All Chapters of love return หวนรัก: Chapter 21 - Chapter 30

"พี่ฉลามคะ" น้ำเสียงหวานใสดังขึ้นอีกครั้งทำให้ฉลามต้องหันไปมอง ร่างเล็กของของแพรชมพูอยู่ในชุดนุ่งน้อยห่มน้อย มองชายหนุ่มด้วยสายตายั่วยวน ฉลามหันกลับมามองที่กระจกใสอีกครั้งแล้วถอนหายใจแรงๆ"มีอะไร?" ริมฝีปากหยักได้รูปเปล่งน้ำเสียงเข้มออกมา พร้อมกับกระดกไวน์ราคาแพงเข้าปากรวดเดียว หลายแก้วที่เขาดื่มมัน พอเริ่มมีอาการมึนเมาความทรงจำมากมายก็ไหลพรั่งพรู จนยากที่จะสลัดมันทิ้งได้"ก็..." แพรชมพูเดินเข้าใกล้แล้วใช้มือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังหนา พร้อมกับเบี่ยงตัวนั่งลงบนตักแกร่ง"ก็อะไร?" ชายหนุ่มถามย้ำอีกครั้งพร้อมกับเทไวน์ใส่แก้ว สีหน้าท่าทางอากัปกิริยาเฉยชาทำให้แพรชมพูเม้มปากเบาๆ"พี่ฉลามอยากคลายเครียดไหมคะ?" มือเล็กลูบไล้ตามแผงอกกว้าง สายตาที่หล่อนมองเขาอย่างเปิดเปลือยความรู้สึก เธอชอบเขาอยากได้เขาเป็นสามี เธออยากเป็นภรรยาเขา ไม่ใช่นางบำเรอบนเตียงเหมือนทุกวันที่ผ่านมา"วันนี้พี่ไม่มีอารมณ์""เดี๋ยวแพรปลุกอารมณ์ให้เอง รับรองว่าพี่ฉลามจะต้องชอบ และมีอารมณ์ทำเรื่องอย่างว่ากับแพรแน่นอนค่ะ" แพรชมพูเอ่ยพร้อมกับเลื่อนตัวนั่งกับพื้น มือเล็กดึงเชือกผู้ชุดคลุมออกแล้วสอดมือเข้าไปด้านใน แก่นกายใหญ่โตที่กำล

รถวิ่งเข้าไปจอดที่หน้าโรงพยาบาลชื่อดัง พร้อมกับแพทย์ที่รีบเข้ามาเข้ามารับร่างเล็กของตะวัน พิมพ์รดาอุ้มจันทร์ฉายลงจากรถ ในขณะที่บิดาของเธอกระชับกระเป๋าเสื้อผ้าข้าวของที่เตรียมมาพิมพ์รดากวาดสายตามองไปรอบ ๆ โรงพยาบาลที่บุตรชายของเธอมาผ่าตัดรักษาตัวอยู่เป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่ มีแพทย์เฉพาะทางที่เก่งเรื่องโรคหัวใจ เครื่องมือต่าง ๆ ครบครัน แพทย์และพยาบาลดูสนอกสนใจคนไข้เป็นอย่างมาก ให้ความสำคัญกับคนไข้เป็นอันดับหนึ่งพิมพ์รดาจูงมือบุตรสาวเดินเข้าไปในโรงพยาบาลตามบุรุษพยาบาลที่เข็นบุตรชายของเธอเข้าไป โดยมีบิดาของเธอเดินตามไปติด ๆ พิมพ์รดาออกจะประหม่าด้วยซ้ำที่มาอยู่ท่ามกลางความใหญ่โตของที่นี่ เธอดูต่ำต้อยลงไปถนัดตาเสื้อผ้าอาภรณ์ที่สวมใส่ก็เป็นเพียงชุดธรรมดา ซึ่งใส่มาหลายปี หลังจากที่ทราบว่าบุตรชายป่วย สิ่งไหนไม่จำเป็นมากเธอไม่ซื้อเลย เก็บเงินไว้เป็นค่ารักษาพยาบาลให้ตะวันเพียงอย่างเดียว"รีบเดินไปให้ทันนะพิมพ์ โรงพยาบาลใหญ่ขนาดนี้ถ้าคลาดกันกับตะวัน เราจะแย่เอา" พันพูดขณะที่หอบหิ้วกระเป๋าเดินตาม ข้าวของที่เอามาเยอะพอสมควร เขาอยากจะประหยัดเงินเอาไว้ให้มากที่สุด จึงเก็บสิ่งที่จำเป็นต้องใช้มาค่อนข้า

