All Chapters of เทพบุตรทวงแค้น: Chapter 31 - Chapter 40

วิค​เตอร์​มองหญิงสาวด้วยน้ำตานองหน้า​ เขารู้สึกปวดใจเป็นอย่างมากที่เธอปฏิเสธเขาอย่างเลือดเย็น ที่ผ่านมาเขายังทุกข์ทรมานเพราะเธอไม่พอหรือไง เธอถึงได้แสดงอากัปกิริยากับเขาแบบนี้เขาสะอื้น​ฮักพลางปาดน้ำตาตัวเอง ความรู้สึกตอนนี้มันทั้งเสียใจระคนดีใจปะปนกันไปหมด"นับดาว!" เขาเอ่ยชื่อเธออีกครั้ง เขาอยากให้เธอยอมรับว่าเป็นนับดาวคนนั้น ผู้หญิงที่เขารักจนหมดหัวใจ"ฉันไม่ใช่นับดาวค่ะ" หญิงสาวปฏิเสธเสียงกร้าว​ มองชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ"เธอต้องใช่สิในเมื่อเธอเหมือนนับดาวทุกอย่าง""ฉันอาจจะแค่หน้าคล้ายเท่านั้น แต่ฉันไม่ใช่นับดาวอะไรของคุณหรอก""ฉันมั่นใจว่าเธอใช่นับดาว ตอนนี้ลูกของเรา 5 ขวบแล้วนะ แล้วคริสโตเฟอร์ก็ต้องการแม่ ฮึก!""คุณเป็นบ้าอะไรไปหรือเปล่าคะ? ฉันไม่ใช่นับ​ดาว​ ฉันไม่ใช่แม่ของลูกคุณ""นับดาว""วิค​เตอร์​ เธอไม่ใช่นับดาว" มัด​ไหม​เอ่ยย้ำกับบุตรชาย​ วิคเตอร์​ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอไม่ใช่นั​บดาว​"ผมมั่นใจว่าเธอจะใช่ ผมมั่นใจว่าเธอคือผู้หญิงที่ผมรักแน่ๆ เธอคือนับดาว​ ผมเชื่ออย่างเต็มหัวใจเลยว่าเธอคือนับดาวจริงๆ""วิค​เตอร์​""ไม่มีทางที่ผมจะจำเมียตัวเองไม่ได้ ต่อให้เธอพยายามปฏิเสธขนาดไหน

"แต่ฉันมั่นใจว่าเธอคือนับดาวและฉันคือผัวของเธอ​" วิคเตอร์มองร่างบางอย่างจาบจ้วง ชุดคลุมที่เธอสวมใส่อยู่เขามองอย่างไรก็รู้ว่าตอนนี้เธอโนบรา​กลิ่นหอมอ่อนๆบนร่างกายของหญิงสาวตรงหน้าทำเอาลมหายใจของเขาติดขัด ร่างบางบดเบียดชิดทำให้เขาสัมผัสถึงเนินอกอวบใหญ่​โตเกินมาตรฐานของเธอ กลิ่นหอมเหมือนพฤกษา​ยามเช้านั้นทำให้เลือดในกายของเขาสูบฉีดรุนแรงความรู้สึกหื่นกระหายพลุ่งพล่านไปทั้งร่างกาย"หึ ช่วยกลับไปคิดทบทวนด้วยนะคะ​ ว่าฉันไปเป็นเมียของนายตั้งแต่ตอนไหน นายถึงจะมาอ้างตัวว่าเป็นผัวของฉันแบบนี้ ผัวของฉันคือหมอพุทธ โปรดรู้ไว้ด้วยนะคะ" เธอพูดเสียงกระด้าง แม้ว่าในใจจะกลัวชายที่อยู่ตรงหน้ามากแค่ไหนก็ตามคนอะไรก็ไม่รู้พูดเองเออเอง เซลีนเม้มปากตัวเองแน่นจ้องมองเขาด้วยแววตาดุดัน​ เขาจะมาพูดว่าเธอเป็นเมียของเขาอย่างนี้ไม่ได้"อ๋อเหรอ?" เขาทำเสียงไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่หญิงสาวพูด เธอมันร้ายกาจมากที่ทำให้เขาร้องห่มร้องไห้มาตั้งหลายปี เธอใจร้ายมากที่ทำให้เขากับคริสโตเฟอร์ต้องทุกข์ใจเพราะการจากไปของเธอ​ เฝ้าแต่โทษตัวเองทุกวันที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้"ใช่" เธอเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับเอ่ยออกมา"ดี​ ฉันชอบผู้หญิง

