้มักจะไม่ค่อยมีรถพลุ่กพล่านจะมีก็แต่รถยนต์ส่วนตัวเท่านั้นแล้วเวลานี้ก็แทบจะไม่มีรถวิ่งผ่านมา แต่แล้วปัง ปัง! เสียงปืนก็ดังขึ้นสองนัดติดๆ กัน โทรศัพท์ในมือเหี่ยวย่นของคุณเสาวลักษณ์ร่วงลงพื้น นางเขม้นมองไปยังร่างของรัชชานนท์และภูริตาอย่างตกตะลึงกรี๊ดดด!กรี๊ดดด! ร่างบางผวาสะดุ้งเฮือก ใบหน้านวลซีดเผือดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ซึมตามไรผมเปียกชื้น อโนมาหอบหายใจแรงๆ พลางยกมือบางลูบใบหน้าของตนและกดคลึงเบ้าตาเบาๆ ก่อนจะมองไปที่หน้าต่างบานสวยซึ่งกระจ่างเรืองรองรับเช้าวันใหม่“ฝันอีกแล้วรึนี่ อุ๊ยหกโมงเช้าแล้ว แย่จริงๆ ตื่นสายได้ยังไงนะ” ว่าแล้วร่างบางไม่เสียเวลานานให้กับฝันร้าย ฝันซ้ำๆ ซา

ตอนที่ 24.“คุณอัคคีคะ คุณๆ ตื่นได้แล้วค่ะ ถึงแล้ว” หญิงสาวเขย่าร่างสูงที่นอนซบอยู่กับซอกคอระหงอย่างขัดเขิน ไม่รู้ว่าเขาจะนอนขี้เซาอะไรปานนี้เพราะไม่ว่ารถจะเลี้ยวซ้าย ขวาหรือว่าหลบหลุมหรือแม้แต่ตอนตกหลุมเล็กๆ ที่มีอยู่ตลอดเส้นทางก็ไม่มีทีท่าว่าพ่อคุณจะรู้สึกตัวแถมยังเอนร่างอันใหญ่โตของเขามาซบเธออีก เธอจะขยับออกเขาก็ยิ่งเอนทับเหมือนจะแกล้งครั้นเธอจะปลุกให้เขาขยับก็นึกเกรงใจเพราะเห็นว่าเขาเองคงเหนื่อยจากการขับรถและหลายๆ ครั้งที่เธอแอบมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาก็ดูเหมือนมันจะแต่งแต้มรอยยิ้มบางๆ เหมือนคนกำลังฝันดีทำให้เธอไม่กล้าปลุกเขาแต่ถ้าหากอโนมาจะรู้สักนิดว่าเขาแกล้งหลับจริงๆ คงไม่นึกสงสารหรือเห็นใจเขาแน่ๆ ก็ใครมันจะปล่อยให้โอกาสทองหลุดลอยเล่า อัคคีคิดในใจในเมื่อกลิ่นหอมๆ เนื้อนุ่มนิ่มอยู่ปลายจมูกโด่งสวยของเขาหอมเย้ายวนซะขนาดนี้ใครจะอดใจไหว ใครจะว่าเขาฉวยโอกาสก็ช่างในเมื่อโอกาสมันน่าฉวยเสียขนาดนี้ไม่ฉวยก็คงไม่มีโอกาสงามๆ แบบนี้อีกแล้วภาพชายหนุ่มที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่กับซอกคอระหงไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาดูก็รู้ว่าแกล้งหลับชัดๆ ช่างน่าหมั่นไส้นักสีหน้าของน้องสาวคนใหม่ที่ดูแดงเรื่อ กระอักก

ตอนที่ 26.ชายหนุ่มพูดกับตัวเองอย่างเซ็งๆ เมื่อรถเคลื่อนตัวเข้าเขตบ้านสวนสุวรรณาที่รายล้อมไปด้วยสวนผลไม้และป่าเขาเขียวขจีมองไปก็เพลินตาดี แต่ถ้าให้เขามาอยู่ในบ้านป่าบ้านสวนที่ห่างไกลตัวเมืองและความสะดวกสบายอย่างนี้เขาก็คงอยู่ไม่ได้แน่นอน กันต์คิดอย่างคนที่ติดความหรูหราสะดวกสบายอย่างคนเมืองซึ่งเคยชินกับสิ่งเหล่านั้น โดยที่เขาเองก็ไม่อาจรู้ได้ว่านับจากนี้ไปชีวิตของเขามันจะได้มาวนๆ เวียนๆ อยู่กับป่ากับเขา และที่นี่คือสถานที่ ที่เขาจะมีครอบครัวอบอุ่นเป็นสุข...ร่างสูงก้าวย่างอย่างมั่นคง เข้าสู่คฤหาสน์หลังงามที่ครั้งหนึ่งเคยมีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มสดใส รอบกายกรุ่นไอด้วยความอบอุ่น แต่ตอนนี้กลับเงียบเหงาเย็นชาจนเขาเองยังรับรู้ได้“คุณอัคคี มาแล้วหรือคะ”เสียงหวานที่ดังขึ้นทำให้เขาชะงักขาแกร่งแล้วหันกลับมาทางต้นเสียง หญิงสาวสวยสะพรั่งแม้วัยจะล่วงเลยมาจนเลขสามต้นๆ เช่นเดียวกับเขานั้นหวานหยดย้อย ดวงตาสวยกรีดอายไลเนอร์คมกริบ ขนตางอนเช้งด้วยมาสคาร่าชั้นดี จมูกโด่งเป็นสันสวยงามรับกับริมฝีปากเคลือบสีสดแย้มยิ้มอย่างเชิญชวนเปิดเผย มิรันตีหญิงสาวผู้มาพร้อมความแตกร้าวของครอบครัวเขานั่นเอง“คราวนี้มาจะอ

