All Chapters of love return หวนรัก: Chapter 11 - Chapter 20

คำที่ชายหนุ่มเอื้อนเอ่ย มันทำให้เธอเจ็บปวดราวกับเข็มนับพันทิ่มแทงแม้จะเตรียมใจเรื่องพวกนี้มาบ้างแล้ว แต่ทุกสิ่งที่เธอกำลังเจอ มันเจ็บปวดจนไม่อาจจะกลั้นน้ำตาเอาไว้"พิมพ์ขอโทษ ฮึก" เธอร้องไห้ปล่อยน้ำตาประจานความอ่อนแอ ณ เวลานี้คงไม่อาจจะทำอะไรไปมากกว่านี้ ฉลามเขากำลังโกรธสายตาของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวังเธอรู้ว่าเขาเจ็บปวดและผิดหวังในตัวของเธอมาก เขาอุตส่าห์ก้าวผ่านความเจ็บปวดที่เคยมีในอดีต เปิดใจรับเธอเข้ามาในชีวิต ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น แต่ก็มีเหตุที่ทำให้เธอและเขาต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมานใจพิมพ์รดารู้ตัวดีว่าเธอผิด ผิดที่ไว้ใจผู้หญิงอย่างลัลนา ผู้หญิงที่เป็นเพื่อนรักเพื่อนเลว ทำร้ายหัวใจของเธอแหลกเหลวไม่มีชิ้นดีหลังจากเหตุการณ์วันนั้นพิมพ์รดาก็ตาสว่าง เห็นธาตุแท้ของลัลนาชัดเจน ผู้หญิงในหัวใจมีแต่ความชั่วร้ายขี้อิจฉาริษยา ทำทุกอย่างเพื่อให้เธอทรมาน"ขอโทษ หึ! เธอคิดว่าคำขอโทษมันจะทำให้ความเจ็บปวดในหัวใจของฉันลดลงได้เหรอ ฉันอุตส่าห์เปิดใจรับเธอเข้ามา แต่ดูสิ่งที่เธอทำกับฉันสิ ทำไม? ฉันมันมีเงินให้เธอมากไม่พอหรืออย่างไร หรือฉันเอาเธอไม่พอ เธอถึงต้องไปอ้าขาให้ผู้ชายคนอื่น" เขาตะคอกพิมพ์รดา

ปรรณพัชร์รบเร้าสามีตั้งแต่เช้า หลังจากที่จัดแจงทุกอย่างเกี่ยวกับลูกเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวก็เอาลูกสาวตัวน้อยของเธอไปฝากไว้กับผู้เป็นย่า ซึ่งบ้านอยู่ไม่ไกล"พี่เควิลคะ""รู้แล้วจ้ะทูลหัว พี่กำลังใส่รองเท้าครับ""ปราณร้อนใจค่ะ รู้สึกใจคอไม่ดีเลย""ใจเย็น ๆ มันไม่มีอะไรหรอก ต่อให้ทะเลาะกันไอ้ฉลามมันก็ไม่กล้าทำอะไรพิมพ์รดาหรอก ยังไงพิมพ์รดาก็ได้ขึ้นชื่อว่าเมียของมัน ลิ้นกับฟันมันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา""ไม่รู้ล่ะค่ะตราบใดที่ปราณยังไม่เห็นว่าเพื่อนของปราณปกติสุขดี ปราณวางใจไม่ได้หรอกค่ะ ถึงพี่ฉลามเขาจะดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่จิตใจคนเรายากแท้หยั่งถึงนะคะ ภายนอกเขาอาจจะเป็นผู้ชายอบอุ่นน่ารัก แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเบื้องลึกเบื้องหลังในใจของเขามันมีอะไรซ่อนอยู่""อืม มันก็จริงอย่างที่ปราณพูด ยิ่งติดต่อพิมพ์รดาไม่ได้แบบนี้มันก็ยิ่งน่าคิด เรารีบไปกันเถอะจะได้ไปเห็นกับตาว่าพิมพ์รดาปกติดีหรือไม่ปกติ ปราณจะได้เบาใจ""ค่ะ" ปรรณพัชร์พยักหน้า เเล้วรีบเดินไปขึ้นรถ ความเงียบหรือการที่เธอติดต่อเพื่อนไม่ได้ นี่แหละมันทำให้เธอร้อนใจ และที่สำคัญเธอโทรไปหาฉลามเขาก็ไม่รับโทรศัพท์ LINE ไปก็ไม่ตอ

พิมพ์รดานอนรักษาตัวอยู่ในห้อง ปรรณพัชร์กับเควิลกลับไปแล้ว เพราะปริญญาดาบุตรสาวของปรรณพัชร์ร้องหาทั้งสอง เหลือเพียงแค่พิมพ์รดากับพยาบาลที่เควิลจ้างดูแลอยู่ในห้องค่ำคืนที่แสนทรมาน ความเงียบทุกสิ่งทุกอย่างหวนให้คิดถึง ภาพวันวานวนเข้ามาในหัว ทำให้หญิงสาวต้องหลั่งน้ำตาอย่างทุกข์ระทมเธอไม่อาจจะโทษฉลามเพียงฝ่ายเดียว ทุกสิ่งที่เกิดเพราะเขารู้สึกโดนหักหลัง จึงได้กระทำแบบนี้ เธอเองมีส่วนผิดที่เชื่อใจลัลนา ทำให้มีเรื่องบ้า ๆ เกิดขึ้นในความเสียใจมันมีความละอายเจือปน หลังจากที่เอาข้าวของจำเป็นออกมา เธอกับลูกจะจากไปเธอคงไม่มีหน้าไปบอกว่าท้องกับเขา เพราะฉลามไม่เชื่อ นอกจากจะไม่เชื่อแล้วยิ่งจะเพิ่มความชิงชังในหัวใจเขาให้มากกว่าเดิมหลังจากรักษาตัวอีกวันหมอก็อนุญาตให้กลับได้ สิ่งที่ตอกย้ำว่าฉลามเกลียดพิมพ์รดามากมาย คือเขาไม่มาเยี่ยมหล่อนเลย เธอไม่ได้หวังมากแต่ก็มีบ้างในใจที่แอบหวัง หวังว่าเธอจะเห็นใจมาเยี่ยมเยียน แต่สุดท้ายคนที่เกลียดหล่อนเข้าไส้คงไม่มาพิมพ์รดาขอร้องให้ปรรณพัชร์กับเควิลไปเก็บของเป็นเพื่อน แม้จะเจอหน้ากันก็ไม่มีคำใดเอื้อนเอ่ยออกมา เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ ในขณะที่พิมพ์รดาลากกระเป๋าที่

