All Chapters of เมียนอกสถานะ: Chapter 51 - Chapter 60

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกหรืออย่างไรต้องมาเจอเรื่องที่หนักหนาสาหัสอะไรเช่นนี้ ภัคพิญาสภาพร่างกายอิดโรยเป็นอย่างมาก หญิงสาวมาถึงบ้านของแม่สามีขอค้างที่นี่ด้วยสักคืน คุณนายปภาไม่ได้ว่าอะไรนางยินดีเสียด้วยซ้ำ แต่นางไม่ชอบใจเท่าไรที่ลูกสะใภ้ร้องไห้มาขอนอนด้วยกลางดึกกลางดื่นท่ามกลางเนื้อตัวที่เปียกปอนราวกับลูกนกตกน้ำถึงแม้จะดึกดื่นขนาดไหนใจภัคพิญานั้นหลับไม่ลงไม่รู้ว่าเป็นอะไรกับความรู้สึกที่ไม่ดีเหมือนว่ากำลังมีอะไรเกิดขึ้น ระหว่างที่หญิงสาวกำลังเดินขึ้นชั้นสองโดยมีแม่สามีและปิยดาคอยประคองเธอนั้น อยู่ ๆ สร้อยคอที่เธออสวมประจำหลุดออกจากคอราวกับเป็นลางไม่ดีมือเล็กหยิบสร้อยคอที่เป็นล็อกเก็ตรูปหัวใจที่ยายแววสวมให้เธอตั้งแต่เด็ก “หนูภัคเป็นอะไรไปลูก” คุณนายปภาถามด้วยความเป็นห่วง“นั่นสิคะพี่ภัคเป็นอะไรทำไมหน้าซีด ๆ หรือว่าจะไม่สบาย” น้องของสาวมีเสริมพลางเอาหลังมือขึ้นอังหน้าผากพี่สะใภ้“ภัคแค่รู้สึกเหมือนกำลังจะเกิดเรื่องอะไรไม่รู้ค่ะ อยู่ ๆ สร้อยที่มีรูปของยายก็หลุดออกมาจากคอของภัค” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั

งานสวดอภิธรรมศพของยายแววในคืนแรกเต็มไปด้วยความโศกเศร้าของภัคพิญาที่นั่งอยู่หน้าโลงศพอย่างหงอยเหงา งานศพที่จัดอย่างเงียบ ๆ มีเพียงคนรู้จักเท่านั้นที่มาร่วมไว้อาลัย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนในสมัยเรียน เพื่อนร่วมงานหรือแม้กระทั่งเหล่าพยาบาลที่คอยดูแลยายแววมาตลอดสองปีจนคุ้นเคย“ผมขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับคุณภัค” พิธานการบหน้าศพแล้วหันมาพูดกับหญิงสาว ส่วนคนที่อยู่ในความเศร้านั้นไม่ได้ตอบอะไรนอกเสียจากส่งยิ้มให้เท่านั้น“ภัค... ฉันว่าแกไปพักผ่อนหน่อยเถอะ” บุญญาวีร์เดินมานั่งลงข้าง ๆ หญิงสาวตามด้วยกรรณิการ์และอธิกร ในตอนแรกสามคนมองเพื่อนด้วยความเป็นห่วงจึงตัดสินใจเดินมาหา“นั่นสิ ตั้งแต่เช้าแกก็วิ่งวุ่นจนไม่ได้พักเลยนะ เดี๋ยวเป็นอะไรไปมันจะแย่เอานะ”“ฉันไม่หิว... ฉันกินไม่ลงหรอก ฉันคิดถึงยาย” หญิงสาวในชุดสีดำบอกเพื่อนเสียงเศร้าก้มมองล็อกเก็ตที่อยู่ในมือ“ภัคเชื่อพวกฉันเถอะนะ ไปหาอะไรกินหน่อยนะ” อธิกรอ้อนวอนเพื่อนที่นั่งนิ่งตั้งแต่ค่ำมา“ยายฉันไม่อยู่แล้ว ฉันจะอยู่กับใคร ชีวิตนี้ฉันมีแค่ยายคนเดียว แม่ผันก็เสียไปหลายปีแล้ว ฉันมีแค่ยายคนเดียวจริง ๆ นะ ฮึก

