All Chapters of เมียนอกสถานะ: Chapter 31 - Chapter 40

เมื่อขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อยแล้วหญิงสาวจัดการบอกทางและสถานที่ที่นัดกับลูกค้าเอาไว้ หมอหนุ่มที่อาสาขับรถพาบุญญาวีร์ไปตามที่ต่าง ๆ อย่างเต็มใจเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเขา เขาจึงไม่มีอะไรที่จะต้องรีบร้อนมากนัก อีกอย่างรถของเธอนั้นเสียจึงต้องใช้บริการของแท็กซี่ไม่อยากให้เธอต้องนั่งรถไปไหนเอง เหตุมาจากสังคมสมัยนี้มันอันตรายไม่ปลอยภัยเสียเท่าไรนักหลังจากที่พาบุญญาวีร์มาพบลูกค้าเรียบร้อยทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เวลานี้ก็ราว ๆ จะห้าโมงเย็นซึ่งขับรถกลับตอนนี้รถคงติดอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะเป็นเวลาเลิกงานของมนุษย์เงินเดือนหลาย ๆ คน คุณหมอหนุ่มจึงตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าไปยังห้างสรรพสินค้า หาอะไรทานในร้านอาหารฆ่าเวลา ซึ่งบุญญาวีร์นั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรจึงแนะนำร้านอาหารร้านหนึ่งให้เขาและ ชายหนุ่มก็เห็นด้วยที่จะเลือกร้านนี้ ร้านอาหารนั้นคือร้านอาหารอีสาน  ระหว่างทางที่เดินไปยังร้านนั้นก็ได้ยินเสียงแหลมของใครบางคนดังมาแต่ไกลแล้วเข้ามาควงแขนสิงหะ“หมอโซ่… หมอจริง ๆ ด้วยแอนนี่คิดถึงหมอที่สุดเลยค่ะ” ทำให้บุญญาวีร์ที่โดนผลักออกไปหันมองแม่สาวปากแดงนั้นอย่างไม่พอใจ“แอนนี่” เข

แสงแห่งอรุ่งอรุณรับวันใหม่เสียงนกร้องเรียกหากัน ปลุกให้ภัคพิญาตื่นเช้าเป็นปกติเหมือนทุกวัน ทุกอย่างเหมือนเดิม ยกเว้นคนที่นอนอยู่ข้างกายกอดก่ายอยู่ไม่ห่าง ท่อนแขนแกร่งของปริภัทร์พาดทับเข้ากับเอวบางของตน คนตัวเล็กในอ้อมกอดเขาได้แต่ขมวดคิ้วสงสัยว่าเธอมานอนอยู่บนเตียงได้อย่างไร หรือว่าเขาจะอุ้มเธอมานอนภัคพิญาได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้มือเรียวค่อย ๆ ยกแขนที่พาดอยู่กับเอวนั้นออกอย่างเบามือเพราะไม่อยากรบกวนการนอนของเขา ขยับลุกออกจากเตียงให้เบาที่สุดแล้วเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวลงไปเตรียมอาหารเช้าเหมือนเช่นทุกวันถึงแม้ว่าเขาจะไม่ทานอาหารรสมือของเธอก็ตามหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็ลงชั้นล่างทำอาหารตามที่ตนได้คิดเอาไว้โดยไม่ลืมที่จะจัดชุดทำงานเอาใว้ให้ชายหนุ่มด้วย ก่อนออกจากห้องมองดูคนที่กำลังหลับสบายเล็กน้อยแล้วค่อยออกไป ลับหลังคนตัวเล็กคนที่แกล้งหลับลืมตาขึ้นมองไปยังบานประตูอันที่จริงเขาตื่นตั้งแต่หญิงสาวขยับตัวแล้ว แต่ก็ยังคงแกล้งหลับต่อ ไม่นานเขาก็ลุกไปจัดการชำระล้างร่างกาย แต่เมื่อเดินเข้าไปถึงในห้องน้ำก็อดแปลใจไม่ได้ภายในอ่างอาบน้ำมีน้ำอุ่นจัดเตรี

เย็นวันเดียวกัน ในเวลาที่ผู้คนพลุกพล่านเดินขวักไขว่แสวงหารถที่จะเดินทางกลับบ้าน บางคนขับรถมา บ้างก็อาศัยรถสาธารณะเป็นพาหนะในการเดินทางกลับเช่นเดียวกับภัคพิญาที่นั่งรถแท็กซี่เพื่อไปลงที่โรงพยาบาลโดยไม่ลืมที่จะหาของกินติดไม้ติดมือไปฝากคุณหมอและพยาบาลที่คอยดูแลยายของเธอเป็นอย่างดีเป็นการขอบคุณพวกเขาภัคพิญาตกใจไม่น้อยที่เปิดประตูห้องพักฟื้นของยายแล้วพบกับปริภัทร์กำลังนั่งพูดคุยกับยายของเธออย่างออกรสจนอดแปลกใจไม่ได้“ผมต้องขอโทษคุณยายด้วยนะครับ หลายเดือนที่ผ่านมาผมไม่ได้มีโอกาสมาเยี่ยมคุณยายเลย” ชายหนุ่มเกล่าวขอโทษคนสูงวัยที่อยู่ในชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาล“ไม่เป็นอะไรเลย ยายภัคบอกตลอดทุกครั้งว่าคุณติดงาน ไม่ว่างมาเยี่ยม”อันที่จริงภัคพิญานั้นรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่คิดที่จะมาเยี่ยมคนแก่เลยด้วยซ้ำ แต่เหตุใดวันนี้เขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ร่างเล็กยืนแอบฟังอย่างเสียมารยาทอยู่ครู่หนึ่งก่อนได้ยินเสียงของยายแววดังขึ้น เรียกสติของตนให้กลับมา“ยายภัคมาตั้งแต่เมื่อไร” เสียงของยายแววเอ่ยทักหลานสาว ทำให้ปริภัทร์หันไปตังประตูที่คนตัวเล็กยืนอยู่พร้อมกับถุงของกินที่อยู่ในมื