"อื้อ" ริมฝีปากร้อนทาบทับลงริมฝีปากนุ่ม​ มืออีกข้างปล่อยข้อมือของเธอออกแล้วหยิบเชือกที่เขาเตรียมเอาไว้มามัดข้อมือเธอไว้กับหัวเตียง"กรี๊ด​ดด! จะมามัดฉันทำไม?" เมื่อปาก​เป็นอิสระ​เธอก็กรีดร้อง​ทันที​ เขาไม่มีสิทธิ์มามัดหรือมากระทำกับเธอแบบนี้"เธอมันฤทธิ์​เยอะ​ ถีบฉันตกเตียง​ตอนขึ้นสวรรค์​ทำไง?" วิค​เตอร์​พูดเสียงเรียบ​ เขาแทรกร่างกลางหว่างขาของหญิงสาว​ ก่อนจะกระตุก​เชือกชุดคลุมออก​ เเล้วค่อยๆสอดมือเข้าไปในชุดคลุมของเธอทันที"กรี๊ด​ดด!แกจะทำอะไรไอ้บ้า!""เปล่าสักหน่อย""เปล่าอะไรในเมื่อแกกำลังทำ""หึ!""กรี๊ด​ดด​ ช่วยด้วยย!! ช่วยฉันด้วยค่ะ!" เธอตะโกนเสียงดัง​ กลับไม่ได้ทำให้ชายหนุ่ม​บนร่างตื่นตระหนก​เลยแม้แต่น้อย​ ใบหน้า​ของเขาเรียบ​เฉย​ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากเบาๆชุดคลุมของเธอถูกแยกสาปเสื้อออก​ เผย​เห็น​อกสล้างกระเพื่อม​ขึ้นลงตามจังหวะที่เธอหายใจ​ ยิ่งพยายาม​ดิ้นเขาก็ยิ่งชอบใจเขาจูบเพื่อให้เธอหยุด​ร้อง​ ริมฝีปากหนาบดขยี้​อย่างรุนแรง​ ชายหนุ่ม​ข่มอารมณ์​พุ่งพล่าน​ตนเองเอาไว้สุดฤทธิ์​ ร่างกายสมส่วนด้านล่าง​ ถูกเสียดสี​กับดอกไม้งาม​ ยิ่งเธอดิ้นไปมา​ แก่นกายของเขามันยิ่งขยายใหญ่ดันเนื้อผ้า​

วิค​เตอร์​ถอดเสื้อผ้าออกจนร่างกายเปลือย​เปล่า​ เซลีนถึงกลับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อเช้าจนถึงตอนเย็นเขาก็จัดเธอจนสลบไสล มาถึงตอนนี้เขายังจะพาเธอมา Outdoor อีก เขามันบ้าไปแล้วเธอมองท่าทางของเขาอย่างตื่นตระหนกก่อนจะรีบหยัดกายลุกขึ้น แล้วรีบวิ่งทันที ถ้าเขาจัดการเธออีกครั้ง เธอคงได้ฌาปนกิจหมีตัวเองเป็นแน่"คิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอ? วันนี้แหละฉันจะจัดการเธอจนเช้าเลย""ไอ้คนบ้า!!" เธอหันไปตะโกนด่าเขา ก่อนจะรีบวิ่งด้วยความเร็ว แต่ไม่วายเสียงฝีเท้าหนักๆวิ่งตามเธอมาติดๆ"วันนี้ยังไงก็หนีผัวไม่พ้นหรอกที่รัก วิ่งวอร์มร่างกายก่อนก็ได้ ร่างกายจะได้ร้อนระอุแล้วฟิตเจอริ่งกันมันๆ มันคงจะฟินน่าดูเลยใช่ไหมฮ่าๆๆ" วิค​เตอร์​หัวเราะอย่างชอบใจวิ่งตามหญิงสาวมาติดๆ"กรี๊ด​ดด!!" เธอกรีดร้องออกมาทันที เมื่อร่างบางของเธอถูกคว้าลอยละลิ่วไปประทะอกแกร่งของวิคเตอร์ ร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งสองแนบชิด จนเธอสัมผัสถึงแท่งบางอย่างดันก้นงอนงามของเธอ"จะไปไหนนับดาว""ไอ้บ้า!""ถึงจะบ้าก็ผัวเธอนะนับ​ดาว​ เมื่อก่อนเธอเป็นบ้า​ เดี๋ยวตอนนี้ฉันจะเป็นบ้าให้เธอดูแล้วกัน" วิคเตอร์​พูดพร้อมกับจมูกที่ซอกคอของเธอ กลิ่นหอมอ่อนอ่อนท

เซลีนนั่งรับประทานอาหารกับวิคเตอร์​อย่างเงียบๆ เขาจ้องมองเธออยู่นานก่อนจะเอ่ยขึ้นเพื่อตัดความเงียบบนโต๊ะอาหาร ซึ่งตอนนี้ทางฝ่ายต่างไม่พูดอะไร"อร่อยจัง""อืม" เธอพยักหน้าเบาๆก่อนจะตักอาหารเข้าปาก​ เธอนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย สิ่งที่เธอคิดมันก็วนเวียนแต่เรื่องเก่าๆ เรื่องราวที่เกิดขึ้น ทุกเหตุการณ์ที่ผ่านมาเธอเคยทำผิดทำเรื่องเลวร้ายกับคนบนเกาะและเขา​ เธอเคยเป็นบ้าเธอเคยถูกผลักตกเขาจนบาดเจ็บสาหัส ถ้าไม่ได้คุณมัดไหมกับคุณโจเซฟ ส่งตัวไปรักษาที่เมืองนอก เธอคงไม่มีโอกาสได้มานั่งอยู่ตรงนี้เธอใช้เวลารักษาเป็นปี รักษาอาการบาดเจ็บร่างกาย​บอบช้ำอย่างหนัก เธอรอดมาได้ก็เพราะเธออยากจะกลับมามองหน้าลูกอีกครั้ง​ แต่กว่าจะหายเป็นปกติเธอต้องผ่าตัดหลายครั้ง​ และทำกายภาพบำบัดเป็นปี ​ที่ผ่านมาเธอคิดถึงบุตรอีกคนของเธอมาก ถึงแม้คริสโตเฟอร์จะไม่เคยเห็นหน้าเธอ แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่เคยเห็นหน้าเขา เธอเห็นหน้าเขาอยู่ตลอด เห็นเพราะแม่มัดไหมและพ่อโจเซฟ​เคยวีดีโอคอลหาอลิซบ่อยๆ​ แล้วเอารูปคริสโตเฟอร์​ให้เธอดู"รีบกินเถอะนับดาว กินเสร็จฉันจะพาไปเกาะไข่มุก​ ไปหาใครบางคน""พาไปหาใครคะ" เธอเอียงคอเอ่ยถามเขาในขณะที่ตักอ