พิมพ์รดารีบวิ่งออกมาจากโรงพยาบาลอย่างรีบเร่ง แม้เควิลจะเรียกเธอเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจจะรั้งเอาไว้ได้ หญิงสาวร้อนใจหวาดกลัวจับจิต แม้รู้ว่าการมาหาเขาต้องเจออะไร แต่ก็ไม่อาจจะเฉยได้พิมพ์รดานั่งรถแท็กซี่มาจนถึงบ้านหลังใหญ่ ตลอดเวลาที่นั่งอยู่บนรถเขาส่งข้อความหาเขาตลอด แต่เขาไม่แม้จะเปิดอ่านข้อความของเธอเท้าเล็กสั่นเทาค่อยๆก้าวไปที่บ้านราคาหลายสิบล้าน บ้านที่พิมพ์รดาเคยอยู่ บ้านที่เคยเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข ทุกข์ เศร้า เรื่องแย่ ๆ เกิดขึ้นมากมายเธอเคยอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้กับ 'เขา' ผู้ชายที่เกลียดเธอเข้าใส้ วันเวลาผ่านมาหลายปี พิมพ์รดาไม่เคยเฉียดมาที่บ้านหลังนี้อีกเลย แต่เพราะวันนี้มีเหตุ ที่ทำให้เธอต้องบากหน้ามาพิมพ์รดารู้ว่าเธอทำไม่ดีกับเขามาก และรู้ว่าเขาต้องเกลียดเธอ แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อตอนนี้อับจนหนทางแก้วตาดวงใจ เลือดเนื้อเชื้อไขที่เขาฝากฝังเอาไว้กำลังจะตาย จะให้เธอมองลูกจากไป โดยไม่รู้สึกอะไร และไม่พยายามทำอะไรเพื่อให้เขารอด เธอทำไม่ได้"ฉันมาหาคุณฉลาม" พิมพ์รดาเอ่ยกับลูกน้องคนสนิทของเขา คนที่ช่วยได้ในตอนนี้คือเขา เขาคนเดียวเท่านั้น"นายอยู่ข้างบนครับ""ฉันต้องการพบเขา""นา

"ถึงสักที" ฉลามเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า ลูกน้องหนุ่มทั้งสองประคองเขาเข้าไปในบ้าน "พากูไปที่เตียง กูอยากนอนพักผ่อน""ครับนาย" ลูกน้องทั้งสองประคองเจ้านายไปจนถึงเตียง พร้อมกับจัดแจงห่มผ้าให้"ที่กูให้ไปสืบ ได้ข่าวไอ้นรกนั่นหรือยัง?""ยังเลยครับนาย ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลา ตอนนั้นเราตามตัวมันช้าไป ทุกอย่างล่าช้าไปหมด ไอ้เวรนั่นตอนแรกหนีไปปอยเปต พอพวกผมกับพวกมันตามล่า มันก็หนีไปกบดานที่อื่น""ไอ้นรกนี่ อย่าให้กูเจอมึงนะ กูฆ่ามึงแน่" ฉลามเอ่ยเสียงกร้าวพร้อมกับใช้มือกุมขมับของตัวเอง เมื่อรู้สึกวิงเวียนศีรษะ ตอนนั้นเขาเอาแต่โกรธแค้นเอาความโกรธไปลงที่พิมพ์รดา เพราะเกลียดที่เธอหักหลังเขา จนปล่อยไอ้เวรนั้นไป เขาพลาดเองที่ช้าทุกอย่าง"นายเองก็ไม่น่าด่วนตัดสินคุณพิมพ์เลย ภาพที่เห็นอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้ นายก็เอาแต่ความคิดของตัวเองเป็นใหญ่""มึงไม่ต้องมาสอนกู""พวกผมไม่ได้สอนครับ นายลองคิดทบทวนให้ดี ใช้ใจมองคุณพิมพ์รดา ที่ผ่านมาเธอมั่นคงกับนายมาตลอดไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลย ผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตของเธอ ส่วนมากก็แค่เพื่อน ถึงแม้ผู้ชายพวกนั้นบางคนจะคิดกับเธอมากกว่าเพื่อน แต่คุณพิมพ์รดาเธอก็ไม

"หลังจากนั้นอะไร?""อะไรดีน้าาา" แนนหัวเราะเบาๆ"มึงไม่ต้องพูดแล้วอีแนน" นนนแทรกขึ้น"ฮ่าๆ กูจะเล่าหรือไม่เล่าดี"“เรื่องเหี้ยอะไรที่เกิดขึ้นพูดมาให้หมด” ฉลามตะเบ็งเสียงอย่างไร้ความอดทน เขาไม่ใช่คนใจดีที่จะมาฟังคนเล่นลิ้น เขาไม่ใช่คนที่มีความอดทนมากพอ ที่จะมาฟังใครพล่ามเรื่องไร้สาระ ถ้าเกิดว่าเรื่องนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องการจะฟังลัลนาหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อได้เห็นอากัปกิริยาของชายหนุ่มที่แสดงออกมา เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นฉลามร้อนรุ่มในหัวใจ และไม่นานคนตรงหน้าก็จะเจ็บปวดและรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเอง ที่เอาแต่ความคิดและสิ่งที่เห็นเป็นที่ตั้ง โดยไม่หาความจริงในเรื่องที่เกิดขึ้นถ้าตอนนั้นเขาสนใจเธอแทนที่สนใจพิมพ์รดาทุกอย่างก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก อุตส่าห์ฝันเอาไว้ตั้งมากมายแต่ดันมาเจอผู้ชายอย่างเควิลดับฝันของเธออย่างอนาถจับเธอส่งไปซ่อง ย่ำแย่ขั้นสุด“จุจุ ใจเย็นๆก่อนสิคะพี่ฉลาม ต่อให้พี่ร้อนใจหรืออยากรู้เรื่องนี้มากแค่ไหนถ้าแนนไม่พูด ก็จะไม่มีวันรู้ความจริงจากปากของแนน” เธอเสียงอ่อนเสียงหวานเพื่อยั่วอารมณ์ แต่ประโยคที่ลัลลนาเอื้อนเอ่ย ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกโมโห “นอกจากพี่จ