Semua Bab love return หวนรัก: Bab 31 - Bab 40

"เสร็จสักที นานๆได้ทำอะไรแบบนี้กระชุ่มกระชวยดีแท้" วิคเตอร์หัวเราะแล้วใช้ผ้าเช็ดมือที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด คริสเตียนมองบิดาแล้วส่ายหัวเบาๆ "อย่ามาทำท่าทางแบบนี้นะคริสเตียน พ่อรู้นะว่าแกก็ชอบทำเรื่องแบบนี้เหมือนกัน""ผมชอบทำครับแต่นานๆที ผมไม่ได้ทำท่าทางโรคจิตเหมือนพ่อนี่ครับ ใครจะฆ่าคนแล้วทำท่าทางโรคจิตมีความสุขได้เหมือนพ่อล่ะ""อย่ามาปากดีวันก่อนพ่อยังเห็นแกเอาฆ่าคนทรยศนั้นอยู่เลย""ผมก็แค่ทำตามหน้าที่""หน้าที่อะไร ให้ลูกน้องทำก็ได้แต่นี่แกขันอาสาทำเอง ก่อนที่แกจะว่าพ่อโรคจิตแกก็พอๆกันกับพ่อนี่ล่ะว้า""ผมลูกใครครับพ่อ ฮ่าๆ พ่อแบบไหนลูกก็แบบนั้นแหละ" คริสเตียนหัวเราะแล้วเก็บแขนขานนนกับลัลนาลงในถังน้ำยา**************หลังจากที่ให้ลูกน้องจัดแจงเรื่องที่พักเสร็จเรียบร้อย ฉลามก็ให้ลูกน้องไปหาซื้อเสื้อผ้ามาให้เขากับหญิงสาวได้ผลัดเปลี่ยน แม้พิมพ์รดาจะปฏิเสธทุกสิ่งที่เขาทำให้ แต่ก็ไม่สามารถขัดคนอย่างฉลามได้"พิมพ์" ฉลามเดินมาจับมือพิมพ์รดาให้เดินตาม เธอถึงกับกรอกตามองบนในสิ่งที่เขากระทำ พร้อมกับขืนตัวเอาไว้ เธอไม่อยากไปกับเขาเลยแต่ก็ฝืนไม่ไหว"พิมพ์อยากกลับ""เที่ยวสักวันค่อยกลับ""พี่ฉล

ฉลามลุกขึ้นแต่งตัวเก็บข้าวของเรียบร้อยก็เช็คเอาท์ออกจากบังกะโล ที่จริงเขาไม่ได้อยากจะกลับเลยสักนิด แต่ก็คงขัดคนที่ตัวเล็กที่เพิ่งเดินออกไปอย่างไม่พอใจไม่ได้พิมพ์รดากอดอกมองทะเลสีครามอยู่ข้างรถ ใบหน้าท่าทางของเธอเรียบเฉยไม่แสดงความรู้ใดๆออกมา เขามองเธออยู่นานก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันอาจจะลดทอนความเกลียดชังในหัวใจที่พิมพ์รดามีต่อเขาไม่ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นมันอาจจะเพิ่มทวีความเกลียดชังในหัวใจของเธอให้มากกว่าเดิม ซึ่งมันต่างจากชายหนุ่มในตอนนี้ความรู้สึกที่มีมันเพิ่มทวี เขายังรักเธอ ความเกลียดชังที่เขาพยายามยัดเยียดใส่หัวใจ ตอนนี้กลับไม่หลงเหลืออยู่แล้ว เขายังรักพิมพ์รดา ส่วนความรักแบบชู้สาวที่เคยมีต่อปรรณพัชร์ไม่มีในหัวใจอีกแล้วสำหรับปรรณพัชร์ ตอนนี้เขามองหล่อนเป็นแค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น เธออาจจะไม่ได้มองเขาเป็นพี่ชายอีกแล้ว เพราะสิ่งที่เขาเคยทำกับพิมพ์รดามันยากเกินจะอภัย ปรรณพัชร์เป็นคนรักเพื่อน พิมพ์รดาเป็นเพื่อนคนเดียวที่เธอหลงเหลืออยู่ เธอย่อมปกป้องเพื่อนรักเป็นธรรมดา"พิมพ์" ฉลามเดินเข้าไปจับมือพิมพ์รดา เธอไม่ได้ผลักไส แต่ให้เขาจับมือแล้วบีบเบาๆ จ้องดวงหน้าห

"เอ้าคุณ มานั่งทำอะไรอยู่ที่นี่" น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น เป็นชายมีอายุสะพายอะไรสักอย่างอยู่ทางด้านหลัง ท่านถอดมันวางลงแล้วเดินไปล้างหน้าล้างตาที่โอ่งน้ำ ไม่ไกลจากที่เขากางเต็นท์"ผมมาหาพิมพ์รดาครับ" ชายเอ่ยตอบพร้อมกับทำหน้างงเล็กน้อย เขารู้จักชายคนนี้ดีว่าเป็นใคร เพราะข้อมูลที่ลูกน้องส่งมาให้"แล้วทำไมไม่เข้าบ้านล่ะ พิมพ์น่าจะอยู่ในบ้านกับเพื่อน""เอ่อ ... ผมกลัวเพื่อนพิมพ์จะไล่ตะเพิดออกมา""....." พันมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะเดินไปยกถังฉีดยาไปวางไว้อีกฝั่ง "เข้าไปกินข้าวกินปลาข้างในไหม?""ไม่เป็นไรครับ" เขาปฏิเสธ ตอนนี้ยังไม่อยากจะเข้าไป เข้าไปตอนนี้ก็โดนเตวิลไล่ตะเพิดออกมาน่ะสิ เขาไม่อยากเสี่ยงกับคนอารมณ์ร้ายอย่างเควิล รายนั่นถ้าได้โกรธเกลียดแล้ว อารมณ์ร้ายยิ่งกว่าอะไร ไม่เสี่ยงจะดีกว่า เขาจะรอเวลาให้เควิลกับปรรณพัชร์กลับไป เวลานั่นแหละ เขาจะรุกจนกว่าพิมพ์รดาจะยอมใจอ่อน"แล้วมากางเต็นท์อะไรข้างนอกล่ะ""ผมโดนเควิลตะเพิดออกมา""ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นล่ะ""เพราะผมทำผิดต่อพิมพ์อย่างไม่น่าให้อภัย""...." พันนิ่งไปนานก่อนจะเพ่งมองหน้าของฉลาม มิน่าตอนที่เขาเจอถึงได้รู้สึกคุ้นหน้า ที่แท้ก