คนตัวเล็กที่เป็นลมล้มพับอยู่ในภายในวัดถูกนำตัวกลับมาพักผ่อนที่บ้าน ปริภัทร์ค่อย ๆ วางหญิงสาวลงบนเตียงนอนแสนนุ่มอย่างเบามือราวกับว่ากลัวรบกวนการนอนของเมียตัวน้อย นิ้วเรียวของผู้เป็นสามีเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าออกอย่างเบา ๆ มองใบหน้าที่อิดโรยด้วยแววตาอ่อนโยน ไม่รู้ว่าความีรู้สึกเช่นนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเขา ชายหนุ่มขยับผ้าห่มคลุ่มกายคนหลับและออกจากห้องไปอย่างเงียบ ๆ ภายในห้องนั้นอยู่ในความสงบกับลมหายใจเข้าออดอย่างสม่ำเสมอของภัคพิญาปริภัทร์เข้ามาภายในห้องนอนใหญ่อีกครั้งหลังจากที่ลงไปหาแอลกอฮอล์ดื่มเพื่อที่จะดับความคิดบางอย่างที่ติดอยู่ในใจ เขาต้องการมันนานนักที่เขาจะใช้วิธีนี้ในการหนีปัญหา ไหนจะเรื่องของภัคพิญา และเรื่องของกวิตาที่มาทวงสัญญาที่เคยให้เอาไว้ ตัวเองก็ยังบอกไม่ได้ว่าคิดอย่างไร  และยังรู้สึกเช่นเดิมกับกวิตานางแบบสาวอีกหรือไม่ ร่างสูงค่อย ๆ ก้าวเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองอย่างเชื่องช้าไร้ความมั่นคงก่อนจะเปิดประตูห้องเข้ามาพบกับร่างของคนตัวเล็กที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงอย่างแสนสบายจึงไม่รบกวน เพียงแต่เดินเลี่ยงเข้าไปอาบน้ำชะระร่างกายที่ใช้เวลานานไม่น้อยกว่าจะออกมาจ

“อยู่ได้ไหมครับ” พิธานพูดขึ้นเมื่อพาหญิงสาวมาที่บ้านหลังน้อย ก่อนที่จะมาลงตัวที่บ้านเช่าหลังนี้เขาพาเธอไปดูบ้านหลังอื่นมาซึ่งมันใหญ่เกินตัวของเธอนัก“ภัคอยู่ได้ค่ะพี่พีท” หญิงสาวหันไปบอกกับเขา คนที่เพิ่งรู้ว่านอกจากตัวเองไม่เหลือใครแล้วจากบนโลกใบนี้จะยังมีพี่ชายและแม่ที่ทอดทิ้งเธอไปตั้งแต่เด็กหลังจากวันนั้นนางก็ไม่ได้มาให้เธอเห็นหน้าอีกเลยพิธานตัดสินใจบอกบอกภัคพิญาเรื่องที่เธอคือน้องสาวแท้ ๆ ของเขา ในวันที่เธอเดินทางเข้าไปที่บริษัทเพราะต้องการจะลาออกจากงานที่รัก ตอนแรกเธอนั้นไม่ยอมรับความช่วยเหลือของเขาเสียด้วยซ้ำ ชายหนุ่มทั้งยืนยันรวมทั้งหลักฐานทั้งหมดที่มี รวมทั้งพินัยกรรมที่พ่อของเขาได้ทำไว้ยกเงินสดให้เธอเพื่อชดเชยในสิ่งที่ทำผิดพลาดลงไปในอดีต ตอนนี้บิดาของเขานั้นกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วจึงอยากจะมอบเงินจำนวนหนึ่งไว้แต่ภัคพิญาไม่รับ อีกทั้งพิธานจะให้เธอเข้าไปอยู่บ้านของเขาในฐานะน้องสาว แต่ก็ไม่ได้สะดวกใจที่จะย้ายเข้าไปอยู่ด้วย“พี่ว่าเข้าบ้านกันเถอะ” พิธานถือกระเป๋าเดินนำหน้าภัคพิญามายังบ้านที่เช่าเอาไว้“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ส่วนเรื่องงานภัคอยาก

“คุณฉันรู้สึกว่าฉันชอบเด็กคนนั้น ฉันอยากได้ลูกสะใภ้ที่หน้าตาน่ารักนิสัยดีแบบนั้น”“จริงคุณ ขนาดเจอกันแค่เดี๋ยวเดียวนะยังรับรู้ได้ถึงความจิตใจดีเป็นห่วงคนอื่นเลย”“หลังจากวันนั้นแม่ก็ให้คนตามสืบประวัติของหนูภัค แม่ใช้เวลาปีกว่าถึงจะเข้าหาและทำความรู้จักได้ มีวันหนึ่งที่แกมาบอกฉันว่าอยากจะแต่งงานกับแม่แพนอะไรนั้น ฉันเลยเกิดความคิดขึ้นมาว่าอยากให้หนูภัคแต่งงานกับแกแทนแม่ผู้หญิงมักมากหน้าเงินนั่น”“แพนเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น” ชายหนุ่มแก้ต่าง“จำช่วงที่แม่นางแบบนั่นหายไปจากชีวิตแกแล้วมีหนูภัคเข้ามาแทนได้ไหม กวิตาได้เงินจากแม่ไปสิบล้านแลกกับอิสระของแก”“จริงค่ะพี่ปัทปายยืนยันได้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้จริงใจกับใคร วันนั้นปายไปเที่ยวเห็นแม่นางแบบนั้นออกไปกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าพอพี่แต่งงานเขาก็กลับมาถูกไหมคะ”“แม่เสนอข้อตกลงให้หนูภัคแต่งงานกับแกแลกกับค่ารักษาพยาบาลผ่าตัดหัวใจของยายเขาที่ราคาสูงมาก แม่พูดจนกว่าหนูภัคเขาจะยอมจนนาทีสุดท้ายที่ยายแววต้องเข้าผ่าตัดถึงยอมตกลงแต่งงานกับแก เขาไม่ได้หวังทรัพย์สมบัติของแกเลย ฉันดูแววตาหนูภัคที่เจอแกคร