Lahat ng Kabanata ng เมียหลวงที่(ชื่อ)แสนดี: Kabanata 31 - Kabanata 40

แสนดี t a l kฉันหันไปมองที่ประตูพร้อมกับข่มเสียงสะอื้นของตัวเองเอาไว้ ถึงแม้มันจะไม่ได้ออกเสียงดังมากมาย แต่มันก็เล็ดลอดเป็นเสียงร้องไห้เบาๆออกมา ทั้งพ่อและแม่พยายามเคาะประตูเรียกฉันต่อให้ท่านจะรับรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว ฉันก็ยังไม่อยากจะคุยกับใครในตอนนี้เสียงสะอื้นของเฮียดังเล็ดลอดเข้ามา ฉันปาดน้ำตาของตัวเอง แล้วเอาหูแนบกับประตูฟังเสียงทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ข้างนอก เฮียพยายามคุยกับฉัน ไม่มีเสียงตอบรับคำพูดของฉันตอบออกไป นอกจากเสียงสะอื้นเพียงเท่านั้นพอมานั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่าง ทุกอย่างมันไม่ได้ผิดที่เฮียคนเดียว มันผิดที่ฉันด้วยผิดที่ฉันยอมแต่งงานกับเขา ยอมโดนข่มเหงยอมโดนบังคับ ยอมโดนรังแกต่างๆนานา มันก็คงไม่แปลกถ้าฉันก็มาเจอเรื่องราวแบบนี้คนที่ไม่รู้จักกัน มาแต่งงานกัน มันเป็นธรรมดาที่เราจะไม่ได้รักกัน เพราะเราไม่ได้รักกันตั้งแต่แรกแต่ฉันก็ยอมรับกับตัวเองเลยว่า ฉันหลงรักเขาตั้งแต่แรกเจอแต่เขาไม่ได้รักฉัน...."มันไม่แปลกที่เราสองคนต้องเจ็บ ฮือๆ มันเป็นความผิดของแสนดีด้วยเหมือนกัน ถ้าแสนดีต่อต้านพ่อแม่สักนิด เราก็คงจะไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานแบบนี้" ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้นเจ็บปวดเกื

วันต่อมา ฉันลุกขึ้นแล้วอาบน้ำแต่งตัว พออาบน้ำเสร็จฉันกดเปิดโทรศัพท์ของตัวเอง พ่อกับแม่โทรมาหลายสายมาก แต่มันไม่ติดเพราะฉันปิดเครื่องฉันตัดสินใจโทรกลับไปหาพวกท่าน พ่อของฉันเป็นคนกดรับ("แสนดี")"ค่ะพ่อ" ฉันกรอกเสียงกลับไป รู้สึกหนักอึ้งในหัวใจที่ทำให้พ่อกับแม่เสียใจ ตอนนี้ฉันอารมณ์เย็นลงมากแล้ว อยากจะขอโทษท่าน ที่ฉันพูดจาแรงๆได้ทำตัวไม่ดี "ฮึก หนูขอโทษที่ทำให้พ่อกับแม่เสียใจ หนูขอโทษที่ทำให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจ"("พ่อกับแม่ต้องขอโทษลูกมากกว่า ที่พ่อกับแม่บีบบังคับลูกทุกอย่าง พ่อคิดว่าถ้าพ่อกับแม่ให้ลูกแต่งงานกับครอบครัวของคุณอาวุธ แสนดีจะมีความสุข ครอบครัวของเขาร่ำรวยคุณอาวุธก็ดูนิสัยดี เพราะคิดว่าถ้าพ่อให้ลูกแต่งงานลูกจะมีความสุขและความสบาย แต่เปล่าเลย พ่อกลับผลักลูกตกนรกด้วยสองมือของพ่อเอง ฮึก พ่อขอโทษ" น้ำเสียงของพ่อสั่นเครือจนฉันรับรู้ได้ ฉันเองก็ร้องไห้ไม่ต่างกัน เจ็บปวดทุกอย่างในหัวใจ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าท่านเป็นห่วง ถึงได้ให้ฉันแต่งงานกับเขา"แสนดีอยากกลับบ้าน แสนดีคิดถึงพ่อกับแม่ คิดถึงกับข้าวฝีมือแม่ ฮึก" น้ำตาของฉันไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย ฉันอยากกลับบ้านจริงๆ ถ้าฉันกับเฮียยัง

แสนดีtalkเราสั่งหมูกระทะมาชุดใหญ่หลายชุด นั่งทานกับด้วยความสุข พอหัวแว๊บไปคิดถึงเรื่องของเฮีย ฉันก็รีบสลัดมันออกทันที ฉันควรจะโฟกัสที่ครอบครัวของฉันและครอบครัวของเพื่อน ตอนนี้ทุกคนกำลังสนุกสนาน พูดคุยเรื่องเก่าๆเดิมๆ ทุกคนกำลังมีความสุขในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกกัน มาเจอสีหน้าอมทุกข์ของฉันมันก็คงจะไม่ดี ฉันก็เลยเลือกที่จะทำตัวให้มีความสุข พูดคุยเรื่องราวต่างๆ สมัยเป็นเด็กกับบิ๊กบอสช่วงเวลานั้นฉันโคตรจะมีความสุขเลย อยากย้อนเวลากลับไปเป็นเด็กจริงๆ ไม่ได้มีเรื่องราวทุกข์ใจอะไร กินเล่นแล้วก็นอน พอไปโรงเรียนก็ได้เจอกับเพื่อนๆ ไม่ต้องมีเรื่องให้คิดมากเหมือนตอนโต"แสนดีจำต้นมะขามต้นนั้นได้ไหม?" บิ๊กบอสชี้ไปที่ต้นมะขามหวานที่อยู่หลังบ้านไม้ ไม่ไกลจากบ้านที่เรานั่งอยู่"อืม จำได้สิ ฉันจำได้ว่า นายกินมะขามกับน้ำปลาหวาน ลงจากต้นมะขามไม่ได้ ก็เลยขี้ใส่กางเกง โคตรทุเรศเลยนายว่าไหม" ฉันพูดแล้วหัวเราะ เพื่อนฉันสมัยเด็กเป็นแบบที่ฉันพูดจริงๆบิ๊กบอสเคยขึ้นต้นมะขามไปเก็บมะขามหวานลูกดิบจิ้มกับน้ำปลาหวาน ลูกมะขามหวานตอนดิบมันจะเปรี้ยวนิดหน่อย จิ้มกับน้ำปลาหวานจะอร่อยมากๆ"โอ๊ยฉันไม่ได้จะให้เธอจำเรื่องนั้น

