All Chapters of The Stranger who Loves my Twin Sister: Chapter 11 - Chapter 20

“Anong sinabi mo?” gimbal na tanong ni Gaia sa batang babae na nakayakap sa binti niya.“Kinagagalak po kitang makilala, mahal na ina. Ako po si Brie at ito po ang kapatid kong si Brian. Kabilang po kami sa mga anak mo, ina,” masiglang sagot ng bata.“Nababaliw ka na, bata. Wala akong anak. Bitiwan mo nga ako.”Inalis ni Gaia ang maliliit nitong braso sa binti niya. Nawalan ng balanse ang bata at natumba sa lupa. Nangilid ang luha nito at maya-maya ay pumalahaw ng iyak. Nainis naman siya sa ingay nito.“Tumigil ka nga sa kaiiyak mo riyan. Ang sakit sa tainga ng boses mo!” singhal niya sa bata, pero mas lalong lumakas ang iyak nito.“Huwag mong ipakita ang masamang pakikitungo sa bata, premier guard,” saway ni Aurus bago nito lapitan ang bata. Patingkayad itong umupo sa harapan ng paslit. “Huwag ka na umiyak, munting binibini. Baka pumangit ka niyan, sige ka.”Tumayo ang bata at yumakap kay Aurus. Sumubsob ito sa balikat ng binata at nagsumbong.“Ayaw sa akin ni Ina, Ginoo. Hindi niya

Gaia, makinig ka sa sasabihin ko. Huwag kang susuko. Magpalakas ka, anak, at patuloy na mabuhay. Darating ang araw na titingalain ka ng lahat.“Ina!”Bumalikwas ng bangon si Gaia nang marinig ang boses ng kaniyang ina, ngunit nahilot niya ang ulo nang kumirot iyon sa biglang pagbangon niya.“Mahina pa ang katawan mo, iha. Hindi ka dapat kumikilos nang bigla-bigla. Baka makasama sa katawan mo,” sabi ng boses matanda.Tinignan ni Gaia ang nagsalita at nakita niya ang matandang babae. May kung anong dinudurog ito sa isang bato bago ilagay sa kalderong nakasalang sa apoy. Napansin din niya ang isang kumpol ng pulang prutas na nakasabit sa dingding. Napakarami niyon na tila iniipon sa loob ng bahay.“Sino ka at nasaan ako?”“Tawagin mo akong Lola Claro, iha, at narito ka sa tahanan namin ng mga apo ko. Wala kang malay nang dalhin ka rito ni Ginoong Aurus. Kung itatanong mo kung nasaan siya, nasa ilog lang siya kasama ng mga bata. Kailangan niyang maligo para alisin ang putik sa katawan niy

Napangisi si Gaia nang maramdaman ang pagkilos ng mga kalaban. Kahit nakapikit, nagawa niyang umiwas sa isang atake na paparating sa direksyon niya. Naramdaman niyang nasa unahan ang kalaban kaya’t sinamantala niya iyon. Itinaas niya ang kanang paa at sinipa ito paibaba sa lupa. Idiniin niya ang katawan nito kasabay nang pagmulat ng mga mata niya. Napahinto ang mga kalaban sa pagsugod nang mawalan ng malay ang lalaking tinatapakan niya.“Binabalaan kita, Sanmig. Umalis na kayo sa lugar na ito,” seryoso niyang sabi sa tumatawang pinuno ng grupo.“Hindi mo teritoryo ang lugar na ito, premier guard. Wala kang karapatan na utusan ako. Gagawin kong kampo ang magandang lugar na ito at dito ako magpaparami ng mga tao. Sasakupin ko ang Forbideria at lahat kayo ay luluhod sa harapan ko!”Hindi pinansin ni Gaia ang mahabang litanya ni Sanmig. Pinag-aralan niya ang posisyon ng mga kalaban habang nakapaligid sa kaniya. Kung si Sanmig ang kaniyang puntirya, kailangan niyang lampasan ang walong kal

“L-lola, ang sasama po nila. Hindi pa sila nakuntento sa pagtapon ng mga gamit natin, sinunog pa nila ang bahay natin. Wala na po tayong tahanan, lola!” Umiiyak na sumbong ni Brie habang hawak ng isang armadong lalaki.“Tumahimik ka, bata!” Malakas na sinampal ng lalaki si Brie.“Brie!” sigaw ni Aurus nang mawalan ng malay ang bata.Nagtangkang kumawala si Aurus sa dalawang lalaki na nakahawak dito, pero pinukpok ito ng espada sa ulo ng kalabang nakatayo sa likuran nito. Pinilig ni Aurus ang ulo nang bahagyang nahilo. Lalapit din sana si Gaia nang harangan siya ni Lola Claro. Hinila nito si Brian para ilagay sa likuran. Nanatili sila sa likuran ng matanda habang pinag-aaralan ng dalaga ang kilos ng mga kalaban. Inilagay niya rin sa bulsa ng bestida ang supot na ibinigay ni Lola Claro para hindi iyon mawala o mahulog kapag nagkagipitan sa laban. Kailangan niya ang pinatuyong pulang prutas para magkaroon ng lakas para lumaban.“Tama ang aking hinala na nagtatago ka sa proteksyon ng bita

Walang ideya si Aurus kung paano patitigilin sa pag-iyak si Brie. Namamaga na ang mga mata nito sa labis na pag-iyak. Hindi niya rin magawang sundan si Gaia dahil nagwawala si Brie sa tuwing hahawakan niya. Hindi naman niya ito maaaring iwanan doon, kaya wala siyang nagawa kundi maghintay kung kailan ito titigil sa pag-iyak. Umupo siya sa putol na sanga ng punong kahoy habang nakatingin sa bata. Inabot na sila ng takip-silim nang tumigil ito sa pag-iyak. Marahan nitong pinunasan ang mukha gamit ang likod ng palad.“Maayos na ba ang pakiramdam mo, Brie?” malumanay niyang tanong dito.Tumango ito kahit may kaunting hikbi pa rin.“Halika na. Maghanap muna tayo ng maaaring kanlungan para magpalipas ng gabi.”“M-may alam po akong lugar kung saan tayo p’wedeng manatili, Kuya Aurus.”“Mabuti kung gano’n. Maaari mo bang ituro ang daan?”Tumango si Brie at pinangunahan ang paglalakad. Ilang sandali pa ay nakarating sila sa kambal na punong kahoy. Sa gitna niyon ay may malaking espasyo na animo