ตอนที่ 28.จนกระทั่งได้มาพบกับ วศิน ลูกพี่ลูกน้องของภูริตาซึ่งมาเที่ยวสถานเริงรมย์ที่เธอทำงานเป็นนักร้องและนักเต้นรำอยู่นั้น เขาก็เกิดชอบเธอมากถึงขนาดตบแต่งเธอเข้ามาเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายแม้จะได้รับการดูถูกเหยียดหยามจากมารดาของภูริตาผู้มีศักดิ์เป็นพี่สาวสามีก็ตามแต่ แม้กับภูริตาแม้ช่วงแรกๆ จะเย่อหยิ่งใส่เธอ แต่ด้วยจริตมารยาที่มีเธอก็เข้าถึงคุณหนูจอมหยิ่งนั่นได้ไม่ยากและการรู้จักกับสนิทสนมกับภูริตานี่เองทำให้เธอได้พบกับอัคคีในงานวันเกิดของภูริตา เธอหลงรักเขาตั้งแต่แรกพบแต่ด้วยความที่ตัวเองยังมีสามีอยู่แล้วทำให้ไม่อาจแสดงออกได้ แต่ถ้าหากเธอไม่มีสามีนั่นก็หมายความว่าเขาอาจจะสนใจเธอ นั่นคือความคิดที่แวบเข้ามา และแล้วหลังจากนั้นไม่นานเธอก็เป็นอิสระไม่มีพันธะและไม่มีสามี...“ทำไมคุณไม่เคยมองฉันเลย ทำไม ฉันไม่สวยไม่ดีตรงไหน คะอัคคี” หญิงสาวพร่ำรำพันกับสายน้ำดวงตาที่เลื่อนลอยบัดนี้เบิกกว้างอย่างความหมายมาด“นับแต่นี้ฉันจะไม่ปล่อยคุณให้หลุดมือแน่นอน เตรียมตัวรับความสุขจากฉันได้เลย อัคคี มิรันตีคนนี้จะทำให้คุณมีความสุขจนลืมไม่ลง”และแล้วเพลงสวาทที่บรรเลงด้วยตัวเองก็เริ่มขึ้นอีกครั้งโดยค

ตอนที่ 30.“ยังไงอาฝากดูแลหนูอ้อน กับน้องอิ่มอุ่นด้วยนะไฟ เห็นไปทางเดียวกันและดูท่าฝนฟ้าจะตกแล้ว ขับรถดีๆ ล่ะอิ่มอุ่นมาให้คุณย่าหอมแก้มก่อนค่ะ” คุณเสาวลักษณ์กำชับพลางหอมแก้มยุ้ยของหลานรักเบาๆ แล้วชายหนุ่มก็จูงมือหนูน้อยไปที่รถหน้าตาเฉย จนผู้เป็นแม่จำต้องก้าวตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้คุณเสาวลักษณ์มองดูหนุ่มสาวที่เดินเคียงกันไปอย่างจับสังเกต และถ้าคิดไม่ผิดนางคิดว่าอัคคีต้องมีใจต่ออโนมาอย่างแน่แท้เพียงแต่ว่าชายหนุ่มจะวางหญิงสาวไว้ในฐานะอะไรเท่านั้น และถ้าหากอัคคีจะคิดว่าอโนมาเป็นแค่ทางผ่าน จีบเล่นๆ หรือแค่ควงไปวันๆ อย่างผู้หญิงที่ผ่านมานางคงยอมไม่ได้คงต้องทำอะไรสักอย่าง นี่คือความคิดที่แวบมาในสมองถึงแม้วัยจะล่วงเลยมาจนบัดนี้แต่ด้วยความที่เป็นคนที่ไม่ชอบหยุดนิ่ง คุณเสาวลักษณ์จึงยังเป็นหญิงชราที่เต็มไปด้วยความชาญฉลาดอย่างที่คนสาวๆ คาดไม่ถึงเลยทีเดียวเมื่อรถคันหรูแล่นออกมาจากบ้านเดชาวัชรา เด็กหญิงตัวน้อยก็เริ่มหาวหวอดพลางซุกลงกับอกอุ่นของมารดาก่อนจะหลับไปในเวลาอันรวดเร็ว ทำให้คุณแม่ที่คิดว่าพอรถพ้นรั้วบ้านแล้วจะขอเขาลงกลางทางแล้วกลับเองเป็นอันต้องพับเก็บไป เพราะขนาดน้ำหนักตัวที่ไม่น้อยของลู