ผ่านไปหลายวันหลังจากที่มาอาศัยบ้านปรรณพัชร์อยู่ ก็คงถึงเวลาที่ต้องจากไปเสียที แม้เพื่อนจะอยากให้เธออยู่ที่นี่ด้วย แต่พิมพ์รดาก็เกรงใจเกินกว่าจะอยู่ได้ อีกอย่างเธออยากจะกลับไปอยู่ที่บ้านนอกเริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูกกับพ่อที่นั่น"พิมพ์กลับก่อนนะปราณ" พิมพ์รดาเอ่ยขณะที่ลากกระเป๋าออกมาวางไว้หน้าบ้าน"ที่จริงพิมพ์อยู่กับปราณก็ได้นะ ทุกคนที่นี่เต็มใจให้พิมพ์อยู่ด้วยนะรู้ไหม?""พิมพ์รู้ แต่การที่พิมพ์จะตัดใจและทำใจได้คือพิมพ์ต้องไปเริ่มต้นชีวิตใหม่""อืม ปราณเข้าใจ ถ้ามีอะไรที่ปราณช่วยได้ ก็โทรมาบอกปราณนะ""จ้ะ""เดี๋ยวปราณให้ลูกน้องพี่เควิลไปส่งที่บ้าน""ไม่เป็นไร พิมพ์กลับเองได้ ให้ลูกน้องพี่เควิลไปส่งพิมพ์ที่บขสก็พอ" พิมพ์รดายิ้ม เธออยากให้เพื่อนเห็นว่าเธอเข้มแข็ง สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ต้องอยู่ได้สิต้องเข้มแข็งเพื่อลูกที่กำลังเกิดมา จะมัวมาหมดอาลัยตายอยาก ใช้ชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้เหมือนเดิมไม่ได้อีกเเล้ว"พิมพ์" ปรรณพัชร์จับมือเพื่อนแล้วบีบเบาๆ เธอห่วงใยกังวลใจมากที่สุด ไม่อยากให้เพื่อนไปไกลตาเลย"อย่าห่วงเลย ทุกคนต้องก้าวต่อไป พิมพ์เองก็ต้องก้าวต่อไปเพื่อลูก""อื้อ""พิมพ์รักปราณนะ" พิมพ์รดา

ผ่านไปอีกหลายเดือน ชีวิตพิมพ์รดาเปลี่ยนไปจากเดิม แต่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น จากที่มีพ่อขี้เมาตอนนี้ก็ไม่ใช่อย่างแต่ก่อนแล้วตาพันขี้เมาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทำงานขยันขันแข็งใครจ้างไปไหนก็ไป ไม่เกี่ยงงานเลยไม่ว่างานที่จ้างจะหนักหนาสักเพียงไหน ถ้าเกิดว่ามันได้เงินเขาก็พร้อมที่จะทำ และที่สำคัญพันเลิกเหล้าอย่างที่เคยบอกเอาไว้กับบุตรสาวจริง ๆพิมพ์รดาดีใจเหลือเกินที่ท่านเลิกได้ และหันกลับมาดูสุขภาพของตัวเอง ทุกเช้าเธอจะชงโอวัลตินไว้ให้ทุกเช้า และหาพวกเครื่องดื่มบำรุงร่างกายมาเตรียมไว้ให้ แม้จะไม่อยากให้บิดาต้องทำงานหนัก แต่ท่านเป็นคนเคยทำงาน จะให้เลิกทำท่านก็ไม่ยอม"พิมพ์ วันนี้ไปตลาดนัด ไปซื้อของเตรียมไว้ให้ตาหนูกัน" เสียงบิดาตะโกนดังเข้ามา พิมพ์รดาปิดฝาหม้อเมื่อทำอาหารเสร็จพอดีหญิงสาวเดินไปหยิบขันน้ำเย็นที่เตรียมเอาไว้ออกมาจากตู้เย็น แล้วพาร่างอุ้ยอ้ายของตัวเองเดินออกไปหน้าบ้าน บิดาของเธอไปรับจ้างฉีดฮอร์โมนข้าวตั้งแต่เช้า บ่ายคล้อยถึงกลับมา"พ่อกินอะไรมาหรือยังคะ?""ตอนเที่ยงเจ้าของนาเขาทำอาหารไปให้พ่อกิน พ่อก็เลยไม่ได้มากินข้าวบ้าน พิมพ์ไปนั่งรอพ่ออยู่ที่แคร่หน้าบ้านก่อนนะ เดี๋ย