สัปดาห์ต่อมา“ลูกค้าคนนี้เขาเป็นคนยังไงกันแน่เนี่ย ไหนบอกว่าจะเข้ามาดูสถานที่อีกสองอาทิตย์ แต่นี่อะไรจะเข้ามาดูอะไรเร็วขนาดนี้” ปิยดาบ่นอุบเมื่อลูกค้ารายใหญ่ที่จะเช่าห้องจัดเลี้ยงของบริษัท“บ่นอะไรน่ะลูก” ชรัชผู้เป็นพ่อเดินมาได้ยินบุตรสาวพอดิบพอดีจึงเอ่ยถาม“ไม่มีอะไรค่ะคุณพ่อ ปายขอเตรียมตัวไปรับลูกค้ารายใหญ่ที่จะเช่าสถานที่ก่อนนะคะ” ผู้เป็นลูกบอกแล้วค้อมหลังลงเล็กน้อยเดินผ่านออกไป ชรัชมองดูบุตรสาวที่เดินออกไปปิยดาเข้ามาช่วยงานบริหารของที่บ้านได้ราว ๆ เดือนกว่าตั้งแต่กลับมาถึง ค่อยช่วยเขาและพี่ชายบริหารงานแบ่งเบาภาระได้ดี“คุยปายคะ ทางบริษัทแพรไหมกรุ๊ปกำลังเดินทางมาถึงค่ะ” ปิยดากำลังเดินไปยังห้องจัดเลี้ยงเพื่อรอลูกค้า“แล้วพี่ปัทล่ะตาล พี่ปัทรู้หรือยัง” เธอถามตาลซึ้งผู้ช่วยของเธอ“คุณปัททราบแล้วค่ะ แต่คุณปัทลงมาต้อนรับเองไม่ได้เพราะติดประชุมกับผู้บริหารค่ะ เลยให้คุณปายรับรองแทนค่ะ หากประชุมเสร็จคุณปัทจะตามมาค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า“ว่าแต่ทางนั้นจะมากันกี่คน”“สามสี่คนค่ะ แต่ว่าเจ้าของคนใหม่ของแพรไหมกรุ๊ปจะมาก่อน ส

วันหนึ่งบุญญาวีร์โทรหาภัคพิญาน้ำเสียงเศร้าร้องไห้โฮจนหญิงสาวอดเป็นห่วงไม่ได้ว่าเป็นสาวคนสนิทเป็นอะไรถึงได้ร้องไห้ขนาดนี้“บุญเป็นอะไรร้องไห้ทำไม”“ฉันเสียใจ ฮือ” แล้วก็ร้องไห้ออกมา“มาหาฉันหน่อย”“ร้องไห้ขนาดนี้โทรหายายเมนี่กับยายฝ้ายรึยัง” ภัคพิญาถามพลางสลับดูเวลาที่ข้อมือน้อยก็จวนจะเลิกงานแล้ว“ยังเลย ฉันอยู่ที่ร้านประจำนะ”“ได้ ๆ เลิกงานแล้วจะรีบไปหา” หลังจากวางสายเพื่อนสนิทไม่นานก็ต่อสายหาปริภัทร์ผู้เป็นสามีทันที เพราะวันนี้เขาบอกว่าจะมารับเธอ“ฮัลโหลคุณปัท”“ว่ายังไง เลิกงานแล้วเหรอ”“ยังค่ะอีกสามสิบนาที ฉันโทรมาบอกก่อนว่าไม่ต้องมารับนะคะ เจอกันที่บ้าน”“ทำไม” เขาถามเสียงแข็ง“พอดีบุญ มีปัญหานิดหน่อยเลยจะแวะไปหาแล้วก็ซื้อของกลับไปทำอาหารเย็นที่บ้านด้วย” เธอบอกวัตถุประสงค์กับสามีเสร็จสรรพซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไร   ภัคพิญา บุญญาวีร์ และกรรณิการ์ สามสาวมาช่วยกันทำอาหารเย็นและดื่มเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่บ้านของปริภัทร์ ในตอนแรกบุญญาวีร์นั้นชวนสองสาวไปดื่มกันที่ร้า