พิมพ์รดาปั่นผ้าให้ลูกเสร็จก็ยกมาตากที่หน้าบ้าน ฉลามวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาพิมพ์รดาแล้วสวมกอดร่างเล็กแน่น"อะไรของพี่เนี่ย" มือเล็กพยายามผลักร่างหนาให้พ้นกาย "พี่ตัวเหม็นขนาดนี้ยังจะมากอดอีก""พี่ดีใจ""มันก็ไม่เกี่ยวกับพิมพ์นิ่คะ" เธอผลักร่างหนาออกแล้วยกตระกร้าฉลามรีบแย่งมาถือเอง "พี่ฉลามอย่ากวนค่ะ""พี่ตากให้เอง พิมพ์จะได้ไม่ต้องเหนื่อย""ไม่เป็นไรค่ะ พิมพ์ทำเองได้""พี่อยากช่วย" ชายหนุ่มจับชุดนักเรียนของบุตรสาวขึ้นมาแล้วยิ้ม เขาดีใจจนหุบยิ้มไม่อยู่เมื่อได้รู้ว่าจันทร์ฉายเป็นลูกสาวของเขา "ขอบคุณนะ""...." พิมพ์รดาเม้มปากเล็กน้อย ไม่เข้าใจในสิ่งที่คนตรงหน้าจะสื่อ เขาจะขอบคุณทำไม ในเมื่อเธอยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาต้องมาขอบอกขอบใจเลย "ขอบใจอะไร?""ขอบใจที่พิมพ์ให้กำเนิดลูกที่น่ารักอีกคน ขอบคุณที่มั่นคงเสมอมา""ลูกพี่มีแค่ตะวันคนเดียว ส่วนจันทร์ฉายลูกพิมพ์กับผัวใหม่""พี่รู้ความจริงหมดแล้ว พิมพ์ไม่เคยมีใครนอกจากพี่" ฉลามยิ้ม"หึ ถ้ายังไงว่าพิมพ์ไม่เคยมีใครเข้ามา ที่จริงพิมพ์มีผัวมาหลายคนแล้ว""พี่ไม่เชื่อหรอก" ฉลามยกเสื้อขึ้นสะบัด จากนั้นก็ตากทำไปเรื่อยไปจนกระทั่งหมดตระกร้า ต่อให้พิมพ์รดาบ

"วันนี้พ่อจะไปส่ง""เย้ๆ" เด็กๆต่างร้องกันเสียงดังเพราะดีใจที่มีพ่อเหมือนคนอื่นๆ"วันนี้เราจะนั่งรถคันนั้นไป" ฉลามชี้ไปที่รุ่นหรูรุ่นใหม่คันที่เขาให้ลูกน้องขับมาที่บ้าน"หูย ตะวันอยากนั่งใจจะขาดแล้วครับ รถพ่อฉลามสวยเหมือนรถของญาดาเลยครับ""ใช่ค่ะ พ่อฉลามรวยเหมือนพ่อญาดาไหมคะ?" จันทร์ฉายเอ่ยถาม ฉลามมองบุตรสาวด้วยความเอ็นดู และยีผมนุ่มเบาๆ"ที่จริง...." ฉลามเว้นวรรคหันไปมองพิมพ์รดาที่อมยิ้มอยู่ "ที่จริงพ่อรวยกว่าพ่อญาดาอีก""ว้าวๆ" จันทร์ฉายกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ"พี่ก็พูดเกินไปค่ะ" พิมพ์รดาหัวเราะเบาๆ แล้วหยิบนมสองกล่องใส่กระเป๋าให้ลูกทั้งสอง"พี่พูดจริง""ไม่จริงสักหน่อย""จริงครับ สมบัติปู่กับตาเยอะ" ฉลามยิ้มแล้วหันมามองลูกๆต่อ พอแต่งตัวให้ลูกเสร็จเขาก็จับมือเด็กๆไปขึ้นรถหรู โดยที่มีพิมพ์รดาขึ้นไปนั่งด้วยเด็กๆร้องเพลงบนรถ พิมพ์รดาได้แต่มองลูกที่ร้องเพลงอย่างมีความสุขเขาเข้ามาเป็นความสุขของลูกๆ เด็กๆรักเขามาก ขนาดเพิ่งรู้ว่ามีพ่อยังรักเขาขนาดนี้ ถ้าเขาตามใจทุกอย่างพวกเขาคงจะติดพ่อยิ่งกว่าอะไร ซึ่งพิมพ์รดาเองก็จะไม่ปล่อยให้ฉลามตามใจลูกมากเกินไป เธอจะต้องปรามเพราะไม่อยากให้ลูกๆต้องนิส