All Chapters of แค้นรัก เมียสมรส NC20+: Chapter 61 - Chapter 70

“ฉันคงไปสักพักแหละนะ ดูแลงานแทนฉันไปก่อนล่ะ” “ได้ครับ” ภวินทร์บอกกับลูกน้องที่เป็นเลขาของเขา เพราะตอนนี้กำลังจะไปต่างประเทศ ใช่ว่าเขาจะทำใจได้แล้วและจะไปเที่ยว แต่เขาจะไปหาผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือและอุปการะเขามาตั้งแต่ตอนที่เขาหนีตายออกมาต่างหาก เขาไม่รู้ว่าคุณปู่รู้เรื่องที่เขาส่งคนออกตามหาภรรยาที่หายออกไปหรือเปล่า แต่ถ้ารู้ก็คงจะติดต่อหาเขาแล้ว "สวัสดีครับคุณปู่?" "นี่บ้านฉันจะมีฝนตกหรือเปล่าเนี่ย ร้อยวันพันปีหลานชายไม่เคยมาหาแต่วันนี้กลับมาหาฉันได้" เมื่อได้เห็นหน้าของภวินทร์คุณปู่ก็เอ่ยแซวขึ้นมาในทันที เพราะตั้งแต่ที่เขาย้ายไปอยู่ที่โน่นก็น้อยนะที่เขาจะแวะเวียนมาหาแต่ก็ยังคอยติดต่อกลับมาหาคุณปู่อยู่ตลอดเสมอ เขาไม่เคยลืมบุญคุณของคุณปู่ที่ช่วยให้เขามีวันนี้ "แหมคุณปู่ครับ คุณปู่ก็รู้ว่าผมต้องทำงาน อีกอย่างตอนนี้ก็เกิดเรื่องวุ่นวายเยอะแยะเลยผมก็เลยไม่มีเวลามาหาคุณปู่น่ะครับ" "ดูโทรมลงนะ ไม่สบายหรือเปล่า?""ช่วงนี้มีเรื่องให้เครียดครับ""เรื่องอะไร?" "พอดีว่าน้ำตาลเธอหายไปครับ มีคนมาลักพาตัวเธอไป ผมตามหาทั่วแล้วแต่ก็ไม่เจอเธอเลย จับคนที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นคนทำมาเค้นถามแต่ก็ไม่ใช่เ

หัวค่ำในวันเดียวกัน..."คืนนี้ขอนอนด้วยสิ" ภวินทร์เปิดประตูและยืนอยู่ที่หน้าห้องไม่กล้าเดินเข้ามา เพราะตอนนี้น้ำตาลกำลังเอาลูกน้อยนอนหลับอยู่ "เข้ามาก่อนสิคะ" "....." ภวินทร์เดินเข้ามาตามที่เธอบอกก่อนจะหยุดยืนพร้อมกับชะโงกหน้าไปมองลูกสาวที่เพิ่งจะกินนมและนอนหลับไป น้ำตาลอุ้มลูกสาวที่เพิ่งนอนหลับไปใส่เปลที่อยู่ข้างๆ เตียง "แล้วแบบนี้ลูกไม่ตื่นขึ้นมาแล้วร้องงอแงเหรอ?" "ไม่หรอกค่ะ แกหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมางอแงหรอกค่ะ จะมีบ้างที่ตื่นขึ้นมากินนมกลางดึก" "ขอนอนด้วยคนสิ" "แต่คุณก็มีบ้านของคุณนี่คะทำไมไม่ไปนอนที่บ้านของคุณล่ะ" "ฉันอยากนอนกับลูก" "....." "ให้ฉันนอนด้วยได้หรือเปล่า?" "ตามใจสิคะ ฉันว่าอะไรคุณได้ด้วยเหรอ" "ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วล่ะเธอคงยังไม่ได้อาบน้ำสินะไปอาบน้ำซะสิเดี๋ยวฉันนั่งดูลูกให้" "ค่ะ" น้ำตาลไม่ได้ระแวงอะไรเขา เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นพ่อของลูกเธอ ต่อให้เขาจะเป็นคนแข็งๆ แต่ภายในลึกๆแล้วเขาก็เป็นคนอ่อนโยนคนนึงเลยแค่ต้องเข้าให้ถึงตัวตนของเขาเท่านั้นเอง ด้วยความที่เธอเป็นแม่คนแล้ว อะไรที่ตัวเองเคยทำนานๆ ก็ต้องเร่งทำให้เร็วขึ้น ก่อนที่ลูกของเธอจะตื่นขึ้นมา เธอรู้นิสัยข

