Semua Bab เมียหลวงที่(ชื่อ)แสนดี: Bab 21 - Bab 30

เซบาสเตียนหันมามองหน้าผู้หญิงทุกคนที่ลงสมัคร แต่เขาไม่ได้ยิ้มแย้มอะไรมากมาย เขากวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อมกับถือไมค์จ่อปาก"เลือกเลยจ้ะ!" อาจารย์ยื่นสายสะพายและเข็มกลัดดาวให้กับเซบาสเตียน"กรี๊ดดดด!!"สิ่งที่ทำให้ทุกคนกรี๊ดได้ปรบมือเสียงดังลั่นซึ่งไม่ต่างจากฉัน เพราะเซบาสเตียนเดินมาอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับยิ้มให้ นี่คือเขาเลือกฉันหรอฉันถึงกับตาลุกวาวเพราะไม่คิดว่าฉันจะได้เป็นดาวจริงๆ ไม่คิดว่าเขาจะเลือกฉัน"ฉันเลือกเธอให้เป็นดาวของมหาลัย GG เธอเป็นดาวที่ยืนเคียงข้างเดือน เป็นนักศึกษาดีเด่นที่ทุกคนรู้จักและยอมรับ""^_^""คะแนนสุดท้ายฉันให้เธอ""กรี๊ดด! อร้าย!"เซบาสเตียนยืนช่อกุหลาบให้ฉันแล้วติดเข็มกลัดดาวที่หัวไหล่ซ้ายพร้อมกับใส่สายสะพายของดาวให้ฉันฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตฉัน จะขึ้นชื่อว่าเป็นดาวของทุกคน"ขอบคุณนะ""ฉันเลือกเธอตั้งแต่แรกแล้วแสนดี เธอยิ้มสวยฉันชอบ""กรี๊ด!!" ทุกคนต่างพากันรุมส่งเสียงแซวบางคนก็พูดจนดังออกมาว่าฉันกับเขาเป็นคู่จิ้นอะไรกันบ้าง คะแนนสุดท้ายโผล่ขึ้นบนจอ ฉันคือดาวของมหาลัย"ดาวมหาลัยของเราในปีนี้คือ กรกนก เวชพิสิฐกิจเจริญจากคณะบริหารธุรกิจ

ทุกคนทำหน้าพึงพอใจกันยกใหญ่ ส่วนเฮียก็กระดกไม่หยุด ไม่รู้ว่าเขาติดอกติดใจอะไรกันนักหนา แต่มันก็อร่อยจริงๆ"เออ แสนดีแล้วฝึกงานของลูก มันมีเมื่อไหร่ล่ะ พ่อเอ่ยถาม""น่าจะเป็นต้นเดือนหน้าค่ะ""แล้วหาที่ฝึกงานไว้บ้างหรือเปล่า""ยังไม่ได้หาค่ะ แสนดีว่าจะหาตามบริษัทที่เกี่ยวกับบัญชีและธุรกิจพวกค้าปลีก""จะหาทำไม ในเมื่อบริษัทของเฮียเขาก็มี อาวุธแกต้องให้น้องมาฝึกงานที่บริษัทแกนะ น้องเขาจะได้ไม่ต้องไปลำบากเหนื่อยหางาน" แม่ของเฮียพูดแล้วหันไปมองหน้าเฮีย"มันก็ต้องเป็นแบบนั้นแหละครับ ผมตั้งใจจะให้แสนดีมาฝึกงาน เป็นเลขาของผม""แต่แสนดีกับเฮียรู้จักกัน มันจะไม่เหมือนว่าแสนดีใช้เส้นสายผ่านการฝึกงานเหรอ?" ฉันรีบพูดแย้งเพราะฉันไม่อยากไปฝึกงานกับเฮีย"จะแคร์ทำไม มันไม่ได้หาให้เรากิน ต่อให้แสนดีเรียนไม่จบ เฮียก็สามารถเลี้ยงแสนดีได้ อย่าไปแคร์คำพูดของคนเลย แสนดีเป็นเมียเฮีย เฮียเลี้ยงแสนดีได้สบายอยู่แล้ว""เหมือนที่เฮียเลี้ยงคนอื่นๆน่ะหรอ!" ฉันโพล่งออกไปทันที"แสนดี!" พ่อเสียงห้วน"อย่าดุน้องเลย ผมกวนประสาทน้องเองครับ""แต่แสนดีก็ไม่น่าเถียงอาวุธ พ่อไม่ชอบแสนดีก็รู้""ค่ะ ขอโทษค่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียง

t a l k อาวุธไม่ใช่ว่าผมไม่ต้องการแสนดี ผมต้องการเธอมาก ผมต้องการเธอมาตลอด นับตั้งแต่วันที่เธอเปลี่ยนแปลงตัวเอง ผมก็ยิ่งต้องการเธอผมต้องการเธอครับแต่ไม่ใช่วิธีนี้ ผมไม่เห็นด้วยกับความคิดของพ่อแม่ผมและพ่อแม่ของเธอ ผมต้องการแสนดีที่เต็มใจ ไม่ใช่ต้องการเพราะอารมณ์ความใคร่ของฤทธิ์ยาแต่เหมือนอารมณ์ของแสนดีตอนนี้มันจะฉุดไม่อยู่แล้ว เธอไปหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวเปียกปอนจนเห็นชั้นใน ผมมีอารมณ์นะไม่ใช่ไม่มี ยิ่งเห็นแบบนี้อารมณ์ผมก็พลุ่งพล่าน ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะเห็นแบบนี้แล้วไม่รู้สึกอะไร หนำซ้ำยังมาโดนยาอีก ไม่รู้สึกก็บ้าแล้ว"อืม อื้อ อือออ"แสนดีจูบผมยิ่งทำให้ผมตบะแตก แล้วไม่ได้สนใจเรื่องความผิดชอบชั่วดีอีกต่อไป ผมจูบต่อไปที่ปากนุ่มนิ่มของเธอพร้อมกับสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหอมหวาน ปากของแสนดีหวานมาก ยิ่งจูบผมก็ยิ่งติดใจ"เฮียไม่ไหวแล้วนะแสนดี" ผมพูดเสียงสั่นเครือ แล้วกระซิบที่ข้างหูหอมกรุ่นของเธอ ถูไถปลายจมูกกับหูหอมๆ ยิ่งถูผมยิ่งมีอารมณ์แก่นกายของผมมันแข็งขืนจนเจ็บแทบปริแตก"แสนดีก็ไม่ไหวแล้วค่ะเฮีย เฮียช่วยทำให้แสนดีหายจากอาการบ้าๆสักทีได้ไหม" เธอพูดเสียงกระเส่าจ้องมองผม สายตาแบบนี้ผม

t a l k อาวุธเมื่อสวมใส่เสื้อผ้าให้เธอเสร็จ ผมก็อุ้มร่างบางของแสนดีมานอนที่เตียง เธอหลับลึกมาก แทบไม่กระดิกตัว มีเพียงเสียงลมหายใจที่ดังออกมาผมเลื่อนผ้าห่มผืนหนาคุมร่างกายของเธอแล้วก้มจูบที่หน้าผากของแสนดี เอามือลูบที่หน้าผากของเธอยังแผ่วเบาทุกอย่างที่ผมทำในวันนี้ ผมเต็มใจทำมันออกมา และคิดว่ามันดีที่สุด เธอคือสิ่งล้ำค่าของสำคัญที่ผมไม่อยากให้หายไปจากชีวิตผมจับมือแสนดีมาคุมเอาไว้ พร้อมกับจ้องหน้าเมียตัวเอง ใช้ริมฝีปากจูบตามมือของเธอด้วยความรัก ผมชอบความหอมในตัวของเธอ"เฮียขอโทษนะ เฮียเห*้ยจริงๆอย่างที่เธอบอก" ยิ่งจ้องหน้าเธอมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งเห็นความเลวทรามของตัวเองมากเท่านั้น"....""เธอไม่น่ามาเจอคนอย่างเฮียเลย คนอย่างเฮียไม่คู่ควรกับเธอเลยสักนิด เธอแสนดีจนคนอย่างเฮียไม่น่าได้ครอบครอง" ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ที่ผมพูดออกไปแบบนั้น ผมรู้สึกผิดจริงๆความรู้สึกมันแปลกไป ผมรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาดื้อๆ เสียใจกับทุกการกระทำ ที่ผมเคยทำในครั้งก่อนๆถ้าหากย้อนไปได้ ผมจะไม่ทำเรื่องเลวระยำแบบนั้น ถ้าเธอไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง ถ้าผมไม่ย้อนกลับไปในจุดที่แสนดีเคยเป็น ผมคงไม่เห็นความน่ารักความแ

"เฮียทำบ้าอะไรของเฮีย?" ฉันตะโกนเสียงดังลั่นใส่เฮีย วันนี้อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเลย ฉันไม่กลัวอะไรอีกแล้ว"อะไรของเธอแสนดี?" เฮียมองหน้าฉัน ทำท่าทางเหมือนไม่รับรู้กับเรื่องที่มันเกิดขึ้น เรื่องตีหน้าซื่อเรื่องเล่นละคร ช่างเสแสร้งแกล้งทำเป็นจริงๆ"แสนดี!แกจะตะคอกใส่พี่เขาทำไมขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้ อย่าทำตัวเป็นเด็กไม่มีมารยาท" พ่อของฉันเสียงห้วนหน้าบึ้งตึง ตลอดชีวิตของฉัน ฉันเป็นเด็กมีมารยาทมาตลอด เชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อกับแม่เสมอมา ฟังจนเขาคิดจะทำอะไรกับชีวิตของฉันก็ได้ ถ้าเกิดว่าตอนนี้ฉันต่อต้าน ฉันจะไม่อกตัญญูต่อผู้มีพระคุณใช่ไหม"มีอะไรค่อยๆคุยกันก่อนสิลูก อย่าใช้อารมณ์" แม่ของเฮียพยายามห้ามปราม"เฮียลงรูปนั้นทำไม ลบ! แสนดีบอกเฮียแล้วใช่ไหม ว่าให้ต่างคนต่างอยู่ เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เราไม่ใช่ผัวเมียกัน แสนดีไม่ใช่ของเฮีย!" ฉันตะเบ็งเสียงใส่เขาพร้อมกับกำมือตัวเองแน่น ตอนนี้ฉันจะไม่อดทนอะไรทั้งนั้น ที่ผ่านมาฉันทนมามากเกินพอแล้ว"แสนดี!" พ่อกับแม่เรียกฉันเสียงห้วน จนฉันสะดุ้งตกใจ ฉันรู้ว่าท่านทั้งสองไม่ชอบกริยาของฉันในตอนนี้แน่นอน แต่ฉันต้องการอิสระ ฉันต้องการชีวิตที่ไม่ต้องถูกใครบง