All Chapters of Alipin Ng Tukso: Chapter 41 - Chapter 46

Larkin POVSa wakas, hindi na kailangan magpakita ng buong katawan para lang makapasa sa work sa isang malaki at magandang bar na gusto kong pag-work-an. Talagang malas lang nung una kasi bakla ‘yung may-ari na napag-apply-an ko. Pero ngayon, hindi na, mukhang matino na ang may-ari, sana.Maaga akong dumating sa bar na napag-apply-an ko. Malaki ito, at mukhang malaki ang sahod ko kapag natanggap ako, saka parang hindi lang basta bar kundi para bang sosyal na tambayan ng mga bigating mga tao ‘to.Ako ang pinakaunang aplikante na dumating. Medyo madilim pa ang paligid, pero bukas na ang mga ilaw sa labas at reception area. May isang receptionist na babae, ngumiti pa sa akin at pinaupo ako sa lounge habang hinihintay ang mga interviewer. May kape sa gilid, pero hindi ko magawang uminom dahil sa kaba.Habang tumatakbo ang oras, unti-unti nang dumadating ang ibang staff. Yung iba mukhang sanay na sa lugar na ‘to, palakad-lakad lang, tapik-tapik sa likod ng isa’t isa, at may mga mukhang ist

Khaliyah POVBago pa man lumampas ang tanghali, sinundo na ako ni Beranichi sakay ng kaniyang motor. May bagong bukas daw na samgyupsal sa kabilang bayan at fifty percent off ang promo nila sa unang araw. Siyempre, hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Matagal-tagal na rin mula nang huling makatikim ako ng samgyup at ngayong may promo pa? Aba, hindi puwedeng palampasin.“Sure ka ba, Bera na kahalati talaga ang bawas sa unang araw? Baka naman scam ‘yan, ha!” sabi ko kay Berancihi habang sumasakay sa likod ng motor niya.“Hoy, legit ‘to! May pa-opening banner pa nga eh, makikita mo naman mamaya, saka hindi ako mag-aaya kung hindi naman sure!” sagot niya sabay ngisi.“Sabagay, may tiwala naman ako sa ‘yo, kaya, sige, go na. Kahit ako na ang magbabayad sa kakainin natin,” sagot ko sa kaniya kasi tiyak na mura naman ang bill namin kung fifty percent lang ang bayaran.PAGDATING NAMIN doon, totoo nga—bago pa lang ang kainan na ito. May mga balloons sa labas, may red ribbon pa sa entrance at ma

Larkin POVSa totoo lang, wala naman akong balak buksan ang cellphone ni Khaliyah. Hindi ako ganoong klaseng tao. Hindi ako seloso, pero oo may feelings na ako sa kaniya kahit pa paano. Hindi ako pakialamero, pero kasi nang umilaw ang phone niya habang naliligo siya, paulit-ulit iyon at halos sunod-sunod, at ako na lang ang nasa sala kaya hindi ko maiwasang mapatingin doon.Unang buzz, hindi ko pinansin. Ikalawa, sinulyapan ko lang. Pangatlo, napailing na ako. Pero nang umabot na sa lima ang notifications na hindi niya man lang nilalagyan ng lock screen, napabuntong-hininga na lang ako. Nang lapitan ko ang phone niya, napakunot ang noo ko sa nakita ko sa screen niya "Konsehal Rosales sent a message."Konsehal Rosales? Ng Manila?Pumikit ako saglit habang pinipigilan ko ang sarili na magalit. Pero mabigat na ang dibdib ko dahil hindi siya dapat nakikipag-usap sa alam niyang malapit na tao sa ama niyang mayor.Nilabanan ko ang sarili kong kunin ang cellphone niya. Pero nanaig ang kaba s