แสนดีtalkฉันปั่นจักรยานออกมาเรื่อยๆพร้อมกับบิ๊กบอสนั่นแหละ ฉันพูดออกไปแบบนั้นฉันก็รู้สึกแย่เหมือนกันนะ แต่ฉันอยากจะให้เขารับรู้ถึงความเจ็บปวดที่ฉันได้รับ เมื่อก่อนเขาทำร้ายฉันมากมายขนาดไหน จะให้ฉันลืมอะไรง่ายๆมันก็ไม่ใช่เขาควรจะรู้ว่าที่ผ่านมาฉันเจ็บปวดแค่ไหน เขาควรจะได้รู้ ว่าสิ่งที่เขาทำ มันทำให้มีเขามีความสุข แต่มันสร้างบาดแผลกรีดลึกในหัวใจของฉันทุกวันแต่ถ้าถามว่าฉันยังรักเขาไหม ฉันก็ยังรักเขาแหละ เขาเป็นรักแรก เขาเป็นสามีของฉัน จะให้ตัดอกตัดใจง่ายๆมันก็คงไม่ใช่"คิดมากเรื่องผัวอยู่หรือเปล่า?""เฮ้อ ไม่คิดแล้วแหละ""อืม" เราปั่นจักรยานไปจนถึงเขื่อน บิ๊กบอสโทรให้เก่งปั่นจักรยานมาจนถึงเขื่อน"อ้ะ หนังสติ๊ก" เพื่อนฉันยื่นหนังสติ๊กให้ เมื่อวานคิดว่าจะพูดเล่นๆแต่ที่ไหนได้ เอามาให้ฉันจริงๆ"อื้ม""ยิงเล่นคลายเครียด""อื้ม""ใครยิงโดนก้อนหินก้อนนั้น คนนั้นชนะ""ได้เลย ใครแพ้เลี้ยงชาบูนะ""ได้!" ฉันเล็งแล้วยิงหนังสติ๊ก แต่มันไม่เข้าเป้า เพื่อนฉันก็เลยยิงรัวๆ โดนก้อนหินนั้น"ฮ่าๆ แสนดีเลี้ยง วันนี้จะล้างท้องรอ" เก่งเอ่ย"แสนดีต้องเลี้ยงอยู่แล้ว "ฮ่าๆ""ฉันตั้งใจยิงพลาดเพื่อจะได้เลี้ยงชาบ

แสนดีt a l kเฮียจ้องมองฉันด้วยแววตาเจ็บปวด ฉันรับรู้ได้ว่าเขากำลังเจ็บและทุกข์ทรมานกับการกระทำของฉัน เขาคงจะเข้าใจแล้วว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยทำกับฉันฉันต้องรู้สึกแย่และพบเจออะไร ขนาดเขายังไม่เห็นฉันนอนกับเพื่อนของฉันเลย เขาก็จะเป็นจะตายแล้ว ถ้าเจอฉันนอนกับเพื่อน จะอาการเเย่ขนาดไหนเมื่อก่อนฉันเจ็บปวดหัวใจทุกครั้งที่เขาพาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน ฉันต้องมาฟังเสียงเปรตเสียงครวญครางของเขากับผู้หญิงพวกนั้นเวลาที่มีอะไรกันอยู่ในห้องหลายครั้งที่ฉันทำอาหารช่วยพวกแม่บ้าน แต่พวกเมียเล็กเมียน้อยของเขาก็มานั่งชี้นิ้วใช้งานฉันกับพวกแม่บ้านเฮียอาวุธก็ไม่เคยห้ามปราม เขายังคงยิ้มทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นตอนนี้มันถึงทีฉันบ้างแล้ว มันถึงเวลาที่ฉันจะเอาคืนผู้ชายโคตรเลวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของฉันแล้ว"แสนดี ฮือๆ อย่าทำแบบนี้กับเฮียเลยนะ เฮียเจ็บจะตายอยู่แล้ว อย่าทำแบบนี้เลยนะแสนดี ฮือๆ" เฮียร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เขาจ้องมองหน้าฉัน ใบหน้าของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาหัวใจของฉันสั่นไหว น้ำตาของเขามันกำลังทำให้ฉันอ่อนแอ ฉันรีบเบือนหน้านี้แล้วหันไปยิ้มให้เพื่อน"หรือเราจะต่อกันที่นี่ดี" ฉันหันไปยิ้มให