“คุณปู่ก็หาเมียเด็กสักคนสิครับ จะได้ไม่เหงา เด็กวัยเอ๊าะๆ เหมาะกับคนวัยอย่างคุณปู่ดีนะครับ” ภวินทร์กำลังพูดคุยกับคุณปู่ เรื่องที่เขาจะพาเมียกับลูกกลับบ้านของตัวเอง แต่ด้วยความที่คนแก่พอมีเด็กน้อยเข้ามาอยู่ในบ้านก็หายเหงาไปได้บ้าง แต่ภวินทร์จะมาพากลับไปจึงทำให้คุณปู่รู้สึกหงอยๆ แต่ก็คงจะห้ามอะไรไม่ได้เพราะรู้จักนิสัยของหลานชายดี ที่สำคัญทั้งสองก็เป็นสามีภรรยากันด้วย และที่พาน้ำตาลมาที่นี่ก็เพียงจะดัดสันดานหลานชายก็เท่านั้น “ไอ้หลานเวร!” “ผมพูดจริงๆ นะครับคุณปู่ อยู่คนเดียวมันเหงาจะตาย มีเมียเด็กสักคนจะได้หายเหงา"“ฉันอายุป่านนี้ละ จะเอามาทำห่าอะไร” “ลองดูสิครับ เผื่อจะหายเหงาได้บ้าง”“ไม่ล่ะ แก่จนป่านนี้ละ ไม่อยากให้ใครว่าโคแก่กินหญ้าอ่อน"“….” “แกเองก็ดูแลหลานกับเหลนฉันดีๆ ล่ะ ถ้าแกยังไม่หยุด ครั้งหน้าแกจะไม่ได้เจอหน้าเมียกับลูกแกอีกแน่ อย่าคิดจะเล่นกับคนอย่างฉัน” “ครับคุณปู่ ผมไม่ทำะไรแล้วครับ ผมจะดูแลเมียกับลูกของผมเป็นอย่างดีเลย คุณปู่ไม่ต้องห่วงนะครับ” “แกรับปากฉันก็ดี แต่ถ้าแกทำไม่ได้ แกเจอนี้แน่”“ครับ ผมรับปากครับ” ภวินทร์รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะแต่ไม่ใช่การรับปากส่งๆ แต่

เช้าวันหนึ่ง “แม่!!”“อ้าว ทำไมลงมากันเร็วนักล่ะ”“หม่ำๆ หม่ำ”“รู้แล้วค่ะ แต่รอก่อนนะคะ แม่กำลังเตรียมให้ ให้พ่อพาเดินเล่นก่อนนะ”“ไปเดินเล่นกับพ่อก่อนดีกว่านะครับ” ภวินทร์พาลูกสาวตัวอ้วนของเขาเดินเลี่ยงออกไป เพราะถ้าหากอยู่นานกว่านี้น้ำตาลคงไม่ได้ทำอะไรแน่ๆ ต่อให้น้องวีญ่าแกจะไม่กลัวพ่อของแกแล้วแต่คนที่แกติดมากที่สุดก็คือน้ำตาล ขอแค่ได้เห็นหน้าก็พร้อมจะพุ่งตัวเข้าหาแล้ว ตั้งแต่วันนั้นสองพ่อลูกก็มีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้น จากที่ลูกสาวกลัวจนต้องร้องไห้เพียงแค่ได้เห็นหน้าก็ยอมให้พ่อเข้ามาเล่นหยอกล้อด้วยได้ และไม่ร้องไห้เวลาที่ได้เห็นหน้าของพ่อตัวเอง “เด็กดีของพ่อ วันนี้อยากไปเที่ยวที่ทำงานของพ่อไหม หืม...” เพราะลูกสาวไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ บวกกับน้ำตาลเองก็ไม่ยอมออกไปไหนกับเขา จึงไม่เคยมีใครได้เห็นหน้าทายาทคนเดียวของภวินทร์กรุ๊ปเลย เขาเองก็อยากจะพาไปใจจะขาดแล้วเหมือนกัน อยากอวดว่านี่คือลูกสาวของเขาที่ทั้งน่ารักน่าเอ็นดู ผ่านไปสักพัก“คุณวินพาลูกมากินข้าวได้แล้วค่ะ"“โอเค” ภวินทร์หันไปตอบ ก่อนที่เขาจะอุ้มลูกสาวตัวน้อยเข้าบ้านไป น้ำตาลจัดเตรียมโต๊ะอาหารสำหรับลูกสาว และตรงหน้าก็เป็นโจ๊ก

ตกกลางดึก หลังจากที่ลูกสาวหลับไปแล้ว ภวินทร์ก็คลานขึ้นมานอนบนเตียงหวังจะนอนข้างกายภรรยาสาวของเขาเหมือนอย่างเคย ทว่าวันนี้สีหน้าเธอดูแปลกๆไปจนเขาอดคิดไม่ได้ว่าเธอยังไม่หายโกรธเรื่องเมื่อตอนกลางวันอีกเหรอ "เป็นอะไรไป?" "เรื่องเรียนของฉันน่ะ ฉันอยากกลับไปเรียน""ทำไมล่ะ?""ฉันไม่อยากทิ้งการเรียน ในอนาคตฉันอาจจะได้ทำงาน คุณเองก็ทำงานบริษัทแถมเป็นเจ้านายด้วยก็น่าจะรู้สิว่าการเข้าทำงานของพนักงานมันก็ต้องคำนึงถึงวุฒิการศึกษาแล้วก็ประสบการณ์ในการทำงานด้วย" "ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีความจำเป็นอะไรที่เธอจะต้องกลับไปเรียนเลยนะ ต่อให้เธอเรียนไม่จบไม่ได้ทำงานฉันก็เลี้ยงเธอได้สบาย" "คุณจะให้ฉันอยู่อย่างนี้ไปตลอดชีวิตจริงๆ เหรอ" "แล้วเธอจะทำงานให้มันเหนื่อยไปทำไม ถ้าเธออยากได้เงินเดือนฉันให้เธอได้นะ หรือเธอจะเป็นคนดูแลบัญชีทั้งหมดในบริษัทหรือการเงินส่วนตัวของฉัน ฉันก็ให้เธอทำได้นะ" ".....""เธอจะอยากกลับไปเรียนทำไมสู้อยู่บ้านเลี้ยงลูกสบายๆ มันไม่ดีกว่าเหรอ""ฉันก็แค่อยากเรียนให้จบ ฉันมีความฝันที่อยากเรียนให้จบและก็มีงานทำดีๆ" "....." พอได้ยินอย่างนั้นแล้วภวินทร์ ก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรเลย เพราะนั่นเ